Με πούλμαν αναχώρησαν από τα Εργατικά
Κέντρα της χώρας, οι σχολικές καθαρίστριες συμμετέχοντας στην
Πανελλαδική τους κινητοποίηση έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών,
διεκδικώντας το νόμιμο δικαίωμα τους στην ελπίδα.
Γιατί όπως εξηγούν οι ίδιες, «ποιος
μπορεί να υποστηρίξει ότι 33,77 ευρώ μικτά τον μήνα για κάθε αίθουσα
διδασκαλίας που καθαρίζουν, μπορούν να ελπίζουν στη ζωή και στο μέλλον
τους.»
Πως μπορεί κάθε καθαρίστρια να ελπίζει, με μηνιαίες απολαβές το ανώτερο μέχρι 300 ευρώ;
Πως μπορεί κάθε καθαρίστρια να ελπίζει, όταν δεν έχει ωράριο εργασίας;
Πως μπορεί κάθε καθαρίστρια να
ελπίζει, όταν απαγορεύεται να αρρωστήσει και να απουσιάσει από την
εργασίας της, γιατί αμέσως θα απολυθεί;
Πως μπορεί κάθε καθαρίστρια να
ελπίζει, όταν κάθε Αύγουστο δεν ξέρει αν θα έχει δουλειά από Σεπτέμβριο
και μέχρι τη λήξη του σχολικού έτους;
Πως μπορεί κάθε καθαρίστρια να
ελπίζει, όταν πληρώνεται ανά τρίμηνο ή τετράμηνο, γιατί το υπουργείο δεν
έχει καταβάλλει κάθε μήνα τα δεδουλευμένα τους;
Πως;
Για όλα αυτά τα ΠΩΣ, σήμερα παλεύουν για ένα αύριο το δικό τους αύριο….
Τους το υποσχέθηκαν άλλωστε, μαζί με την ελπίδα……!!!
Σε τρεις κατηγορίες, οι δικαιούχοι του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας,
σύμφωνα με το προσχέδιο νόμου του ΥΠ.ΕΣ.Δ.Α. για την Τοπική
Αυτοδιοίκηση, που δόθηκε εκ νέου, στην ΚΕΔΕ προς εξέταση, ενόψει και της
σχετικής έκτακτης γενικής συνέλευσής της.
Επανέρχονται αποδοχές και επιδόματα, που είχαν "παγώσει" και οι
εργαζόμενοι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, προκειμένου να τους
καταβληθεί το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και μέσα ατομικής προστασίας
σε χρήμα, που δεν τους έχουν παρασχεθεί.
Σύμφωνα με το «Έθνος», οι τρεις κατηγορίες είναι οι εξής: 1. Στην πρώτη κατηγορία, που θα δικαιούται πλέον επίδομα 150 Ευρώ το μήνα ανήκουν:
Εργαζόμενοι στην Kαθαριότητα
Εργαζόμενοι σε συνεργία απολύμανσης
Απολυμαντές
Εργάτες και τεχνίτες βιολογικού καθαρισμού
Νοσηλευτές και νοσοκόμοι.
2. Στη δεύτερη κατηγορία, με επίδομα 70 Ευρώ το μήνα, οι:
Ηλεκτροσυγκολλητές
Εργάτες ψεκασμού
Μηχανοτεχνίτες
Ηλεκτροτεχνίτες
Βαφείς
Φανοποιοί.
3. Στην τρίτη κατηγορία, με 35 Ευρώ το μήνα, που αντικαθιστούν το γάλα και τα μέσα ατομικής προστασίας, που δεν έχουν χορηγηθεί κατά το παρελθόν, ανήκουν:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με αφορμή
ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Γλυφάδας που καταγγέλλει
το Δήμαρχο Γλυφάδας κ. Γιώργο Παπανικολάου για στοχευμένες μετακινήσεις
υπαλλήλων με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της ιεραρχίας και όχι την ομαλή
λειτουργία των υπηρεσιών, αντί απάντησης στο αρμόδιο συλλογικό όργανο η
Δημοτική Αρχή επέλεξε να επιτεθεί προσωπικά στον Θέμη Μπαλασόπουλο.
Κατηγορεί τον Πρόεδρο του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Γλυφάδας και
πρώην Πρόεδρο της Εκτελεστικής Επιτροπής της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. ότι, (άκουσον
άκουσον) ως συνδικαλιστής πήγαινε στην εργασία του στο Δήμο, όπως ο
ίδιος παραδέχεται και υπέγραφε ως επιλεγμένος (όχι διορισμένος) από το
αρμόδιο κατά τα Νόμο Προϊστάμενος έγγραφα της αρμοδιότητάς του!!!
Τον κατηγορεί πως κακώς επέλεξε να μην κάνει χρήση του δικαιώματος που ο
Νόμος του δίνει για πλήρη συνδικαλιστική απαλλαγή για να μην αποκοπεί
από το εργασιακό του περιβάλλον.
Να ενημερώσουμε τον Δήμαρχο
Γλυφάδας κ. Γιώργο Παπανικολάου ότι οι συνδικαλιστικές άδειες αποτελούν
αναφαίρετο δικαίωμα που αφορά στην εξειδίκευση της προστασίας άσκησης
της συνδικαλιστικής δράσης και δεν αποτελεί παραλλήλως και υποχρέωση,
ρητή με το σκεπτικό πως ο εργαζόμενος δύναται να αποφασίσει και να
επιλέξει εκείνος πως θα ασκήσει αυτό το δικαίωμα.
Μήπως ο κ.
Παπανικολάου επέλεξε να υποδυθεί τον ρόλο του «λαγού» ενόψει της
επαπειλούμενης τροποποίησης της συνδικαλιστικής νομοθεσίας; Πως να
ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι ακόμη και όταν κάποιοι προσπαθούν παρά
τις συνδικαλιστικές τους υποχρεώσεις σε Πανελλαδικό επίπεδο και όταν
αυτό είναι εφικτό να μην κάνουν χρήση της πλήρους συνδικαλιστικής
απαλλαγής, να μην αποκοπούν από το εργασιακό περιβάλλον αλλά να
προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, θα βρίσκονται και υπόλογοι.
Θα
κατηγορούμε τώρα τους συνδικαλιστές ακόμη και όταν θέλουν και επιχειρούν
να κρατούν σχέση και επαφή με το εργασιακό περιβάλλον παρά τις
συνδικαλιστικές τους υποχρεώσεις σε Πανελλαδικό επίπεδο;
Αδυνατούμε να κατανοήσουμε τι ακριβώς υποστηρίζει δημοσίως ο Δήμαρχος
Γλυφάδας κ. Παπανικολάου, αφού στο ίδιο δελτίο Τύπου που εξέδωσε μιλάει
για «επαγγελματίες συνδικαλιστές».
Προφανώς βρίσκεται σε σύγχυση
μετά τις καταγγελίες του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Γλυφάδας και
μπέρδεψε τις... γραμμές του, αφού μόνη του και βασική προτεραιότητα ως
υπέρμαχου του νεοφιλελεύθερου μοντέλου διοίκησης και πολιτικής
διαχείρισης είναι η απαξίωση των υπηρεσιών του Δήμου και η εκχώρηση τους
σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Τέλος είναι γνωστό πως ο κ. Παπανικολάου
αναδείχθηκε στη Δημόσια ζωή του τόπου ως καθαρό και ανόθευτο προϊόν του
«κομματικού σωλήνα» κάτι που για εμάς αλλά και για την κοινωνία που
κρίνει σημαίνει πολλά!!!
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.
Η αλήθεια
είναι ότι ποτέ δεν σε άφησα. Καμία ασθένεια δε θα με βγάλει από μέσα
σου, μπορεί να με λύγισε σωματικά, αλλά δεν εμπόδισε την ψυχή μου να
παραμείνει αγκαλιασμένη μαζί σου.
Δεν έφυγα ποτέ, υπάρχω στις αναμνήσεις μας, υπάρχω στην ψυχή σου, όταν μιλάς για εμένα.
Ήσουν παιδάκι, δε σε πρόλαβα έφηβη.
Πρόλαβα
να σκουπίσω λίγο τα παιδικά σου ματάκια όταν σε τρόμαζε το σκοτάδι και
ήθελες να κρυφτείς, να σε σκεπάσω με μία κουβέρτα όταν είχες πυρετό και
έκαιγε το μέτωπό σου, πρόλαβα μόνο τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.
Θυμάμαι
πως μέσα στην άγκαλιά μου χανόσουν, ξέχναγες τους φόβους σου, ένοιωθες
άτρωτη. Έτρεχες σ’αυτή όταν ήθελες να κρυφτείς από τους δράκους των
παραμυθιών, από τον κόσμο, από ό,τι γραντζούνιζε την ψυχή σου.
Δεν
ήμουν εκεί, στις εφήβικές σου ανησυχίες, στις εξετάσεις σου για το
Πανεπιστήμιο, στα καρδιοχτύπια σου, στα άγχη σου, στο τρέξιμο για την
πλέον τόσο σκληρή καθημερινότητα.
Δεν
προλάβαμε να κάνουμε μία προπόνηση στο αγαπημένο μας άθλημα, να πάμε
για φαγητό στο αγαπημένο μας ταβερνάκι, να γελάσουμε για όλα τα όμορφα
και τα άσχημα που μας φέρνει η ζωή.
Σε αγαπώ, το ξέρεις.
Πάντα
πιστεύω σε σένα, είχα νοιώσει από νωρίς πόσα αξίζεις και θα ήθελα να
είμαι κοντά σου, να χαίρομαι για όλη αυτή την αγάπη που παίρνεις και
δίνεις, να παρακολουθώ τα βήματά σου, να χαίρομαι για τις επιτυχίες σου,
να σε στηρίζω στις αποτυχίες σου.
Να
είμαι υπερήφανος που η κόρη μου αγαπάει τον κόσμο που την περιβάλλει
και προσπαθεί να βάλει ένα λιθαράκι για να τον κάνει καλύτερο.
Είμαι περήφανος για την κόρη μου, δεν με ακούς, κλείσε τα μάτια σου και άκουσε τη φωνή μου που στο φωνάζει στην ψυχή σου.
Μην
αφήσεις κανέναν ποτέ να σε πληγώσει και να κάνει να πιστέψεις ότι
αξίζεις λιγότερα από αυτά που αξίζεις. Δε σε έφερα στον κόσμο για να σε
πληγώνουν και να πονάς, αλλά για να σε αγαπούν και να αγαπάς.
Όταν
περπατάς στη θάλασσα, κάπου εκεί, φαίνεται η μορφή μου ακόμη που έχει
αγκαλιά το μικρό του κοριτσάκι να πετάει χαλίκια στη θάλασσα, να τρέχει
και να φωνάζει «θέλω να γίνω πουλί, να βγάλω φτερά και να πετάξω».
Άνοιξε τα φτερά σου ψυχή μου, πέτα ψηλά, πολύ ψηλά, μόνο για εκεί αξίζεις.
Πέτα ψηλά,άφησε την ψυχή σου να γεμίσει με χρώματα, όπως μία ζωγραφιά με κηρομπογιές.
Πρόσεχε τον κόσμο,να προσέχεις καλή μου, είναι τόσο σκληρός..
Συγχώρεσέ με που δεν μπόρεσα να νικήσω εκείνη τα μάχη, συγχώρεσέ με που λύγισα, η ασθένειά μου ήταν πιο δυνατή, δεν άντεξα.
Λυπάμαι που δε ζήσαμε όσα έπρεπε να ζήσουμε μαζί.
Αν με ζητήσεις, θα είμαι κοντά σου.
Αν με ψάξεις, θα είμαι δίπλα σου.
Αν με σκέφτεσαι, θα είμαι μέσα σου.
Ναι, είμαι εδώ, πάντα εδώ.
Κλείσε τα μάτια σου, μόνο με την ψυχή σου μπορείς να με νοιώσεις.
Ο πόνος, έχει τον τρόπο του να σε αλλάζει. Σε κάνει να βλέπεις αλλιώς
την ζωή και να κοιτάς κατάματα τους γύρω σου. Κάπως έτσι λοιπόν, εκείνοι
που συνάντησαν στη ζωή τους πολλές απώλειες, πολύ θάνατο, συνεπώς και
μοναξιά, χωρίς να το θέλουν, έγιναν πιο ανθεκτικοί από εμάς.
Διαφορετικοί. Ξέρουν,
πως η στιγμή μετράει, αυτή γεννάει την αμέτρητη ευτυχία, αυτή και τις
ανηφοριές. Κάθε ώρα είναι τώρα, κάθε συναίσθημα απόλυτο και οφείλεις να
το καταθέτεις πριν χαθεί μαζί σου.
Σκέφτονται
καθημερινά πόσο εύθραυστη είναι η ζωή και είναι σχεδόν μονίμως
αφηρημένοι. Σέβονται κάθε τι ζωντανό. Ζητούν συγγνώμη, λένε ευχαριστώ
και πάντα μα πάντα, το εννοούν. Ισως αργούν στις αντιδράσεις τους, αλλά
μη τους παρεξηγήσεις. Είναι που κουβαλάνε πολλά χαμόγελα και όνειρά στις
τρύπιες τσέπες τους.
Εκείνοι,
είναι ταπεινοί. Διόλου εγωιστές, δεν θέλουν να προσβάλουν κανέναν, ούτε
και να ενοχλούν. Δεν μιλάνε πολύ, προτιμούν να παρατηρουν τον κόσμο
γύρω τους. Ντρέπονται και γελούν σα μικρά παιδιά. Τους αγαπούν όλους,
αλλά εμπιστεύονται ελάχιστους και δεν κάνουν κακό σε κανέναν.
Σήκωσαν
πολλή πραγματικότητα στους ώμους τους και πλησιάζουν τον κόσμο με μια
σκληρή ευαισθησία εξαιτίας αυτού του βάρους και μια ανεπιτήδευτη
αυθεντικότητα. Παίρνουν πολύ προσωπικά τη βροχή, σαν τους ποιητές, για
αυτό και δεν θα δεις ποτέ κανέναν τους να κρατά ομπρέλα... Δεν κουβαλάνε
θυμό μέσα τους, ούτε κακία. Μια θλίψη μόνο, μια βαθιά θλίψη που
προτιμούν να την αφήνουν να κοιμάται και αχνοφαίνεται μόνο στα μάτια
τους, όταν χαμογελούν ακαταλαβίστικα και ανεξήγητα για σένα και για
μένα, που δεν φορέσαμε ποτέ τα παπούτσια τους...
Δεν
θα παραδεχτούν ποτέ πως πονάνε, γιατί γνωρίζουν πως ο ανθρώπινος πόνος
δεν μοιράζεται, ούτε και μετριέται. Ούτε και θα παλέψουν για να τους
αποδεχτείς, αφού η ίδια η ζωή τούς επέλεξε για να ξεχωρίζουν. Ίσως να
είναι απότομοι και νευρικοί, απαιτητικοί ακόμα, αν σ' αγαπούν. Μα όλες
τους οι αντιδράσεις είναι γνήσιες, γιατί στέκονται δίπλα σου στα ίσα,
χωρίς καβάτζες.
Αν
συναντήσεις έναν τέτοιο άνθρωπό ποτέ, μην ψαχουλέψεις την ψυχή του,
αποδέξου τον κι αγάπησέ τον αν μπορείς. Αλλιώς, άφησέ τον να συνεχίσει
το δρόμο του...
πηγή http://enfo.gr/ar2660
Την πολυπόθητη μονιμοποιήση θα πρέπει να περιμένουν οι υπάλληλοι που
υπηρετούν στο δημόσιο τομέα με συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου
Χρόνου (ΙΔΑΧ), σύμφωνα με όσα προαναγγέλλει ο αναπληρωτής υπουργός
Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Χριστόφορος Βερναρδάκης.
Σε
συνέντευξη του σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο αρμόδιος για τη Δημόσια
Διοίκηση υπουργός προτείνει την αλλαγή του Συντάγματος, προκειμένου να
θεσμοθετηθούν δύο συμβάσεις εργασίας στο Δημόσιο: Μία εργασιακή σχέση,
όπου θα περιλαμβάνονται όλοι οι μόνιμοι υπάλληλοι και μία για το εποχικό
προσωπικό.
Όπως εξηγεί ο κ. Βερναρδάκης, «επιδιώκουμε να
υπάρχει μία σχέση εργασίας για το μόνιμο προσωπικό στις δημόσιες
υπηρεσίες, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με συνταγματική αναθεώρηση.
Απαιτείται αλλαγή του άρθρου 103 του Συντάγματος και η Κυβέρνηση είναι
θετική προς αυτήν την κατεύθυνση. »Ουσιαστικά προτείνουμε
δύο σχέσεις εργασίας στο Δημόσιο: Μία για το μόνιμο προσωπικό όπου θα
ενταχθούν και οι εργαζόμενοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου
αορίστου χρόνου και μία εργασιακή σχέση για το εποχικό προσωπικό», τόνισε.
Οι υπάλληλοι ΙΔΑΧ στο ελληνικό δημόσιο, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της «Απογραφής», αριθμούνται σε λίγο λιγότερους από 50.000. Κινητικότητα
Αναφορικά με το επικείμενο νομοσχέδιο για την κινητικότητα, ο υπουργός ανέφερε ότι οι αποσπάσεις θα περιοριστούν για εξαιρετικά σημαντικούς λόγους και θα ισχύουν μόνο για 1 + 1 χρόνια. «Βασικό
εργαλείο της “κινητικότητας” θα είναι οι μετατάξεις σε κενές θέσεις.
Στο νέο πλαίσιο θα ενταχθεί όλο το μόνιμο διοικητικό των Υπουργείων και
των εποπτευόμενων Οργανισμών και θα εξαιρεθούν μόνο οι εκπαιδευτικοί και
οι ένστολοι» τόνισε.
Σε χθεσινή συνέντευξή του,
απαντώντας σε ερώτηση για το εάν θα υπάρξουν απαγορεύσεις στις
μετακινήσεις προσωπικού από κάποιους συγκεκριμένους κλάδους, κάνει
γνωστό ότι «στόχος είναι να υπάρξουν οι λιγότεροι κατά το δυνατόν
περιορισμοί. Προφανώς υπάρχουν ορισμένες τελείως ειδικές περιπτώσεις για
τις οποίες όμως θα προβλεφθούν ειδικά συστήματα κινητικότητας».
Ακόμη
αναφέρει ότι και οι πολιτικές κινήτρων για τις μετακινήσεις υπαλλήλων
που συγκεντρώνουν δύσκολα το ενδιαφέρον των δημοσίων υπαλλήλων, «θα αναδομηθούν». Μοριοδότηση βάσει τυπικών προσόντων
Όσον αφορά την μοριοδότηση κατά την εφαρμογή της κινητικότητας, ο υπουργός, δήλωσε: «Επιδιώκουμε
να καθιερώσουμε τη διαφάνεια και την ταχύτητα στις μετακινήσεις. Οι
Φορείς Υποδοχής θα μπορούν να ζητήσουν προσωπικό, μόνο εάν έχουν
εγκεκριμένο οργανόγραμμα. Οι προκηρύξεις θα δημοσιεύονται στην
ηλεκτρονική πλατφόρμα της “κινητικότητας” και οι υποψήφιοι θα
μοριοδοτούνται, βάσει των τυπικών προσόντων τους από το ΑΣΕΠ». πηγή http://www.aftodioikisi.gr
Μην εγκαταλείπεις ποτέ, ακόμα και όταν η κούραση γίνεται αισθητή, ακόμα και όταν το πόδι σου σκοντάφτει, ακόμα και όταν τα μάτια σου δακρύζουν, ακόμα και όταν οι προσπάθειες σου αγνοούνται, ακόμα και όταν η απογοήτευση σε καταβάλλει, ακόμα και όταν το σφάλμα σε αποθαρρύνει, ακόμα και όταν η προδοσία σε πληγώνει, ακόμα και όταν η επιτυχία σε εγκαταλείπει, ακόμα και όταν η αχαριστία σε απογοητεύει, ακόμα και όταν η ασυνεννοησία σε περιτριγυρίζει, ακόμα και όταν η πλήξη σε ρίχνει κάτω, ακόμα και όταν όλα γύρω σου… Σφίξε τις γροθιές , χαμογέλασε και ΞΑΝΑΡΧΙΣΕ!
Είναι κάποιοι άνθρωποι που εμφανίζονται την ώρα που πεθύμησες μια βόλτα. Τη στιγμή που χρειάζεσαι μια βόλτα.
Εκεί
που έχεις μπλοκάρει, μπερδευτεί, χάσει τον προσανατολισμό σου, λένε
λέξεις, δίνουν ματιές, σφίγγουν χέρια, ανοίγουν αγκαλιές. Κι οι
απαντήσεις που αναζητούν τα αναπάντητά σου, παρουσιάζονται μπροστά σου.
Όσοι έχουν νιώσει τέτοιες βόλτες στη ζωή τους, καταλαβαίνουν....
Ένα γράμμα από άγνωστο «ξωτικό» σ' ένα δάσος με έλατα.
Ένα κείμενο με τους ίδιους προβληματισμούς που ίσως γράφτηκε για άλλον αποστολέα μα κάπως και συ έγινες παραλήπτης του.
Λίγα μπαλόνια απρόσμενα και αναπάντεχα που σε καλωσόρισαν σαν άνοιξες την πόρτα του σπιτιού σου.
Μια φιλική συνάντηση που για λίγες στιγμές φώτισε τις γωνιές και τα πατάρια του δρόμου σου.
Ένα τηλεφώνημα σημαντικό, λόγω της ανάγκης σου να ευχαριστήσεις αληθινά και που βρήκε χώρο να ξεπεράσει την απομόνωση.
Ένα
χαμόγελο στο λεωφορείο της βόλτας σου από έναν άγνωστο που
προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει χωρίς κανένα λόγο και σου ξανάδωσε την
ελπίδα για ανιδιοτέλεια και ανθρωπιά που πριν λίγο είχες αμφισβητήσει
ξανά.
Μια αναγεννημένη γυναίκα, μια
αδελφή, που τα λόγια της βγάλαν χέρια και σε τράβηξαν από τον άγονη
πλαγιά της ραστώνης και της αναίτιας απραγίας.
Δυο προβλήματά σου που τόλμησαν να περιπλανηθούν την πιο κατάλληλη στιγμή, στους πιο κατάλληλους ανθρώπους.
Κάποια
πράγματα μάς ξεπερνούν, όσο κι αν θέλουμε να προγραμματίζουμε τους
βίους μας. Σε κάποια πράγματα δεν ταιριάζουν τα ρολόγια.
Βρίσκονται δίπλα μας. Αποκτούν ύπαρξη την καίρια στιγμή. Ζωντανεύουν και προσφέρουν.
Αν έχεις τα μάτια της καρδιάς σου ανοιχτά, καταλαβαίνεις...
Αν έχεις τα μάτια της καρδιάς σου ανοιχτά, τα βλέπεις.... αθώα και άδολα.
Αθώα
και άδολα. Δυο αγαπημένες έννοιες. Την μια αργοσβήνουν και την άλλη
φουντώνουν. Σαν τη θράκα που λίγο αν την σκαλίσεις ανάβει και ζεσταίνει
την εστία.
Αθώα και άδολα. Συνεχώς
αγωνίζονται. Παλεύουν με τη σύγχρονη μίζερη ζωή, την απανθρωπιά, την
εκμετάλλευση, την ιδιοτέλεια, τον σαρκασμό, τον υπέρμετρο και κούφιο
εγωισμό μας.
Μα θα πείτε, κι αυτά
ανθρώπινα δεν είναι; Όλοι μας δεν τα έχουμε υιοθετήσει ηθελημένα ή
αθέλητα; Αλλά αυτή η επαναλαμβανόμενη ισχύ τους στην καθημερινότητά μας,
η σημαντικότητα που τους προσάπτουμε, τελικά, δεν μας κάνει ζωντανά
ράκη;
Απογοητευμένη από ανθρώπους και
από τη δική μου συμπεριφορά, δεν θα μπορούσα να ξεχάσω πως ήταν και η
μέρα του Χρήστου. Του ‘στειλα ευχές: «Χρόνια Πολλά! Να χαίρεσαι τις
Αγάπες σου! Να τις βλέπεις να αυξάνονται όπως σου Αξίζει!»
Χωρίς να το ζητήσω, και χωρίς κι ο Χρήστος να το ξέρει, η απάντηση που αναζητούσα μού δόθηκε.
«Η
Αγάπη δεν έχει όριο. Μπορείς πάντα να αγαπάς περισσότερο, αλλά να μην
την μπερδεύουμε με τη λαγνεία ή και με άλλα συναισθήματα και
καταστάσεις, όπως κάνουν οι περισσότεροι στην εποχή μας.
Αυτοί που έχουν Αγνή και Άδολη Αγάπη δεν ξεμένουν ποτέ! Αυτό θέλω να πετύχω στη ζωή μου, τίποτα άλλο!»
Αγνή και Άδολη Αγάπη.
Σπάνια.
Όσοι την έχουν νιώσει, ξέρουν και τη δύναμή της και τον πόνο της και το Φως της!
Όσοι θέλουν να την περπατούν, ανεξαιρέτως κόστους, καταλαβαίνουν...
Κι ο καθένας με τις βόλτες και τα βάσανά του. Πώς πεθύμησα μια βόλτα;
Άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για τα
εργασιακά με την έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου» και το βάζουμε σε
εισαγωγικά, γιατί δεν νοείται διάλογος σε προαποφασισμένα μέτρα στα
οποία οι κοινωνικοί φορείς καλούνται απλώς να συμφωνήσουν και να
αποδεχτούν, τις ανατροπές που ζητούν οι δανειστές, οι οποίες αν
εφαρμοστούν θα πρέπει να σημάνουν την αντίστροφη μέτρηση στην έκρηξη του
Ελληνικού λαού.
Σε αυτό το πλαίσιο με ανακοίνωσή της η
Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους,
παρουσιάζει τα 10 προαποφασισμένα μέτρα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι
η Ελληνική κυβέρνηση έλαβε και συγχαρητήρια σε παγκόσμιο επίπεδο για
την υποταγή της…ε συγγνώμη για την τήρηση των δεσμεύσεων της!
Oι 10 βόμβες των δανειστών στα εργασιακά, είναι:
1. Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού (Δώρα
Πάσχα και Χριστουγέννων και επίδομα αδείας). Το αν θα αφορά μόνο τους
νεοπροσλαμβανόμενους ή και τους ήδη εργαζόμενους είναι αντικείμενο της
διαπραγμάτευσης!
2. Μείωση του κατώτατου μισθού από 1-1-2017 (κάτω από τα 586 € που ισχύει σήμερα για τους έχοντες ηλικία άνω των 25 ετών και κάτω από τα 510 € για τους έως 25 ετών).
Σύμφωνα με μνημονιακή δέσμευση (ν. 4172/2013 άρθρο 103) ο νέος νομοθετημένος κατώτατος μισθός θα ισχύσει από 1-1-2017.
3. Κατάργηση όλων των προσαυξήσεων-επιδομάτων («ΑΠΟ-επιδοματοποίηση» του μισθού).
4. Αμετάβλητο μισθό για όλον τον εργασιακό βίο («σύστημα
“καθαρού” μισθού»-«single minimum wage system»). Δηλαδή -σύμφωνα με το
σύστημα αυτό που υποστηρίζεται κυρίως από το ΔΝΤ- ο μισθωτός του
Ιδιωτικού Τομέα θα λαμβάνει (χωρίς προσαυξήσεις και επιδόματα) τον ίδιο
μισθό κατά την είσοδο στην εργασία και κατά την έξοδο από αυτήν!
5. Νομοθετημένο από την κυβέρνηση (και όχι συμφωνημένο από τη ΓΣΕΕ) κατώτατο μισθό κατ’έτος. Κατώτατος μισθός εκτός του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων προβλέπεται ήδη από το άρθρο 103 του ν. 4172/2013!
6. Δυνατότητα συνομολόγησης κατώτατου μισθού, κατώτερου μέσα από τις ατομικές συμβάσεις εργασίες(ΑΣΕ)
με παράκαμψη των ΣΣΕ. Το μέτρο αυτό αποτελεί την απόλυτη ανατροπή στο
μισθολόγιο του Ιδιωτικού Τομέα και οδηγεί στη βίαιη καταβύθιση των
σημερινών μισθών!
7. Κατάργηση γενικώς της μετενέργειας των ΣΣΕ. Είναι γνωστή η εμμονή των δανειστών στη σύντμηση ή/και κατάργηση του χρόνου μετενέργειας των ΣΣΕ.
8. Πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων (χωρίς
όρια και χωρίς διοικητικό βέτο). Η επιμονή των δανειστών θα είναι τώρα
ισχυρότερη, αφού ο Γενικός Εισαγγελέας ενώπιον της ΔΕΕ εισηγήθηκε
ουσιαστικά την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων!
9. Κατάργηση των συνδικαλιστικών διατάξεων (ν. 1264/1982) για τις διευκολύνσεις, τις άδειες και την προστασία των συνδικαλιστών από απολύσεις-μεταθέσεις, καθώς και αλλαγή ολόκληρου του θεσμικού πλαισίου για τις απεργίες.
10. Γενικευμένη ευελιξία (flexibility) και ευελισφάλεια (flexicurity) της αγοράς εργασίας με τη θέσπιση και επέκταση όλων των «νέων» μορφών «μικρο-εργασίας» (φτηνής και απροστάτευτης εργασίας), όπως:
α.Mini jobs, midi jobs, mini geld, labor franchising, teleworking.
β.«Συμβάσεις μηδενικών ωρών» ή «έκτακτης ανάγκης» («zero hour contracts»).
γ.«Συμβάσεις λίγων ωρών» («low hour contracts»).
δ.«Συμβάσεις με το τηλέφωνο» («on–call contracts»).
ε.«Λευκές συμβάσεις» («white contracts»).
πηγή http://www.ergasianews.gr
Πρίν πολλά πολλά χρόνια,αυτή την ημέρα,μου κάνανε εισαγωγή στο
Παπανικολάου,στο πνευμονολογικό τμήμα για να μου πάρουν δείγμα για
βιοψία απο τους τραχηλικούς λεμφαδένες και να διερευνηθεί αν ο καρκίνος
είχε προχωρίσει και στους πνεύμονες.
Στις 23/12/08 ανακαλύψαμε οτι
έχω την νόσο του Hodgkins..Μητρικός όγκος στο μεσοθωράκιο (12cm
υπερμεγέθες) με μεταστατικο στους τραχηλικούς.Τζακ πότ με σταδιοποίηση
2...σκούρα τα πράγματα...και ήταν το
δεύτερο στην σειρά,αφού 3 μήνες πρίν μου είχαν βρεί ένα προκαρκινικό
στάδιο στην μήτρα.Το ένα τεστ ΠΑΠ,χειρότερο απο το άλλο.Σαστισμένοι οι
γιατροί,δεν ξέρανε τι να κάνουν αφού το ένα σχήμα θα χειροτέρευε τον
άλλον καρκίνο.Ετσι λοιπόν αποφάσισαν να κάνω 5 χημειοθεραπείες για την
λέμφο,να σταματήσω και να ξεκινήσω για την μήτρα. Είχα πέσει στις
διακοπές των Χριστουγέννων,και στο νοσοκομείο,δεν κουνιώταν
φύλλο.....αργούσαν πολύ....και άρχισα να ψάχνομαι με τα βότανα,αν και
δεν τα είχα σε υπόληψη ΚΑΘΟΛΟΥ. ....2 μήνες μετά,όρισαν την πρώτη
χημειοθεραπεία.Όταν έφτασα εκεί,οι εξετάσεις μου ήταν ήδη
ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ....αλλά δεν το έβλεπε κανείς....γι αυτούς η αντιστροφή,ήταν
σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ξεκίνησα τα χημειοθεραπευτικά σχήματα και τρέμανε όλοι για τον όγκο της μήτρας...τι διαστάσεις θα έπαιρνε άραγε;
Άρχισα να κάνω πλύσεις με βότανα...ό,τι διάβαζα και ό,τι έβρισκα...Στην
5η θεραπεία σταματάμε για να την καταπιαστούμε ....αλλα προς μεγάλη
έκπληξη όλων....Η ΜΗΤΡΑ ΗΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ. Τελείωσαν όλα τον
Ιούνιο της ίδιας χρονιάς...και δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνω μεταμόσχευση
μυελού των οστών,που το είχαν σιγουράκι....ΕΙΜΟΥΝΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΛΑ. Τον Ιούνιο έστησα και το εργαστήριο...ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ...ΘΥΜΩΣΑ ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΖΗΣΩ. ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΨΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.... ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΛΥΓΙΣΑ...δεν υπήρχε χρόνος εξάλλου.
και ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗ...γιατί η
στάση μου ήταν υπερήφανη.Χρόνια μετά και ακόμη κάποιοι με ρωτάμε..''μα
πραγματικά είχες καρκίνο;''χαχαχααχαχα..ΝΑΙ ΕΙΧΑ! Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς,πήγα και γράφτηκα στην Ακαδημία Ολιστικών Επιστημών και σήμερα είμαι αυτό που είμαι.... Σας τα έχω ξαναπεί αυτά και στο παρελθόν,αλλά οι νεότεροι δεν γνωρίζουν και συνέχεια με ρωτούν..
Δεν ξέρω αν θα ζήσω πολύ ή λίγο...ξέρω όμως οτι θα ζήσω καλά,ΑΠΟΛΥΤΑ
ΥΓΙΗΣ...και θα τους πηδήξω ότι έχουν και δεν έχουν,προκειμένου να λάμψει
η αλήθεια... Σάν σήμερα λοιπόν θυμάμαι οτι έτριβα τα πόδια μιάς
γιαγιούλας στο Παπανικολάου επειδή πονούσε..παρόλο που εγώ περίμενα να
μάθω αν είχα καρκίνο και στον πνεύμονα...ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΗΔΗ
ΧΕΣΜΕΝΟ.Αυτή είναι και η μοναδική μνήμη εκείνης της ημέρας.Εύχομαι να
ζεί και να είναι καλά.... πηγή https://www.facebook.com/chasiotivasiliki/about https://www.facebook.com/chasiotivasiliki/posts/1517851938474297
Ένορκη διοικητική εξέταση θα διενεργηθεί για το εργατικό ατύχημα και
τον τραυματισμό της υπαλλήλου καθαριότητας στο Ηράκλειο , προκειμένου να
εξακριβωθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες προκλήθηκε το ατύχημα .
Μετά την χειρουργική επέμβαση που υποβλήθηκε η υπάλληλος ,η υγεία της
εξελίσσεται ομαλά . Τις επόμενες ημέρες θα υποβληθεί σε ακόμη μία
χειρουργική επέμβαση, για να αποκατασταθεί το σοβαρό τραύμα στο πόδι
της.
Η γυναίκα τραυματίστηκε σοβαρά όταν κατά τη διάρκεια αποκομιδής
απορριμμάτων κοντά στο ΠΑΓΝΗ, προσπάθησε να μαζέψει κάποια χαρτιά που
είχαν πέσει με αποτέλεσμα να χτυπηθεί από το απορριμματοφόρο το οποίο
εκείνη την στιγμή έκανε όπισθεν.
πηγήhttp://www.aftodioikisinews.gr
Συνήθως εστιάζουμε στο έργο τους στις
εμπόλεμες περιοχές και στις άγονες ζώνες. Φωτογράφοι από όλο τον κόσμο
γυρίζουν με την κάμερα αναζητώντας την εικόνα που αναπαριστά τη στιγμή
της είδησης.
Ανάμεσα στα αρχεία τους κρύβονται και
θησαυροί, όπως οι παρακάτω. Βλέμματα παιδιών και γυναικών κυρίως, που
αιχμαλώτισαν τον φακό και κάνουν τον γύρο του κόσμου.
Οι φωτογράφοι πίσω από αυτές τις εξαιρετικές φωτογραφίες είναι:
Μια 46χρονη υπάλληλος καθαριότητας του
δήμου Ηρακλείου δίνει μάχη για να κρατήσει το ένα κάτω άκρο μετά από
εργατικό ατύχημα που είχε σήμερα νωρίς το πρωί.
Συγκεκριμένα, την ώρα που γινόταν η
αποκομιδή των απορριμμάτων κοντά στο ΠΑΓΝΗ, σύμφωνα με πληροφορίες, η
άτυχη γυναίκα προσπάθησε να μαζέψει κάποια χαρτιά που είχαν πέσει με
αποτέλεσμα να χτυπηθεί απο το απορριμματοφόρο το οποίο εκείνη την στιγμή
έκανε όπισθεν.
Αποτέλεσμα ήταν η 45χρονη να
τραυματιστεί στην κοιλιά και το πόδι. Αμέσως μεταφέρθηκε στο Βενιζέλειο
Νοσοκομείο Ηρακλείου. Η ζωή της γυναίκας δεν κινδυνεύει ωστόσο, οι
γιατροί προσπαθούν να διατηρήσουν το κάτω άκρο,
Μετά την διενέργεια αξονική τομογραφίας
εισήχθη αμέσως στο χειρουργείο και σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες,
τα αποτελέσματα είναι αισιόδοξα.
Σε εφαρμογή θα τεθεί στο Δημόσιο η αναγνώριση προϋπηρεσίας έως
και επτά χρόνων των υπαλλήλων από τον ιδιωτικό τομέα, καθώς τις επόμενες
μέρες αναμένεται να λάβει ΦΕΚ το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα έπειτα από
εισήγηση του αν. υπουργού Εσωτερικών Χρ. Βερναρδάκη.
Παρά το γεγονός ότι είχε θεσμοθετηθεί η αναγνώριση προϋπηρεσίας έως
επτά ετών για τους δημοσίους υπαλλήλους δεν είχε τεθεί σε εφαρμογή,
καθώς οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν είχαν επισπεύσει τη διαδικασία
υπογραφής του Προεδρικού Διατάγματος που ενεργοποιούσε τον συνυπολογισμό
ετών εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Η αναγνώριση της προϋπηρεσίας στον
ιδιωτικό τομέα θα επιφέρει ανακατατάξεις καθώς θα επηρεάσει:
• Τη βαθμολογική κατάταξη. Η αναγνώριση έως και επτά
ετών προϋπηρεσίας θα δώσει τη δυνατότητα στους υπαλλήλους που θα
αποδείξουν τα χρόνια απασχόλησης να «ανέβουν» στη βαθμολογική κλίμακα,
με αποτέλεσμα να διεκδικήσουν θέσεις ευθύνης όταν θα ξεκινήσει η
διαδικασία επιλογής προϊσταμένων.
• Το Μητρώο Επιτελικών Στελεχών. Η αναγνώριση της
εργασίας στον ιδιωτικό τομέα θα δώσει τη δυνατότητα σε στελέχη του
Δημοσίου να ενταχθούν στο Μητρώο Επιτελικών Στελεχών που καταρτίζεται,
καθώς η πιστοποιημένη εμπειρία θα τους δώσει τη δυνατότητα να
συμμετάσχουν στη λίστα των υποψηφίων για την ανάληψη επιτελικών θέσεων
στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
• Τη μισθολογική τους εξέλιξη αλλά από το 2018. Σύμφωνα
με το Μεσοπρόθεσμο και τον νόμο που ορίζει το νέο μισθολόγιο και
βαθμολόγιο Δημοσίου, οι αποδοχές των εργαζομένων στον κρατικό μηχανισμό
θα είναι... παγωμένες μέχρι και το 2018. Ομως η θεσμοθέτηση της
αναγνώρισης της προϋπηρεσίας ανοίγει τον δρόμο για να αποδοθούν οι
αυξήσεις λόγω ωριμάνσεων ύστερα από 2 χρόνια.
Σύμφωνα με τον νόμο 4354/15 η αναγνώριση των ετών προϋπηρεσίας θα
πρέπει να είναι στην ίδια ή παρεμφερή ειδικότητα που εργάζεται ο
υπάλληλος στον κρατικό μηχανισμό. Για παράδειγμα, εάν ένας υπάλληλος ΠΕ
έχει την ειδικότητα του εργαζομένου στις διοικητικές υπηρεσίες, θα
πρέπει να αποδείξει ότι εργαζόταν ως διοικητικός υπάλληλος και στον
ιδιωτικό τομέα. Αντίστοιχα ένας ηλεκτρολόγος ΤΕ θα πρέπει να αποδείξει
την προϋπηρεσία του στην ίδια ειδικότητα πριν διοριστεί στο Δημόσιο. Για
πρώτη φορά θα ισχύσει η προϋπηρεσία για όσους έχουν απασχοληθεί στον
ιδιωτικό τομέα ως ελεύθεροι επαγγελματίες και ήταν αμειβόμενοι με δελτίο
παροχής υπηρεσιών. Τα δικαιολογητικά
Τα δικαιολογητικά που θα
χρειαστεί να καταθέσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι για την αναγνώριση της
προϋπηρεσίας στον ιδιωτικό τομέα θα είναι: τα ένσημα ή βεβαίωση από τα
αντίστοιχα ασφαλιστικά ταμεία που θα πιστοποιούν τον χρόνο εργασίας,
αποδεικτικό συνάφειας αντικειμένου από τα αρμόδια Επαγγελματικά
Επιμελητήρια. Παράλληλα, στα δικαιολογητικά εντάσσονται η βεβαίωση
μισθολογικών καταστάσεων που αποδεικνύουν τη θέση που κατείχε ο
υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα και Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών εφόσον ο
υπάλληλος εργαζόταν ως ελεύθερος επαγγελματίας. Τα δικαιολογητικά θα
κατατεθούν υπόψη των αρμόδιων υπηρεσιακών συμβουλίων τα οποία θα
αποφασίσουν για την αναγνώριση της προϋπηρεσίας.
Κλειδί για την εφαρμογή της αναγνώρισης προϋπηρεσίας σε αυτήν την
οικονομική συγκυρία είναι ο διαχωρισμός βαθμολογίου από το μισθολόγιο
που θεσμοθετήθηκε με τον νέο νόμο. Ετσι η αναγνώριση των ετών θα
υπολογιστεί μόνο στη βαθμολογική εξέλιξη του εργαζομένου, ενώ ο μισθός
του θα παραμείνει ο ίδιος τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2018. Η
συγκεκριμένη ρύθμιση θα ευνοήσει υπαλλήλους με προϋπηρεσία στον ιδιωτικό
τομέα οι οποίοι θα ανέλθουν βαθμολογικά και θα πριμοδοτηθούν με μόρια
για την ανάληψη θέσεων ευθύνης όταν θα γίνει η επιλογή προϊσταμένων.
Για παράδειγμα, υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών ο οποίος κατέχει
πτυχίο πανεπιστημίου και έχει την ειδικότητα του ΠΕ Διοικητικού -
Λογιστικού με προϋπηρεσία στο Δημόσιο 12 χρόνια κατατάσσεται στον βαθμό
Β. Εάν έχει προϋπηρεσία πέντε χρόνια ως λογιστής σε γραφείο στον
ιδιωτικό τομέα, καταλαμβάνει τον Βαθμό Α και θα μπορεί να διεκδικήσει
θέση προϊσταμένου. Ο βασικός μισθός θα παραμείνει στα 1.387 ευρώ μεικτά.
Μετά το 2018 που εκτιμάται ότι θα ξεπαγώσουν οι ωριμάνσεις, θα φτάσει
τα 1.623 ευρώ αφού θα υπολογίζεται ότι θα έχει 19 χρόνια προϋπηρεσίας.
Υπάλληλος σε δήμο ο οποίος ανήκει στην κατηγορία της δευτεροβάθμιας
εκπαίδευσης και εργάζεται ως ηλεκτρολόγος με 15 χρόνια υπηρεσίας
κατατάχθηκε στον βαθμό Β και λαμβάνει βασικό μισθό 1.158 ευρώ. Εάν
διαθέτει ένσημα στον ιδιωτικό τομέα ή δελτίο παροχής που να αποδεικνύει
προϋπηρεσία επτά ετών στην ίδια ειδικότητα, τότε θα καταλάβει τον Α
βαθμό με συνολική προϋπηρεσία 22 χρόνια. Το 2018 με το ξεπάγωμα των
ωριμάνσεων τότε θα έχει προϋπηρεσία 24 χρόνια και θα λάβει βασικό μισθό
1.338 ευρώ, καταγράφοντας αύξηση 180 ευρώ.
πηγή http://www.patrastimes.gr
Σκέφτεσαι ότι γερνάς. Κοιτάς στον
καθρέπτη σου και πάντα ανακαλύπτεις μια καινούργια άσπρη τρίχα που δεν
την έπιασε καλά η βαφή, μια χαρακιά- επονομαζόμενη ρυτίδα- στις άκρες
των ματιών ή στο κούτελο, μια μικρή χαλάρωση στα μάγουλα.
Κοιτάς το κορμί σου και πάντα κάτι
αλλάζει. Κάτι που αλλάζει και δεν ξαναφτιάχνεται. Κάτι που για να
βελτιωθεί θέλει τη διπλάσια προσπάθεια.
Και μετά βγαίνεις στο δρόμο και παρατηρείς.
Κάτι νέους που δείχνουν πιο γέροι από σένα κι ας μην έχουν ούτε μια ρυτίδα.
Κάτι γέρους που δείχνουν πιο νέοι από σένα κι ας μην μπορούν πλέον ούτε καν να τις μετρήσουν.
Κάτι καμπουριασμένα κορμιά με λαμπερά μάτια και κάτι λαμπάδες με θολό βλέμμα.
Κάτι πιασμένα σαν κόμπο γερασμένα χέρια και κάτι άλλα λευκά και αδούλευτα που κινούνται μόνα τους κατά μήκος του σώματος.
Μπαίνεις σε σπίτια και βλέπεις.
Σαμπανιέρες γεμάτες ξύδι και ριχτάρια γεμάτα κόμπους.
Πλαστικά ποτήρια γεμάτα με το καλύτερο κρασί και ψωμοτύρι που σε χορταίνει.
Χάπια που συντηρούν το σώμα σου και χάπια που καταστρέφουν το μυαλό σου.
Κρέμες για το γέμισμα των ρυτίδων και κάπου αλλού ευτυχία που τις κάνει να μη φαίνονται.
Γερνάω λες.
Κι όμως , κανείς δεν γερνάει από τα χρόνια που περνάνε από πάνω του.
Κανείς δεν δίνει σημασία αν μπορεί ή δεν
μπορεί να κάνει αυτά που έκανε στα νιάτα του, όταν έχει βρει
διαφορετικά πράγματα να κάνει μεγαλώνοντας.
Κανείς δεν γερνάει όταν η ζωή του είναι
πλημυρισμένη από ευγένεια, αγάπη, αφοσίωση, χαμόγελα, στιγμές ευτυχίας.
Δεν γερνάει όταν τα προβλήματα υγείας του είναι αντιμετωπίσιμα, όταν η
ανταμοιβή από αυτά που δίνει στα παιδιά του είναι η βελτίωσή τους, όταν
το βράδυ κοιμάται κουμπωμένος σε μια αγκαλιά, όταν το πρωί ξυπνάει
θέλοντας να γίνει καλύτερος.
Κανείς δεν γερνάει όταν τρώει από
ευχαρίστηση, όταν κοιμάται χωρίς ανάγκη, όταν μιλάει χωρίς προσπάθεια,
όταν κάνει πράγματα που τον ευχαριστούν.
Κι ας μην τα κάνει τέλεια. Κι ας μην κερδίσει ποτέ βραβείο.
Ας μην υπάρχει κανείς να τον χειροκροτήσει. Ας μην υπάρχει κανείς να καταγράψει το γεγονός.
Κανείς δεν γερνάει όταν δεν στάζουν στην καρδιά του φαρμάκι.
Όταν εκτιμούν και σέβονται την αγάπη που δίνει. Χωρίς απαραίτητη ανταπόκριση αλλά με την απαραίτητη προσοχή.
Οι λεπτομέρειες γερνάνε.
Εκείνες οι μικρές αλλά σημαντικές λεπτομέρειες που μένουν χαραγμένες στη ψυχή και μεταφέρονται στο δέρμα και στα όργανα.
Εκείνα τα «δεν θέλω» που έγιναν πραγματικότητα. Εκείνα τα «δεν μπορώ» που έγιναν καθημερινότητα.
Αυτές οι δουλειές που δεν παράγουν έργο. Εκείνες οι φιλίες που υπάρχουν προς εκμετάλλευση.
Οι αγάπες που σε πρόδωσαν με αντίτιμο . Οι σχέσεις που κρατήθηκαν χωρίς να υπάρχουν.
Τα ξύλινα ή χάρτινα σπίτια.
Η έλλειψη εμπιστοσύνης. Η ξεφτίλα που ανέχεσαι. Η ζωή που δεν ζεις.
Οι αναπάντητες λέξεις γερνάνε και όχι αυτές που σου απαντάνε ακόμα κι αν δεν είναι αυτό που περιμένεις.
Η αδιαφορία στο ενδιαφέρον γερνάει. Ο τζάμπα κόπος. Οι χαμένες ώρες και οι μη αναγνωρίσιμες προσπάθειες.
Οι τοίχοι και τα σίδερα. Οι παγωμένες αντιδράσεις.
Το τρύπημα του στομαχιού από τα οξέα. Οι χτύποι της καρδιάς από το ανώφελο άγχος.
Η προσπάθεια να αρέσεις εκεί που δεν σου αρέσει.
Η αποδοχή της διαφορετικότητας σου από κάποιους που δεν έχουν δεχθεί ούτε τον εαυτό τους.
Η εξάρτιση χωρίς σκοινιά και ο θάνατος χωρίς μαχαίρι.
Αυτά σε γερνάνε.
Όλα τα άλλα είναι απλά σημάδια στο σώμα σου χωρίς καμία ιδιαίτερη σημασία.
Σκέφτεσαι ότι γερνάς.
Κοιτάς στον καθρέπτη σου και επιβεβαιώνεις ότι το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αλλάξεις τις αιτίες πρόκλησης των ρυτίδων.
Ας υπάρχουν εκεί.
Απλά φρόντισε οι ιστορίες που κρύβουν μέσα τους, να είναι όλες άξια χαραγμένες.
«Πολλοί συνάδελφοι με ρωτούν τι είναι
αυτό που με προβληματίζει περισσότερο και επηρεάζει τις αποφάσεις μου,
ως πιθανά αρνητική εξέλιξη και συνέπεια της κρίσης των τελευταίων ετών,
στον εργασιακό μου χώρο.
Ευθέως τους απαντώ η ανεργία.
Το ενδεχόμενο να ξυπνήσουμε ένα πρωινό οι 240 νοματαίοι στο καζίνο και να βρούμε κλειστές πόρτες.
Πίσω από τις στατιστικές και τα ψυχρά νούμερα υπάρχει ένας μεγάλος αγνοούμενος, ο άνεργος και ο ψυχισμός του.
Άνεργος δεν έχω υπάρξει ποτέ, αλλά μετά
την υπερεικοσαετή ενασχόληση μου με τα συνδικαλιστικά, μπορώ να
ισχυρίζομαι ότι έχω γνώση της ψυχολογίας του βιώματος του κοινωνικού
αποκλεισμού, στις διάφορα θιγόμενες πληθυσμιακές ομάδες.
Άνεργος, δεν είναι το άτομο που έχει χάσει τη δουλειά του.
Είναι ένα άτομο που έχει χάσει την
ταυτότητα του, που δεν ξέρει τι να κάνει με τον χρόνο του, με την
οικογένεια του, την ζωή του, τον εαυτό του.
Άνεργος δεν είναι κάποιος που ψάχνει για δουλειά, αλλά κάποιος που ψάχνει για στήριγμα επιβίωσης.
Μαζί με την δουλειά χάνεις στο συμβολικό επίπεδο πολύ περισσότερο από τα οικονομικά αγαθά.
Χάνεις την αυτοεκτίμηση, τον αυτοσεβασμό, την αξιοπρέπεια σου…!!
Χωρίς κρυσταλλωμένες επαγγελματικές ιδιότητες το άτομο δε σημαίνει τίποτα!!
Η διατήρηση της επαγγελματικής ιδιότητας
λοιπόν, αποτελεί πηγή προβληματισμού και επιρροής των δικών μου
αποφάσεων. Γιατί για εμένα, στη λίστα των συνδικαλιστικών προτεραιοτήτων
προέχει η υπαρξιακή επιβίωση και ακολουθεί η οικονομική.
Γιατί μέσα από το επάγγελμα το άτομο κατοχυρώνει την υπαρξιακή του επιβίωση.»
Δημήτρης Καραγεωργόπουλος: Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας
Στην πρώτη θέση της ΕΕ, σε κατανάλωση πλαστικής σακούλας, κατατάσσεται η
Ελλάδα με βάση τα στοιχεία του 2015, όπως αυτά αποτυπώνονται σε έρευνα
του Ινστιτούτου Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ).
Η σχετική έρευνα του ΙΕΛΚΑ βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη και θα καταλήξει
με την κατάθεση συγκεκριμένων εναλλακτικών προτάσεων στο πλαίσιο της
Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2015/720. Tα μέχρι τώρα ευρήματα της μελέτης - που
δημοσιοποιήθηκαν σήμερα μέσω της ηλεκτρονικής σελίδας του Ινστιτούτου -
είναι αποκαλυπτικά για το μέγεθος του προβλήματος. Συγκεκριμένα:
- Οι μέχρι τώρα μετρήσεις και εκτιμήσεις αναφέρουν ότι το 2015 στην
Ελλάδα αντιστοιχούν 363 σακούλες ανά κάτοικο ανά έτος. Η μέτρηση αυτή
είναι κατά 50% μεγαλύτερη από την δημοσιευμένη εκτίμηση του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου του 2010, στις 242 σακούλες ανά κάτοικο, η οποία τότε
κατέτασσε την Ελλάδα στην 4η θέση ανάμεσα στις 19 χώρες με διαθέσιμα
στοιχεία. Σημειώνεται ότι η εκτίμηση για 363 σακούλες φέρνει την Ελλάδα
στην πρώτη θέση σε κατανάλωση, διπλάσια σχεδόν από τον ευρωπαϊκό μέσο
όρο των 175 τεμαχίων.
- Σήμερα στην Ελλάδα συνολικά χρησιμοποιούνται συνολικά 4,3 δισεκ.
σακούλες με σημαντική επιβάρυνση του περιβάλλοντος, περίπου δηλαδή
33.000 τόνοι πλαστικές σακούλες με πολύ σημαντικό κόστος.
- Αντίθετα, οι επαναχρησιμοποιούμενες σακούλες (π.χ. υφασμάτινες) είναι
ελάχιστες. Υπολογίζονται με βάση την έρευνα του ΙΕΛΚΑ σε 400.000-500.000
ανά έτος, δηλαδή περίπου 0,05 σακούλες ανά κάτοικο, όταν π.χ. η Δανία η
οποία είναι από τις πιο προχωρημένες χώρες στη μείωση της πλαστικής
σακούλας έχει 75 επαναχρησιμοποιούμενες σακούλες ανά κάτοικο, ενώ ο
μέσος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 23. (Σημειώνεται ότι η έρευνα της
Eunomia αναφέρει υψηλότερους αριθμούς για την Ελλάδα, οι οποίοι όμως δεν
επιβεβαιώνονται με βάση τα ευρήματα της έρευνας του ΙΕΛΚΑ).
Το μέγεθος του προβλήματος γίνεται περισσότερο εμφανές όταν συγκρίνεται η
σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα με την υποχρέωση της χώρας προς την
Ευρωπαϊκή Ένωση. Συγκεκριμένα η Ευρωπαϊκή Οδηγία αναφέρει ότι τα κράτη
μέλη θα πρέπει να λάβουν μέτρα «που εξασφαλίζουν ότι το ετήσιο επίπεδο
κατανάλωσης δεν θα υπερβαίνει τις 90 λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς
κατά κεφαλήν το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου 2019 και τις 40 λεπτές
πλαστικές σακούλες μεταφοράς κατά κεφαλήν το αργότερο στις 31 Δεκεμβρίου
2025. Προκειμένου να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, θα πρέπει η
κατανάλωση στην Ελλάδα να μειωθεί κατά 80% ως το 2019 και 90% ως το
2025.
Οι περισσότερες από τις Ευρωπαϊκές χώρες, είτε στο πλαίσιο της
εναρμόνισης της εθνικής νομοθεσίας τους με την κοινοτική, είτε λόγω
εθνικής στρατηγικής έχουν υιοθετήσει ήδη πρακτικές μείωσης της χρήσης
πλαστικής σακούλας. Ακολουθούν μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:
- Δανία: Το 2003, η Δανία εισήγαγε ένα φόρο στις λιανικές επιχειρήσεις
για να μειώσει τις πλαστικές σακούλες. Αυτό ενθάρρυνε τα καταστήματα να
χρεώνουν για τις πλαστικές σακούλες και αύξησε τη χρήση/ζήτηση για
επαναχρησιμοποιούμενες τσάντες. Υπολογίζεται ότι μείωσε περίπου κατά 66%
τις πλαστικές σακούλες. Μέχρι το 2014 η Δανία είχε τη χαμηλότερη χρήση
πλαστικής σακούλας στην Ευρώπη, με 4 σακούλες ανά άτομο ανά έτος.
- Γερμανία: Μέσω του προγράμματος Green Dot η Γερμανία επιβάλλει ένα
τέλος στην υπερβολική συσκευασία. Όλα τα καταστήματα στη Γερμανία που
παρέχουν πλαστικές σακούλες πρέπει να πληρώσουν ένα φόρο ανακύκλωσης.
- Ιρλανδία: Τον Μάρτιο του 2002, η Ιρλανδία εισήγαγε ένα φόρο 0,15 ευρώ,
ο οποίος εισπράττεται στο σημείο πώλησης. Αυτό οδήγησε στο 90% των
καταναλωτών να χρησιμοποιούν επαναχρησιμοποιούμενες σακούλες μέσα σε ένα
χρόνο. Ο φόρος αυξήθηκε σε 0,22 ευρώ το 2007. Τα έσοδα αποδίδονται σε
ένα Ταμείο Περιβάλλοντος.
- Ιταλία: Τον Ιανουάριο του 2011, η Ιταλία απαγόρευσε πλήρως τη διανομή
της ελαφριάς πλαστικής σακούλες που δεν είναι από βιοδιασπώμενο υλικό.
- Ηνωμένο Βασίλειο: Οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ στο Ηνωμένο
Βασίλειο εισήγαγαν το «bags for life», από το 2008 ένα πρόγραμμα με
επαναχρησιμοποιούμενες τσάντες που οι πελάτες ενθαρρύνονται να
χρησιμοποιούν αντί για πλαστικές σακούλες μιας χρήσης. Σε συνέχεια αυτού
του μέτρου, στην Αγγλία στις 5 Οκτωβρίου 2015 εισήχθη μια ελάχιστη
χρέωση πέντε πένες ανά πλαστική σακούλα μιας χρήσης. Ισχύει για τους
λιανοπωλητές με περισσότερους από 250 εργαζόμενους. Σε αντίθεση με το
υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο, η χρέωση δεν ισχύει για σάκους ή χάρτινες
σακούλες που κατασκευάζονται από άλλα φυσικά υλικά. Ο ΦΠΑ που τίθεται
επί των πωλήσεων αποδίδεται στην κυβέρνηση. Οι έμποροι λιανικής πώλησης
μπορούν να επιλέξουν πώς χρησιμοποιούνται τα χρήματα που συγκεντρώνονται
από τις πωλήσεις των τσαντών κατά το δοκούν. Η κυβέρνηση, ωστόσο,
σχεδιάζει την δημοσίευση πληροφοριών ετήσια σχετικά με το πρόγραμμα ώστε
να ενθαρρύνει τους λιανοπωλητές να δωρίσουν τα έσοδα σε φιλανθρωπικά
ιδρύματα.
- Ολλανδία: Η Ολλανδία εφαρμόζει μία πλήρη απαγόρευση της διανομής
δωρεάν πλαστικής σακούλας από την 1η Ιανουαρίου, 2016. Η απαγόρευση έχει
μια μικρή εξαίρεση για τα μη συσκευασμένα προϊόντα τροφίμων, τα οποία
εκτίθενται σε πιθανό κίνδυνο μόλυνσης, δηλαδή φρέσκα φρούτα.
Καταστήματα, ιδίως τα σούπερ μάρκετ, πωλούν επαναχρησιμοποιήσιμες
πλαστικές σακούλες για περίπου 0,15 ευρώ έως 0,25 ευρώ.
Στο γενικότερο πλαίσιο δράσεων για τη μείωση της χρήσης πλαστικής
σακούλας συστάθηκε ομάδα εργασίας με πρωτοβουλία της γενικής γραμματείας
Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή σε συνεργασία με την Περιφέρεια
Αττικής το ΙΕΛΚΑ και τον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ) με σκοπό
τον καθορισμό των δράσεων για την από κοινού εκπόνηση και υλοποίηση ενός
εθνικού σχεδίου δράσης με την εμπλοκή όλων των φορέων, ιδιωτικών και
δημόσιων, με σκοπό την ευαισθητοποίηση του καταναλωτικού κοινού και την
άμεση μείωση της χρήσης της πλαστικής σακούλας.
πηγή http://aorata-gegonota.blogspot.gr
Η Πολιτεία περιλαμβάνει την Αλληγορία του σπηλαίου, με την οποία ο Πλάτων εξηγεί τη Θεωρία των Ιδεών του.
Η σημερινή κατάσταση του ανθρώπου, λόγω απαιδευσίας, μπορεί να αναπαρασταθεί άψογα από τον περίφημο μύθο του σπηλαίου που διηγείται ο Πλάτωνας, στην αρχή του έβδομου βιβλίου της Πολιτείας του.
Ο άνθρωπος ζει σε μια ψευδαίσθηση
Σύμφωνα με τον αλληγορικό μύθο οι άνθρωποι ζούμε σαν φυλακισμένοι μέσα στις παραισθήσεις και τις αυταπάτες μας και δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την αλήθεια γιατί μας εμποδίζουν τα δεσμά των αισθήσεων αλλά και τα δεσμά των εξουσιαστών, που χειραγωγούν τις αισθήσεις μας ώστε να αντιλαμβανόμαστε μόνο την πραγματικότητα όπως την καθορίζουν εκείνοι.
Κάποια στιγμή μερικοί δεσμώτες απαλλάσσονται επιτέλους από την επιρροή των δογμάτων, χάρη στην παιδεία και τον ορθό λόγο και επιτέλους με καθαρή σκέψη μπορούν να γνωρίσουν την αλήθεια βασιζόμενοι σε αποδείξεις.
Ο μύθος του σπηλαίου
απατηλές παραστάσεις
Ο μύθος αυτός διηγείται πως σε ένα σπήλαιο,
κάτω από τη γη, βρίσκονται μερικοί άνθρωποι αλυσοδεμένοι με τέτοιο
τρόπο, ώστε να μπορούν να δουν μόνο τον απέναντί τους τοίχο. Δεν μπορούν
να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Πίσω τους ωστόσο
είναι αναμμένη μια φωτιά. Έτσι οτιδήποτε εκδηλώνεται πίσω από την πλάτη
τους αναπαριστάνεται ως σκιά στον απέναντι τους τοίχο. Επειδή οι
άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει
είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα. Εάν όμως κάποιος από τους αλυσοδεμένους ανθρώπους του σπηλαίου κατορθώσει να ελευθερωθεί, να βγει από τη σπηλιά
και να ανέβει πάνω στη γη και, κάτω από το φως του ήλιου πλέον, δει τα
πράγματα, θα καταλάβει την πλάνη στην οποία ζούσε όσο ήταν μέσα στη
σπηλιά. Θα αντιληφθεί τότε ότι οι σύντροφοι του, που εξακολουθούν να
βρίσκονται αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο, ακόμη ζουν βυθισμένοι μέσα στις ψευδαισθήσεις.
Η ερμηνεία του μύθου από τον μεγάλο μας φιλόσοφο
Πλάτων
Κατά τον Πλάτωνα, ο απελεύθερος δεσμώτης είναι ο φιλόσοφος,
ο οποίος βλέπει τα ίδια τα όντα, τις ιδέες, και όχι τα είδωλά τους. Οι
αλυσοδεμένοι σύντροφοι του είναι οι κοινοί άνθρωποι που, έχοντας εθισθεί
στις απατηλές παραστάσεις των αισθητών πραγμάτων, ζουν, χωρίς να το ξέρουν, μέσα στο ψέμα.
Πάντοτε βέβαια, για τον Πλάτωνα, υπάρχει η δυνατότητα απεμπλοκής των
αλυσοδεμένων ανθρώπων από τις πλάνες τους. Για να το πετύχουν αυτό,
χρειάζεται να αποδεσμευτούν από τις αλυσίδες τους. Αυτές συμβολίζουν τις
αισθήσεις τους, που τους υποχρεώνουν να παρατηρούν μόνο τα απατηλά
είδωλα των ιδεών, των αληθινών όντων. Αντί για τις αισθήσεις τους όμως θα πρέπει να εμπιστευτούν το νου τους.
Ο ρόλος του Μύθου και η θέση του Φιλόσοφου στην Πολιτεία του Πλάτωνα
Ο φιλόσοφος - ηγέτης
Η αλληγορία του σπηλαίου είναι μια προσπάθεια τεκμηρίωσης της θέσης του φιλόσοφου ως βασιλιά στην Ιδεώδη Πολιτεία. Οι φυλακισμένοι αρχίζουν να αποδίδουν τα μη πραγματικά σχήματα των σκιών με όρους και έννοιες, ενώ πιστεύουν ότι οι σκιές αυτές είναι η πραγματικότητα.
Το ότι οι φυλακισμένοι, ωστόσο, μπορούν να δουν μόνο τις σκιές αυτές, δε
σημαίνει ότι ο υπαρκτός κόσμος περιορίζεται μόνο μες στο σπήλαιο.
Αν κάποιοι καταφέρουν να λυθούν από τις αλυσίδες και βγουν από το
σπήλαιο, θα τυφλωθούν από τη λάμψη του Ήλιου και θα επιστρέψουν πίσω.
Αν, ωστόσο, συνηθίσουν το φως, θα δουν καθαρά τον Ήλιο, που συμβολίζει
το Αγαθό, και θα καταλάβουν ότι όσα έβλεπαν μες στο σπήλαιο ήταν απλά
αντίγραφα των αληθινών. Ίσως σκεφτούν να επιστρέψουν πίσω, λυπούμενοι
τους φυλακισμένους συντρόφους τους. Πίσω, όμως, στο σπήλαιο, δε θα
μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι, και, προσπαθώντας να διδάξουν στους
υπόλοιπους την αλήθεια, ίσως δεχτούν το μίσος και την αντίδρασή τους.
Σωκράτης : « -Και αν κανείς ήθελεν να επιχειρήσει να τους λύσει
από τα δεσμά τους και να τους ανεβάσει, δεν θα ήσαν ικανοί να τον
σκοτώσουν αν ημπορούσαν να τον πιάσουν στα χέρια τους; Αφου θα θεωρούσαν
ότι θέλει να τους κάνει κακό και να τους τυφλώσει ενώ αυτός θέλει να
τους δείξει το μόνο αληθινό Φώς.» Γλαύκων : «-Το δίχως άλλο!». Έχουμε πολλά θλιβερά ιστορικά παραδείγματα εν προκειμένω. Ο ίδιος ο Σωκράτης είχε τραγικό τέλος, επειδή εισήγαγε καινά δαιμόνια...
Ωστόσο, όσοι ελευθερώθηκαν, οι φιλόσοφοι, έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους.
Συχνά, ο Ήλιος, που συμβολίζει το Αγαθό, ωθεί στην ερμηνεία του Μύθου του Σπηλαίου από θρησκευτικής απόψεως: χωρίς Θεό, οι άνθρωποι ζουν μες το σκοτάδι.
Ο κόσμος μέσα στο σπήλαιο, για ολόκληρο το έργο της Πολιτείας, εκφράζει την εμμονή στα αισθητά πράγματα, όσων μπορούν οι άνθρωποι να αντιληφθούν με τις αισθήσεις τους, ενώ η άνοδος στον πραγματικό κόσμο και η όραση των αληθινών Ιδεών υπό το φως του Ήλιου οδηγούν στην κατα τον Πλάτωνα απόλυτη αλήθεια :
Την εναρμόνιση των τριών τμημάτων της ψυχής και την ενδυνάμωση του λογιστικού.
Καθηλωμένοι στην ίδια θέση οι έγκλειστοι βλέπουν μόνο σκιές και,
ελλείψει άλλων ερεθισμάτων, θεωρούν αυτονόητη την αυθεντικότητά τους. Τα
δεσμά τούς στερούν κάθε δυνατότητα κίνησης, αυτενέργειας και
διεύρυνσης του οπτικού τους πεδίου. Προσωπική δράση δεν υφίσταται.
Υπάρχει μόνον όρασης αλλά και αυτή δεν είναι άλλο από παθητική
παρατήρηση των συμβάντων, αναντίρρητη αποδοχή των δεδομένων των
αισθήσεων, άγνοια, πλάνη.
Η ανάβαση στον κόσμο του φωτός συνιστά μια πορεία, η οποία ξεκινώντας
από μια αρνητική γνώση, από τη γνώση "του τι δεν είναι", απολήγει στην
αυτογνωσία και την κοσμογνωσία. Ο κόσμος του σπηλαίου απεικονίζει την
εμμονή της ψυχής στο αισθητόν, την υπερεκτίμησή του, την παντελή κυριαρχία των αισθήσεων
και του επιθυμητικού τμήματός της επί του λογιστικού. Η προσκόλληση
στο γίγνεσθαι επιφέρει ψυχική σύγχυση, νόσον, ενώ η θέασις των όντων
εσωτερική ισορροπία , την εναρμόνιση των τριών τμημάτων της ψυχής και την ενδυνάμωση του λογιστικού μέρους της. Για τον Πλάτωνα, το αίτημα της αυτογνωσίας είναι πρωταρχικό. Ακόμη κι αν δε βρεθεί ποτέ ο φιλόσοφος -ηγέτης που θα διοικήσει την ιδανική πολιτεία, κάθε άνθρωπος χωριστά θα πρέπει να επιδιώξει τουλάχιστον να ρυθμίσει το πολίτευμα της ψυχής του.
Η ερμηνεία της αλληγορίας του σπηλαίου του Πλάτωνα στη σύγχρονη εποχή
ΜΜΕ και Προπαγάνδα
Οι άνθρωποι, από αρχαιότατες εποχές ως σήμερα, ζούμε φυλακισμένοι στα σώματά μας, μέσα στις παραισθήσεις, τις ψευδαισθήσεις
και τις αυταπάτες μας που δημιουργούνται από τον εγωκεντρισμό, την
επιθυμία για απόκτηση και εξουσία, τον ατομικισμό, την αδιαφορία για
τους άλλους, την προσκόλληση μόνο στις σωματικές μας ανάγκες και σε
αυτές που μας προστάζει η αυτοϊκανοποίηση του εαυτούλη μας και την
άκριτη υπακοή σε αυτό που μας παρουσιάζουν ως πραγματικό και ως την
μοναδική μας επιλογή για ζωή . Για να γνωρίσουμε την αλήθεια, πρέπει ν’ αποτινάξουμε τα δεσμά των αισθήσεων
αλλά και τα δεσμά των ποικίλων εξουσιαστών, που αφήνουν ν’
αντιλαμβανόμαστε μόνο τα αντίγραφα και τις απατηλές σκιές της
πραγματικότητας.
Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που κάποιοι δεσμώτες, καταφέρνουν ν’
απαλλαγούν απ’ την επιρροή των αισθήσεων και των δογμάτων και να
γνωρίσουν την αλήθεια, βασιζόμενοι στις αποδείξεις που τους παρέχει
μόνο ο ορθός λόγος και η καθαρή σκέψη. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι φιλόσοφοι
και οι «πεπαιδευμένοι», οι μορφωμένοι, που η παιδεία τους δείχνει τον
τρόπο πώς, ξεγλιστρώντας μέσα από τα ποικίλα δογματικά δίχτυα, να
ξεφύγουν από τη μοίρα των δεσμωτών της σπηλιάς…
Άλλωστε ο κόσμος του σπηλαίου και όσα διαδραματίζονται εντός του είναι
τόσο δεδομένος, ώστε να μη γεννά την παραμικρή αμφιβολία για το αν είναι
αληθινός. Ωστόσο αυτό συμβαίνει και στη δική μας πραγματικότητα που
δεδομένα και αληθινά θεωρούνται μόνοόσα μας δείχνουν τα ΜΜΕ,
όσα μάθαμε στο σχολείο, όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας όχι
όμως με τον νου μας, όσες επιθυμίες απορρέουν από τις σωματικές μας
ανάγκες αλλά και τις ανάγκες επιβεβαίωσης του υπέρμετρου εγώ μας με
αποτέλεσμα όλα αυτά να έχουν οδηγήσει τον άνθρωπο στη ψευδαίσθηση πως είναι μόνος του και ο μόνος τρόπος να επιβιώσει είναι εις βάρος των άλλων και της φύσης.
Οι ομοιότητες με την ταινία Matrix
ο κόσμος του Μάτριξ (σπηλιά -ΜΗΤΡΑ - matrix)
Ο πυρήνας του μύθου του σπηλαίου ξαναπροτάθηκε, σε σύγχρονη εκδοχή, στην ταινία το Matrix
(1999) των αδερφών Andy και Larry Wachowsky (Γουατσόφσκυ). Η ταινία, ως
γνωστόν, περιγράφει ένα μέλλον στο οποίο ο κόσμος όπως τον ξέρουμε
εμείς είναι ουσιαστικά το Matrix, μια εικονική πραγματικότητα
που δημιουργήθηκε και συντηρείται από νοήμονες μηχανές προκειμένου να
κατευνάσει, υποτάξει και εκμεταλλευτεί τον ανίδεο ανθρώπινο πληθυσμό ως
πηγή ενέργειας (παραγωγής και κατανάλωσης, θα λέγαμε).
Όπως στο μύθο του σπηλαίου, ο κόσμος του Μάτριξ (σπηλιά -ΜΗΤΡΑ - matrix)
, είναι ένας κόσμος παραισθήσεων. Οι άνθρωποι ζουν και κινούνται σε
αυτόν, χωρίς να υποψιάζονται την πραγματική «ψεύτικη» κατάστασή του. Η
ταινία αναφέρεται δήθεν στο μέλλον, για ευνόητους λόγους, ενώ περιγράφει
γλαφυρά τη σύγχρονη κατάσταση της ανθρωπότητας. Στην πρώτη ταινία της σειράς, ο ήρωας ο Neo, διαλέγει το κόκκινο χάπι που του επιτρέπει να προχωρήσει στην αφύπνιση. Ο Σκοτεινός, όπως τον αποκαλούσαν, Ηράκλειτος δηλώνει χαρακτηριστικά :
« ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΥΠΝΗΤΟΥΣ. ΟΙ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΙ ΖΟΥΝ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟ».
Όμως δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι να ξεφύγουν από το Μάτριξ!.. Δεν
είναι όλοι έτοιμοι να αντικρούσουν την φοβερή πραγματικότητα. Θέλουν
σαν το Σάιφερ να ζουν στον ψεύτικο κόσμο. Όταν τους δίνουν «το κόκκινο και το μπλε χάπι»,
δεν επιλέγουν οι περισσότεροι το κόκκινο που θα τους οδηγήσει στο
«ξύπνημα». Προτιμούν να μένουν στο όνειρο, παρά να αντιληφθούν το
μέγεθος του εφιάλτη στον οποίο είναι έτσι κι αλλιώς μπλεγμένοι.
από την ταινία the Matrix
Οι παρόμοιες ερμηνείες του Μύθου και της ταινίας Μάτριξ στη σημερινή πραγματικότητα
Ομοιότητες του μύθου με το Μάτριξ
Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε κανένα να ξυπνήσει με το
ζόρι. Αυτό όμως που έχουμε υποχρέωση είναι να καταστήσουμε εμφανή και
προσβάσιμη την έξοδο από το τούνελ γι' αυτούς, που έχουν κουραστεί να
ζουν στο όνειρο-εφιάλτη και η ψυχή τους είναι έτοιμη να ανθίσει στη συνειδητότητα.
Δεν είναι χρήσιμο να περιμένουμε την έλευση του Νέου (Νήο=New) εκλεκτού
για να μας σώσει από τη μηχανικότητα, γιατί μόνο ο καθένας μπορεί, με
τη δική του προσπάθεια και τη σχετική εξωτερική βοήθεια, να γίνει o σωτήρας του εαυτού του.
Τα πράγματα όμως δεν είναι και τόσο ζοφερά. Αυτή είναι η μία πλευρά της
Σελήνης, η σκοτεινή. Υπάρχει όμως και η άλλη που μας κάνει να είμαστε,
υπό όρους, αισιόδοξοι....Είναι η πλευρά που υπάρχει στην έξοδο του σπηλαίου....
Τρομακτικούς ρυθμούς συρρίκνωσης ακολούθησε το εισόδημα των δημοσίων
υπαλλήλων από την αρχή της κρίσης. Στη διάρκεια της πενταετίας 2009-2013
καταγράφονται, σωρευτικά, μεσοσταθμικές μειώσεις από 25% έως 38% στις
αποδοχές πολιτικών υπαλλήλων, ανάλογα με το υπουργείο, την εκπαιδευτική
βαθμίδα και τα χρόνια προϋπηρεσίας, ενώ στα ειδικά μισθολόγια οι
περικοπές κυμαίνονται από 21% (σε αστυνομικούς) έως 35% (γιατρούς ΕΣΥ),
ανάλογα με τον βαθμό του εργαζομένου, σύμφωνα με στοιχεία από το Γενικό
Λογιστήριο του Κράτους.
Μεγαλύτερες μειώσεις υπέστησαν υπάλληλοι
μικρής προϋπηρεσίας και χαμηλότερης βαθμίδας εκπαίδευσης. Αν μελετήσουμε
τα στοιχεία που αναφέρονται στις αποδοχές υπαλλήλων του υπουργείου
Διοικητικής Μεταρρύθμισης, προκύπτει ότι ένας εργαζόμενος Δευτεροβάθμιας
Εκπαίδευσης (ΔΕ) με 5 χρόνια απασχόλησης υπέστη περικοπές ύψους 38%.
Αντίστοιχου
ύψους ήταν και οι περικοπές σε υπαλλήλους Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης
(ΠΕ) ίδιας προϋπηρεσίας, αλλά και σε έναν υπάλληλο ΔΕ με 17 έτη
εργασίας. Αν και μικρότερες, εξίσου όμως σημαντικές ήταν οι περικοπές
που υπέστη ένας συνάδελφός τους ΠΕ, στο ίδιο υπουργείο, με 29 έτη
απασχόλησης.
Περίπου στην ίδια αντιστοιχία κατανέμονται και οι
περικοπές των υπαλλήλων στο υπουργείο Πολιτισμού. Ενας εργαζόμενος ΔΕ με
5 έτη απασχόλησης είδε από την αρχή της κρίσης τις αποδοχές του να
συρρικνώνονται κατά 35%. Μείωση 33% υπέστη το εισόδημα ενός συναδέλφου
του ΔΕ με 17 έτη, 24% ενός υπαλλήλου ΔΕ με 29 έτη, 29% ενός υπαλλήλου ΠΕ
με 5 έτη, 19% ενός υπαλλήλου ΠΕ με 17 έτη και 13% ήταν η μείωση των
αποδοχών ενός υπαλλήλου ΠΕ με 29 έτη εργασίας.
Στον ευαίσθητο
τομέα της Παιδείας, οι μισθοί μειώθηκαν στους εκπαιδευτικούς του
υπουργείου από 34% (5ετής προϋπηρεσία) έως 18% (29ετής προϋπηρεσία). Οι
παραπάνω… στατιστικοί κανόνες σπάνε στην περίπτωση των υπαλλήλων του
υπουργείου Οικονομικών. Σε όλες τις περιπτώσεις ανά εκπαιδευτική βαθμίδα
και έτη απασχόλησης, οι περικοπές δεν πέφτουν κάτω από το 38%.
Αντίστροφη
ακολουθία παρατηρείται στα ειδικά μισθολόγια. Μικρότερη μείωση αποδοχών
διαπιστώνεται σε έναν λέκτορα ΑΕΙ (27%) από έναν καθηγητή Πανεπιστημίου
με 29 έτη (33%), σε έναν ειδικευόμενο γιατρό (27%) από ό,τι σε έναν
διευθυντή με 29 έτη (42%), καθώς και στους ενστόλους. Από την αρχή της
κρίσης, ένας λοχίας υπέστη περικοπές ύψους 18%, ενώ ένας συνταγματάρχης
30%. Περικοπές 15% υπέστη ένας αστυφύλακας και 28% ένας αστυνομικός
διευθυντής.
Υπενθυμίζεται ότι από το 2009 έως το 2013, η
μισθολογική δαπάνη στο Δημόσιο έπεσε από τα 24,5 δισ. ευρώ στα 15,8 δισ.
Βέβαια, αυτή η μείωση συνδέεται άμεσα και με την «αιμορραγία» του
Δημοσίου σε προσωπικό στη συγκεκριμένη χρονική διάρκεια.
Πίνακες με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους συμπεριλήφθησαν στην έρευνα του υπουργείου Εσωτερικών για τα μεγέθη του Δημοσίου:
πηγή http://www.aftodioikisi.gr
Είναι
γεγονός ότι ο καθένας έχει τη δική του μοναδική προσωπικότητα. Όσο κι
αν μοιάζουμε με κάποιους άλλους, υπάρχουν πράγματα που μαςξεχωρίζουν. Ο
τρόπος που μιλάμε, σκεφτόμαστε, αντιδράμε, ως ένα βαθμό πάντα θα
διαφέρει από των υπολοίπων. Μεγάλο ιδανικό που στοχεύουμε να φτάσουμε,
είναι να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, να αποδεχόμαστε, όπως λέμε το
«διαφορετικό». Το «διαφορετικό» δεν αφορά μόνο τις μεγάλες κατηγορίες
καταγωγή, θρησκεία, οικονομικό στάτους και ούτω καθεξής, αλλά και όλα
εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν την προσωπικότητά μας. Βέβαια,
τα όρια της αποδοχής και της ανοχής είναι λεπτά. Όσο και να θέλουμε να
μας αποδέχονται γι’ αυτό ακριβώς που είμαστε, άλλο τόσο πρέπει να
προσαρμοζόμαστε σε κάθε είδους σχέση που κάνουμε στη ζωή μας.
Προσαρμοζόμαστε όχι με την έννοια του αλλάζουμε χαρακτήρα και δείχνουμε
ένα ψεύτικο πρόσωπο κατά πώς μας συμφέρει. Αλλά με την έννοια του
ανάλογα με τι άνθρωπο έχω να κάνω, φροντίζω να του φέρομαι ανάλογα. Πιο
συγκεκριμένα, ας πάρουμε την περίπτωση ενός ανθρώπου που του αρέσει να
τα λέει «χύμα». Είναι ευθύς, καυστικός, δε μασάει τα λόγια του. Με γεια
του, με χαρά του. Έχει απέναντί του έναν άλλον άνθρωπο, που εύκολα
πληγώνεται από λόγια. Όπως περιμένει από τον δεύτερο να τον αποδεχτεί,
έτσι κι αυτός πρέπει να κάνει μια μικρή υποχώρηση και να προσέξει τα
λόγια του όταν θα μιλήσουν μεταξύ τους. Ο
καθένας έχει συνήθειες, άλλες καλές κι άλλες κακές. Δεν είναι εύκολο ν’
αλλάξει τις κακές και κανένας δεν περιμένει να γίνεις άλλος άνθρωπος
από τη μια στιγμή στην άλλη. Όμως, όλοι μπορούμε να κάνουμε μια
προσπάθεια να είμαστε περισσότερο ευέλικτοι, ειδικά απέναντι στους
αγαπημένους μας ανθρώπους. Αν, δηλαδή, μια συνήθειά μου πληγώνει έναν
αγαπημένο μου φίλο, θα προσπαθήσω να τη μετριάσω, να σκεφτώ δυο φορές
προτού την κάνω μπροστά του. Η
ευγένεια είναι μεγάλο προσόν. Η αληθινή, η ατόφια ευγένεια, δύσκολα
βρίσκεται. Πήξαμε στις τυπικότητες και τις ψευτοευγένειες για τα μάτια
του κόσμου. Ο άνθρωπος που είναι ευγενής, φωνάζει από μακριά. Μπορεί να
‘χει δέκα κακές συνήθειες, αλλά σπάνια θα σε φέρει σε δύσκολη θέση. Έχει
την ευαισθησία να «μαζέψει» τον εαυτό του, όπου και όταν χρειάζεται. Καλώς
ή κακώς, οι σχέσεις είναι εν μέρει συμβάσεις σιωπηλές. Είναι αυτονόητο,
ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι, ότι κάποια πράγματα, συνήθως
μικροπράγματα, που κάνεις για τον άλλον, είναι καθαρά θέμα ευγένειας.
Όχι τυπικής, αλλά ανθρώπινης. Γιατί καταλαβαίνεις ότι έτσι πρέπει να
φέρεσαι στους ανθρώπους γενικότερα, πόσο μάλλον σ’ αυτούς που νοιάζεσαι. Σ’
έναν κόσμο κρίσης, που πολλά γύρω μας καταρρέουν, ας σκεφτούμε
τουλάχιστον την ηθική κρίση. Ας κοιτάξουμε να είμαστε περισσότερο
άνθρωποι, να διατηρήσουμε κάποιες βασικές αξίες, όπως η ευγένεια κι ας
έχουμε στο νου ότι τα προβλήματα λύνονται καλύτερα ή λιγότερο ανώδυνα
όταν έχουμε καλές σχέσεις με τους γύρω μας. Άλλωστε, οι γονείς μας από
μικρά μας μάθαιναν ότι, όπως θέλουμε να μας φέρονται, έτσι πρέπει να
φερόμαστε κι εμείς. Επιμέλεια Κειμένου Στέλλας Φρασιόλα: Κατερίνα Κεχαγιά - pillowfights.gr
