«Κόλαση» στο ειρηνοδικείο για τους πλειστηριασμούς (Ε, 29/11/17)

Απόφαση – 24ωρη Απεργία ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ – 14 Δεκεμβρίου 2017

ΑΠΟΦΑΣΗ

24ωρη Απεργιακή Κινητοποίηση

Πέμπτη 14 του Δεκέμβρη 2017

Συνάδελφοι, -σσες,

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., υλοποιώντας την απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της 24ης του Νοέμβρη, αποφάσισε την πραγματοποίηση 24ωρης Απεργιακής Κινητοποίησης την Πέμπτη, 14 του Δεκέμβρη 2017 και καλεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να συμμετέχουν μαζικά σε αυτήν.

Η απεργία της 14ης του Δεκέμβρη είναι Πανυπαλληλική – Πανεργατική (ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ)  και συμμετέχουν σε αυτήν οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό Τομέα.

Ο αγώνας για να διεκδικήσουμε μισθούς και συντάξεις αξιοπρέπειας, για την αντιμετώπιση της ανεργίας, για την προαγωγή της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, της περίθαλψης και της Κοινωνικής Ασφάλισης, είναι ΤΩΡΑ περισσότερο αναγκαίος από ποτέ. Και αυτό γιατί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, συνεχίζοντας την πολιτική των προκατόχων της (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ), φέρνει για ψήφιση στη Βουλή έναν προϋπολογισμό λιτότητας, δυσβάσταχτης φορολόγησης, όπου για μια ακόμη φορά οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρές επιχειρήσεις καλούνται να σηκώσουν τα βάρη των δημοσίων εσόδων.

Η Κυβέρνηση, για να κρύψει την αντιλαϊκή πολιτική της, προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και να τους παραπλανήσει, ανακοινώνοντας μέρισμα 700.000.000 ευρώ, τη στιγμή που έχει αποφασίσει και υλοποιεί με το 3ο και το 4ο μνημόνιο μέτρα 17 δις ευρώ. Ήδη, πέρα από τα μέτρα του προϋπολογισμού για το 2018 (κατάργηση ΕΚΑΣ, αύξηση του ΦΠΑ, αύξηση ασφαλιστικών εισφορών, περικοπή κοινωνικών επιδομάτων κτλ) έχει ψηφίσει με τον Ν. 4442/2017 (τέταρτο μνημόνιο) τη μείωση του αφορολόγητου από 9.545 ευρώ στα 5.681 ευρώ, που συνεπάγεται αφαίμαξη ενός μισθού ετησίως και με τον Ν.4387/2016 περικόπτει τις κύριες και επικουρικές συντάξεις μέχρι και 40% για παλαιούς και νέους ασφαλισμένους.

Η προσωπική διαφορά των παλιών συνταξιούχων – περίπου 3.000.000 συνταξιούχοι – περικόπτεται από 01/01/2019 και η μείωση των συντάξεων θα φτάσει μέχρι 350 ευρώ το μήνα.

Η Υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης με την αντιαπεργιακή, τροπολογία (άρθρο 21 Ν. 4489/2017) που ψήφισε, προσπαθεί να επιβάλλει με αυταρχικό, αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο την αξιολόγηση των Δημοσίων Υπαλλήλων.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση καλούμαστε όλοι να δώσουμε το «παρών» στη Γενική Απεργία της 14ης του Δεκέμβρη. Αυτή η απεργία έχει ήδη, αποκτήσει πανυπαλληλικά – πανεργατικά χαρακτηριστικά, με τη συμμετοχή των εργαζομένων του Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα.

Ως εργαζόμενοι στο Δημόσιο διεκδικούμε:

1.   Κατάργηση του Νόμου – λαιμητόμου Κατρούγκαλου για το συνταξιοδοτικό (ν. 4387/2016).

2.   Κατάργηση της  τροπολογίας Γεροβασίλη για την αξιολόγηση.

3.   Μισθούς και συντάξεις αξιοπρέπειας. Γενναία αύξηση των μισθών των νέων συναδέλφων. Υπολογισμό της διετίας 2016-2018 για τη μισθολογική μας εξέλιξη. Ξεπάγωμα του μισθολογίου.

4.   Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για να καλυφθούν όλα τα οργανικά κενά (Παιδεία, Υγεία, Δήμους, Ασφαλιστικά Ταμεία, Κοινωνικές Υπηρεσίες κτλ). Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων – μέσω του ΑΣΕΠ – που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με γενναία μοριοδότηση της προϋπηρεσίας.

5.   Κανένας πλειστηριασμός, για την πρώτη κατοικία, για τους εργαζόμενους που αδυνατούν να πληρώσουν.

6.   Να σταματήσει η φορολογική επιδρομή και η καταλήστευση του εισοδήματός μας. Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ.

7.   Καμία αλλαγή στον συνδικαλιστικό νόμο. Θα υπερασπίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις το δικαίωμα στην απεργία, που κατακτήθηκε με αγώνες και θυσίες.

ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ στην Απεργία

ΠΕΜΠΤΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2017

Απεργιακή Συγκέντρωση

Πλατεία Κλαυθμώνος

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Y

Η Ιστορία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Καθαριότητα: Οι 3+1 προϋποθέσεις για την απόδοση ΜΑΠ σε χρήμα -Τι λένε νόμος & εγκύκλιος

Σε χρήμα αποτιμώνται τα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ) που δεν έχουν δοθεί στους δικαιούχους εργαζόμενους στους δήμους από το 2012 έως το 2016 και μπορούν να καταβληθούν σε έως 36 μηνιαίες δόσεις, σύμφωνα με το άρθρο 97 του «πολυ-νόμου» του υπουργείου Εσωτερικών για τους ΟΤΑ, αλλά και τη σχετική διευκρινιστική εγκύκλιο που εκδόθηκε προσφάτως.
Αρχικά, πρέπει να σημειωθεί ότι η αποτίμηση των ΜΑΠ σε χρήμα γίνεται σύμφωνα µε την τιµή διαγωνισµού που προκηρύχθηκε ή άλλου διαγωνισµού προγενέστερων ετών που είχε λάβει χώρα για την προµήθεια των ίδιων ειδών.
Για την απόδοση των χρημάτων, σύμφωνα με την σχετική διάταξη μπαίνουν 3+1 προϋποθέσεις:
α) να αναγνωρίζεται η οφειλή από τον οικείο δήμο,
β) να υπάρχουν οι αντίστοιχοι κωδικοί και πιστώσεις στους δημοτικούς προϋπολογισμούς τα προαναφερθέντα έτη,
γ) να μπορούν να καταβληθούν τα χρήματα σε έως και 36 μηνιαίες δόσεις.
Κυριότερη, βέβαια, προϋπόθεση είναι να υπάρξει απόφαση δημοτικού συμβουλίου που θα καθορίζει τους δικαιούχους, το ύψος των χρημάτων (υπολογισμένο στη βάση διαγωνισμού που προκηρύχθηκε ή άλλου διαγωνισμού που υλοποιήθηκε σε προηγούμενο έτος για την προμήθεια ΜΑΠ) και τις δόσεις. Μένει, λοιπόν, να αποδειχθεί τι εύρος εργατών θα «αποζημιωθεί» για όσα δικαιούνταν.
Με την ίδια διάταξη απαγορεύεται νέα καταβολή ΜΑΠ σε χρήμα, με το σκεπτικό ότι είναι επιτακτική η ανάγκη στο εξής τα ΜΑΠ να χορηγούνται σε είδος.
Δείτε ολόκληρη την ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΕΔΩ
πηγή http://aftodioikisi.gr

Σκουρλέτης: Έως 8.800 οι μόνιμοι στην καθαριότητα -Τι είπε για μοριοδότηση

Λίγο κάτω από τους 9.000, «γυρω στους 8.700 με 8.800», προσδιόρισε μιλώντας στην ΕΡΤ των αριθμό των μόνιμων που θα προσληφθούν στην καθαριότητα των δήμων μέσω του επερχόμενου μεγάλου διαγωνισμού του ΑΣΕΠ ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης: «Είναι περίπου 9.000 λίγο πιο κάτω. Είναι γυρω στους 8.700 με 8.800», είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός Εσωτερικών, επισημαίνονται με έμφαση ότι:
-Πρόκειται για τα αιτήματα των δήμων.
-Δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.
Δεν αλλάζει η μοριοδότηση
Σύμφωνα με τον κ. Σκουρλέτη «ο αριθμός αυτός υπερκαλύπτει τις ανάγκες  του τομέα καθαριότητας», υπενθυμίζοντας ότι ο αριθμός των συμβασιούχων των οποίων οι παρατάσεις των συμβάσεων κρίθηκα αντισυνταγματικές από το Ελεγκτικό Συνέδριο τον περασμένο Ιούνιο ήταν από 6.100 έως 7.000.
Ο υπουργός Εσωτερικών διευκρίνισε ότι «αυτό δεν σημαίνει ότι εκείνοι που θα προσληφθούν μέσω του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ θα είναι τα ίδια πρόσωπα με τους συμβασιούχους. Δεν κάνουμε φωτογραφικό διαγωνισμό. Πρόκειται για ένα ανοιχτό διαγωνισμό που ο καθένας μπορεί να καταθέσει τα χαρτιά του», τόνισε ο κ. Σκουρλέτης, προβλέποντας ότι: «Νομίζω ότι θα εκπλαγούμε από τον αριθμό των αιτήσεων. Πρόκειται για το μεγαλύτερο διαγωνισμό που γίνεται τα τελευταία χρόνια», πρόσθεσε.
Απαντώντας σε σχετικό ερώτημα ο υπουργός Εσωτερικών ήταν, όπως κατά την προχθεσινή συνάντηση με την ΠΟΕ-ΟΤΑ, ότι «η μοριοδότηση δεν αλλάζει».
ΠΗΓΗ http://aftodioikisi.gr

Π.Ο.Ε.-ΟΤ.Α.:ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

 
 ΑΡΙΘΜ.ΠΡΩΤ.:1073/23-11-2017
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. συναντήθηκε με την πολιτική ηγεσία των Υπουργείων Παιδείας και Εσωτερικών, στο πλαίσιο της
24ωρης Πανελλαδικής Απεργίας που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με βασικό αίτημα την αντιμετώπιση μίας σειράς προβλημάτων του κλάδου, τα οποία ενώ η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. έχει
δεσμευθεί πώς θα επιλύσει, μέχρι σήμερα δεν το έχει πράξει.
Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πραγματοποίησαν στις 9:00 το πρωί Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Παιδείας (Ανδρέα Παπανδρέου 37-Μαρούσι) και ακολούθως, στις 12:00 το μεσημέρι, Συγκέντρωση
Διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών (Σταδίου 27-Αθήνα).
Στο αίτημα της Εκτελεστικής Επιτροπής για συνάντηση με τον Υπουργό Παιδείας κ. Κώστα Γαβρόγλου, από το γραφείο του Υπουργού δόθηκε η απάντηση πως ο ίδιος απουσιάζει, και προτάθηκε η συνάντηση των εκπροσώπων
των εργαζομένων με τον Υφυπουργό Παιδείας κ. Δημήτρη Μπαξεβανάκη.
Η συνάντηση έγινε και τέθηκε από πλευράς της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. το αίτημα της ακύρωσης του προγράμματος που έχει σχεδιάσει και μεθοδεύει το Υπουργείο Παιδείας για κατάργηση των Σχολών Τ.Ε. Προσχολικής Αγωγής
και την διετή υποχρεωτική ένταξη των παιδιών ηλικίας 4-6 ετών στα Νηπιαγωγεία. Ζητήματα που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάργηση
του Δημόσιου, Κοινωνικού και Παιδαγωγικού χαρακτήρα των Δημοτικών Παιδικών Σταθμών και στην καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων
Παιδαγωγών.
Ο κ. Δημήτρης Μπαξεβανάκης άκουσε τα αιτήματα της Ομοσπονδίας και δεσμεύτηκε να τα μεταφέρει στον πολιτικό του Προϊστάμενο κ. Κώστα Γαβρόγλου μιας και δήλωσε αναρμόδιος. Οι εκπρόσωποι της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. τόνισαν ιδιαίτερα την δήλωση του Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα για μη
υποχρεωτική ένταξη των παιδιών 4-6 ετών στα Νηπιαγωγεία και τη δυνατότητα των γονέων να επιλέγουν την δομή που θα εγγράφουν τα παιδιά τους και
σημείωσαν, πώς η όποια λύση θα πρέπει να κινείται σε αυτή την κατεύθυνση. «Δελτίο Τύπου» που εκδόθηκε αργά το απόγευμα της ίδιας ημέρας από το Υπουργείο Παιδείας που ουδεμία σχέση έχει με τα όσα ειπώθηκαν στην συνάντηση, αποδεικνύει πως για μία ακόμη φορά η πολιτική γραμμή του Υπουργείου Παιδείας διαμορφώνεται από Συμβούλους συντεχνιακής
εκπροσώπησης τύπου «Μπαλατσούτα» και εκθέτει την ηγεσία του Υπουργείου.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. συναντήθηκε επίσης με τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Πάνο Σκουρλέτη μετά από Συγκέντρωση
Διαμαρτυρίας που έκαναν οι εργαζόμενοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έξω από το Υπουργείο. Η συνάντηση έγινε σε καλό κλίμα και ο κ. Πάνος Σκουρλέτης
απάντησε στα θέματα που τέθηκαν από την πλευρά της Ομοσπονδίας ως εξής:
1. Για την υπογραφή της νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) για το προσωπικό Ιδιωτικού Δικαίου ο κ. Πάνος Σκουρλέτης δεσμεύτηκε πως ξεκινάει άμεσα η διαδικασία με τον ορισμό εκπροσώπων των εμπλεκόμενων
πλευρών προκειμένου να κλείσει αυτό το θέμα το συντομότερο δυνατόν.
2. Για την τακτοποίηση των εργαζομένων που προσλήφθηκαν από τους προσωρινούς πίνακες διαγωνισμών του Α.Σ.Ε.Π. και συνεχίζουν να
εργάζονται για περισσότερα από επτά (7) έτη καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ο κ. Πάνος Σκουρλέτης αναγνώρισε πώς υπήρξε μία
καθυστέρηση που οφείλεται στην μη έγκαιρη αποστολή των στοιχείων από μερίδα Δήμων και δεσμεύτηκε πώς θα προχωρήσει άμεσα η διαδικασία αποκατάστασής τους.
3. Για την έκδοση της προκήρυξης του διαγωνισμού που αφορά στην πρόσληψη Μόνιμου Προσωπικού στις ανταποδοτικές υπηρεσίες των Ο.Τ.Α. και το ξεκαθάρισμα των όρων και των προϋποθέσεων του
διαγωνισμού, ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Πάνος Σκουρλέτης τόνισε πώς είναι στις πρώτες προτεραιότητες προκειμένου οι προσλήψεις να έχουν
ολοκληρωθεί μέχρι το Μάρτιο του 2018. Υποστήριξε ωστόσο, πώς υπάρχουν ακόμη ορισμένες εκκρεμότητες όσον αφορά την διεκπεραίωση του
διαγωνισμού, με δεδομένο πως θα είναι μεγάλη συμμετοχή των υποψηφίων.
4. Για την άμεση καταβολή των αποδοχών-δεδουλευμένων στους συμβασιούχους όπου ακόμη υπάρχουν φαινόμενα απλήρωτης εργασίας
ζητήθηκε η παρέμβαση του κ. Πάνου Σκουρλέτη προκειμένου να πληρωθούν.
5. Ο κ. Πάνος Σκουρλέτης απαντώντας σε σχετικά αιτήματα της Ομοσπονδίας ανέφερε επίσης πώς θα κατατεθούν το επόμενο διάστημα δύο τροπολογίες από το Υπουργείο Εσωτερικών, η μία προκειμένου να
αναπληρώνεται ο αριθμός στους πίνακες των διορισθέντων παλαιών διαγωνισμών του Α.Σ.Ε.Π. και η άλλη για την άρση της απαγόρευσης των
Δ.Ε. Δημοτικών Αστυνομικών να μπορούν να αναλαμβάνουν χρέη Προϊσταμένου Τμήματος που οδηγεί στην καθαίρεση Προϊσταμένων Τμημάτων από τα καθήκοντά τους.
6. Τέθηκαν επίσης στον κ. Πάνο Σκουρλέτη τα θέματα της εφαρμογής της Ειδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (E.Σ.Σ.Ε.) όσον αφορά στο ωράριο εργασίας για τις καθαρίστριες εσωτερικών χώρων, θέμα που πρέπει
να ξεκαθαριστεί άμεσα καθώς και της επιτάχυνσης της καταβολής του ΕΦΑΠΑΞ στους συνταξιούχους Δημοτικούς Υπαλλήλους.
Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν εφησυχάζουν. Παραμένουν σε αγωνιστική εγρήγορση μέχρι να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση δια των αρμοδίων Υπουργών της. Γνωρίζουν πολύ καλά πώς ότι
κατακτήθηκε έχει κατακτηθεί με μαζικούς, ενωτικούς, επίπονους και επίμονους αγώνες. Και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν και στο μέλλον…!!!
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.A

Κέτε Κόλβιτς :Πίστη στις ανθρώπινες αξίες με όπλο τα πινέλα και τη σμίλη

Η Ανατολή Βροχαρίδου παρουσιάζει γυναικείες προσωπικότητες με μεγάλη συμβολή στον Πολιτισμό και τις Τέχνες. Σειρά έχει η χαράκτρια και γλύπτρια Κέτε Κόλβιτς

Άνοιξε το παράθυρο να μπει καθαρός αέρας, μήπως και η ημικρανία που την ταλαιπωρούσε από το πρωί μπορέσει να καταλαγιάσει. Ο καθαρός αέρας όμως, αντί για ανακούφιση, γέμισε το δωμάτιο με τα συνθήματα του μαζεμένου πλήθους στην πλατεία, που καλούσαν όλους τους πολίτες ξανά σε επιστράτευση, με στόχο την ύστατη αντίσταση για να σωθεί η τιμή της Γερμανίας. Έκλεισε το παράθυρο και τα αυτιά της για να προστατέψει την ψυχή της από το μαρτύριο που έτσι κι αλλιώς καθημερινά τη βασάνιζε.

Πόλεμος… μια λέξη που όταν την άκουγε ένιωθε το στομάχι της να σφίγγεται σα γροθιά στα σπλάχνα της,, το αίμα της να αδειάζει από τις φλέβες και την ανάσα της να μη βρίσκει έξοδο στο λαρύγγι της.

Μαζεύτηκε σε μια γωνία αποκαμωμένη, αγκάλιασε τα πόδια της, έσκυψε το κεφάλι ανάμεσά τους μουρμουρίζοντας ξανά και ξανά….οι καρποί της σποράς δεν πρέπει να θαφτούν….και πιο δυνατά….οι καρποί της σποράς δεν πρέπει να θαφτούν….και στο τέλος ούρλιαζε μήπως και σταματήσει τον πόνο της, μήπως και σταματήσει το ανόητο πλήθος που γύρευε να θάψει τους βλαστούς του.

Οι καρποί της σποράς δεν πρέπει να θαφτούν… αυτός ο στίχος του Γκαίτε για την Κέτε ήταν το ευαγγέλιό της…σαν ιεραπόστολος που διακήρυττε τη χριστιανική πίστη σε ιθαγενείς, έτσι κι η Κέτε διακήρυττε την πίστη στις ανθρώπινες αξίες με όπλο τα πινέλα και τη σμίλη. Τις ανθρώπινες αξίες που τις παρέσυρε πάλι στη δίνη της η ιστορία, όπως πάντα συνέβαινε και πάντα θα συμβαίνει…όταν την ιστορία την καθορίζουν άνθρωποι χωρίς καρδιά και τιμή.

Πόλεμος…και γέμιζε ο κόσμος μάνες χωρίς παιδιά…

Πόσα μοιρολόγια πρέπει να βγουν από τα ξεραμένα χείλη των μανάδων για να σταματήσει ο χαμός….πόσες παναγίες πρέπει να σκύψουν πάνω στα ξεψυχισμένα βλαστάρια τους για να σταματήσει το φονικό; Πόσες μάνες και πόσα παιδιά; Πόσες θυσίες χρειάζεται αυτός ο βάρβαρος θεός που υπηρετούν για να χορτάσει από το αίμα των αμούστακων παιδιών και από τα ουρλιαχτά των μανάδων;

Φτάνει… φτάνει πια…

Σηκώθηκε με δυσκολία πιάνοντας τα μηνίγγια της που ακόμη σφυροκοπούσαν, πήρε μια βαθιά ανάσα και κάθισε βαριά στην καρέκλα της, μπροστά στο τραπέζι που συνήθιζε να δουλεύει. Εκεί, σε αυτό το τραπέζι έγλειφε τις πληγές της… μια με το πινέλο, μια με κάρβουνο…και μαζί με τις δικές της πληγές ήθελε να γιάνει και τις πληγές όλου του κόσμου. Άπλωσε το χέρι της και χάιδεψε με χέρι της τη ράχη του βιβλίου που τη συντρόφευε συχνά τις βραδυνές ώρες, εκείνες τις ώρες που οι λύκοι αλυχτούν στις ψυχές των λαβωμένων

ανθρώπων. Ένιωθε μια ανακούφιση όταν διάβαζε τα λόγια κάποιου, που μπορούσε να νιώσει τον ανθρώπινο πόνο να διαπερνά τα εσώψυχα του και ο πόνος αυτός να αντί να τον λυγίσει… τον ψήλωνε ακόμη πιο πολύ, του έδινε ανάστημα και μιλιά απέναντι στο άδικο. Από τα λόγια αυτά έπαιρνε κουράγιο και ένιωθε ακόμη πιο βαθιά την υποχρέωση να συνεχίσει το δικό της πόλεμο απέναντι στις ασχήμιες αυτού του κόσμου.

Άνοιξε το βιβλίο και έσυρε μια επιστολή που έλαβε για ένα δείπνο, όπου μόνο γυναίκες ήταν καλεσμένες…γυναίκες με παιδιά…γυναίκες χωρίς παιδιά… μα όλες με το βλέμμα στραμμένο προς την τέχνη. Μια επιστολή που δίσταζε να ανοίξει στην αρχή…γιατί όλα τα άσχημα μαντάτα…αυτά που ο άλλος δειλιάζει να σε κοιτάξει στα μάτια και τα ξεστομίσει… τα σουλούπωναν σε λέξεις καλλιγραφικές και επιστολόχαρτα επίσημα και τα έστελναν.

Αυτή την επιστολή τη χάρηκε ακόμη πιο πολύ και από το βραβείο που κάποια στιγμή έλαβε για τα καλλιτεχνικά έργα της… για το ίδια έργα που πριν ένα χρόνο ο Κάιζερ είχε αρνηθεί να της δώσει το μετάλλιο της βράβευσης, καθώς δε συμφωνούσε με το περιεχόμενο τους.

Σηκώθηκε αργά και πλησίασε με αργά βήματα ξανά το κλειστό παράθυρο. Άφησε το βλέμμα της να περιπλανηθεί με ανακούφιση στην πλατεία που είχε αδειάσει, άνοιξε το παράθυρο και απλώνοντας τα χέρια της ψηλά στον αέρα ένιωσε προς στιγμή πως μπορούσε να σώσει τον κόσμο.

Κέτε Κόλβιτς (Käthe Kollwitz)

Γερμανία, Κένιγκσμπεργ 1867 – Δρέσδη 1945

 

Η γερμανίδα χαράκτρια και γλύπτρια Κέτε Κόλβιτς (1867-1945) υπήρξε αναμφίβολα μια από τις πλέον εμβληματικές φυσιογνωμίες στην Τέχνη του 19ου και του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα χρόνια της νεοσύστατης αυτοκρατορικής Γερμανίας και πέθανε λίγες ημέρες πριν τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η διαδοχή των γεγονότων συμβαδίζει με την προσωπική ιστορία της, από την ξέγνοιαστη νιότη ως την σοβαρή ωριμότητα. Έζησε την πορεία της χώρας της από την αθωότητα ως τον παραλογισμό του εθνικοσοσιαλισμού, αλλά και τον εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης στους δύο μεγάλους πολέμους. Το έργο της έχει έντονο αντιπολεμικό χαρακτήρα και εξαιρετική συγκινησιακή φόρτιση.

Το έργο της χαρακτηρίζεται από αίσθημα χρέους και αφοσίωσης στα ιδεώδη της, για κοινωνική δικαιοσύνη, ενώ τα εκφραστικά της μέσα εκπέμπουν ειλικρίνεια και συναισθηματισμό χωρίς στόμφο. Την ενδιέφερε περισσότερο η γραμμή από το χρώμα και γι’ αυτό συγκέντρωσε την προσοχή της στη χαρακτική και τη γλυπτική. Όταν προτάθηκε για το χρυσό μετάλλιο της μεγάλης έκθεσης τέχνης στο Λέεστερ Μπάνοχ του Βερολίνου, ο Κάιζερ διαφώνησε για λόγους πολιτικούς, ως προς το περιεχόμενο των έργων και δεν επέτρεψε να δοθεί το μετάλλιο στην Κόλβιτς. Παρ’όλα αυτά, το έργο αυτό την ανέδειξε στην πρώτη γραμμή των Γερμανών καλλιτεχνών και βραβεύτηκε τελικά ένα χρόνο αργότερα στη Δρέσδη, το 1890.

Από νωρίς είχε αναπτυχθεί μέσα της μια ισχυρή κοινωνική συνείδηση, η οποία αποτυπώνεται στο έργο της. Πολλές φορές βρέθηκε σε σύγκρουση με το καθεστώς, πιο έντονη όμως ήταν η δική της εσωτερική πάλη, η προσπάθεια να ισορροπήσει ανάμεσα στη χαρά της ζωής και τη φρίκη του θανάτου και του εξευτελισμού. Έχασε τον μικρότερο γιο της Πέτερ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εγγονό της -επίσης Πέτερ- στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα έργα της απαγορεύτηκαν από τους Ναζί και η Γκεστάπο την κυνήγησε. Το σπίτι της καταστράφηκε από τους βομβαρδισμούς. Όμως, παρά τη φασματική παρουσία του θανάτου, δεν υπάρχει στα έργα της η ατμόσφαιρα του πανικού και του ιλίγγου που μετατρέπει τον θάνατο σε έμμονη ιδέα. Τουναντίον, η περίπτωσή της είναι τόσο ιδιαίτερη και μας καθηλώνει γιατί μέσα από τη συνάντηση δυο διαφορετικών στυλ και αντιλήψεων (από τη μια το συμβολισμό του 19ου αιώνα και από την άλλη τον εξπρεσιονισμό του 20ού αι.) γεννιέται ένας ρεαλισμός που ποτέ δεν υπερβάλλει ενώ συμμερίζεται την ανθρώπινη κατάσταση.

Το 1919 άρχισε να δουλεύει τη σειρά λιθογραφιών στη μνήμη του δολοφονημένου ηγέτη των σπαρτακιστών Καρλ Λίμπκνεχτ, του οποίου ο θάνατος τη συγκλόνισε. Στην κριτική που της ασκήθηκε ότι κάνει πολιτική μέσα από το έργο της έγραψε, ότι “ως γυναίκα και ως καλλιτέχνης έχω το δικαίωμα να δείξω τον αποχαιρετισμό των εργατών προς τον Λίμπκνεχτ, και να τον αφιερώσω στους εργάτες, χωρίς ταυτοχρόνως να ακολουθώ πολιτικά τον Λίμπκνεχτ”.

Πέθανε κοντά στη Δρέσδη όπου είχε καταφύγει για τους βομβαρδισμούς λίγο πριν λήξει ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος.

πηγή   lhttp://www.aplotaria.gr/kathe-kollwitz-vrocharidou/

Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΣΤΟΥΣ Ο.Τ.Α.

 
Την αντίθεσή της με την κήρυξη 24ωρης απεργίας την ερχόμενη Τετάρτη εκθέτει η Ανεξάρτητη Αγωνιστική Παρέμβαση Εργαζομένων Δήμου Βύρωνα.
Με ανακοίνωσή της, μάλιστα, τονίζει:
H Εκτελεστική Επιτροπή της ΠΟΕ ΟΤΑ και οι παρατάξεις που συμμετέχουν σε αυτή ( Ανατροπή, ΠΑΜΕ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ) καλεί τους εργαζόμενους να απεργήσουμε την Τέταρτη 22 Νοεμβρίου 2017. Χωρίς καμία συζήτηση στο κλάδο, μακριά από τους εργαζόμενους- ακόμη και σύσκεψη των Δ.Σ των σωματείων έχει πάνω από ένα χρόνο να γίνει-, αποφάσισαν μια 24ωρη τουφεκιά, χωρίς προετοιμασία, σχέδιο και προοπτική. Ίσως για να πουν ότι οι εργαζόμενοι δεν συμμετέχουν άρα τι να κάνουμε; Σε λίγες ήμερες οι ίδιες παρατάξεις θα μας καλέσουν σε μια εθιμοτυπική ακόμη 24ωρη απεργία που πιθανά θα προκηρύξει η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ. Πιστεύει κανένας εργαζόμενος ότι με αυτού του τύπου τις απεργίες θα στριμωχθεί η συγκυβέρνηση για να αλλάξει την αντεργατική πολιτική της; Μάλλον όχι, ούτε οι ίδιοι που αποφασίζουν αυτές τις απεργίες δεν το πιστεύουν.
Τι τελικά εξυπηρετεί αυτή η συνδικαλιστική πρακτική; Σίγουρα όχι τα συμφέροντα των εργαζομένων και δεν δημιουργεί τους όρους για να δημιουργηθούν ούτε ρήγματα στη κυβερνητική βάρβαρη πολιτική. Μπορεί βέβαια να εξυπηρετεί τις συνδικαλιστικές ηγεσίες για να λένε ότι εξήγγειλαν κάποιες απεργία ενόψει και του συνεδρίου της ΠΟΕ ΟΤΑ, για να ανέβουν και οι τόνοι τις παραταξιακής αντιπαράθεσης, να χωρίζουν και όχι να ενώνουν τους εργαζόμενους. Η συνδικαλιστική αυτή πρακτική αυτών των παρατάξεων- παρά τις μεταξύ τους διαφορές- είναι αναποτελεσματική, δεν μπορεί να εμπνεύσει και να κινητοποίηση τους εργαζόμενους και εν τέλει διευκολύνει στο πέρασμα της αντεργατικής πολικής και των σχεδίων του κεφαλαίου.
Τα πράγματα πρέπει να πάνε αλλιώς. Εάν θέλουμε να ξαναζωντανέψει η ελπίδα, να υπάρξουν εργατικοί αποτελεσματικοί αγώνες, να έχουμε κατακτήσεις.
Η πρόσφατη μάχη για να μην περάσει η αντιδραστική αξιολόγηση έδειξε ότι η ισχύ είναι εν τη ενώσει, μέσα από την διαφορετικότητα του καθενός. Γιατί όμως αυτή η εμπειρία δεν αξιοποιείται και δεν έχουμε συντονισμένους αγώνες; Γιατί δεν συγκροτείται ένα εργατικό ταξικό μέτωπο σύγκρουσης, ρήξης με την αντεργατική πολιτική;
Ποια είναι εκείνα τα αιτήματα που θα ανακούφιζαν τους εργαζόμενους, θα έβαζαν εμπόδιο στον αντεργατικό οδοστρωτήρα και θα άξιζε να ακολουθήσουν και να απεργήσουν οι εργαζόμενοι θυσιάζοντας το μεροκάματο τους;
Σίγουρα δεν μπορεί να είναι αιτήματα όπως αυτό που συμπεριλαμβάνεται στην εξαγγελθείσα απεργία για τους παιδικούς σταθμούς όπου ζητά να μην υπάρξει διετή υποχρεωτική ένταξη των παιδιών ηλικίας 4-6 ετών στα δημόσια Νηπιαγωγεία.
ΓΙΑ ΝΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΙΔΙAIΤΕΡΑ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ, χρειάζεται προετοιμασία, συζήτηση στον κλάδο και πραγματικά αιτήματα που θα βάζουν εμπόδιο στην επέλαση της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής αντεργατικής πολιτικής και θα βελτιώνουν τη ζωή των εργαζομένων.
Τέτοια αιτήματα μεταξύ άλλων μπορεί να είναι: Αυξήσεις ΤΩΡΑ στους μισθούς, επαναφορά του 13-14 μισθού ( δώρα, επίδομα αδείας).Ακόλλητη μισθολογική εξέλιξη σύμφωνα με τα χρόνια υπηρεσίας. ΕΝΙΑΙΑ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ για όλους όσους εργάζονται στους Δήμους ανεξαρτήτου σχέσης εργασίας. Εφαρμογή της Συλλογικής σύμβασης σε όλους.
Όχι στην ψηφοθηρική μικροπολιτική επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης και δημάρχων προς άγρα ψήφων. Αύξηση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας και ενσωμάτωση στο βασικό μισθό για τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, χωματερές , κοιμητήρια. Επαναφορά διατάξεων για τα Βαρέα Ανθυγιεινά που έχουν καταργηθεί ( πλασματικά Μ. κλιμάκια). Ένταξη και άλλων ειδικοτήτων, όπως εργαζόμενοι στο πράσινο, οικογενειακοί βοηθοί κ.λ.π. Το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας να δίνεται μόνο σε αυτούς που εργάζονται στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Όχι στα ρουσφέτια των δημάρχων. Επαναφορά του Μ. Κλιμακίου που καταργήθηκε στους απόφοιτους των σχολών εργοδηγών. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για όλες τις υπηρεσίες των Δήμων σύμφωνα με τις ανάγκες τους, για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Καμία απόλυση εργαζομένου. Μοριοδότηση σε όλους τους εργαζόμενους που εργάστηκαν στην καθαριότητα των δήμων με οποιαδήποτε σχέση εργασίας και θα πάρουν μέρος στην προκήρυξη για μόνιμο προσωπικό. Να καταργηθούν τα προγράμματα υπερεκμετάλλευσης των ανέργων όπως αυτό της κοινωφελής εργασίας με τον υποκατώτατο μισθό.
Σύγχρονους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς σε κατάλληλα κτήρια, δωρεάν χωρίς τροφεία για όλα τα παιδιά μέχρι 4 χρονών. Άδεια ανατροφής με αποδοχές στο γονέα του παιδιού, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μέχρι το παιδί να γίνει δυο ετών και να πάει στο δημόσιο Παιδικό Σταθμό. ΔΙΧΡΟΝΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ. ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ και συντεχνιακό αίτημα της ηγεσίας της ΠΟΕ ΟΤΑ, που διευκολύνει την κυβέρνηση και ανοίγει το δρόμο για την μεταφορά της εκπαίδευσης στους Δήμους.
Αγορά σύγχρονου μηχανολογικού εξοπλισμού, οχήματα, μηχανήματα για τις ανάγκες των υπηρεσιών, χωρίς ιδιωτικοποίηση. Μέτρα για την προστασία της υγείας των εργαζομένων, να μην θρηνήσουμε άλλες ανθρώπινες ζωές
Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων. Καμία ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών.
Όχι στους Δήμους Επιχειρήσεις, με τους κατοίκους πελάτες.
ΠΗΓΉ http://aftodioikisi.gr

Mείωση στις αποδοχές υπαλλήλων ΟΤΑ από το 2018

 
Το μισθολογικό καθεστώς των υπαλλήλων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθορίζεται από τις διατάξεις του Ν.4354/2015. Ειδικότερα, οι υπάλληλοι κατατάσσονται και στη συνέχεια εξελίσσονται, σε Μισθολογικά Κλιμάκια (Μ.Κ.) σύμφωνα με τα τυπικά τους προσόντα και τα έτη υπηρεσίας τους. Ωστόσο, με τις διατάξεις του άρθρου 26 του ίδιου Νόμου, μετά την κατάταξη, η μισθολογική εξέλιξη όλων των υπαλλήλων έχει ανασταλεί μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2017 και ενεργοποιείται εκ νέου, χωρίς όμως να λαμβάνεται υπόψη το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ημερομηνία έναρξης ισχύος των διατάξεων του Νόμου 4354/2015 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2017.
Επίσης, κατά την πρώτη εφαρμογή του ίδιου Νόμου, 1 Ιανουαρίου 2016, χρησιμοποιείται η έννοια της προσωπικής διαφοράς, προκειμένου να εξωραϊστούν οι μειώσεις αποδοχών που επήλθαν από την εφαρμογή του συγκεκριμένου μισθολογίου. Ειδικότερα, με το άρθρο 27, παρ.1 του αναφερόμενου Νόμου:
«1.Σε περίπτωση που από τις ρυθμίσεις των διατάξεων του νόμου αυτού προκύπτουν βασικός μισθός ή τακτικές μηνιαίες αποδοχές χαμηλότερες από αυτές που δικαιούνταν ο υπάλληλος στις 31-12-2015, η διαφορά διατηρείται ως προσωπική. Για τον υπολογισμό της προσωπικής διαφοράς δεν λαμβάνεται υπόψη η οικογενειακή παροχή  και το επίδομα θέσης ευθύνης. Το επίδομα αυτό λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό της προσωπικής διαφοράς, μόνο στην περίπτωση που καταβάλλεται στις αποδοχές του υπαλλήλου τον τελευταίο μήνα πριν από την έναρξη ισχύος του παρόντος αλλά δεν προβλέπεται η εκ νέου χορήγηση του με την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος. Η νέα αυτή προσωπική διαφορά μειώνεται από οποιαδήποτε μελλοντική αύξηση των αποδοχών του υπαλλήλου πλην της χορήγησης επιδόματος θέσης ευθύνης και της προωθημένης εξέλιξης. Τυχόν αύξηση του επιδόματος θέσης ευθύνης καταβάλλεται στο ακέραιο.»
Από τα ανωτέρω, όπως σημειώνει η ΠΟΕ-ΟΤΑ, είναι προφανές ότι ο νέος μισθολογικός Νόμος 4354/2015 επέφερε:
α. Μειώσεις αποδοχών.
β. Αφαίρεσε δια παντός δύο (2) έτη από τον υπηρεσιακό βίο των Υπαλλήλων και
γ. Η όποια βελτίωση επί των αποδοχών αναμένονταν, από την μισθολογική τους εξέλιξη, ακυρώνεται, διότι η αύξηση που επέρχεται από την αλλαγή μισθολογικών κλιμακίων επιφέρει αυτόματη και ισόποση μείωση της προσωπικής διαφοράς.
Κατόπιν αυτών, η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. «κρίνει αναγκαία και άμεση την ανάληψη συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας από την κυβέρνηση με την οποία η πενιχρή αύξηση των αποδοχών μας, που επέρχεται από την αλλαγή των μισθολογικών κλιμακίων λόγω χρόνου υπηρεσίας, να μην επιφέρει ισόποση μείωση επί της προσωπικής διαφοράς που διαμορφώθηκε κατά την πρώτη εφαρμογή του μισθολογικού Νόμου 4354/2015.
Σε διαφορετική περίπτωση οι αποδοχές μας οι οποίες όπως τονίστηκε βαίνουν συνεχώς μειούμενες, θα δεχτούν περαιτέρω πλήγμα, από 1 Ιανουαρίου 2018, δεδομένου ότι θα συνεχίσουν να αποστερούνται εν τοις πράγμασι, υπηρεσιακό χρόνο.
Σε αυτή την κατεύθυνση η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. επειδή το ζήτημα αφορά και όλους τους υπαλλήλους του Δημοσίου, καλεί τόσο την  Α.Δ.Ε.Δ.Υ. όσο και όλες τις Ομοσπονδίες του Δημόσιου Τομέα να προβάλλουν σαν πρώτη προτεραιότητα το αίτημα και να κλιμακώσουμε με οποιοδήποτε τρόπο τις παρεμβάσεις μας για την άμεση και θετική επίλυση του προβλήματος».
πηγή http://aftodioikisi.gr

ΔΑΣ ΟΤΑ εργαζομένων Δήμου Νέας Ιωνίας:Εγκατέλειψαν την ώρα του αγώνα.

Την Πέμπτη 16/11/2017 το μεσημέρι, θα λάμβανε χώρα το προγραμματισμένο διοικητικό συμβούλιο του σωματείου εργαζομένων Δήμου Ν. Ιωνίας, με πολύ σοβαρά θέματα συζήτησης στην ημερήσια διάταξη, που η έκβασή τους βρισκόταν σε εξέλιξη, (όπως αναφέρονται πιο κάτω). Νωρίτερα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, βρέθηκαν δίπλα στους απολυμένους οικογενειακούς βοηθούς, τους εργαζόμενους και τα μέλη του ΚΑΠΗ Περισσού, αλλά και το σωματείο των συνταξιούχων ΙΚΑ Ν. Ιωνίας, που από το πρωί είχαν προχωρήσει σε κατάληψη του ΚΑΠΗ, απαιτώντας την επαναπρόσληψη των απολυμένων. 

Σχετικά με το διοικητικό σας ενημερώνουμε τα εξής:

Θέματα ημερήσιας διάταξης:

1.Προμήθεια εμβολίων.(τετάνου, ηπατίτιδας Α και Β)

2.Εργασία την Κυριακή.

3.Ωράριο για καθαρισμό Λαϊκής αγοράς

4.Επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας

5.Ωράριο εργασίας για καθαρίστριες Παιδ. Σταθμών

6.Προσωπικό ασφαλείας

7.Παρατασιούχοι οικ. βοηθοι (απολύσεις)

8.λοιπά θέματα.

Σε αυτό το προγραμματισμένο διοικητικό συμβούλιο με σοβαρά θέματα, που αναφέρουμε στην ημερήσια διάταξη και υπό το βάρος των εξελίξεων, ειδικά σε σχέση με τις απολύσεις των εργαζομένων στην κοινωνική υπηρεσία και την προμήθεια των εμβολίων, που με ευθύνη της δημοτικής αρχής, οι εργαζόμενοι δεν εμβολιάζονται εδώ και τρία χρόνια:

Οι παρατάξεις:

- ΑΣΚ ΟΤΑ που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ (3 σύμβουλοι),

- ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ (2 σύμβουλοι, έλειπε ο ένας) και

 - ΑΕΚ (1σύμβουλος)

δεν εμφανίστηκαν στο διοικητικό συμβούλιο, χωρίς μάλιστα να ειδοποιήσουν κανένα, ακυρώνοντας έτσι όχι απλά την συνεδρίασή του, αλλά κυρίως σημαντικές αποφάσεις που επρόκειτο να παρθούν, σε σχέση με το πρόβλημα των απολύσεων, την προμήθεια των εμβολίων που αφορά άμεσα την υγεία των εργαζομένων, καθώς και για τα υπόλοιπα θέματα.

Η δικαιολογία ότι είχαν δουλειά!!! δεν μπορεί πραγματικά να κρύψει ότι η απουσία τους ήταν σκόπιμη και είχε στόχο την υπονόμευση των αγωνιστικών προτάσεων που θα κατατίθονταν από τη ΔΑΣ στο Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου.

Συνάδελφοι, την ώρα της μάχης που η κατάληψη στο ΚΑΠΗ εξελίσσεται για να παρθούν πίσω οι απολύσεις, που εκατοντάδες άλλοι εργαζόμενοι αγωνίζονται για να λυθούν τα προβλήματα τους, που απαιτούν εδώ και τώρα να αγοραστούν τα εμβόλια, που συγκρούονται με την αντεργατική πολιτική κυβέρνησης και δημοτικής αρχής, αυτοί ισχυρίστηκαν ότι είχαν δουλειά!!! Μόνο ως κυβερνητικός συνδικαλισμός μπορεί να εκληφθεί αυτή η στάση τους!!!

Συνάδελφοι,

Η ΔΑΣ ΟΤΑ εργαζομένων Δήμου Ν. Ιωνίας δεν πρόκειται να συμβιβαστεί. Δεν εγκαταλείπει καμιά από τις διεκδικήσεις μας, για κάθε μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα που μας απασχολεί.

Θα ενημερώνει τους εργαζόμενους για όλα τα ζητήματα και προπαντός για την υπεράσπιση της συνδικαλιστικής δράσης που κυβέρνηση και κουαρτέτο ετοιμάζονται να τσακίσουν.

Γι’ αυτό καλεί τη Δευτέρα 20/11/17 εκ νέου ,έκτακτα το Δ.Σ του σωματείου για να καταλήξει σε αποφάσεις για τον τρόπο επίλυσης των παραπάνω θεμάτων, που καίνε τους εργαζόμενους..

           ΔΑΣ Ν. Ιωνίας

           Νοέμβρης 2017 

Μητσοτάκης: Καμία μονιμοποίηση συμβασιούχου -Σε ιδιώτες η καθαριότητα

 
Tην αντίθεση του στη μονιμοποίηση των συμβασιούχων καθαριότητας των δήμων εξέφρασε μιλώντας στο 5ο Προσυνέδριο του Κόμματος στη Λάρισα, ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης. Αντιπρότεινε, δε, πιο ξεκάθαρα από κάθε άλλη φορά, και μάλιστα υπό τα χειροκροτήματα των αυτοδιοικητικών της ΝΔ με πρώτο τον περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κ. Αγοραστό φωτο), την ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής απορριμμάτων στους δήμους.
Συγκεκριμένα, ο κ. Μητσοτάκης, αναφερομένος στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη 9.000 εργαζόμενων στην καθαριότητα των δήμων μεταξύ των οποίων και πολλών συμβασιούχων – «παρατασιούχων», ο κ. Μητσοτάκης είπε χαρακτηριστικά:  «Να μην βλέπουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής ή ως ένα πεδίο διευθέτησης κομματικών εξυπηρετήσεων.  Δυστυχώς, λυπάμαι που θα το πω, είναι ακριβώς αυτό το οποίο κάνει η σημερινή Κυβέρνηση. Είτε μονιμοποιώντας, επιχειρώντας μάλλον να μονιμοποιήσει συμβασιούχους οι οποίοι δεν πρέπει να μονιμοποιηθούν είτε υποχρεώνοντας τους δήμους να προσλάβουν περισσότερο προσωπικό από ότι χρειάζονται, είτε σταματώντας πειθαρχικούς ελέγχους τους οποίους εγώ είχα ξεκινήσει ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, απλά για να κλείσουμε το μάτι και να γίνουμε αρεστοί σε κάποιους δημάρχους ή σε κάποια στελέχη της Δευτεροβάθμιας Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης».
Και λίγο αργότερα, ήταν σαφής σχετικά με την δική του πρόταση: «Πρέπει και το κάνουν ήδη οι δήμοι να εξερευνήσουν σε μεγαλύτερο βάθος δυνατότητες συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, στο ζήτημα παραδείγματος χάρη της αποκομιδής των απορριμμάτων θα το πω ξεκάθαρα. Εάν η αποκομιδή μπορεί να γίνει πιο φτηνά από τον ιδιωτικό τομέα και καλύτερα από τον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει ο κάθε δήμαρχος να διερευνήσει αυτή τη δυνατότητα. Αρκετά πια με τις αγκυλώσεις και με τους εκβιασμούς της κάθε συντεχνίας που μπορεί τελικά να δουλεύουν μόνο προς όφελος δικό τους αλλά όχι προς όφελος των δημοτών από τους οποίους και τελικά πληρώνονται. Στο ζήτημα της συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα θα επιμείνω πολύ», τόνισε ο πρόεδρος της ΝΔ.
Παράλληλα ο κ. Μητοτάκης επανέλαβε ότι «σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρήσει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο για την Αυτοδιοίκηση και επειδή είμαι βέβαιος ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν πριν τις αυτοδιοικητικές θα ξανά αλλάξουμε τον εκλογικό νόμο ώστε οι επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές να μην γίνουν με σύστημα απλής αναλογικής».

Αναλυτικά η τοποθέτησης του προέδρου της ΝΔ Κυρ. Μητσοτάκη στο 5ο Προσυνέδριο του Κόμματος στη Λάρισα:
Έρχομαι, τώρα, στα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω όλο το πάνελ, άκουσα μόνο κάποιες από τις τοποθετήσεις των δημάρχων αλλά για τα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θέλω να πω το εξής. Πιστεύω στην αποκέντρωση και πιστεύω στη δύναμη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και θα το κάνω πράξη όταν με το καλό έρθουμε στην εξουσία. Αυτό τι σημαίνει;  Να μην βλέπουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αγαπητέ Κώστα, αγαπητοί δήμαρχοι, ως ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής ή ως ένα πεδίο διευθέτησης κομματικών εξυπηρετήσεων.  Δυστυχώς, λυπάμαι που θα το πω, είναι ακριβώς αυτό το οποίο κάνει η σημερινή Κυβέρνηση. Είτε μονιμοποιώντας, επιχειρώντας μάλλον να μονιμοποιήσει συμβασιούχους οι οποίοι δεν πρέπει να μονιμοποιηθούν είτε υποχρεώνοντας τους δήμους να προσλάβουν περισσότερο προσωπικό από ότι χρειάζονται, είτε σταματώντας πειθαρχικούς ελέγχους τους οποίους εγώ είχα ξεκινήσει ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, απλά για να κλείσουμε το μάτι και να γίνουμε αρεστοί σε κάποιους δημάρχους ή σε κάποια στελέχη της Δευτεροβάθμιας Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης.
Δεν είναι αυτός ο τρόπος να οριοθετήσουμε σωστά τις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.  Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι πολύ απλό, το έχω πει πολλές φορές. Να καθορίσουμε τα όρια, τι κάνει το Κράτος, τι κάνει η αποκεντρωμένη. Θέλω να τονίσω ότι στα πλαίσια και της συνταγματικής αναθεώρησης θα προτείνουμε, βλέπω μειωμένο ρόλο για την αποκεντρωμένη διοίκηση, ενίσχυση των περιφερειών και ενίσχυση των Δήμων.  Καταρχάς να σπάσουμε αυτόν τον βραχνά γραφειοκρατίας ο οποίος δεν επιτρέπει πολύ συχνά στους δημάρχους και στους περιφερειάρχες απλά να κάνουν τη δουλειά τους και έχουμε «ιστορίες για αγρίους» με έργα τα οποία καθυστερούν αδικαιολόγητα, με πόρους οι οποίοι υπάρχουν, με αδειοδοτικές διαδικασίες οι οποίες πηγαινοέρχονται, γίνονται μπαλάκι μεταξύ της αιρετής Περιφέρειας, της αποκεντρωμένης Περιφέρειας. Να σας δώσουμε με άλλα λόγια τη δυνατότητα και τα εργαλεία να κάνετε τη δουλειά σας καλύτερα. Είστε εξάλλου υπόλογοι στους δημότες σας, στους πολίτες οι οποίοι ψηφίζουν για το δεύτερο βαθμό Αυτοδιοίκησης, σε αυτούς λογοδοτείτε και αυτοί τελικά θα σας κρίνουν. Όμως με συνθήκες διαφάνειας.  Σε αυτό θα επιμείνω. Δεν θέλω το κεντρικό Κράτος να ελέγχει τη σκοπιμότητα των δαπανών σας.  Θα ελέγχει τη νομιμότητα, ναι με τρόπο, ενδεχομένως πιο απλό. Τη σκοπιμότητα, όμως, θα την κρίνετε εσείς και θα σας κρίνουν τελικά οι δημότες σας για τα έργα τα οποία θα επιλέξετε να κάνετε.
Δεν είναι η δουλειά του Κράτους να παρεμβαίνει στα χωράφια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για να ελέγχει τη σκοπιμότητα των έργων. Ναι, η δουλειά είναι ειδικά με τις Περιφέρειες και με τους δήμους να συνεργαζόμαστε ως προς τον Περιφερειακό αναπτυξιακό σχεδιασμό. Το λέω γιατί οι περιφέρειες είναι σήμερα μεγάλα εργαλεία Περιφερειακής ανάπτυξης σε μικρότερο βαθμό οι δήμοι, αλλά οι Περιφέρειες είναι μεγάλα εργαλεία ανάπτυξης και είναι ξεκάθαρο ότι ο σχεδιασμός των περιφερειακών έργων πρέπει να γίνεται με γνώμονα το μεγάλο, το ευρύτερο καλό της περιφέρειας και όχι για να διευθετούμε μικρές εξυπηρετήσεις δεξιά και αριστερά. Πέρασε, πια, νομίζω, η εποχή όπου για να κάνουμε το χατίρι του κάθε δημάρχου μπορεί να θέλουμε να του φτιάξουμε μια πλατεία εδώ και μια πλατεία εκεί, αυτά δυστυχώς οδήγησαν σε ένα βαθμό και στις καταστροφές που σήμερα βιώνουμε στη δυτική Αττική.Αυτές τις λογικές πρέπει πια ξεκάθαρα να τις αφήσουμε πίσω μας.
Θέλω να δώσω τη δυνατότητα στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης να αξιοποιήσουν καλύτερα την περιουσία τους χωρίς δυσκολίες και χωρίς γραφειοκρατικές δυστοκίες και χαίρομαι που άκουσα και από το δήμαρχο ότι ο χώρος στον οποίο βρισκόμαστε σήμερα είναι χώρος ο οποίος ανήκει στο δήμο και τον οποίο τον εκμεταλλεύτηκε ένας ιδιώτης στη λογική της σύμβασης παραχώρησης. Πρέπει και το κάνουν ήδη οι δήμοι να εξερευνήσουν σε μεγαλύτερο βάθος δυνατότητες συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα, στο ζήτημα παραδείγματος χάρη της αποκομιδής των απορριμμάτων θα το πω ξεκάθαρα. Εάν η αποκομιδή μπορεί να γίνει πιο φτηνά από τον ιδιωτικό τομέα και καλύτερα από τον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει ο κάθε δήμαρχος να διερευνήσει αυτή τη δυνατότητα. Αρκετά πια με τις αγκυλώσεις και με τους εκβιασμούς της κάθε συντεχνίας που μπορεί τελικά να δουλεύουν μόνο προς όφελος δικό τους αλλά όχι προς όφελος των δημοτών από τους οποίους και τελικά πληρώνονται.
Στο ζήτημα της συνεργασίας με τον ιδιωτικό τομέα θα επιμείνω πολύ. Όπως θα επιμείνω και στη δυνατότητα να μπορούν να πάρουν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ειδικά οι δήμοι περισσότερες αρμοδιότητες, αγαπητέ Πρόεδρε. Θα γίνει σταδιακά, δεν θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Πιστεύω, όμως, ότι πράγματι ο πολίτης εξυπηρετείται καλύτερα στη γειτονιά του και δεν είναι τυχαίο ότι οι καλοί δήμαρχοι, αυτοί που αφήνουν έργο – γιατί το έργο του καλού δημάρχου φαίνεται αμέσως – είναι και αυτοί οι οποίοι επανεκλέγονται κατά κανόνα με μεγαλύτερο ποσοστό και οι κακοί δήμαρχοι είναι αυτοί που πάνε σπίτι τους για να έρθει κάποιος άλλος να κάνει τη δουλειά τους. Γιατί γίνεται αυτό;  Διότι η λογοδοσία και η σχέση μεταξύ του δημότη και του δημάρχου είναι πολύ πιο άμεση, είναι πολύ πιο βιωματική από τη σχέση την οποία μπορεί να έχει ο πολίτης με το βουλευτή του ή με τα όργανα της κεντρικής εξουσίας. Να συζητήσουμε λοιπόν, αγαπητέ Πρόεδρε, και για ζητήματα όπως η διαχείριση των Κέντρων Υγείας από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.  Αλλά αφού προσδιορίσουμε ξεκάθαρα τους πόρους, τις αρμοδιότητες και τις δυνατότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να αναλάβει τέτοιες αρμοδιότητες.
Το τελευταίο που θέλω είναι να μεταφέρω στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αρμοδιότητες χωρίς πόρους και χωρίς εργαλεία. Αυτό θα ήταν και αντιπαραγωγικό και θα ήταν τελικά και τελείως αδιέξοδο ως προς το τελικό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Όμως, αυτό το οποίο μπορείτε να περιμένετε από εμάς είναι γρήγορες και αποτελεσματικές παρεμβάσεις σχετικά με το χάρτη της οργάνωσης της χώρας σε κεντρικό, Περιφερειακό και αυτοδιοικητικό επίπεδο. Θα σας κάνουμε τη ζωή σας πιο εύκολη και πιο ουσιαστική. Και, βέβαια, εμείς δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ανεχθούμε πολιτικές ακυβερνησίας που κάποιοι θέλουν να προωθήσουν για τη χώρα να τις επεκτείνουν και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Με εμάς απλή αναλογική στην Τοπική Αυτοδιοίκηση απλά δεν υπάρχει.  Δεν μπορώ να φανταστώ δημάρχους οι οποίοι δεν θα έχουν τη δυνατότητα, θα εκβιάζονται από μικρές μειοψηφίες εντός των δημοτικών συμβουλίων, όχι.  Όχι, θέλω να είμαι τελείως ξεκάθαρος.  Και σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρήσει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο για την Αυτοδιοίκηση και επειδή είμαι βέβαιος ότι οι εθνικές εκλογές θα γίνουν πριν τις αυτοδιοικητικές θα ξανά αλλάξουμε τον εκλογικό νόμο ώστε οι επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές να μην γίνουν με σύστημα απλής αναλογικής.
πηγή http://aftodioikisi.gr

«Αραγε υπάρχουν κι άλλοι νεκροί;»

 

Συντάκτης: 

Ντίνα Δασκαλοπούλου

Οδοιπορικό στη Μάνδρα: H «Εφ.Συν.» περπάτησε, όσο... ήταν δυνατόν, στα λασπόνερα της πόλης και κατέγραψε τον πόνο για τους νεκρούς, την αγωνία για τους αγνοούμενους και για τη φροντίδα των πληγέντων, την αγανάκτηση για την εγκατάλειψη («πόσες φορές θα πνιγούμε μέχρι να κάνουν κάτι;»), το δημιουργικό πείσμα («εμείς θα τα ξαναχτίσουμε, αλλά γι’ αυτό το έγκλημα θα βρεθεί ο φταίχτης;»), την αυτοθυσία -μαζί και την ταπεινοφροσύνη- των πυροσβεστών που δεν νοιάζονται να φωτογραφηθούν («τι σημασία έχει το πρόσωπό μου, δεσποινίς; Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε συνάδελφος, τη δουλειά μας κάνουμε») και το «πικρό» χιούμορ («περάστε παιδιά μου, μόνο μη λερώσετε») «Ο Τσίπρας, πού είναι ο Τσίπρας;»
«Η δήμαρχος, πού είναι η δήμαρχος;»
«Η Πολεοδομία φταίει…»
«Ο δήμος φταίει»
«Η Περιφέρεια φταίει…»
«Η κυβέρνηση φταίει...»
«Ολοι φταίνε»
«Ποιος φταίει;»
Με τα πόδια στη λάσπη και το βλέμμα στον μολυβένιο ουρανό που κατεβαίνει απειλητικά πάνω από την πόλη, στέκουν καταμεσής αυτού που κάποτε υπήρξε η κεντρική τους πλατεία.
Τώρα είναι ένας σωρός από μπάζα, «ξεκοιλιασμένα» μαγαζιά κι ένα βουνό από αυτοκίνητα.
Πιο τρομακτικό κι από το σκοτάδι, πιο αγριευτικό κι από τη μυρωδιά του πετρελαίου, πιο φοβερό κι από τα σπίτια που χάσκουν, είναι το ερώτημα που απευθύνουν ο ένας στον άλλο συνεχώς: «Αραγε υπάρχουν κι άλλοι νεκροί;»
«Αυτό κάποτε ήταν το αυτοκινητάκι μου, το αυτοκινητάκι μου… Το τελευταίο κάτω από τον σωρό… Θα μπορούσα να ήμουν μέσα. Αραγε, υπάρχουν άνθρωποι μέσα στα υπόλοιπα; Να ζουν; Δεν είναι ωραίο το αυτοκινητάκι μου, το γκριζάκι μου; Ξέρω, σου αρέσει - κι εμένα μου άρεσε. Το αυτοκινητάκι μου… Θα μπορούσα να είμαι μέσα… Ημουν… Αραγε είναι κι άλλοι;»
Η Δήμητρα έχει μόλις απλώσει το χέρι για να με τραβήξει από τη λάσπη: «Τι έχει σημασία πια; Μόνο οι άνθρωποι, οι άνθρωποι… Τον σταυρό μας να κάνουμε να μην υπάρχουν κι άλλοι μες στα ερείπια».

Βασίλης Μαθιουδάκης

Ολοι απλώνουν τα χέρια εδώ, όλοι στηρίζουν όλους - λες κι ημερεύουν οι άνθρωποι μπροστά στην καταστροφή, λες και βρίσκουμε όλοι το μέτρο μπροστά στον Θάνατο και το αληθινό μας μέγεθος απέναντι στη Φύση όταν εκείνη αγριεύει για να μας θυμίσει πως όλα τα ρέματα που μπαζώσαμε, όλα τα δάση που κάψαμε, όλα τα ποτάμια που ξεράναμε έχουν απλώς βρικολακιάσει: μοιάζουν νεκρά και πειθαρχημένα από την «ανάπτυξη», όμως μια μέρα ζωντανεύουν και μας εκδικούνται.

«Τι κάνεις, μωρέ πρωθυπουργέ;»

Βασίλης Μαθιουδάκης

«Εγώ που είμαι συντοπίτης του και συνονόματος θα του τα πω: Τι κάνεις, μωρέ πρωθυπουργέ; Πού είσαι; Τι ελέγχεις; Ποιος θα πληρώσει γι’ αυτούς τους νεκρούς; Ποιος φταίει; Η φτώχεια μάς έφερε να ζούμε εδώ, δεν το διαλέξαμε. Πού είσαι;».
Ο κύριος Αλέξανδρος με ένα καρότσι κουβαλάει ασταμάτητα λάσπη από την αυλή της γειτόνισσάς του.

Βασίλης Μαθιουδάκης

Η κυρία Χριστίνα ζει σ’ αυτό το σπιτάκι που χτίστηκε καμαράκι καμαράκι από το 1958: «Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιο κακό, πρώτα ήρθε το βουητό και μετά το νερό, κατάπιε τα πάντα… Τι απέμεινε; Ισως ούτε τα ντουβάρια δεν θα σωθούν, αλλά δεν πειράζει, ανθρώπους χάσαμε… Αυτοί όμως που μπάζωσαν τα ρέματα, αυτοί που έπρεπε να έχουν κάνει έργα για να συγκρατούν τα νερά, άραγε θα βρεθούν και θα πληρώσουν; Γι’ αυτό το έγκλημα θα βρεθεί ο φταίχτης;»
Μια κούκλα, ένα παπούτσι, μια φωτογραφία, κομμάτια μιας ζωής παρασυρμένα από το νερό. Τα παπούτσια κολλάνε στη λάσπη.

Βαγγέλης Γάσπαρης (πίσω δεξιά), αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ομάδας Ερευνας και Διάσωσης | Βασίλης Μαθιουδάκης

Ο Βαγγέλης Γάσπαρης είναι αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ομάδας Ερευνας και Διάσωσης: «Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι κι αγριεμένοι, έντρομοι κι εξοργισμένοι. Το παραμικρό τούς κάνει έξαλλους. Επιτίθενται ακόμα και στους εθελοντές, επειδή φοράμε στολή και μας περνάνε για κρατικούς λειτουργούς. Εχουν υποστεί τεράστιο σοκ. Οι συνθήκες είναι δύσκολες, παρ’ όλο που τώρα έχουν ρεύμα σε αρκετά σημεία κι έχει φτάσει και νερό και τρόφιμα».
Η κυρία Ξένια έχει το φροντιστήριο αγγλικών στην πλατεία: «Απευθύνω ένα ερώτημα στους αρμόδιους: εμείς εδώ όλα θα τα ξαναχτίσουμε, θα επιμείνουμε. Αλλά είναι η πέμπτη φορά που πνιγόμαστε. Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Αυτή η τραγωδία έχει αυτουργούς, θα τους βρείτε;»

Αγρυπνοι και νηστικοί

Βασίλης Μαθιουδάκης

Η πόλη μοιάζει βομβαρδισμένη: οι τοίχοι έχουν γκρεμιστεί, τα έπιπλα έχουν πεταχτεί στον δρόμο, οι δρόμοι έχουν καλυφθεί από λάσπη, σειρήνες ακούγονται από παντού.
Οι άνθρωποι παλεύουν με το χάος: κάτοικοι με σκούπες, με φτυάρια, με κουβάδες, εργάτες με γερανούς που φορτώνουν αυτοκίνητα, αστυνόμοι και πυροσβέστες, εθελοντές κι απλοί πολίτες που φέρνουν με τα αυτοκίνητά τους τρόφιμα και νερά.

Βασίλης Μαθιουδάκης

Κι όπως κάθε φορά που μας βρίσκει το κακό, υπάρχουν φάροι καταμεσής της καταιγίδας: οι πυροσβέστες, οι μικροί θεοί της σωτηρίας.
Φυσικά και δεν θέλουν να φωτογραφηθούν: «Τι σημασία έχει το πρόσωπό μου, δεσποινίς; Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε συνάδελφος, τη δουλειά μας κάνουμε».
Οι δυο άντρες είναι άγρυπνοι, νηστικοί, αφάνταστα ήρεμοι κι ευγενείς. Μετράνε κι οι δυο κάμποσα χρόνια στο Σώμα και λένε πως δεν έχουν μέτρο για να συγκρίνουν αυτό που αντιμετωπίζουν τώρα: η πλημμύρα στο Περιστέρι πριν από δύο χρόνια; Πιο παλιά στον Πειραιά;
«Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτό που έχει γίνει εδώ, υπάρχουν σημεία που το νερό φτάνει τα δύο μέτρα», λένε κι οι δυο.
«Η στάθμη του νερού είναι πάρα πολύ ψηλά στα υπόγεια, οι πολίτες μάς καλούν απεγνωσμένα και προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε ότι όλες μας οι κινήσεις στο πεδίο είναι συντονισμένες κι έχουν μια λογική σειρά: πρώτα πρέπει να απεγκλωβίσουμε τους ανθρώπους, να υπάρχει δίοδος για τους γιατρούς. Το χειρότερο είναι πως στην περιοχή υπάρχουν πάρα πολλά υπόγεια, το νερό μπήκε ορμητικά και το κύμα πήρε τους ανθρώπους ακόμα και στον ύπνο τους. Υπάρχουν πάρα πολλοί ηλικιωμένοι που ζουν στα υπόγεια, δεν αντέχουν μέσα σε τόση υγρασία, πρέπει να απομακρύνουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες αμέσως από εδώ».

Ασφάλιστρα; Ας γελάσω...

Βασίλης Μαθιουδάκης

Μέσα στα ερείπια προσπαθείς να μαντέψεις τι ακριβώς βρισκόταν εδώ πριν από μόλις δυο μέρες: ένα κομμωτήριο, ένας φούρνος, ένα οδοντιατρείο.
«Ελα να σου δείξω κι αν τα καταφέρεις να μπεις μέσα σε τόση λάσπη, μαγκιά σου», μας λέει ένας άνθρωπος μέσα στο σκοτάδι.
Περπατάμε κάνοντας ζιγκ ζαγκ πάνω από πεσμένα δοκάρια και σπασμένες τζαμαρίες.
«Είμαι ο μικροβιολόγος, εδώ ήταν το εργαστήριό μου, έχουμε πνιγεί, έχουμε ξαναπνιγεί, πόσες φορές θα χρειαστεί να πνιγούμε ακόμα;»

Βασίλης Μαθιουδάκης

Πιο δίπλα το μαγαζί με τα ρούχα. Ανάμεσα στις σπασμένες κούκλες, οι άνθρωποι γελάνε πικρά όταν τους ρωτάω για ασφάλιστρα και κάλυψη της ζημιάς.
«Θα αστειεύεσαι… Είναι η τρίτη φορά που χάνουμε τα πάντα. Αυτό δεν σώζεται με τίποτα».

Βασίλης Μαθιουδάκης

Δίπλα ακριβώς είναι το σπίτι του Γιώργου: «Μόνο μη μου λερώσετε», μας λέει γελώντας καθώς ανοίγει την πόρτα.
Η λάσπη φτάνει ψηλά στους τοίχους, το κύμα πέταξε τις ηλεκτρικές συσκευές, αναποδογύρισε τα έπιπλα, τούμπαρε τα παιδικά κρεβάτια.
Εδώ το νερό όρμηξε από το παράθυρο του μπάνιου, σ’ άλλα σπίτια μπήκε από τις πόρτες, αλλού από τις αυλές.
Ο Γιώργος γυρεύει απαντήσεις σ’ ένα πλήθος από ερωτήσεις – όπως κι όλοι οι άλλοι: ποιος φταίει; Τι έγινε; Τι δεν έγινε και φτάσαμε εδώ; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη; Κι άραγε, σε λίγους μήνες, θα θυμάται κανείς;

Βασίλης Μαθιουδάκης

Αυτά τα λασπωμένα ερείπια ήταν κάποτε τα σπίτια τους. Αυτοί οι βομβαρδισμένοι δρόμοι ήταν κάποτε οι δρόμοι τους. Κι ετούτη εδώ η πνιγμένη πόλη ήταν κάποτε η πόλη τους.
Αυτά τα σπίτια, αυτοί οι δρόμοι, αυτή η πόλη θα μπορούσαν να είναι τα δικά μας. Κι όλοι αυτοί οι νεκροί είναι δικοί τους – και δικοί μας.
πηγή http://www.efsyn.gr

Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.: 24ΩΡΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Επίδομα επικίνδυνης & ανθυγιεινής εργασίας (Άρθρο 98)

Πότε η θεομηνία γίνεται έγκλημα;

 
του Νίκου Μπογιόπουλου

Ήταν πάλι Νοέμβρης, το 1961, όταν η θεομηνία πλήττει την Αττική. Οι νεκροί φτάνουν τους 43, οι άστεγοι τους 4.000.

Ήταν πάλι Νοέμβρης, το 1977, όταν η θεομηνία πλήττει την Αθήνα. Οι νεκροί ανέρχονται στους 37.

Είναι πάλι Νοέμβρης, σήμερα, που η Αττική μετρά – μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές – 15 νεκρούς.

Ερώτηση: Σαράντα, πενήντα και παραπάνω χρόνια από το 1961, μέσα σε αυτές τις δεκαετίες που πέρασαν και που η Αττική και η Ελλάδα βίωσε και βιώνει αναρίθμητες τέτοιες θεομηνίες, θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για θεομηνίες που η μετατροπή τους σε τραγωδίες δεν συνιστά φυσικό αλλά πολιτικό φαινόμενο;

Εξηγούμαστε:

Η αποστολή μιας κυβέρνησης, ενός Υπουργικού Συμβουλίου, ενός πολιτικού συστήματος εν συνόλω, δεν είναι να διεκπεραιώνει ρόλο περιοδεύοντα θιάσου παροχής συλλυπητηρίων. Δεν τελειώνει η αποστολή της ούτε με εξαγγελίες μιας μετά θάνατον παροχής αρωγής, ούτε με την κήρυξη εθνικού πένθους όταν έτσι κι αλλιώς το πένθος έχει καταπλακώσει ακόμα και τις λάσπες που προκάλεσαν το πένθος.

Η όποια ανθρώπινη συμπεριφορά, με την πλειάδα των πολιτικών παραγόντων να σπεύδουν (καλώς) στους τόπους της τραγωδίας, οι συσκέψεις και οι αποφάσεις σε πολιτικά γραφεία, οι διακηρύξεις για παροχή ανθρώπινης συνδρομής, δεν συνιστά το μέτρο με το οποίο κρίνονται η ευθύνη και οι υποχρεώσεις μιας (της κάθε) πολιτικής ηγεσίας.

Το μέτρο της ευθύνης κάθε πολιτικής ηγεσίας καθορίζεται από το πώς αντιμετωπίζει το εκάστοτε πολιτικό πρόβλημα.

Εξηγούμαστε διπλά:

Μια θεομηνία, όπως συνέβη στην Δυτική Αττική, ένα μετεωρολογικό φαινόμενο όπως αυτό που εκδηλώθηκε στο όρος Πατέρα, δεν είναι πολιτικό πρόβλημα. Μετατρέπεται, όμως, σε πολιτικό πρόβλημα, όταν η αιτία της πλημμύρας και της καταστροφής που επακολουθεί δεν είναι – μόνο – η θεομηνία, αλλά οι εργολαβικές αυθαιρεσίες, το κράτος των φωτογραφικών αναθέσεων, το ατιμώρητο των παραλείψεων, η πολιτική της αντιπαροχής και της οικοπεδοποίησης.
Ένας σεισμός δεν είναι πολιτικό πρόβλημα. Μετατρέπεται, όμως, σε πολιτικό πρόβλημα, από την ανυπαρξία αντισεισμικής πολιτικής, από την ανοχή στη ρεμούλα, από την πολιτική της αδιαφορίας απέναντι στην ανθρωποκτόνα κερδοσκοπία.

Ένα αυτοκινητικό δυστύχημα δεν είναι πολιτικό θέμα. Είναι, όμως, πολιτικό θέμα – και μάλιστα πρώτου μεγέθους – όταν σ’ αυτήν τη χώρα, την ίδια ώρα που το πολιτικό της σύστημα διακινούσε την «μεγάλη ιδέα» των Ολυμπιακών Αγώνων, το 2004, υπήρχαν πάνω από …6.226 (!) τρόποι για να πεθάνεις στους ελληνικούς δρόμους. Σύμφωνα με την τότε μελέτη της Τροχαίας τόσες ήταν οι παγίδες θανάτου (6.226!) στο ελληνικό εθνικό οδικό δίκτυο.

Με άλλα λόγια, σ’ αυτόν τον τόπο, πίσω από κάθε σχεδόν δυστύχημα, πίσω από κάθε σχεδόν τραγωδία, πίσω από κάθε σχεδόν ανθρώπινη καταστροφή, πέρα από τον παράγοντα «φύση», πέρα από τον παράγοντα «τύχη», πέρα από τον παράγοντα «ανθρώπινο λάθος», υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: Η αδιαφορία για την προστασία, πόσω μάλλον, την καλυτέρευση της ζωής των πολλών.

Αυτή η αδιαφορία δεν λογίζεται ούτε ως ανικανότητα, ούτε ως αβλεψία. Πρόκειται, καθαρά, για πολιτική επιλογή. Πρόκειται για την πολιτική επιλογή όλων των κυβερνήσεων, με τις πολεοδομίες τους, με τους δημοτικούς τους άρχοντες, με τους εργολάβους τους, που ενώ έχουν στη διάθεσή τους και στα συρτάρια τους δεκάδες αναφορές τοπικών αρχών, δεκάδες μελέτες πανεπιστημιακών, δεκάδες παρεμβάσεις φορέων, δεκάδες καταγραφές που επισημαίνουν κινδύνους και προβλέπουν το μέλλον, εκείνες κωφεύουν.

Η μαρτυρία του καθηγητή Γεωλογίας Δ.Παπανικολάου (στον RealFm) ότι επί 20 χρόνια (!) πηγαίνει τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του στη Μάνδρα και τους διδάσκει γιατί εκεί – λόγω της αυθαιρεσίας – η νεροποντή θα φέρει τραγωδία, μιλάει από μόνη της.

Η μαρτυρία μιας πραγματικότητας που λέει ότι στην Αττική στα μέσα του 19ου αιώνα υπήρχαν 700 ποτάμια και ρέματα, αλλά το 2000 είχαν απομείνει 70 και σήμερα λιγότερα από 50, πιστοποιεί ότι αυτό που συμβαίνει δεν είναι «φυσικό» φαινόμενο. Η τσιμεντοποίηση 550 χιλιομέτρων ρεμάτων στην Αθήνα δεν είναι «φυσικό» φαινόμενο.

Ότι έπρεπε να περάσουν 90 μέρες (!) από τις φωτιές του Αυγούστου στον Κάλαμο για να αρχίσουν οι εργασίες κορμοδέτησης ώστε οι καμμένοι να μην πνιγούν κιόλας από τις αναμενόμενες βροχές, ότι μετά από τρις ολόκληρους μήνες οι πολυάσχολοι υπουργοί δεν έχουν υπογράψει ούτε καν την Κοινή Υπουργική Απόφαση με αποτέλεσμα να μην έχουν παρασχεθεί ούτε εκείνα τα γλίσχρα 580 ευρώ της πρώτης βοήθειας στους πληγέντες, αυτά δεν είναι «φυσικά» φαινόμενα.

Η πλημμελής αντιπλημμυρική προστασία (δεν φέρνει κέρδη, δεν συμφέρει),
η ανύπαρκτη αντισεισμική θωράκιση (δεν φέρνει κέρδη, δεν συμφέρει),
η απουσία αντιπυρικής πρόβλεψης (δεν φέρνει κέρδη, δεν συμφέρει),
δεν είναι «φυσικά» φαινόμενα.

Και εδώ είναι που εντοπίζεται το πολιτικό πρόβλημα: Ότι πίσω από κάθε σχεδόν θεομηνία, πίσω από κάθε σχεδόν ακραίο φυσικό φαινόμενο, υπάρχει μια τόσο ακραία πολιτική συμπεριφορά που, τελικά, αυτή μετατρέπει τις θεομηνίες σε τραγωδίες. Τραγωδίες με οφθαλμοφανώς ταξικό πρόσημο, αφού ως συνήθως δεν πλημμυρίζουν τα «ρετιρέ» αλλά τα «υπόγεια».

Αλλά, τότε, σε αυτή την περίπτωση, δεν μιλάμε για θεομηνίες. Μιλάμε για εγκλήματα…
ΠΗΓΉ  http://www.imerodromos.gr

Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μαζική και δυναμική εκδήλωση της λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών που έλαβε μέρος στην ελληνική επικράτεια τον Νοέμβριο του 1973. Η εξέγερση ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου με κατάληψη του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Αθηνών από φοιτητές και σπουδαστές και η οποία κλιμακώθηκε σε αντιχουντική εξέγερση, καταλήγωντας σε αιματοχυσία το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, ύστερα από μια σειρά γεγονότων αρχής γενομένης με την είσοδο άρματος μάχης στον χώρο του Πολυτεχνείου και την επαναφορά σε ισχύ του σχετικού στρατιωτικού νόμου που απαγόρευε τις συγκεντρώσεις και την κυκλοφορία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Αθήνα, 17 Νοεμβρίου 2017
Αριθμ. Πρωτ.: 1048

ΔΕΛΤΙO ΤΥΠΟΥ
Σαράντα τέσσερα (44) χρόνια έχουν περάσει από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά το ιστορικό αίτημα «Ψωμί – Παιδεία - Ελευθερία» παραμένει και σήμερα επίκαιρο.
Η αναγκαιότητα αντίδρασης στην δικτατορία που συντέλεσε με την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, αρχικά των φοιτητών και στη συνέχεια με τη ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων και του λαού, άνοιξε το δρόμο για την κατάρρευση της χούντας που επέβαλε ο αμερικανικός παράγοντας με την αρωγή του εγχώριου και εξωτερικού οικονομικό-πολιτικού κατεστημένου.
Σήμερα, έχουμε χρέος να βαδίσουμε με τα ίδια αποφασιστικά βήματα, όπως έγινε πριν 44 χρόνια ενάντια στη δικτατορία των αγορών και των δανειστών, που επιβάλλουν τα μνημόνια και κρατούν δέσμια τους την Ελληνική κοινωνία.
Ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, που επιφέρει νέα δυσβάσταχτα μέτρα και χρέη στις πλάτες του Ελληνικού λαού για να διασωθούν οι τράπεζες και να κερδίσει το κεφάλαιο, που υπονομεύει τους Δημοκρατικούς θεσμούς που βάλει κατά του βιοτικού επιπέδου των πολιτών και παίρνει πίσω τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας, οδηγώντας τον στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.
Συνεχίζουν να απαξιώνουν την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και εμπορευματοποιούν τα Κοινωνικά αγαθά. Ξεπουλούν τη Δημόσια και Δημοτική περιουσία και υφαρπάζουν τα σπίτια των φτωχών των λαϊκών στρωμάτων.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α θεωρεί τουλάχιστον προκλητικό το άνοιγμα που κάνει η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. στις Η.Π.Α. που φέρουν την ευθύνη της «μαύρης σελίδας» της δικτατορίας στη σύγχρονη ιστορία του τόπου. Θεωρεί, η συγκυβέρνηση, πώς οι Η.Π.Α. είναι «φίλη» και «σύμμαχη» χώρα, αγνοώντας προκλητικά τα δεινά που υπέστη η Ελλάδα εξαιτίας της αμερικανικής πολιτικής.
Αδιαφορεί επίσης για το γεγονός ότι οι Η.Π.Α. είναι η δύναμη που με την ιμπεριαλιστική της πολιτική στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, και με βραχίονα το ΝΑΤΟ, ευθύνεται για την κλιμάκωση των πολεμικών συγκρούσεων στη Συρία, το Ιράκ, τον Λίβανο, τη Λιβύη, το Αφγανιστάν και πολλές ακόμη χώρες στις οποίες θέλει να προωθήσει τα συμφέροντα της, πνίγοντας τες στο αίμα.
Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση θα συνεχίσουν να αγωνίζονται ενωτικά, μαζικά και δυναμικά για την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, για μια πολιτική που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και όλων των λαών του κόσμου.
Θα συνεχίσουν ενάντια στα μνημόνια και στις πολιτικές λιτότητας, στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που ισοπεδώνουν τα πάντα προς όφελος της κερδοφορίας των ολίγων, που «τρέφουν» τον κοινωνικό αυτοματισμό και τον φασισμό. Στόχος να σταλεί το μήνυμα της αντίστασης στη δικτατορία των τραπεζών και του κατασκευασμένου χρέους όπως το 1973 έγινε ενάντια στη δικτατορία των τανκ.
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.