Ταινία : ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ (Aύγουστος 2013)

Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...: Ο έρωτας στα χρόνια των προϋποθέσεων.

Συζήτηση με τον άντρα μου.

(Γενικώς συζητάμε πολύ κοινωνικά θέματα)

Μ - Πιστεύεις ότι ο έρωτας περνάει κρίση και επηρεάζετε από την οικονομική κρίση;

Γ - Φυσικά. Όταν ο άλλος δεν έχει λεφτά σκέφτεται άλλα πράγματα και όχι τον έρωτά.

Μ - Εννοείς για να κάνεις οικογένεια ή να συζήσεις με τον άλλον;

Γ - Νια, γενικώς για να ξεκινήσεις κάποια κατάσταση.

Μ - Δηλαδή χρειάζεται λεφτά για να ζήσεις ένα μεγάλο παθιασμένο έρωτα;

Γ - Στην αρχή ναι. Πως θα την βγάλει για φαγητό, για ποτό;

Μ - Μα ο έρωτας μπορεί να υπάρξει παντού. Μπορείς να κάτσεις στην αμμουδιά και να κοιτάς απλά τη θάλασσα.

(Και όπως πάντα στις συζητήσεις μας μου λέει κάτι, με αφοπλίζει και μου δίνει αφορμή για ανάρτηση) 

Γ - Και που θα βρεις τέτοια γκόμενα;;;

Και έτσι συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά πόσο έχει χαθεί το πάθος του έρωτα. Βέβαια το βλέπω και γύρω μου. Από γνωστούς. Που βγάζουν τα κομπιουτεράκια για να μετρήσουν πόσο κοστίζει ο έρωτας. Ένα σπίτι, ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, σούπερ. Και φεύγει κάθε ερωτική επιθυμία, κάθε διάθεση για σεξ.

Δεν τα βλέπω μόνο ρομαντικά. Το ξέρω ότι αυτά δεν μπορείς να τα αποφύγεις όταν θες να κάνεις οικογένεια. Μα εγώ δεν μιλάω τόσο για αυτό. Η οικογένεια είναι ένα φυσικό επακόλουθο του έρωτα και βασική της προϋπόθεση, αλλά η οικογένεια δεν είναι προϋπόθεση για τον έρωτα.

Και βλέπω ανθρώπους που φοβούνται να ερωτευτούν, να παθιαστούν, να λιώσουν. Γιατί έχουν στο μυαλό τους προϋποθέσεις, που είναι πλέον δύσκολο να ευοδωθούν. 

Επίσης η κρίση σε πολλούς έβγαλε ένα εαυτό άσχημο. Που κρυβόταν στα χρόνια της ευημερίας. Μια πλευρά εγωιστική, μικροπρεπής και μικρόψυχη. Όλοι ανασφαλείς, μυγιάγγιχτοι και απρόσιτοι. Κτητικοί και καταπιεστικοί. Ζητάμε πολλά από τον άλλον. Απαιτούμε παραπάνω απ΄ότι χρειαζόμαστε. Πράγματα που δεν έχουν καμιά σχέση με το πάθος, το δόσιμο, την ηδονή. Και εκεί ο έρωτας δεν έχει θέση. Ευτελίζεται. Ούτε καν το σεξ. Άσχετα αν το χαραμίζουμε με εφήμερες σχέσεις.
Με τέτοια χαρακτηριστικά θα αρχίσουμε πάλι να παντρευόμαστε από συμφέρον. Το φτωχοκόριτσο θα προξενεύεται με τον πλούσιο μεσόκοπο, ο νεαρός θα ντρέπεται που δεν έχει καλή δουλειά για να φλερτάρει. Και θα ζούμε ζωές κενές, πιο κενές από τώρα.

Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που απλά συμβαίνει. Χωρίς να το καταλάβεις, χωρίς να ρωτήσει, χωρίς εξήγηση. Δεν είναι σαν την φιλία που την επιλέγεις, δεν είναι σαν την μητρική αγάπη που υπάρχει μετά από την γέννηση. Είναι κάτι ουρανοκατεύατο. Σχεδόν θαύμα.

Ο έρωτας θα σώσει αυτόν το κόσμο. Και αν οι άνθρωποι σταματήσουν να ερωτεύονται, να παθιάζονται, να ζουν τον μεγάλο - έστω και ανεκπλήρωτο - έρωτα, τότε έχουμε θα χαθεί, θα έχουμε κάνει τον κύκλο μας.

Αφεθείτε γαμώτο. Ερωτευτείτε. Κλάψτε, πονέστε, πετάξτε στα σύννεφα, πέστε στα πατώματα. Χωρίς υπολογισμούς, χωρίς να νιώθετε ότι υπάρχει αύριο. Εσείς οι άντρες φλερτάρετε... και 'σεις οι γυναίκες μη σνομπάρετε.
Ζήστε.

σ.σ. Η φωτογραφία είναι από μια ερημική παραλία της Κάριανης Καβάλας, που έτσι απλά καθόμασταν και κοιτούσαμε τη θάλασσα.
.πηγή http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/

Δυστυχώς είστε αθώοι – δυστυχώς είστε και ζωντανοί ακόμα.

Μία δίκη – μία ιδεολογία

«Δυστυχώς υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας». Με αυτή τη φράση ξεκίνησε την αγόρευσή της η εισαγγελέας στη δίκη των 13 που είχαν συλληφθεί γιατί έγραψαν ένα σύνθημα σε κουβούκλιο του ΟΑΣΘ την επόμενη μέρα του θανάτου του 19χρονου από το Περιστέρι από έναν ελεγκτή για 1,40 ευρώ.

Ήταν 14 Αυγούστου, όλοι έλειπαν σε διακοπές και οι λίγοι κοινωνικά ευαίσθητοι αλλά και οικονομικά αδύναμοι γιατί δεν είχαν χρήματα να πάνε διακοπές, σκέφτηκαν εκείνη τη μέρα να απευθυνθούν σε όσους ήταν στην ίδια οικονομική μοίρα και είχαν απομείνει στην πόλη. Σκέφτηκαν ότι αυτοί τουλάχιστον θα τους καταλάβαιναν. Κάποιοι από αυτούς έγραψαν το σύνθημα «19χρονος νεκρός για ένα εισιτήριο» σε ένα κουβούκλιο του ΟΑΣΘ. Κόσμος μαζεύτηκε να ρωτήσει, να μάθει, να καταλάβει πώς φτάσαμε ως εδώ. Να αξίζει η ζωή ένα και σαράντα του ευρώ. Το Κράτος παρακολουθεί και αμέσως επεμβαίνει. Τα σήματα από το κέντρο στα περιπολικά και σε μια ομάδα αη-Δίας είναι καθαρά: «βρείτε ποιοι γράφουν συνθήματα και ξεσηκώνουν τον κόσμο και φέρτε τους μέσα»... να συμπληρώσω αυθαίρετα, αλλά όχι ψεύτικα ότι ασχέτως αν το είπαν, αυτό που έκαναν ήταν «θα βρούμε εμείς να τους φορτώσουμε μια ψεύτικη κατηγορία για να πάνε και αυτόφωρο και να καταδικαστούν σε βαριά ποινή...δυσανάλογα βαριά για ένα σύνθημα». Δεν με ενδιαφέρει αν ήταν πολλά τα συνθήματα, δεν με ενδιαφέρει αν εκτός από τα λεωφορεία γράφτηκαν και αλλού, δεν θα κλάψω για το άγαλμα του Βενιζέλου. Δεν χέζουμε μάρμαρα, όπως θα ‘λεγε κι ο Μότσαρτ. Με ενδιαφέρει ότι ένα παιδί σκοτώθηκε, ότι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες που έχουν κρατήσει ήθος, ανάστημα, αξιοπρέπεια, θάρρος και κοινωνικές ευαισθησίες, αντέδρασαν και συνελήφθησαν γιατί ενημέρωναν τον κόσμο μιλώντας και γράφοντας συνθήματα για ένα γεγονός που ακόμα ήταν κάτω από τη συστηματική παραπληροφόρηση των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Στη δίκη δεν υπήρξε καμία απόδειξη ενοχής, γιατί το Κράτος δεν το νοιάζουν οι αποδείξεις αλλά το θέαμα. Εκείνη την ώρα της σύλληψης έπρεπε να δείξει στους υπόλοιπους ότι όποιος σηκώνει κεφάλι τον μαζεύουμε και όποιος κοιτάει τη δουλειά του τον αφήνουμε. Ένας κατηγορούμενος κατέθεσε στη δίκη ότι «ο Άιχμαν κοίταζε τη δουλειά του» προκαλώντας την έκρηξη της προέδρου. Έτσι μας θέλουν, άβουλους, βουβούς, σκυφτούς αδιάφορους να κοιτάμε προς τα κάτω...κάτω είναι ο αφαλός μας, τα γεννητικά μας όργανα, τα πόδια μας και τα παπούτσια τους. Κάτω είναι και τα πτώματα των δολοφονημένων από το Κράτος, μπορούμε και πρέπει να τα κοιτάμε και αυτά για να εμπεδώνουμε το φόβο. Ο φόβος είναι το μήνυμα. Η έλλειψή του είναι ο κίνδυνος. Η έλλειψή του είναι ενοχή. Δυστυχώς υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά επειδή δεν φοβάστε πρέπει να σας κρίνω ενόχους έστω ελλείψει στοιχείων, πρέπει να σας ρίξω τη μεγαλύτερη ποινή για ένα σύνθημα. Δώδεκα μήνες φυλακή. Το μήνυμα του Κράτους είναι καθαρό. Η έλλειψη φόβου είναι τεκμήριο ενοχής, ακόμα και αν δυστυχώς στα χαρτιά της αγοραπωλησίας της αστικής δημοκρατίας πουλιέται ακόμα το σενάριο του τεκμηρίου της αθωότητας. Σε αυτό το θέατρο άλλα λέει το σενάριο και άλλα παίζουν οι ηθοποιοί, δικαστές, αστυνομικοί, εισαγγελείς και δημοσιογράφοι. Σε αυτό το θέατρο το εισιτήριο αξίζει τις ζωές μας και δεν υπάρχει εξιτήριο... εκτός κι αν πάψουμε να φοβόμαστε... και τους θάψουμε μαζί με τις «αξίες» τους και τα τεκμήριά τους.

Από τις σημειώσεις του Marx Factor

Πηγή: Δυστυχώς είστε αθώοι – δυστυχώς είστε και ζωντανοί ακόμα. - RAMNOUSIA

ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΛΑΙ ΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
το φόβο να νικήσω
τον κόσμο ν' αγαπήσω
κι ίσως ν' αγαπηθώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
να μ' αντιμετωπίσω
τη μοίρα μου να ορίσω
να μεταμορφωθώ

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τη μάχη να κερδίσω
να μην εγκαταλείψω
να μην παγιδευτώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τον ήλιο ν' αντικρίσω
να μην ξαναγυρίσω
σε τόπο σκοτεινό

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω....


Στίχοι: Γιώργος Κορδέλλας
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
(Στης Ψυχής Το Παρακάτω - 2001)

Γιώργος Μαρίνος - Ηθοποιός

Μουσική / στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις

Ερμηνεύει ο Γιώργος Μαρίνος

Ηθοποιός σημαίνει φως.
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.

Μίλησε,κλαίς;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φάς!
Όλο γυρνάς,πες μου πού πας;

Σ' αναζητώ στο χώρο αυτό,
γιατί είμ' εγώ πολύ μικρός
και θλιβερός ηθοποιός.
Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο.
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο.

Σαν καλαμιά θα σ'αρνηθώ,
θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ
μ' άσπρο πανί κι ένα πουλί,
άσπρο πουλί που θα καλεί τ' άλλο πουλί,
το μαύρο πουλί.

Παρηγοριά στη λυγαριά, υπομονή!
Αχ πώς πονεί!
Κι ύστερα λες για δυο τρελλές
που μ' αγαπούν γιατί σιωπούν,
γιατί σιωπούν......

Έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Είμαι σοφός μην απορείς,
έλα στο φως, παίζω θα δεις.

Ηθοποιός, ό,τι κι αν πείς
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ βαθύς.

Ηθοποιός, είτε μωρός, είτε σοφός
είμαι κι εγώ, καθώς κι εσύ είσαι παιδί,
που καρτερεί κάτι να δεί.
Πιες το κρασί, στάλα χρυσή
απ' τη ψυχή, ως την ψυχή.

Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...: Ερωτική εξομολόγηση.

Θέλω να ΄μαι μαζί σου.

Εκεί στην άκρη της γης, πίσω απ΄τον ήλιο, πίσω από τους ανθρώπους. Όπου και να πας θα σε ακολουθήσω. Όπου και να χτίσεις στο σπίτι σου, εκεί θα γίνω πέτρα να το στεριώσω. Σε όποιο δέντρο και να ξαποστάσεις εκεί θα σου δώσω την σκιά μου. 

Θα έρθω έστω και αν εσύ με διώξεις. Όχι επειδή δεν θα μ΄ αγαπάς, αλλά επειδή θα μ΄αγαπάς πολύ.

Γιατί εσύ είσαι το φως, εσύ ο ήλιος, εσύ τα τραγούδια. Εσύ με έφερες πίσω στην γη, εσύ μου έμαθες να πετάω. Εσύ μου έμαθες να γελώ χωρίς ενοχές, μου έμαθες να ζω χωρίς αύριο.

Δεν θα κάνω πίσω, δεν έκανα ποτέ πίσω. 

Και ας το πλήρωσα πολύ ακριβά. Το κέρδισα σε χρόνια, το κέρδισα σε καρδιά. 

Και όταν πάλι θα κουραστώ, την ίδια στιγμή θα γίνω φωτιά και θα κάψω την συνήθεια. 

Ότι και να γίνει, ο κόσμος να χαλάσει, έτσι θα σε κοιτάζω, σαν να μην σε είχα πότε, με τέτοιο πόθο. Και ας είσαι ολότελα δικός μου.

Μη μου φοβηθείς τώρα. Δεν φοβήθηκες ποτέ. Θα έρθω μαζί σου. Στα μεγάλα και στα μικρά. Στον καφέ και στο φαΐ. Στη βεράντα και στο υπόγειο. Σε κάθε εποχή, σε κάθε κρύο, σε κάθε ζέστη.

Γιατί εγώ ξέρω ν΄αγαπώ, ξέρω να χάνω. Ξέρω να ξυπνάω σε αδειανό κρεβάτι, ξέρω να τρώω ξερό ψωμί, ξέρω να βλέπω μόνη μου το φεγγάρι. Δεν ωφελεί όμως η μοναξιά, αν δεν τελειώσει κάποια στιγμή. 

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ. Κανένας που αγάπησε τόσο δεν πέθανε. Θα ζήσουμε για πάντα. Σε πείσμα των καιρών που θέλουν τους ανθρώπους χώρια. 

Μα κανείς, ποτέ κανείς δεν όρισε την σκέψη. Κανένας βασιλιάς, κανένας Θεός. Κανείς δεν θα μπορέσει να με κάνει να σ΄αγαπώ λιγότερο. Ούτε και συ, μα ούτε καν εγώ.

Η μοναδική εξουσία που δεν ανατρέπεται είναι η αγάπη.

Όπου και να βρεθείς θα σε πάρω μαζί μου. Μέσα μου. Πάνω μου. Για πάντα.

Γιατί το μόνο που θέλω είναι να είμαι μαζί σου.

Και είμαι.

πηγή  http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/

τοίχο-τοίχο...: Σε λίαρ τζετ έχουν ξαναμπεί. Σε λεωφορείο ποτέ!

Πόσο κοστίζει μια τζαμπατζίδικη διαδρομή με το τρόλεϋ και πόσο με το λίαρ τζετ;
Αφού συμφώνησε σύμπασα η οικονομικο-πολιτική ελίτ πως ο επιβάτης του λίαρ τζετ, Σταυρίδης, κακώς βρισκόταν εκεί μέσα και έπρεπε να τιμωρηθεί, τότε συμφωνούμε πως πρόκειται για έναν ακόμη λαθρεπιβάτη.
Το σωστό θα ήταν να υπήρχε ελεγκτής και στο λίαρ τζετ και, διαπιστώνοντας πως κακώς ο Σταυρίδης βρισκόταν εκεί μέσα, να ανοίξει την πόρτα και να τον πετάξει έξω εν κινήσει.
Και να εύχεται από τα 5000 πόδια να μην πέσει με την πλάτη και χτυπήσει σε καμιά ζαρντινιέρα κι έχουμε άλλα.
Γιατί τότε ποιος την ακούει τη Διβάνη, τον Δήμου, τη Δημουλά, τον Τατσόπουλο, τον Χωμενίδη και το λοιπό σκυλολόι της τζαμπατζίδικης "διανόησης"!
Το λάθος του Θανάση είναι ότι επέλεξε να ανεβεί στο τρόλεϊ της γραμμής και όχι στο λίαρ τζετ του Μελισσανίδη.

Έχω μπει πολλές φορές στο παρελθόν λαθραία σε λεωφορεία και τρόλεϋ.
Όλοι (έστω οι περισσότεροι) το έχουμε κάνει.
Και ξέρετε γιατι το έχουμε κάνει;
Γιατί μπαίναμε σε λεωφορεία!
Η πρώτη αιτία της λαθρεπιβίβασης δεν πρέπει να αναζητηθεί στον λαθραίο χαρακτήρα της επιβίβασης, αλλά στην ίδια την επιβίβαση!
Για να ανέβεις σε λεωφορείο χωρίς εισιτήριο λοιπόν, πρέπει πρώτα-πρώτα να ανέβεις σε λεωφορείο!
Όπως επίσης για να κατανοήσεις αυτόν που επιβιβάστηκε στο λεωφορείο χωρίς εισιτήριο, πρέπει πρώτα να μπαίνεις κι εσύ εκεί μέσα.

Οι... "διανοούμενοί" μας, όμως, έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι δεν έχουν μπει ποτέ σε λεωφορείο.
Δεν έχουν δει ποτέ πώς διάολο είναι ένας άνθρωπος που μπήκε χωρίς να χτυπήσει εισιτήριο.
Κρίνουν τη λαθρεπιβίβαση χωρίς να έχουν μπει ποτέ σε λεωφορείο.
Κρίνουν τον χουλιγκανισμό, χωρίς να έχουν μπει ποτέ σε γήπεδο.
Κρίνουν την βία των απεργών, χωρίς να έχουν κατέβει ποτέ σε διαδήλωση.
Κρίνουν το θρησκευτικό συναίσθημα, χωρίς να έχουν μπει ποτέ σε εκκλησία.
Κρίνουν το ρουσφέτι, χωρίς να έχουν μείνει ποτέ άνεργοι.
Κρίνουν τη μαζική διασκέδαση, χωρίς να έχουν πάει ποτέ στα μπουζούκια.
Κρίνουν τον κόσμο, χωρίς να έχουν ζήσει ποτέ μέσα σ'αυτόν.



Έχουν γεννηθεί, έχουν μεγαλώσει κι έχουν σταδιοδρομήσει κλεισμένοι σε γυάλα, προστατευμένοι από κάθε όμορφο ή στρεβλό λαϊκό στοιχείο.
Προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη συμπεριφορά και την ψυχοσύνθεση ενός λαού, τον οποίο δε γνωρίζουν!
Γι' αυτούς ο ελληνικός λαός είναι κάτι ανάμεσα στο "greek mousaka + souvlaki" των τουριστικών θερέτρων και στους hipster θαμώνες της Bienale. Άσπρο και μαύρο, δηλαδή.
Και, παίρνοντας τη θέση της μιας προσωπικότητας, επιχειρούν να καταπνίξουν την άλλη.
Έτσι, ανεβαίνουν στον μιντιακό άμβωνα και κηρύττουν αφ'υψηλού τη διαστρεβλωμένη δυτικότητά τους απέναντι στο νεο-οθωμανισμό που εκφράζει το βάρβαρο πόπολο.

Δεν τους παρεξηγώ.
Είπαμε: Αν δεν έχεις μπει ποτέ σε λεωφορείο, δεν ξέρεις ούτε καν πώς είναι η φάτσα του λαθρεπιβάτη.
Δεν ξέρεις καν το ύφος του την ώρα που ακούγεται μια φωνή απ'το βάθος του οχήματος "τα εισιτήριά σας, παρακαλώ!"

Δεν τους κακίζω.
Ούτε εγώ μπορώ να καταλάβω τον λαθρεπιβάτη του λίαρ τζετ του Μελισσανίδη, Σταυρίδη.
Δεν έχω μπει ποτέ σε λίαρ τζετ και γι'αυτό τον κατηγορώ.
Οι "διανοούμενοί" μας δεν τον κατηγορούν.
Αυτόν τον καταλαβαίνουν.
Σε λίαρ τζετ έχουν ξαναμπεί.
Σε λεωφορείο ποτέ.
Πηγή  http://toixo-toixo.blogspot.gr/

Εκεί στο Νότο Μαχαιρίτσας-Στόκας

Εκεί στο Νότο
που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμί

Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ' ένα φιλί

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Εκεί στο Νότο
εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας στο Λόττο
κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά του
σαν νόμισμα έπεφτα στο μαύρο σου βυθό

Χλωμά καντήλια
άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλεια
μα συλλαβίζαν σ' αγαπώ τα βογγητά σου
σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

«ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ….»

Τι καλοί οι τραπεζίτες! Και πόσο παρεξηγημένοι! Όχι, δε θέλουν να γίνουν κατασχέσεις σπιτιών. Θέλουν το καλό μας. Θέλουν τόσο πολύ το δικό μας καλό που προειδοποιούν πως αν δεν γίνει κάτι θα πλακώσουν οι «ξένοι γύπες των distress funds, που καραδοκούν για να κερδοσκοπήσουν, με υποτιμημένα δάνεια ακινήτων».
Αυτό που δε μας εξηγούν είναι γιατί «φοβούνται» τα distress funds; Δε μπορούν να έρθουν μόνα τους. Κάποιος πρέπει να τα καλέσει, να διαπραγματευτεί μαζί τους, να πουλήσει τα δάνεια στο 30% της αξίας τους κι ύστερα να αρχίσουν τα distress funds το ξεκλήρισμα των δανειοληπτών.
Αυτός ο «κάποιος» που θα καλέσει τα distress funds είναι οι τραπεζίτες και μόνο αυτοί. Άρα, πώς μας απειλούν ότι θα πλακώσουν τα ξένα κοράκια για ν’ αρπάξουν το φαγητό από το στόμα των ελληνικών κορακιών; Αν δεν θέλουν οι τράπεζες να ξεπουλήσουν τα κόκκινα δάνεια, δεν τα ξεπουλάνε. Τόσο απλό.
Μάλιστα, οι τραπεζίτες αντί να φοβούνται ότι θα υποχρεωθούν να ξεπουλήσουν στα distress funds τα κόκκινα δάνεια στο 30% της αξίας τους, θα μπορούσαν να τα πουλήσουν στο 35% της αξίας στους ίδιους τους δανειολήπτες. Γιατί, λοιπόν, απειλούν με τα distress funds και δεν προτιμούν να «κουρέψουν» τα δάνεια στους δανειολήπτες;
Μα επειδή οι τράπεζες φοβούνται πως αν «κουρέψουν» τα κόκκινα δάνεια στους δανειολήπτες, τότε ακόμη και όσοι απέμειναν να κάνουν το σκατό τους παξιμάδι για να πληρώνουν τις δόσεις τους, αμέσως θα σταματήσουν να πληρώνουν και θα απαιτήσουν να κουρευτούν και τα δικά τους, αφού πρώτα τα αφήσουν να κοκκινίσουν.
Από την άλλη, αν αρχίσουν αύριο οι κατασχέσεις ακόμη και μόλις 20.000 κατοικιών, τι να τα κάνουν οι τράπεζες; Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να τα βγάλουν σε πλειστηριασμό. Ποιος θα φυλάει όλη αυτή την περίοδο τα σπίτια; Η αστυνομία; Ας μη λέμε χαζά. Τα σπίτια δεν είναι αυτοκίνητα να τα μαζέψεις όλα σε μία μάντρα.
Θα χρειαστεί να νοικιαστούν εταιρείες security σε ολόκληρη την Ελλάδα. Άρα κι άλλο κόστος. Σε αντίθετη περίπτωση, τα κατασχεμένα σπίτια θα λεηλατηθούν μέσα στην πρώτη εβδομάδα κι όποιος τα αγοράσει θα πρέπει να επενδύσει ένα σκασμό λεφτά για να τα ξανακάνει σπίτια. Δεύτερον, στην περίπτωση που θα κατασχεθεί διαμέρισμα, είναι πολύ πιθανόν ο ιδιοκτήτης του να αφήσει όρθιους μόνο τους τέσσερις βασικούς τοίχους πριν παραδώσει τα κλειδιά στον κλητήρα,  ενώ αν πρόκειται για μονοκατοικία ο κλητήρας θα παραλάβει μπάζα κι ένα οικόπεδο. Ποιος θα αφήσει να του πάρουν όρθιο το σπίτι του;
Οι φίλοι μας οι τραπεζίτες φοβούνται και κάτι ακόμη. Τρέμουν μια μεγάλη πτώση των τιμών των ακινήτων. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε αυτός που πήρε στεγαστικό αξίας 200.000 ευρώ και πληρώνει τις δόσεις του, θα σταματήσει αμέσως να τις πληρώνει, θα αγοράσει το διπλανό νεόκτιστο σπίτι στα 150.000 ευρώ και χαρούμενος θα πάει στην τράπεζα να παραδώσει τα κλειδιά του σπιτιού που αγόρασε με το δάνειο.
Οι τραπεζίτες, λοιπόν, ως πολύ καλοί άνθρωποι που είναι και, κυρίως, φίλοι μας δεν τα θέλουν όλα αυτά τα μπερδέματα. Θα προτιμούσαν μία ακόμη «ενίσχυση» κάποιων δισ. από το Κράτος, δηλαδή από εμάς, ώστε να συμμετέχουν και αυτοί «στην αποφυγή της κοινωνικής αναταραχής». Όσα όμως και να πάρουν, το σπίτι που αγοράστηκε με δάνειο θα παραμένει υπό την απειλή της κατάσχεσης. Οι τράπεζες πάντα από τη δήθεν ζημιά τους βγάζουν κέρδος. Αιώνες τώρα συμβαίνει αυτό.
Εδώ, όμως, τώρα μπλέκονται τα πράγματα επειδή τα χρήματα με τα οποία διασώζονται οι τράπεζες είναι «δανεικά» και οι «δανειστές» θέλουν επίσης να εξασφαλίσουν τα υπερκέρδη τους. Είναι γνωστό ότι οι τράπεζες της Ελλάδας βρίσκονται κατ’ ευφημισμόν σε ελληνικά χέρια. Ουσιαστικά βρίσκονται ήδη στα χέρια των «δανειστών» ενώ τυπικά θα βρεθούν μόλις εξαγοραστούν επίσημα.
Οι ξένοι «δανειστές», λοιπόν, θέλουν και σπίτια να κατασχεθούν στην Ελλάδα τα οποία θα διαχειριστούν οι κολοσσοί real estate που διαθέτουν, όμως θέλουν και να βολέψουν τα  distress funds που οι ίδιοι διαθέτουν. Κι εδώ γίνεται το μεγάλο πανηγύρι που όμοιό του δεν έχει υπάρξει ποτέ.
Η Ελλάδα δανείζεται τεράστια ποσά για να σώσει τις τράπεζες, οι οποίες τράπεζες ήδη βρίσκονται στα χέρια των «δανειστών». Εν ολίγοις, εμείς δανειζόμαστε για να διασώσουμε την περιουσία των «δανειστών». Στους «δανειστές», επίσης, θα επιστρέψουμε τα δάνεια που πήραμε για να διασώσουμε την περιουσία τους. Ταυτόχρονα, θα έχουμε παραδώσει στα χέρια των distress funds που ανήκουν στους «δανειστές», τη μοίρα όλων των δανειοληπτών που δε μπορούν να ξεχρεώσουν τα δάνειά τους στις τράπεζες, ενώ οι κολοσσοί των real estates των ίδιων των «δανειστών» θα έχουν στα χέρια τους δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα για να πουλήσουν στη διεθνή αγορά.
Η εικόνα είναι απλή. Δεν δανειστήκαμε τίποτα. Έχουμε χαρίσει ρευστό, γη και ανθρώπους στους υποτιθέμενους δανειστές μας. Δεν σώσαμε τίποτα. Απλώς εξυπηρετήσαμε τους υποτιθέμενους δανειστές μας και τους βοηθήσαμε να αυξήσουν τα κέρδη τους χωρίς κανένα δικό τους ρίσκο. Με μηδενικό κόστος!
Μπορεί να υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες στο όλο θέμα. Λεπτομέρειες που μόνο σκοπό έχουν να μας μπερδέψουν και να μας βάζουν να χανόμαστε σε ερωτήματα τύπου «είναι χειρότερος ο Στουρνάρας ή οι τραπεζίτες;». Δεν έχουν κανένα νόημα τέτοιες ερωτήσεις, διότι δεν υπάρχει απάντηση. Όλοι εξυπηρέτησαν το ίδιο πλιάτσικο. Όλοι συμμετέχουν στην ίδια συμμορία. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει κι οτιδήποτε άλλο διαρρέεται είναι απλώς η στάχτη της καμένης γης στα μάτια μας.
Πηγή http://kartesios.com/

Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά

Από εκείνη την ευλογημένη μέρα που βγήκα οικειοθελώς στην ανεργία, έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Για την ακρίβεια, όλος ο χρόνος είναι ελεύθερος. Έτσι μπόρεσα να τελειοποιήσω μερικά πράγματα που είχα αφήσει στη μέση. Όπως το κατσικάκι στον φούρνο με πατάτες. Όσοι το έφαγαν, συμφωνούν πως το κατσικάκι είναι ένα από τα δυνατά μου σημεία. Μαζί με τη σέντρα από τα αριστερά στην καρδιά της μεγάλης περιοχής. Πριν το φάμε, ενώσαμε τα χέρια μας και ευχαριστήσαμε το κατσικάκι που έγινε η τροφή μας. Όλοι είπαμε μια καλή κουβέντα για το κατσικάκι. Το παινέσαμε και του εκφράσαμε την ευγνωμοσύνη μας. Τώρα πια, στο τραπέζι, πριν φάμε, ευχαριστούμε τον Θεό -όποιος πιστεύει-, την Μητέρα Φύση, τα ζώα, τα δέντρα και τα φυτά. Για το συγκεκριμένο φαγητό, ευχαριστήσαμε και την γειτόνισσα που μας χάρισε το κατσίκι, γιατί, αλλιώς, δεν θα το τρώγαμε. Κι ευτυχώς που το έσφαξε ο άνδρας της γειτόνισσας, γιατί, αν έπρεπε να το σφάξουμε εμείς, το κατσίκι θα πέθαινε σε βαθιά γεράματα.
Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τα πάντα. Ακόμα και το όνομά σου. Δεν θα ξεχάσουν ποτέ, όμως, ένα ωραίο φαγητό που τους μαγείρεψες. «Αχ, ρε πιτσιρίκο, τόσους ανθρώπους φιλοξένησα στο νησί, ο μόνος που μου μαγείρεψε ένα φαγητό ήσουν εσύ» μου είπε μια φίλη πριν μερικά χρόνια, όταν της έφτιαξα ένα ταπεινό σουφλέ, για να βρει ένα πιάτο φαΐ όταν γυρίσει από τη δουλειά. Ιωάννα μου, πού να φας και το παστίτσιο μου. Οι αναγνώστες που με φιλοξένησαν αυτό το καλοκαίρι -και τους το μαγείρεψα- δεν με άφηναν να φύγω.
Κεφτεδάκια φτιάχνω μόνο το καλοκαίρι. Γενικά, τα τηγανητά τα αποφεύγω, αν και τρελαίνομαι για κολοκυθοκεφτέδες και ρεβυθοκεφτέδες· τους ρεβυθοκεφτέδες έμαθα να τους φτιάχνω στην Νίσυρο. Μετά από ατελείωτους πειραματισμούς και συμβουλές από γιαγιάδες και θείτσες, αυτό το καλοκαίρι τελειοποίησα και τα κεφτεδάκια μου. Είμαι πια έτοιμος να ανοίξω ταβέρνα.
Είναι υπέροχο το συναίσθημα να μαγειρεύεις για να ταΐσεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Και τους υπόλοιπους. Γενικά, είναι όμορφο να ταΐζεις ανθρώπους. Και τα ζώα είναι όμορφο να ταΐζεις. Στην Αθήνα, πάντα έχω στις τσέπες μου ξηρά τροφή για τα αδέσποτα ζώα. Επίσης, καλό είναι να νιώθεις ευγνωμοσύνη που υπάρχει ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι σου. Εγώ πάντα ένιωθα. Την είχα τρελάνει την παρέα μου με αυτούς που δεν έχουν ένα πιάτο φαΐ. Τους γέμιζα ενοχές. Τους έβγαζα το φαΐ από τη μύτη. Όπως λέει και μια φίλη που ζει πια μόνιμα στην άλλη άκρη της γης, «τώρα που δεν είμαι στην Ελλάδα, δεν έχω κι εσένα να μου θυμίζεις κάθε φορά που κάθομαι στο τραπέζι πως τα παιδιά στην Αφρική δεν έχουν να φάνε». Κι επιμένω πως αυτό είναι αμαρτία.
Πηγή http://pitsirikos.net/

ΑΝ -Γαλανη Δημητρα

Σας προτείνουμε: Πού κρυβόταν τόση σκατοψυχιά; - RAMNOUSIA

Ποιος πολιτισμικός και κοινωνικός βόθρος άνοιξε το 2010; Πόσο φαρμάκι έκρυβε μέσα της η ελίτ του ελληνικού πολιτισμού της δεκαετίας του ’90; Πόσες εμμονές και πόση αυταρέσκεια χωρά σε ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων; Πόσο παραγωγικός είναι επιτέλους αυτός ο κοινωνικός δαρβινισμός που έχει επιβληθεί.

Ξεφτίλισαν το συνταξιούχο που αυτοκτόνησε στην πλατεία Συντάγματος. Χλεύασαν τα παιδιά που λιποθύμησαν από κακή διατροφή. Αφόδευσαν σε πιτσιρικάδες που σαπίζουν στα κρατητήρια. Αγνόησαν χιλιάδες ψυχές που στιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Χειροκρότησαν κάθε κυβερνητική απόφαση που έκριναν ότι είναι αρκούντως σκληρή και διαμαρτυρήθηκαν μόνο για τις καθυστερήσεις στην επιβολή της πιο απάνθρωπης πολιτικής των τελευταίων δεκαετιών. Όχι, δεν είναι ούτε εργοστασιάρχες, ούτε μεγαλοτραπεζίτες, ούτε εθνικοί εργολάβοι, ούτε καναλάρχες. Είναι άνθρωποι του πολιτισμού. Είναι η πεφωτισμένη πρωτοπορία των 90s. Είναι το πνευματικό ισοδύναμο της σκωληκοειδούς απόφυσης του Κλικ.

Αφορμή για τις παρακάτω αράδες, η αυγουστιάτικη επέλαση των ανθρωπόμορφων ανθρωποφάγων στα ιντερνετικά μιντιομάγαζα, με πεντιγκρί «Έλληνα λογοτέχνη». Εκείνου του είδους που άκμασε στη δεκαετία του ’90 γράφοντας αφόρητα αυτοαναφορικές αηδίες, για να τις διαβάζει ο ίδιος και να αυτοθαυμάζεται. Πού πούλησαν δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα σε ανθυποβαλκάνιους που ένιωσαν ότι έγιναν Ευρωπαίοι, γιατί κάτω από το ελενίτ του γκαράζ μπόρεσε επιτέλους να μπει η πολυπόθητη BMW. Δεν έχει κανένα νόημα να αραδιάσω ονόματα. Τα γνωρίζουν όλοι. Είναι συγγραφείς, ποιητές, πανεπιστημιακοί, που αλώνιζαν στους τηλεοπτικούς δέκτες και ενίοτε στα κομματικά επιτελεία. Είναι όλοι εκείνοι, που η Λένα Διβάνη (αυτο)αποκαλεί… μετριοπαθέστατα, «διανόηση».

Όταν δεν υπήρχε συστημικός κίνδυνος οι «διανοητές» μπορούσαν εύκολα να παριστάνουν τους φιλελεύθερους και να ξιφουλκούν εναντίον του συστήματος, αλλά να το εκμεταλλεύονται έμμεσα ή άμεσα για τον βιοπορισμό τους. Τη στιγμή όμως το αυτό το ίδιο σύστημα άρχισε να απειλείται, σχεδόν αυτόματα ή και συντονισμένα, συντάχθηκαν αρχικά με αποφασιστικότητα και τελικά με λύσσα δίπλα του. Με αυτόν τον τρόπο αποκαλύφθηκε ο βαθύτατος συντηρητισμός τους, αυτή η συστημική μούχλα που τους εξασφάλιζε το παντεσπάνι τους. Εκεί ήταν πάντα. Απλά δεν απειλούνταν τόσα χρόνια. Άλλωστε, οι περισσότεροι αξιοποίησαν εξαντλητικά, πολιτικό σύστημα, κόμματα και Κράτος. Είναι κρίμα να γίνουν θύματα των περικοπών του, τώρα που και οι ιδέες και οι πελάτες εξαντλούνται.

Φτάσαμε στο σημείο λοιπόν, οπότε η αμφισβήτηση της εξουσίας να θεωρείται η κριτική στους πολιτικούς γιατί δεν είναι πιο αποφασιστικοί στην επιβολή του κοινωνικού δαρβινισμού και υπολογίζουν το πολιτικό κόστος των πράξεών τους, δηλαδή γιατί υπολογίζουν ακόμη και τις οριακά δημοκρατικές διαδικασίες. Αν αυτό ονομάζεται διανόηση σε συνεχή σύγκρουση με την εξουσία και την πολιτική και πνευματική αρτηριοσκλήρωση, τότε πράγματι ο Χίτλερ ήταν οραματιστής της παγκόσμιας ειρήνης.

Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο σε αυτήν την περίπτωση. Ούτε δα ήταν κάτι κρυφό ή μη αναμενόμενο. Ένας πανεπιστημιακός, διορισμένος σε Δ.Σ. κρατικής επιχείρησης και πέντε-έξι επιτροπές, υπάρχει περίπτωση να δαγκώσει το χέρι που τον ταΐζει; «Μα δεν πληρώνομαι», αντιτάσσουν υποκριτικά. «Το κάνω για το καλό του πολιτισμού, των γραμμάτων, της κοινωνίας, της χώρας, της ανθρωπότητας, του γνωστού και αγνώστου σύμπαντος». Φαίνεται ότι στην προεμφυλιακή Ελλάδα του 21ου αιώνα, ο αλτρουισμός περίσσεψε στη διανόηση. Αυτός θα είναι και ο λόγος που συντηρούν την ανθρωποφαγία με τόσο πάθος.

Η παρεξηγημένη σκατοψυχιά

Είναι δείγμα υγείας, κατά την άποψή μου, το ότι ακόμη και στην τούρλα του Αυγούστου, τέτοια μισαλλόδοξα, υπερσυντηρητικά, ανιστόρητα, και εν τέλει απάνθρωπα κείμενα και δηλώσεις δεν περνούν αναπάντητα. Όχι μόνο αναδεικνύονται (ως απάνθρωπα) αλλά κάποιες φορές αναγκάζουν τον ιδιοκτήτη τους να ερμηνεύσει ή και ανακαλέσει τα λεγόμενά του. Αυτό από την άλλη οδηγεί σε ένα ακόμη τραγελαφικό φαινόμενο. Υποτιθέμενοι τεχνίτες της γλώσσας, λογοτέχνες και καθηγητές Πανεπιστημίου, να προσπαθούν να πείσουν ότι είναι ανίκανοι να βάλουν τη μία λέξη πίσω από την άλλη και να φτιάξουν μία κοινώς κατανοητή πρόταση που να μην επιδέχεται άλλης ερμηνείας. Ποτέ άλλωστε τόσοι γνώστες της γλώσσας δεν αποδείχτηκαν τόσο ανίκανοι να την χρησιμοποιήσουν.

Προφανώς δεν είναι αυτή η αλήθεια. Καμία παρεξήγηση. Καμία παρερμηνεία. Ό,τι γράφουν ή λένε (ή καλύτερα, εκτοξεύουν), το εννοούν. Και εννοούν κάθε λέξη που χρησιμοποιούν. Απλώς τους είναι αδύνατο να παραδεχτούν ότι πιάστηκαν με την καρδάρα στο χέρι. Και αντ’ αυτού προσπαθούν να την περάσουν κάτω από τα μάτια μας, επιμένοντας «δεν βλέπετε καλά». Λένε ότι «όταν ανακαλύφθηκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο». Σωστό. Το κακό είναι ότι κάποιοι δεν έχουν ανακαλύψει ούτε τη συγγνώμη.

Πράγμα που μας οδηγεί στα κοινωνικά δίκτυα και το ρόλο τους. Το κλαμπ των διανοητών που αλληλοκαβατζώνονται από κυβερνητική επιτροπή σε κρατικό Δ.Σ., έως και σήμερα παραμένει ερμητικά κλειστό. Δεν αρκείται όμως σε αυτό. Όντας ανέκαθεν κλειστό, αλλά χωρίς τη δυνατότητα ζύμωσης με τον πραγματικό κόσμο, η εντύπωση -σε μεγάλο βαθμό αληθής- ήταν ότι η κοινωνία μπορεί να άγεται εύκολα και εσαεί χωρίς να χρειαστεί να συγχρωτιζόμαστε με αυτήν. Τα κοινωνικά δίκτυα ανέτρεψαν αυτήν την παγιωμένη εντύπωση και -με βίαιο τρόπο- τους αποκαλύπτουν μία άλλη πραγματικότητα. Ότι δεν είναι αυθεντίες. Ότι ο λόγος τους δεν περνάει ως θέσφατο. Ότι εκτοξεύουν συχνά πηχτές ανοησίες που δεν περνούν απαρατήρητες. Για την ώρα συνεχίζουν να ζουν στη γυάλα τους, αλλά πλέον βλέπουν απ’ έξω.

Βλέπουν ότι δεν μπορούν να επιβάλουν εύκολα όποια άποψη βγάζουν από την κοιλιά τους ή -ακόμη χειρότερα- τους ορίζεται να επιβάλουν. Αντιμετωπίζουν ανθρώπους που είναι εξυπνότεροι, πιο καλλιεργημένοι πνευματικά, περισσότερο γνώστες, πιο καταρτισμένοι και κυρίως πολύ πιο αξιόλογοι από αυτούς. Εκατοντάδες πολίτες της διπλανής πόρτας, κατά κόρον ψευδώνυμοι (ακριβώς γιατί είναι της «διπλανής πόρτας» και δεν έχουν την ανάγκη να αντλήσουν κύρος από την ονοματάρα τους), που παράγουν ψηφίδες ιδεών πολύ πιο προωθημένων, πολύ πιο άρτια εκπεφρασμένων, πολύ πιο σύγχρονων, και με περισσότερο ενδιαφέρον βρε αδερφέ από την ομοφοβική μπαλαφαρία της κάθε Σώτης στην Άθενς Βόις.

Οπότε χτυπάμε την ανωνυμία. Πού πας χωρίς να σε λένε Χειμωνά ή Τατσόπουλο; Πώς θα σε θυμάται η Ανθρωπότητα αν βγαίνεις με το όνομα «βυζιά μελάτα» ή «μπάμπης6789241»; Ποια κρατική επιτροπή θα σε βραβεύσει; Ποιος υπουργός θα σου σφίξει το χέρι; Ποια Σούλα Καραμπουζούκη, χήρα μεγαλοεργολάβου, θα σε συνοδεύσει σε παρουσίαση πραγματείας για την αφόρητη μυρωδιά της μασχάλης της εργατικής πλέμπας; Ναι υπάρχει και η σαβούρα ανάμεσα στους ψευδώνυμος. Ογκώδης και κραυγαλέα σαβούρα. Πώς θα ήταν δυνατόν να μην υπήρχε; Αλλά καλό θα ήταν να μην διαβάζουμε κουταμάρες περί κανιβαλισμού. Δεν κανιβαλίζεται ο ανθρωποφάγος, αγάπη μου.

Υ.Γ.1 Δεν ισοπεδώνω τους διανοητές ή τους λογοτέχνες. Είναι όμως η πικρή αλήθεια ότι η πλειονότητα των διακεκριμένων Ελλήνων των γραμμάτων και της τέχνης των 90s πρωτοστατεί, συντάσσεται ή σιωπά, σε αυτό το ανθρωποφαγικό μεταμοντέρνο think tank της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας.

Y.Γ.2 Πιο γραφικοί, πιο γελοίοι και τελικά ακόμη πιο σκατόψυχοι, είναι εκείνοι οι δευτεροκλασάτοι σχολιαστές σε ιστοσελίδες και εφημερίδες, που νιώθουν την αδήριτη ανάγκη να δικαιολογήσουν κάθε κρετινισμό των παραπάνω «διανοητών». Πρόκειται για εκείνα τα γελοία ανθρωπάκια που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μπουν στα σαλόνια της κυρίας Σούλας Καραμπουζούκη, χήρας μεγαλοεργολάβου, και να τα θαυμάσουν κι αυτά για το αφόρητο τίποτε που πουλάνε.

Πηγή: Σας προτείνουμε: Πού κρυβόταν τόση σκατοψυχιά; - RAMNOUSIA

Ποιος «Ιδιωτικός» Τομέας ? Είμαστε 78% «Κρατικοδίαιτοι».

Επειδή και η Υπομονή έχει  τα όρια της ,αλλά και  επειδή περισσότερο, θεωρώ ότι κάποια πράγματα, πρέπει να λέγονται και με το ονοματεπώνυμο τους , ας αναλύσουμε επιτέλους  αυτήν την  «καραμέλα που πιπιλίζεται»  , εδώ και πολύ καιρό  και έχει σχέση με τον  «εμφύλιο» πόλεμο  που έχει ξεσπάσει  μεταξύ του Ιδιωτικού & Δημόσιου τομέα, για το ποιος φταίει, λιγότερο  για την Ύφεση  …..

Μερικοί από τους «σκηνοθέτες της Επιθεώρησης» που «ανέβηκε» ταχύτατα στο προσκήνιο, δεν θα έπρεπε   να μιλούν καν ,αλλά να κρυφτούν.

Μιλούν δηλαδή για διαφάνεια , αυτοί που θέλουν  να καλύψουν τα «ίχνη»  τους από το «αμαρτωλό»  παρελθόν τους ,…… όταν έβαζαν χέρι στα χρήματα του Ελληνικού Λαού ..

Δηλαδή :

Θεωρούν ότι ο «Εργολάβος» και οι Εργαζόμενοι που πήραν δημόσιο έργο που πληρώνεται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό είναι Ιδιωτική εταιρεία?

Θεωρούν ότι ο «Εργολάβος» της ΔΕΗ καθώς και οι Εργαζόμενοι του είναι Ιδιωτική Εταιρεία? Θεωρούν ότι ο Εργολάβος της ΕΥΔΑΠ και οι εργαζόμενοι του είναι Ιδιωτική Εταιρεία? Θεωρούν ότι ο Εργολάβος του ΟΤΕ και οι Εργαζόμενοι του είναι Ιδιωτική Εταιρεία?

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που έχουν  μόνο διαφημίσεις ΟΠΑΠ, ΟΤΕ κ,λ.π Είναι Ιδιωτικά?  

Θεωρούν ότι μια Εταιρεία Φύλαξης Π.Χ του Υπουργείου Οικονομικών και οι υπάλληλοι της είναι Ιδιωτικοί?

Θεωρούν ότι μια εταιρεία Καθαρισμού που απασχολείται Π.Χ στο Υπουργείο Πολιτισμού είναι Ιδιωτική ?

 Θεωρούν ότι οι Αγρότες που περιμένουν τις επιδοτήσεις και την Επιστροφή Φ.Π.Α από το Κράτος ,παίζοντας Τάβλι στο Καφενείο, είναι Ιδιωτικοί Επιχειρηματίες ?

Οι Προμηθευτές των Νοσοκομείων είναι Ιδιωτική Εταιρεία?

Οι Ανάδοχοι Δημοτικών &Δημοσίων έργων Είναι Ιδιωτική Εταιρεία?

Θα μπορούσα να γράφω 10 Ολόκληρες ώρες ποιοι είναι αυτοί οι «Ιδιωτικοί- Κρατικοί» Υπάλληλοι .

Αυτοί που αναπτύχτηκαν τα τελευταία 20 έτη για χάριν της ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας και της Ανάπτυξης ….Προς Όφελος Πάντα του Καταναλωτή ….Ας Γελάσω…

Ξέρετε γιατί Δημιουργήθηκαν?

 Για  να αποτελούν σήμερα μια μεγάλη  κατασκευασμένη δικαιολογία για όλους αυτούς που Έπιναν και έτρωγαν στην «Υγεία των Κορόιδων»..

Ξέρετε ποια είναι καθαρή  Ιδιωτική Επιχείρηση?

 Η  Μικρομεσαία ..Η Επιχείρηση που πάντοτε πλήρωνε τα χρέη της στο Κράτος , και πάντα  περίμενε τον Ιδιώτη Πελάτη …Ναι αυτές οι επιχειρήσεις είναι Ιδιωτικές ..

Όσο για τους «τεμπέληδες»  Δημόσιους  Υπάλληλους είναι προφανές ότι   ποτέ δεν εφαρμόσατε Κύριοι της Διοίκησης τον Πειθαρχικό Νόμο του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα…

Το δικαιότερο θα ήταν να στραφεί εναντίον σας το 22% του Ιδιωτικού τομέα και να σας ασκήσει Μηνυτήρια αναφορά για Πλημμελή άσκηση των Καθηκόντων σας όταν διοικούσατε Κρατικές Υπηρεσίες ως Διοίκηση…

Αυτό θεωρώ ότι είναι το πιο σωστό… Για εκ Προμελέτης Σχεδιασμό με Δόλο…

Κάνατε μια Ολόκληρη Ελλάδα Κρατικοδίαιτη …Ένα 78% να «ζει» από εσάς και «εσείς» από αυτούς …

Άρθρο του Φώτη Αλεξόπουλου

Πολιτευτή Νομού Ηλείας

Δημοτικού Συμβούλου Αγίας Παρασκευής

  ΠΗΓΗ

http://anydaynews.blogspot.gr/

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε

Επηρεασμένος από το κάλεσμα του Αντώνη Σαμαρά που υποστηρίζει πως υπάρχουν μεγάλες ευκαιρίες σήμερα στη χώρα μας, αποφάσισα να κάνω κι εγώ μια επένδυση στην Ελλάδα. Αγόρασα έναν τράγο, για να βατεύει τις γίδες. Οι δουλειές πάνε πολύ καλά. Τριακόσιες γίδες έχουμε γκαστρώσει μέχρι τώρα. Όταν κουράζεται ο τράγος, αναλαμβάνω εγώ.
Ο τράγος. Και πηδάει, και πληρώνεται. Ο τράγος-ζιγκολό. Φάτε την σκόνη του. (Γεια σου Ευγενία μου!)
ΠΗΓΗ http://pitsirikos.net/

Πόσο πολύ, πόσο πολύ,πόσο πολύ σ' αγάπησα πόσο πολύ σ' αγάπησα ποτέ δε θα το μάθεις Απ' τη ζωή, απ' τη ζωή,απ' τη ζωή μου πέρασες κι αλάργεψες κι εχάθης καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά.. Πόσο πολύ σ' αγάπησα,ποτέ δε θα το μάθεις Κι αν δεν προσμένεις να με δεις κι αν δεν προσμένεις να με δεις Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,εσύ του πρώτου ονείρου μου γλυκύτατη πνοή.. Αιώνια θα το τραγουδώ,αιώνια θα το τραγουδώ κι εσύ δε θα το μάθεις,πως οι στιγμές που μου 'δωσες αξίζουν μια ζωή.. Πόσο πολύ σ' αγάπησα,ποτέ δε θα το μάθεις ..Πόσο πολύ σ' αγάπησα Χρήστος Θηβαίος

Είναι ζεστά στην κόλαση: Το Ελληνικό καλοκαίρι είναι μια απέραντη αίθουσα ανελέητης ανάκρισης. Του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου - RAMNOUSIA

Είναι ζεστά στην κόλαση: Το Ελληνικό καλοκαίρι είναι μια απέραντη αίθουσα ανελέητης ανάκρισης.

Ο ήλιος βιάζει και το πιο φευγαλέο βλέμμα, σαν εκτυφλωτικός προβολέας ανελέητα στραμμένος στο βλέμμα των αιχμάλωτων ενός ολοκληρωτικού κλιματολογικού καθεστώτος. Εξ' ουρανού, η αιχμηρή του λάμψη εισβάλλει βαθιά μες το μυαλό, τρυπώνοντας απ΄ την αφύλαχτη κερκόπορτα της όρασης. Διεισδύει μέχρι τα πιο απόκρυφα νευρωνικά δίκτυα, βασανίζει τα μυστικοπαθέστερα των εγκεφαλικών κυττάρων, ταλανίζει τις πλέον κρυψίνοες των συνάψεων, επιμένει σαδιστικά μέχρις ότου να εκκρίνει η κάθε σκέψη τον ορό της αλήθειας της και να ομολογήσει τα πάντα.

Το μαρτύριο της θερινής ανίερης εξέτασης δεν σταματάει παρά μόνον όταν και η τελευταία, κάθιδρη, λεπτομέρεια της αλήθειας σταθεί γυμνή και απροστάτευτη, αναπόδραστα οφθαλμοφανής στο λυσσαλέο φως μιας εποχής που δεν ανέχεται κανένα ψέμα εκτός από εκείνα που συντηρούν τις αυταπάτες της.

Η υπαρξιακή εξομολόγηση της Ελλάδας αυτό το καλοκαίρι περιγράφει μια πραγματικότητα τόσο ακραία απεχθή που μόνο με όρους αρχαίας τραγωδίας μπορεί να ονοματοποιηθεί.

Έχοντας ξεπεράσει το στάδιο της ύβρης, δηλαδή την πρόκληση της ηθικής τάξης, οι Έλληνες, ξένοιαστοι και σολιψίζοντες υπό την καυστική ακτινοβολία, ομολογούν με τις πράξεις τους ότι βρίσκονται στο στάδιο της άτης, δηλαδή του θολώματος της κρίσης, της τύφλωσης του νου, που αναπόφευκτα θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερες και πιο προκλητικές ύβρεις.

Παραζαλισμένοι από τις ευκαιριακές ηδονές μιας παρακμιακής φιλοσοφίας ζωής που δεν αναγνωρίζει ως αξία τίποτε άλλο από την νάρκωση που επιφέρει ο στιγμιαίος κορεσμός των ορέξεων, οι Έλληνες, αυτό το καλοκαίρι εκδηλώνονται περισσότερο από ποτέ ως αυτό που στ' αλήθεια είναι, ένας αυτάρεσκος και επηρμένος λαός καλοπερασάκηδων.

Αυτή η διαστρεβλωμένη συνείδηση θα οδηγήσει νομοτελειακά τα βήματα τους προς τη νέμεση, την εκδίκηση των θεών, και εν τέλει, μοιραία, στην τίση, την συντριβή που τους αξίζει ως τιμωρία για την εγκληματική αμέλεια και την ναρκισσευόμενη απάθεια που ενσαρκώνουν, πεπεισμένοι ότι είναι άτρωτοι αρκεί να εθελοτυφλούν για την φρίκη που εκτυλίσσεται έξω από τα όρια της αυτοϊκανοποίησης τους.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων – μιας και είναι σίγουρο ότι οι πάντα ετοιμοπόλεμοι οπαδοί της αυτιστικής φιληδονίας θα βιαστούν να με κατηγορήσουν για μικρόψυχη ποινικοποίηση της απόλαυσης του Ελληνικού καλοκαιριού – επισημαίνω πως είναι κρίσιμο να αντιληφθεί κανείς την σημασία των συγκεκριμένων ιστορικών συμφραζομένων.

Αυτό το καλοκαίρι δεν μοιάζει με κανένα άλλο. 

• Είναι η εποχή που ιδρυματοποιήθηκαν σε Ελληνικό έδαφος τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως επικερδής φάμπρικα εκμετάλλευσης ψυχών. 
• Είναι η εποχή που το παρακράτος σε συνεργασία με το δικαστικό κύκλωμα κόντεψε να εκτελέσει τον Κώστα Σακκά για την ιδεολογία του. 
• Είναι η εποχή που ένας άνεργος 18χρονος εκσφενδονίστηκε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες από κινούμενο τρόλεϊ και πλήρωσε με την ίδια του την ζωή την Ναζιστική αδιαλλαξία που υπηρετούσε ο ελεγκτής και ο οδηγός που ενεπλάκησαν στον θάνατο του. 
• Είναι η εποχή που ο κρατικοδίαιτος και βαθιά σάπιος ψευδο-πνευματικός κόσμος της χώρας χλεύασε πάνω στο πτώμα του άτυχου νεαρού αποκαλώντας τον τζαμπατζή. 
• Είναι η εποχή που το ίδιο αυτό χυδαίο συνάφι εγκάθετων λόγιων επί πληρωμή εγκαλέστηκε από τον δίκαια εξοργισμένο κόσμο για ασέβεια και προσβολή νεκρού και αντί να ζητήσει συγγνώμη άρχισε να κουνάει με θράσος το δάχτυλο του πολιτικού πολιτισμού. 
• Είναι η εποχή που τα ΜΑΤ εισέβαλλαν σε σπίτια στις Σκουριές και συνέλαβαν ανθρώπους χωρίς καν ενδείξεις ενοχής. 
• Είναι η εποχή που ένας παραληρηματικός τηλεπλασιέ διορίστηκε ως Υπουργός Υγείας και επέβαλλε είσοδο στα Δημόσια Νοσοκομεία λες και είναι clubs privés και όχι κοινωφελή ιδρύματα που ήδη πληρώνει ο πολίτης μέσω ασφαλιστικών εισφορών και φορολογίας. 
• Είναι η εποχή που άρχισαν να συζητιούνται οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας από τις τράπεζες που ήδη έχουν διασωθεί με χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων. 
• Είναι η εποχή που η δημόσια ραδιοτηλεόραση έκλεισε πραξικοπηματικά και εν μια νυκτί προκειμένου να συσταθεί ένας νέος, ακόμα πιο ελεγχόμενος φορέας κυβερνητικής προπαγάνδας. 
• Είναι η εποχή που ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν δίστασε να μιλήσει με τους πιό ωμούς όρους κοινωνικού Δαρβινισμού, εκστομίζοντας μια φράση που θα δίσταζε να πει ακόμα και ο Χίτλερ – «προχωράμε μπροστά και όποιος αντέξει». 

Είναι μια εφιαλτική, αβίωτη, εποχή στην κόλαση.

Και όμως, αντί να εξεγερθούν, οι Έλληνες επιμένουν να μεταφέρουν εξοργιστικά το ασυνείδητο σαρκίο τους, πάντα και παντού εξίσου μωροφιλόδοξο και ναρκισσευόμενο. Είτε ομφαλοσκοπούν σε απόμερη παραλία για εξεζητημένους και εναλλακτικούς παραθεριστές είτε γλεντοκοπούν σε κοσμικολούμπεν παραλιακά μπουζουξίδικα. Είτε εξοικονομούν μέρες χαλάρωσης με ρεφενέδες σε ελεύθερα κάμπιγκ, είτε στριμώχνονται σε φτηνά ενοικιαζόμενα, είτε κορδώνεται σε σουίτες με ιδιωτική πισίνα.

Σε κάθε περίπτωση το μήνυμα είναι ένα και μοναδικό – καμία κοινωνική ή πολιτική συνείδηση δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στην πρωτοκαθεδρία του υπερτροφικού συλλογικού εγώ των Ελλήνων.

Είναι άπειρα τα στιγμιότυπα που συνθέτουν τις αποδείξεις της σιωπηλής συναίνεσης και άρα συνενοχής των Ελλήνων με το πολυσχιδές κοινωνικοπολιτικό έγκλημα που συντελείται εν ονόματι τους, εις βάρος τους αλλά και εις βάρος τρίτων.

Ψηφιακές φωτογραφίες απεσταλμένες από κινητά τηλέφωνα, απείρως εξυπνότερα και ακριβότερα των χρηστών τους, αναρτούν ειδυλλιακές στιγμές από τις παραδείσιες παραλίες στα δίκτυα αντικοινωνικής αποστασιοποίησης. Στα ηλεκτρονικά ενσταντανέ της φιλτραρισμένης εικονικότητας η χρυσή άμμος φαίνεται ιδανική για στρουθοκαμήλους, καθώς λούζεται από τα κρυστάλλινα νερά που λίγο πριν, ή λίγο μετά, πνίγουν πρόσφυγες μόλις λίγο παραπέρα από εκεί που τελειώνουν τα μακροβούτια.

Στον ορίζοντα της εποχιακής λήθης, κότερα και ακτοπλοϊκά μεταφέρουν ηδονιστική απάθεια, διασχίζοντας τα ίδια κύματα με τις σάπιες εξωλέμβιες που στοιβάζουν, μέχρι προμελετημένης βύθισης, σωρούς από απελπισμένους πρόσφυγες. Αφελείς λόγω της πανικόβλητης απελπισίας τους, οι κολασμένοι που δραπετεύουν από τα φλεγόμενα μέτωπα της διεθνούς και ετοιμόρροπης αυτοκρατορίας του καπιταλιστικού τρόμου, αγνοούν πως αν γλιτώσουν το προσχεδιασμένο ναυάγιο που τους επιφυλάσσουν οι δουλέμποροι, θα καταλήξουν να καίγονται ζωντανοί στους αυτοσχέδιους φούρνους-κοντέηνερ της Αμυγδαλέζας ή θα κυνηγιόνται ανελέητα από τον νεοελληνικό Ναζισμό.

Τίποτε από όλα αυτά δεν απασχολεί τις ρακέτες, τις σαμπάνιες, τα μαγιό, την εκούσια λοβοτομή των Ελλήνων που συνεχίζουν να χορεύουν πάνω σε έναν ομαδικό τάφο που έχει σκαφτεί αρκετά βαθιά ώστε να καταπιεί και τους ίδιους. Προφανώς εφησυχασμένοι επειδή προς το παρόν οι φονιάδες κυνηγάνε οποιονδήποτε άλλον εκτός από αυτούς, συνεχίζουν να χαζεύουν τα μπούτια της αποβλάκωσης που τους εξασφαλίζει ακόμα μια δόση ψυχοτρόπου χάχανου και αποχαυνωμένης ιδιωτείας.

Οι προϋπολογισμοί για τις διακοπές «σε καιρό κρίσης» γίνονται με εξονυχιστική σύνεση – αντίθετα, με σπάταλη αδιαφορία αντιμετωπίζονται οι λογιστικές ταχυδακτυλουργίες του Ναζιστικού καθεστώτος που προελαύνει μέρα με την μέρα σε κάθε επίπεδο της ζωής του τόπου. Οι πρώτοι προκαλούν βάσιμες καχυποψίες περί της υποτιθέμενης ανέχειας για την οποία θρηνούν όλο τον υπόλοιπο χρόνο οι εποχιακοί λουόμενοι, ενώ οι δεύτερες καταδεικνύουν την αμείλικτη απάθεια προς κάθε έννοια δημόσιας αξιοπρέπειας και κυβερνητικής ανθρωπιάς.

Έτσι, περισσότερο ενδιαφέρει η τιμή ενός εσπρέσο στην Ψαρρού παρά το εξωφρενικά προκλητικό γεγονός ότι το 2012 το Ελληνικό κράτος εισέπραξε 162 εκατομμύρια ευρώ για την συντήρηση των μεταναστών, λεφτά που δεν γνωρίζει κανείς που πήγαν ακριβώς μιας και τα στοιχεία είτε δεν υπάρχουν, είτε απλά δεν δίνονται στην δημοσιότητα.

Επ' αυτού, και εννοείται χωρίς να κληθεί για ανάκριση από κανέναν εισαγγελέα, ο δήμαρχος Μενιδίου δήλωσε το εξής ασύλληπτο στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι:

«H Aμυγδαλέζα και τα Κέντρα Κράτησης Μεταναστών είναι μια τεράστια μπίζνα με απευθείας αναθέσεις σε συγκεκριμένους ημέτερους προμηθευτές... έχουν βρει μια μηχανή και ρημάζουν τα κονδύλια της Ε.Ε..... ποιοι μετανάστες και ποια ασφάλεια πολιτών; για 1600 κρατούμενους στην Αμυγδαλέζα η Ε.Ε. πληρώνει κάθε μέρα 120.000 ευρώ!!! Αν τα λεφτά, που έρχονται απ΄ έξω, πήγαιναν στη διαβίωση των κρατουμένων μεταναστών, έπρεπε μέχρι και πισίνες να έχουν.... αυτοί ζουν στα κοντέινερ, που έχουν μέσα 45 βαθμούς... εδώ βρήκαμε μια πατέντα πάλι, για να "χτίσουμε" τις βίλες "μας"...»

Αυτές οι βίλες, αυτές οι πισίνες, αυτές οι παραλίες, αυτά τα κάμπιγκ είναι ο παράδεισος από τον οποίο θα βρεθούν οι Έλληνες σύντομα εξόριστοι, οριστικά και αμετάκλητα, ανακαλύπτοντας όχι μόνο ότι είναι δανεισμένος από το μέλλον, αλλά και αδύνατον να συντηρηθεί με αυταπάτες. Και δεν είναι μόνο οικονομικής φύσης οι ψευδαισθήσεις που συντηρούν με όλο και μεγαλύτερο κόπο την φαντασμένη εμμονή των Ελλήνων για μεγάλη ζωή, αλλά και ηθικής.

Δεν μπορεί, δεν νοείται, δεν είναι φυσικό και επιτρεπτό υπό καμία κοινωνική συνθήκη να υποδύεσαι τον ξένοιαστο παραθεριστή όσο γύρω σου εκτυλίσσεται μια μάχη ζωής και θανάτου. Αργά ή γρήγορα θα παγιδευτείς στα πυρά.

Όσο και αν αρνείται να το πιστέψει η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, στην Ελλάδα διεξάγεται πολεμική επιχείρηση της άρχουσας τάξης εναντίον των υπόλοιπων. Χρηματοδοτημένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με υπόσχεση την επιβίωση της, η ελάχιστη εκείνη μειοψηφία που κυβερνάει την χώρα συνεχίζει να εκμεταλλεύεται την παθολογική αφέλεια των ψηφοφόρων και την υπνωτισμένη αποβλάκωση των τηλεθεατών, και «περιμένει την έκβαση του πολέμου», όπως είπε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε συνέντευξη του.

Και όπως όλα δείχνουν, η έκβαση αυτή θα είναι εις βάρος του λαού, μιας και όταν διεξάγονταν οι μάχες, κανείς δεν έδωσε τον αγώνα που έπρεπε για να υποστηρίξει τα δικαιώματα του και τα συμφέροντα του, ενώ όλοι έτρεχαν, χασκογελώντας, να προλάβουν το καράβι για το νησί των Λωτοφάγων.

Πηγή: Είναι ζεστά στην κόλαση: Το Ελληνικό καλοκαίρι είναι μια απέραντη αίθουσα ανελέητης ανάκρισης. Του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου - RAMNOUSIA

https://www.youtube.com/watch?v=emlmXYnq7Y8ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΛΑΙ ΜΟΥ Δ.ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Στίχοι:  

Γιώργος Κορδέλλας

Μουσική:  

Δημήτρης Παπαδημητρίου

1.

Δημήτρης Μητροπάνος

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
το φόβο να νικήσω
τον κόσμο ν’ αγαπήσω
κι ίσως ν’ αγαπηθώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
να μ’ αντιμετωπίσω
τη μοίρα μου να ορίσω
να μεταμορφωθώ

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τη μάχη να κερδίσω
να μην εγκαταλείψω
να μην παγιδευτώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τον ήλιο ν’ αντικρίσω
να μην ξαναγυρίσω
σε τόπο σκοτεινό

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω

Μια του κλέφτη, δυo του κλέφτη… - ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Στην εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ανθεί το έγκλημα και η απατεωνιά. Αδίστακτοι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται την αγωνία του κόσμου για το πώς θα ζήσει και στήνοντας κομπίνες απομυζούν τις οικονομίες των αφελών θυμάτων.

Μια σπείρα αποτελούμενη από 9 Αμερικανούς και Καναδούς «έγδυνε» μικροεπενδυτές από όλο τον κόσμο, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες.  Οι τύποι είχαν φτιάξει μια κομπίνα χρηματιστηριακή με την οποία «μάδησαν» κόσμο και κοσμάκη. Παρουσίαζαν ψευδή στοιχεία άχρηστων μετοχών  που ανήκαν σε μικρές εταιρείες και έπειθαν τους αδαείς ότι επρόκειτο για «την ευκαιρία μιας ζωής». Οι επενδυτές έβαζαν τις οικονομίες τους στην εταιρεία των απατεώνων με την ελπίδα ότι το «κρυφό χαρτί» θα τους απέφερε μεγάλα κέρδη.

Τα δίχτυα των απατεώνων είχαν απλωθεί σε 35 χώρες και η μπάζα που έκαναν ανέρχεται στα 140 εκατομμύρια δολάρια. Το ψέμα έχει όμως κοντά ποδάρια και όταν οι εξαπατημένοι επενδυτές έκαναν καταγγελίες στις αρχές, το θέμα έφτασε στο FBI. Οι ομοσπονδιακοί συνέλαβαν στις 13 Αυγούστου 7 από τα μέλη της σπείρας με μια συντονισμένη επιχείρηση στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Έλειπαν όμως οι δύο εγκέφαλοι της συμμορίας, ο 63χρονος Γκρέγκορι Κάρι και ο 55χρονος Σάντι Γουίνικ.

Οι δύο αρχηγοί είχαν διαφύγει στην Ταϊλάνδη, ελπίζοντας ότι θα χαθούν σε κάποια επαρχία της χώρας και θα ξεχαστεί η υπόθεση.  Οι ελπίδες τους αποδείχτηκαν όπως ακριβώς και οι μετοχές τους: φούσκα.

Η αστυνομία της Ταϊλάνδης συνέλαβε την Τρίτη τους δύο τύπους στην πόλη Πράχιν Μπούρι, 90 χιλιόμετρα ανατολικά της Μπανγκόνγκ.

Το λάθος των απατεώνων ήταν ότι πήγαν σε γνώριμα λημέρια. Ο Κάρι είχε παντρευτεί Ταϊλανδή στο παρελθόν και είχε ζήσει στη χώρα για 14 χρόνια. Οι αρχές αναζήτησαν την πρώην γυναίκα του η οποία τους αποκάλυψε ότι ο 63χρονος Καναδός της ζήτησε βοήθεια και της έδωσε 20.000 μπαχτ (περίπου 500 ευρώ) για να του βρει μέρος να κρυφτεί. Η κυρία πήρε τα λεφτά, τον έστειλε στην επαρχία αλλά όταν ρωτήθηκε από την αστυνομία δεν είχε κανένα πρόβλημα να τους αποκαλύψει που βρισκόταν ο πρώην άντρας της.

Οι τοπικές αρχές δεν δυσκολεύτηκαν να βρουν τους δύο απατεώνες και τώρα ετοιμάζονται να τους εκδώσουν στις ΗΠΑ όπου θα δικαστούν με τα λοιπά φιλαράκια τους. Μια του κλέφτη, δυo του κλέφτη… - ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Luz de luna

Αλεξίου Χάρις - Έχει Πανσέληνο Απόψε

Ας κοιταχτούμε απόψε στον «καθρέφτη» της Αυγουστιάτικης Πανσέληνου!

Γράφει ο Μαγια
Που να φανταζόταν ο Ουμπέρτο Εκο, ότι η Μνημονιακή εποχή θα τον διέψευδε οικτρά. Τον Αύγουστο υπάρχουν ειδήσεις!
Τα περιλάλητα «μπάνια του λαού» έχουν απολέσει την …ιερή δυναμική τους και τα γεγονότα στο προτεκτοράτο χρέους  υπακούουν μόνο στις διαταγές της Μνημονιακής κομαντατούρ.
Και τι δεν είδαμε και δεν ακούσαμε μέχρι να γιομίσει το Αυγουστιάτικο φεγγάρι:
Τον κυνικό και αμετανόητο Σταυρίδη, να αναδεικνύει την ηθική του learjet και τη νέα γενιά διαπλοκής, με θήραμα το δημόσιο συμφέρον.
Αυτή η «ανάπτυξη» έχει ως έμβλημά της το learjet. Συμβολίζει το εκκολαπτόμενο νέο σύστημα εξουσίας, όπου ξαναδεσπόζει η διαφθορά.
Στις ιδιωτικές πτήσεις, χωρίς έλεγχο, ταξιδεύουν όλοι οι Σταυρίδηδες. Τόσοι, που αν ακολουθούσαν την άγουσα προς τα …αποδυτήρια, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το σύστημα θα ξέμενε από αξιωματούχους!
Το σκάνδαλο δεν είναι μόνο κάποιες «διευκολύνσεις» που κάνουν επιχειρηματίες σε κρατικούς αξιωματούχους, που συμβάλουν ώστε να πηγαίνουν πρίμα οι μπίζνες τους. Το μεγάλο σκάνδαλο είναι η λεηλασία της κρατικής περιουσίας στην οποία επιδίδεται με τόσο πάθος και αφοσίωση η άθλια συγκυβέρνηση Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ.
Πιθανότατα στο Βερολίνο και στο μυαλό της Ανγκελα Μέρκελ η βέλτιστη (γι’ αυτούς) λύση θα ήταν η δημιουργία ενός Ταμείου στο πρότυπο της Treuhand, της περιβόητης εταιρείας εκκαθάρισης περιουσιακών στοιχείων, παγίων, υποδομών της πρώην Ανατ. Γερμανίας, μετά την ενοποίησή της με την τότε Δυτική.
Το έργο της ήταν μια πραγματική καταστροφή, όχι μόνο γιατί οδήγησε σε περίπου 2,5 εκατομμύρια απολύσεις, αλλά, επίσης, επειδή εξαφανίστηκαν κερδοφόρες επιχειρήσεις, ενώ τελικά συσσωρεύτηκαν τεράστια χρέη.
Το θανάσιμο άλμα του 19χρονου από το τρόλεϊ, κατέδειξε, πως πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα της μνημονιακής «καθημερινότητας της απόγνωσης» με τα ολέθρια αποτελέσματά της, που περιστρέφονται γύρω από τον θάνατο ολοένα και περισσότερων Ελλήνων.
Παράλληλα ήταν η αφορμή να ερμηνεύσουν οι αφελείς την εκκωφαντική και άκρως ανησυχητική απουσία του πνευματικού κόσμου σ΄ αυτή την κρίσιμη καμπή της χώρας.
Η λέξη «ντροπή» είναι λίγη για να περιγράψει αυτό που θα έπρεπε να αισθανθεί  η συγγραφέας «αρλεκίνικων αναγνωσμάτων», χαρακτηρίζοντας «τζαμπατζή» τον 19χρονο. Αλλά και όσοι συνάδελφοί της έσπευσαν να νομιμοποιήσουν την κατοχική «νομιμότητα» με το ιδεολόγημα του «τζαμπατζή»…
Ακόμη πιο ξεδιάντροπη η γλοιώδης, χουντικής έμπνευσης …μαντινάδα-«ύμνος» του σκηνοθέτη Γ. Σμαραγδή, στον …ήλιο Σαμαρά, που «βγήκες «φωτεινός / στς Αμερικής τ’ αλώνι / κι έλαμψες και ήρθες νικητής / και σ’ αγαπάμε όλοι»…
Η Διβάνη, ο Τατσόπουλος, ο Χωμενίδης και η παρέα τους, αποτελούν τις νευρικές και γλοιώδεις αποφύσεις αυτής της κάστας των υπόδουλων «στοχαστών», που αναζητά πάντα τροφή («αργύρια») στο παχνί των «νταβάδων» και των ποικιλώνυμων εξουσιαστών.
Στο σφυρί τα σπίτια για να σωθούν οι τράπεζες, διαμηνύει ο Γ. Στουρνάρας, που επιμένει να μιλά όχι ως υπουργός, αλλά σαν τραπεζίτης. Η εξαγγελία του πρωθυπουργού ότι, θα χειριστεί το θέμα προσωπικά αποτελεί παραδοχή αδυναμίας της κυβέρνησης να αντέξει πολιτικά την απελευθέρωση των πλειστηριασμών. 

Πομφόλυγες αποδεικνύονται, για μια ακόμη φορά, οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί περί επιτυχίας του μνημονιακού προγράμματος, ανάκαμψης της οικονομίας και εξόδου στις αγορές από το 2014. Ο ανθύπατος Σόιμπλε, απεκάλυψε ότι, ετοιμάζεται και τρίτο τοκογλυφικό πακέτο …βοήθειας στην Ελλάδα, το οποίο βεβαίως θα συνοδεύεται από νέα δεσμά και Κύριος οίδε ποιες νέες τραγωδίες για την Ελλάδα και για τους Έλληνες.
Λίγα 24ωρα ενωρίτερα το περιοδικού «Der Spiegel», που επικαλείται απάντηση του υπουργείου Οικονομικών σε επίσημη ερώτηση Σοσιαλδημοκράτη βουλευτή, γράφει ότι, η Γερμανία από το 2010 μέχρι το 2014, εξ αιτίας της κρίσης στην Ευρωζώνη, θα έχει κερδίσει περισσότερα από 40 δισ. Ευρώ! Τα κέρδη αυτά οφείλονται στα πολύ χαμηλότερα (κατά μία ποσοστιαία μονάδα σε μέσο όρο) επιτόκια που καλείται να πληρώσει το Βερολίνο για εκδόσεις ομολόγων. Το αποτέλεσμα είναι η Γερμανία να δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο, δηλαδή με κόστος χαμηλότερο από τον πληθωρισμό, επειδή τα γερμανικά ομόλογα έχουν ιδιαίτερα μεγάλη ζήτηση, ως ασφαλείς τοποθετήσεις.
Ωστόσο, ο ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτής, Γιώργος Χατζημαρκάκης, ανεβάζει το  ποσό αυτό στα 114 δισ. Ευρώ, συνυπολογίζοντας και τα οφέλη που προέκυψαν εξ αιτίας της εξοικονόμησης δαπανών ύψους 73 δισ. σε όλα τα επίπεδα του Γερμανικού κράτους (Δήμοι, Περιφέρειες).
Και πότε θα τελειώσει το μαρτύριο του Σίσυφου που μας κόστισε τόση δυστυχία, τόσες ζωές, και τώρα επεκτείνεται στο διηνεκές;
Ας κοιταχθούμε απόψε στον «καθρέφτη» της Αυγουστιάτικης Πανσέληνου
ΠΗΓΗ olympia.gr

Φτύσιμο

Οι «πρόθυμοι» δημοσιογράφοι και τεχνικοί βρέθηκαν, και το εξάμβλωμα που ονομάζεται «Δημόσια Τηλεόραση» εξέπεμψε σήμερα την πρώτη του ενημερωτική εκπομπή. Την ενημέρωση την έχουν αναλάβει ο Σίμος Κεδίκογλου και ο Παντελής Καψής.
Σκέφτομαι όσα «επαναστατικά» ειπώθηκαν και γράφτηκαν μόλις πριν από δυο μήνες, μετά το λουκέτο στην ΕΡΤ.
Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση πως αξίζουμε κάτι καλύτερο. Πως, γενικά και αόριστα, όλοι μας αξίζουμε κάτι καλύτερο. Πως έχουμε αδικηθεί.
Σε αυτή τη ζωή, δεν μας κινεί ένα αόρατο χέρι. Κάνουμε επιλογές. Επιλογές που εξαρτώνται άμεσα από την αξιοπρέπεια και τις αρχές του καθενός από εμάς.
Ήταν επιλογή των δημοσιογράφων που συμμετείχαν στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή της Δημόσιας Τηλεόρασης να βρίσκονται εκεί. Δεν τους ανάγκασε κανείς.
Όταν η χώρα χρεοκόπησε και έβλεπα την υστερία με την οποία οι Πρετεντέρηδες στήριζαν το σάπιο πολιτικό σύστημα το οποίο ξέσκισε την Ελλάδα και την κοινωνία, σκεφτόμουν πως δεν θα αργήσει η μέρα που κάποιοι θα περπατούν στους δρόμους και θα τους φτύνουν.
Τελικά, μάλλον έκανα λάθος. Αυτοί θα φτύνουν τους υπόλοιπους.
Φτύσιμοhttp://pitsirikos.net/

Blackmill - Evil Beauty (Full Version)

What about Greece?

ΤΑ ΜΠΛΟΥΖ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

Στίχοι: Σταύρος Σταύρου
Μουσική: Γιάννης Κότσιρας
Δίσκος: Μουσικό Κουτί_2013

Κοιτάς απ' το παράθυρο
Τ' αστέρια που δεν ήπιες
Περνούν τα σκουπιδιάρικα, πεινάνε οι λαοί
Και μέσα στα σκυλάδικα, λουστρίνια οι καιροί
Στολίζονται οι πατρίδες
Και γελάνε οι προφήτες

Ελλάδα που σου έβαλαν στα μάγουλά σου ρουζ
Μα θάλασσες γαλάζιες ονειρεύεται ο νους
Ελλάδα των φτωχών, των περασμένων μεγαλείων
Τα μπλουζ που τραγουδάς, τα μπλουζ που τραγουδάς
Τα μπλουζ των Βαλκανίων...

Καρδιά μου ροκ και σπάνια
Τα μπλουζ μας στα Βαλκάνια
Ζεϊμπέκικα τα λέμε.

Κοιτάς απ' το μπαλκόνι σου
Τον κόσμο που νυχτώνει
Σε μπαρ και πεζοδρόμια συχνάζουν οι σιωπές
Στης πείνας τα μνημόνια, φτηνές υπογραφές
Και Μήδεια θα μοιάζεις

Που ό,τι γέννησε σκοτώνει...

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΜΟΥ

Το παραμύθι του σοκ έλαβε επίσημα τέλος. Για σοκ θα μιλούσαμε αν κάποιο πρωί σε πετούσαν ξαφνικά από το σπίτι σου δίχως να το περιμένεις. Τώρα πλέον το περιμένεις. Σε προειδοποίησαν με τον πλέον επίσημο τρόπο. Το άφηναν να διαρρεύσει επί μήνες. Δεν αντέδρασες. Το αντίθετο, πήγες διακοπές.
Δε σε κατηγορώ. Αυτό είχες ανάγκη. Άλλωστε ίσως και να μην πίστεψες ότι θα σου πάρουν το σπίτι. Όμως τώρα σε προειδοποίησε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών. «Αν δε σου πάρουμε το σπίτι, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες», σου είπε.
Αν μάθαινες ότι ξέσπασε φωτιά κοντά στο σπίτι σου θα επέστρεφες κι από την άλλη άκρη του κόσμου για να παλέψεις να το σώσεις. Τώρα, δεν επέστρεψες. Έμεινες εκεί. Καλά έκανες. Δε σε κατηγορώ.
Δε θα έμαθες ότι για την κατάσχεση του σπιτιού σου θα συνυπολογιστούν οι έννοιες των «αποδεκτών συνθηκών διαβίωσης» και του «συνεργάσιμου δανειολήπτη». Πήγες διακοπές. Ή ακόμη κι αν δεν πήγες. Έφαγες όμως τρία γεύματα την ημέρα και δε στήθηκες σε συσσίτιο. Κάπνισες κι ένα πακέτο τσιγάρα. Ίσως αγόρασες κι ένα παγωτό στα παιδιά. Άρα, ζεις σε «αποδεκτές συνθήκες διαβίωσης», οπότε θα μπορούσες να πληρώνεις το δάνειό σου τρώγοντας λιγότερο, μην καπνίζοντας και μην αγοράζοντας παγωτό στα παιδιά σου.
Αν έκανες αυτές τις θυσίες «για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες», τότε παίρνεις το παράσημο του «συνεργάσιμου δανειολήπτη», οπότε ίσως δε θα χάσεις φέτος το σπίτι σου, αλλά του χρόνου. Αναλόγως πόσο κώλο έστησες στις τράπεζες, θα κερδίσεις κάποιους μήνες κάτω από κεραμίδι.
Παρ’ όλα αυτά, δεν επέστρεψες από τις διακοπές σου, δε συσπειρώθηκες, δεν ούρλιαξες, δε βγήκες στο δρόμο. Δεν πειράζει. Θα σε πετάξουν τώρα στο δρόμο οι τράπεζες. Ο δρόμος, πάντως, ήταν ο μονόδρομός σου. Σημασία είχε ο τρόπος που θα έβγαινες στο δρόμο. Αν θα έβγαινες μόνος σου ή αν θα σε πετούσαν. Σου το είχαν ξεκαθαρίσει πριν τους ψηφίσεις. Όμως πήγες και τους ψήφισες. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα.
Κι εσύ, ο κάποιος άλλος, μπορεί να απολυθείς. Βέβαια πρώτα θα αξιολογηθείς. Πόσο νεοδημοκράτης είσαι; Πόσο πιστός πασοκτσής είσαι; Ποιος βαθμός συγγένειας σε συνδέει με κάποιον υπουργό; Κι αν είσαι συγγενής κάποιου βουλευτή, πόσο παλιός και χρήσιμος είναι αυτός ο βουλευτής; Είναι ακόμη εν ενεργεία ή όχι;
Η αξιολόγηση θα είναι αντικειμενική. Έχουν εκδοθεί τόσες εκατοντάδες οδηγίες προσμέτρησης και αφαίρεσης μορίων αξιολόγησης που δε μπορείς να βγάλεις άκρη αν αξιολογήθηκες σωστά ή όχι. Άρα είναι αντικειμενική η αξιολόγηση. Έφτασες στο έσχατο σημείο αναξιοπρέπειας. Κατέκτησες την κορυφή της προσωπικής εξαθλίωσης. Σε αξιολογούν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Γιάννης Μιχελάκης.
Παρ’ όλη την ξευτίλα δεν επέστρεψες από τις διακοπές σου, δε συσπειρώθηκες, δεν πέταξες πέτρα. Δε σε κατηγορώ. Καλά έκανες. Το πήρες απόφαση μάλλον ότι αυτή η μοίρα είναι που σου αξίζει. Ίσως σκέφτεσαι «σ’ εμένα θα τύχει;». Είναι όπως τα τροχαία. «Εγώ θα σκοτωθώ;». Μέχρι που σκοτώνεσαι και παύεις ν’ αναρωτιέσαι. Όταν όμως τύχει να σου πάρουν το σπίτι και να μείνεις άνεργος, δεν έρχεται η λύτρωση. Θα συνεχίσεις ν’ αναρωτιέσαι. Θα έχεις όλο το χρόνο δικό σου για ν’ αναρωτιέσαι πώς συνέβη αυτό. Και θα δηλώνεις σοκαρισμένος.
Αυτός ήταν ο Αύγουστος του φόβου μου. Όχι, δε φοβήθηκα αυτούς. Προειδοποίησαν εγκαίρως. Κυρίως, όμως, απέδειξαν ότι δε μπλοφάρουν. Αυτόν τον Αύγουστο φοβήθηκα εσένα που δεν επέστρεψες, δε συσπειρώθηκες, δεν υπερασπίστηκες τίποτα. Είσαι χειρότερος κι από τα δέντρα. Τα δέντρα στην πυρκαγιά, αν είχαν πόδια θα έτρεχαν να γλιτώσουν. Εσύ έμεινες ακίνητος. Θα καείς. Έκανες την επιλογή σου. Αυτή φοβήθηκα φέτος τον Αύγουστο.

Posted in ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Nikos Mamagakis - Romantzo / Romance (1966)

Θέλεις να ζήσεις έως τα 100; Η Telegraph προτείνει να μείνεις στη Σύμη!

Ποιος δεν θέλει να ανακαλύψει το μυστικό της μακροζωίας; Ποιος δεν θα έδινε πολλά για να ζήσει πάνω από έναν αιώνα.
Η εφημερίδα Telegraph λοιπόν πιστεύει ότι το μυστικό κρύβεται στις μακροχρόνιες διακοπές σε μέρη που η ζωή κυλά σε διαφορετικούς, πιο αργούς και ανθρώπινους ρυθμούς.
Από μία τέτοια έρευνα δεν θα μπορούσε να λείπει η Ελλάδα και τα νησιά της. Η εφημερίδα θεωρεί την Σύμη και την Ικαρία ως τους πιο ενδεδειγμένους ελληνικούς προορισμούς για να επιτευχθεί η μακροζωία. Με αφορμή λοιπόν τους πληθυσμούς με τον μεγαλύτερο μέσο όρο ζωής η Telegraph παρουσίασε τα μέρη που μπορείς να επισκεφθείς να θέλεις να φτάσεις στα βαθιά γεράματα.
Πρώτο στη λίστα είναι το Κιοτάνγκο στην Ιαπωνία όπου ζει ο 116χρονος Χιροεμόν Κιμούρα. Πέρα από τον υπεραιωνόβιο κάτοικο της περιοχής ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός ανθρώπων (περίπου 60.000) ξεπερνά τα 100 χρόνια ζωής.
Πίσω του στη λίστα βρίσκεται το Αρχιπέλαγος Οκινάουα στην Κίνα με 34,7 αιωνόβιους ανά 100.000 κατοίκους, ενώ το μυστικό τους βρίσκεται στο ψάρι, τα φύκια και τη χαμηλή σε λιπαρά διατροφή τους.
Η Ευρώπη κάνει την εμφάνισή της στην 3η θέση της κατάταξης με την πόλη Καμποντιμέλε στην Ιταλία μεταξύ Νάπολης και Ρώμης. Η μέση ηλικία των κατοίκων πλησιάζει τα 95 έτη. Ο χαλαρός τρόπος ζωής, η καθαρός αέρας και η μεσογειακή διατροφή θεωρούνται υπεύθυνοι για την μακροζωία τους.
Ακολουθεί η δικιά μας, Σύμη. Με μέσο όρο ζωής τα 90 χρόνια και δίαιτα φτωχή σε κρέας και με έμφαση στο ελαιόλαδο, τα ψάρια και τις ντομάτες, οι κάτοικοι του μικρού νησιού των Δωδεκανήσων απολαμβάνουν μία μακρά ζωή. Από κοντά στην έρευνα βρίσκεται η Ικαρία.
Το πριγκιπάτο του Μονακό εκτός από το γνωστό γκραν πρι και τον πλούτο του, φαίνεται πως είναι γνωστό και για την μακροζωία των κατοίκων του. Ο λόγος είναι προφανής. Τα χρήματα ενίοτε φέρνουν όχι μόνο την ευτυχία αλλά και τη μακροημέρευση.
Το Μακάο της Κίνας επίσης είναι ένα μέρος με προσδόκιμο ζωής κοντά στα 85 χρόνια. Γνωστή για τα τυχερά της παιχνίδια η πόλη τροφοδοτεί με αυτό τον τρόπο την βελτίωση της ζωής των κατοίκων της καθώς τα έσοδα από το καζίνο δίνονται στη δημόσια υγειονομική περίθαλψη και στα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.
Επίσης άλλες περιοχές που ενδείκνυνται για διακοπές με σκοπό την κατάκτηση της μακροζωίας είναι η Λόμα Λίντα στην Καλιφόρνια, η Νικόγια Πενίνσουλα στην Κόστα Ρίκα, το Χονγκ Κόνγκ, το Γκουέρνσι, η Βιγιαμπάμπα στον Ισημερινό, η Ανδόρα και η Χούνζα Βάλεϊ στο Πακιστάν.
Θέλεις να ζήσεις έως τα 100; Η Telegraph προτείνει να μείνεις στη Σύμη!http://www.spirospero.gr/

ΤΟ ΓΡΕΚΙ: Η Ελλάδα της παρακμής και του κѠλ⓪υ... Σαν τα μούτ...

ΤΟ ΓΡΕΚΙ: Η Ελλάδα της παρακμής και του κѠλ⓪υ... Σαν τα μούτ...: Η Ελλάδα είναι μια ευτυχισμένη χώρα. Ποια χρεωκοπία, ποιοι αυτόχειρες, ποιοι άστεγοι και ποιοι άνεργοι; Εξόν και αν εννοούμε τη χρεοκ...

Το Ποντίκι

Με τιμές για πλούσιους το τραπέζι των φτωχών

Οι ακριβότερες χώρες στην Ε.Ε. σε γάλα, τυρί και αυγά είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, ενώ αρκετά πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο διαμορφώνονται οι τιμές στο ψωμί και στα δημητριακά, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat.
Ειδικά για την Ελλάδα, η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία αναφέρει πως το 2012 οι τιμές των τροφίμων και των μη αλκοολούχων ποτών διαμορφώθηκαν λίγο πιο πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, στο 104%.

Οι τιμές σε γάλα, τυρί και αυγά έφτασαν το 132% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, οι τιμές στο ψωμί και στα δημητριακά το 115% και οι τιμές στα αλκοολούχα ποτά το 131%. Χαμηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο διαμορφώθηκε η τιμή του κρέατος (91%) και του καπνού (74%).

♦ Οι υψηλότερες τιμές σε τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά στην Ε.Ε. διαμορφώθηκαν στη Δανία (143%), στη Σουηδία (124%), στην Αυστρία (120%), στη Φινλανδία (119%), στην Ιρλανδία (118%) και στο Λουξεμβούργο (116%).

♦ Οι χαμηλότερες τιμές καταγράφηκαν στην Πολωνία (61%), στη Ρουμανία (67%), στη Βουλγαρία (68%) και στη Λιθουανία (77%).

♦ Οι ακριβότερες τιμές της Ε.Ε. στο γάλα, το τυρί και τα αυγά σημειώθηκαν στην Κύπρο (141%), στην Ελλάδα (132%) και στην Ιταλία (126%).

♦ Οι υψηλότερες τιμές στο ψωμί και στα δημητριακά σημειώθηκαν στη Δανία (159%), στη Σουηδία (135%), στην Αυστρία (134%), στη Φινλανδία (130%), στην Κύπρο (121%), στο Λουξεμβούργο (118%) και στην Ελλάδα (115%).

♦ Οι υψηλότερες τιμές στην Ε.Ε. στο κρέας σημειώθηκαν στην Αυστρία και στη Δανία (132%), στο Λουξεμβούργο (129%), στη Γερμανία (128%), στη Σουηδία (126%) και στη Γαλλία (123%).

♦ Οι υψηλότερες τιμές στον καπνό καταγράφηκαν στην Ιρλανδία (199%), στη Μ. Βρετανία (194%), στη Σουηδία (132%) και στη Γαλλία (129%) και οι χαμηλότερες στην Ουγγαρία (52%), στη Λιθουανία (55%), στη Βουλγαρία (56%) και στην Πολωνία (58%).

Τέλος, στα αλκοολούχα ποτά οι τιμές της Ε.Ε. διαμορφώθηκαν από 67% του μέσου κοινοτικού όρου στη Βουλγαρία έως 175% στη Φινλανδία και 162% στην Ιρλανδία.

Ψωνίζουμε 20% λιγότερο

Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με στοιχεία των Καταναλωτών Ενώσεων, οι Έλληνες έχουν λιγοστέψει τα ψώνια τους στο σούπερ μάρκετ κατά 20% σε σχέση με πέρυσι.

Την ίδια ώρα, προκειμένου να βρουν το φθηνότερο καλάθι αγορών, συγκρίνουν, πληροφορούνται και επιλέγουν για τις προσφορές όλο και περισσότερες από τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι περίπου οκτώ στους 10 Έλληνες (82%) αγοράζουν πλέον λιγότερα προϊόντα και αυτά σε προσφορά σε σχέση με το διάστημα πριν από την οικονομική κρίση.

Παράλληλα, το 72% επισημαίνει ότι η συνήθεια αυτή είναι προσωρινή και θα αλλάξει όταν ξεπεραστεί η κρίση.

Ανάλογο ποσοστό (80%) δηλώνει ότι συγκρίνει περισσότερο τις τιμές ανάμεσα στα προϊόντα σε σχέση με το παρελθόν, ενώ έξι στους 10 καταναλωτές (62%) εξομολογούνται ότι αναζητούν πλέον πιο εντατικά προσφορές μέσω προωθητικών φυλλαδίων των αλυσίδων σούπερ μάρκετ καθώς και στο Διαδίκτυο.

Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ

Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ

Προσπαθώ να κόψω το κάπνισμα. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ήταν τόσο μεγάλο λούκι. Ίσως επειδή μου αρέσει το κάπνισμα και το κόβω μόνο και μόνο για να μην πληρώνω φόρους στο κράτος. Για τον ίδιο λόγο αφήνω το αυτοκίνητο να σαπίζει ακίνητο. Δε βάζω βενζίνη για να μην πληρώνω φόρους στο κράτος. Για τον ίδιο λόγο πέρσι τον χειμώνα ήμουν με αυτούς που ψηφίσαμε να μην πάρουμε πετρέλαιο στην πολυκατοικία.
Προσπαθώ να καταναλώνω όσα λιγότερα μπορώ. Να γίνομαι όσο το δυνατόν αυτάρκης. Να έχω όσο το δυνατόν λιγότερα πάρε δώσε με το Κράτος. Ναι, έχω pc και πληρώνω σύνδεση για σταθερό τηλέφωνο και ίντερνετ. Τα εντελώς απαραίτητα. Δεν είπα ότι αποφάσισα να μονάσω. Αν αποφασίσω συνειδητά να γίνω ερημίτης, θα τα κόψω κι αυτά.
Ως τότε θα παραμείνω παρατηρητής αυτού του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων, που είναι κομμάτια της ίδιας πίτσας. Μία σπέσιαλ με απ’ όλα. Κομμουνιστές φιλελεύθερων πρακτικών, αριστεροί ριζοσπάστες του «νόμιμου μονόδρομου και της τάξης», τριτοκοσμικοί «σοσιαλιστές» που ξέπεσαν πριν προλάβουν να χορτάσουν τον νεοπλουτισμό τους και δεξιοί που κεντροφασίζονται διαρκώς αναζητώντας αναγνώριση ύπαρξης άλλοτε από τη Γαλλία, άλλοτε από τις ΗΠΑ κι άλλοτε από τη Γερμανία.
Όλοι αυτοί θεωρούν πως έχουν δίκιο. Μόνο αυτοί. Κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Αν τους ασκήσεις κριτική «διακατέχεσαι από αντι – κομμουνιστικό μένος», «παραχαράσσεις το πραγματικό νόημα της σύγχρονης Αριστεράς», «είσαι αντι-εκσυγχρονιστής και λαϊκιστής» ή «μια Κασσάνδρα που θέλει την Ελλάδα εκτός Ευρώπης». Αυτές είναι οι άμυνές τους και τα επιχειρήματά τους. Ως εκεί φτάνουν. Τους ενοχλεί λιγότερο να δηλώνεις σύμφωνος με όλους, παρά να εκφράζεις καχυποψία έστω και για έναν τους. Αμέσως συσπειρώνονται, διότι στηρίζουν και σιτίζονται από το ίδιο σύστημα.
Προσπαθώ, λοιπόν, να απέχω όσο μπορώ. Όχι μόνο από την «πίτσα σπέσιαλ με απ’ όλα», αλλά κι από την κοινωνία που προμηθεύει με άλλοθι όλη αυτή την πολιτική παρακμή. Αν αυτοί που ήταν στον Ρέμο στη Μύκονο ήταν μια «εξαίρεση» κι αν αυτοί που ήταν στον Κιάμο στη Χαλκιδική ήταν μια ακόμη «εξαίρεση», αν αυτοί που τρέχουν στις συναυλίες του Βέρτη είναι μια άλλη «εξαίρεση», αυτοί που φέρνουν το «Πρώτο Θέμα» πρώτο σε κυκλοφορία είναι μια διαφορετική «εξαίρεση», αυτοί που συντηρούν αγοράζοντας όλα τα περιοδικά με τα κουτσομπολιά για τις άγνωστες βυζαρούδες των τηλεοπτικών πρωινάδικων είναι μια επιπλέον «εξαίρεση», ε συγγνώμη αλλά αν προσθέσεις αυτές κι άλλες τόσες εξαιρέσεις φτιάχνεις τον κανόνα. Μην τρελαθούμε κι εντελώς τώρα δηλαδή.
Δεν πάει να γράφει ο Guardian ότι πλέον δεν υπάρχει «λίπος»; Υπάρχει και παραϋπάρχει σε μία νέα μεσαία τάξη που δημιούργησε η κρίση. Μια τάξη νεολαμόγιων που ήρθε να καλύψει το κενό που άφησαν οι νεόφτωχοι στα μεσαία στρώματα. Είναι το στήριγμα και το άλλοθι της κυβερνητικής πολιτικής. Αν κάποια στιγμή ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας θα ζήσουμε το εξής επικοινωνιακό φαινόμενο: Θα εμφανιστούν περιπτώσεις κάποιων από αυτά τα λαμόγια που έχουν 4 διαμερίσματα και 3 εξοχικά, να χάνουν από την τράπεζα τη δηλωμένη «κύρια κατοικία τους». Θα βγουν λοιπόν οι Κεδίκογλου και θα μας πείσουν ότι αυτή είναι η πλειοψηφία των «θυμάτων των τραπεζών» κι ότι η κυβέρνηση «δεν είναι  ανάλγητη».
Την ίδια ώρα, στα παρασκήνια και στα σιωπηλά, κόσμος και κοσμάκης θα πετάγεται στο δρόμο χάνοντας το μοναδικό ρημαδόσπιτό του που αγόρασε με δανεικά. Όμως η μαγική εικόνα θα έχει πλασαριστεί με την πολύτιμη συνεισφορά των νεολαμόγιων. Τότε πραγματικά ελπίζω να γίνει η αποκάλυψη του χάους και το «ο  σώζων εαυτόν σωθήτω» να βρει την απόλυτη δικαίωσή του. Διότι όλοι ξέρουμε για τα νεολαμόγια. Όλοι υποπτευόμαστε ότι κάποιοι κρύβουν στο υπόγειο «αλεύρι και λάδι». Όμως τώρα απλώς δεν τους συμπαθούμε. Όταν μας πάρουν το σπίτι και δούμε τον ροδομάγουλο να ρεύεται από το πολύ φαΐ, θα γεννηθεί το μίσος.
Τότε ίσως αλλάξει κάτι. Γιατί τη λύση θα την δώσει η απόγνωση κι όχι η ψεύτικη και γενικόλογη ελπίδα. Όταν βρεθεί πεινασμένος κόσμος στο δρόμο δε θα υπάρχει ούτε η πολυτέλεια για διαφωνίες μεταξύ συνιστωσών και  γραμμών, ούτε ο χρόνος για διευκρινίσεις εκ μέρους των τοπικών κυβερνητικών και συνεργαζόμενων βουλευτών. Εκεί στον πάτο που θα συναντηθούμε δε θα υπάρχει καιρός για αναδιαρθρώσεις και διορθωτικές κινήσεις. Η τελευταία μάχη θα είναι και νικητής θα βγει ο πιο απεγνωσμένος.

  Posted in ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ