Βούτυρο και ζάχαρη άχνη

20

ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

2014

Τελικά, όταν πια έχεις την ψυχική δύναμη (και δυνατότητα, εδώ που τα λέμε) να αποστασιοποιηθείς από τις καταστάσεις των ημερών, μπορείς να γελάσεις με τη ζωή σου.

Πριν λίγες μέρες ζούσα τη δική μας φρίκη, συνειδητοποιώντας αυτό που φοβόμουν "ο.κ. δεν υπάρχει πλέον κάτι να φάτε. Τώρα, τι κάνουμε;"

Η πρώτη απάντηση που έρχεται στο νου βεβαίως, είναι η Δίαιτα! Έπειτα, καθαρά αντανακλαστικά, γιατί πρέπει να επιβιώσεις, αρχίζεις να ψάχνεις στα ντουλάπια και στο ψυγείο, να δεις τι μπορείς να αξιοποιήσεις, κάνοντας όλους τους πιθανούς συνδυασμούς των λιγοστών πλέον τροφίμων που ξετρυπώνεις και που -όχι πολύ παλαιότερα- θα απαξιούσες έστω να δοκιμάσεις.

Τότε πανηγυρίζεις ανακαλύπτοντας νέες συνταγές...

"Έλα άντρα μου να δεις τι καλό θα φάμε σήμερα!" 1, 2, 3 μέρες στη σειρά. Ε, πόσο λες θα κρατούσε;

Την τέταρτη μέρα έρχεται το επόμενο εγκεφαλικό: Το ψυγείο έχει μια κουτσουλίτσα Βιτάμ και το ντουλάπι άχνη!

Ναι, από εκείνη που βάζουμε χωρίς τσιγκουνιές στους κουραμπιέδες!

Λοιπόν; Εδώ σε θέλω! Τι θα έκανες με λίγο Βιτάμ και ζάχαρη; Θα το έβαζες -λες- στο ψωμάκι και θα τρώγατε γλυκάκι μια χαρούλα!

Ναι; Πως! Αφού δεν υπήρχε αλεύρι για να γίνει ψωμί και στις τσέπες μας είχαμε (και οι δύο μαζί, ας σημειωθεί παρακαλώ στα πρακτικά) 70 ολόκληρα λεπτά!

Τέλος πάντων, πέρασε κι αυτό! Θα το θυμόμαστε και θα το λέμε στα εγγόνια... Το θέμα είναι άλλο. Αναβόσβησε απειλητικά ένα φωτάκι στον νου μου που φώναζε όλο και πιο τσιριχτά:

"Μα τι σκατά αγοράζεις; Χρειαζόντουσαν όλα όσα έπαιρνες ή απλά μάζευες για να έχεις; Να δω τι θα φάτε τώρα! την άχνη με το κουταλάκι;"

Έτσι λοιπόν ήρθε η δική μου επιφοίτηση! Αποκρουστικά ζαχαρωμένη.

Μάθαμε βλέπεις, να τα έχουμε όλα. Και καλά κάναμε, αλλά αυτά τα Όλα χωρίζονται πλέον σε αναγκαία και περιττά.

Δυστυχώς, ήρθε ο καιρός να μάθουμε να τα ξεχωρίζουμε... Άκου με που στο λέω!

Κάτι ξέρω...

Σε φιλώ γλυκά!
Eva Saga , 41 χρ.
http://www.imerologioanergou.gr

ΔΗΜΟΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ Σε 56 εκ. € ανέρχονται τα χρέη του Δήμου Αμαρουσίου προς το ΙΚΑ!!!

Τα«έκρυβε επιμελώς» ο Γ. Πατούλης, ισχυρίζεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση ...

Σε ποσό πάνω από 56 εκατομμύρια ευρώ ανέρχονται τα χρέη σε ληξιπρόθεσμες οφειλές των δημοτικών επιχειρήσεων και του Οργανισμού Εργασίας προς το ΙΚΑ μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου 2014: χρέη που καλείται να αναλάβει ο Δήμος Αμαρουσίου. 

Τα χρέη αυτά αφορούν εργοδοτικές εισφορές που δεν αποδόθηκαν στο ΙΚΑ υπέρ των εργαζομένων.

Συγκεκριμένα, από αυτά 33 είναι κύριες εισφορές και τα υπόλοιπα 23 προσαυξήσεις και πρόστιμα. 

Εξ αυτών τα 26 εκ. δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της δημαρχίας του Γ. Πατούλη,  περί τα 12εκ. κατά την περίοδο δημαρχίας Τζανίκου, ενώ 18 εκ. αντιστοιχούν στην περίοδο από 1-1-2006 μέχρι 31-3-2008, χωρίς να είναι γνωστό πόσα δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο Πατούλη που ανέλαβε τη διοίκηση του Δήμου από το Γενάρη του 2007.

Η αποκάλυψη αυτή αφήνει έκθετο τον κ. Πατούλη ο οποίος προεκλογικά και σε όλους τους τόνους διαβεβαίωνε τους Μαρουσιώτες ότι ο πίνακας οφειλών του Δήμου ανερχόταν μόνο σε 2 εκ. ευρώ, για να επιδείξει τη δήθεν διαχειριστική του ικανότητα.

Ο Γ. Πατούλης συνειδητά απέκρυψε την αλήθεια προεκλογικά, αφού γνώριζε πλήρως τα ανωτέρω χρέη προς το ΙΚΑ και παρά τις επανειλημμένες ερωτήσεις της παράταξής μας ουδέποτε τα αποκάλυψε, ακόμα και μέχρι σήμερα.

Αποδεικνύεται με τον πιο φανερό τρόπο η αναξιοπιστία της διοίκησης Πατούλη, η υποβάθμιση της νοημοσύνης των πολιτών από πλευράς του και η χρησιμοποίηση παλαιοκομματικών μεθόδων απόκρυψης της αλήθειας για να πετύχει την επανεκλογή του.

Είναι προφανές ότι ο Δήμος αναλαμβάνοντας αυτά τα χρέη θα αναγκαστεί να προβεί σε ρύθμιση που - ακόμα και αν διαγραφούν τα πρόστιμα και οι προσαυξήσεις - θα επιβαρύνει δυσβάστακτα τον προϋπολογισμό του τουλάχιστον κατά 3 - 5εκ. το χρόνο επιπλέον των 5εκ. που είναι οι ετήσιες τοκοχρεολυτικές δόσεις για τα υπάρχοντα δάνεια.

Αυτά τα ποσά σε ένα προϋπολογισμό συνολικών πραγματικών εσόδων περίπου 50 εκ.€ θα αφαιρέσουν κάθε δυνατότητα από το Δήμο να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, να προβεί σε αναπτυξιακά έργα και να ανανεώσει τον μηχανολογικό και κτιριακό του εξοπλισμό, να συντηρήσει τα κοινωνικά πολιτιστικά και αθλητικά του προγράμματα. 

Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που ιδιωτικοποιεί τα δύο τελευταία προκειμένου να τα πληρώνουν αποκλειστικά οι δημότες.

Τα χρέη προς το ΙΚΑ δεν εμφανίζονται στο σχέδιο Προϋπολογισμού που απέστειλε πρόσφατα η Δημοτική Αρχή στο Παρατηρητήριο ΟΤΑ και αναμένεται να τον επιβαρύνουν, όταν αυτά βεβαιωθούν από το ΙΚΑ προς το Δήμο.

Κατά τα άλλα, ο κ. Πατούλης στη συνέντευξη της 4-10-14 στην εφημερίδα «Αμαρυσία» ισχυριζόταν πομπωδώς:

 «τα ζητήματα που αφορούν την πόλη μας έχουν μπει πλέον σε μια σειρά».

Με αυτές τις πρακτικές η διεκδίκηση εκ μέρους του κ. Πατούλη της προεδρίας της ΚΕΔΕ για να φέρει την «ανατροπή» στην Αυτοδιοίκηση φαντάζει αστείο που μόνο η επικοινωνιακή καταιγίδα που εξαπολύει ή ο κομματικός πατριωτισμός μπορεί να πείσει ορισμένους να τον προκρίνουν.

Μετά την μετεκλογική καταγραφή της «αγαστής συνεργασίας» με την Χρυσή Αυγή, μετά την αποκάλυψη της συγκάλυψης για τα πλαστά πτυχία συγγενών των δημοτικών συμβούλων της διοίκησης Πατούλη με τα οποία είχαν καταλάβει θέσεις υπαλλήλων στο Δήμο, μετά τις αποκαλύψεις για τα τεράστια χρέη του Δήμου σε δημόσια ταμεία, το ερώτημα που τίθεται είναι απλό: Τι άλλο έχει αποκρύψει ο Γ. Πατούλης από τους πολίτες στην προσπάθειά του να διατηρήσει στην κατοχή του τη θέση του δημάρχου Αμαρουσίου;

 Μαρούσι, 16 Οκτώβρη 2014.

ΠΗΓΗ http://paratiritirio-amarousiou.blogspot.gr

«Αχρηστος εγώ»; Το γράμμα ενός μαθητή της έκτης δημοτικού που πρέπει ΟΛΟΙ να διαβάσουμε!

Διαβάζοντας το παρακάτω γράμμα είναι σοκαριστικό το γεγονός πώς ένα παιδί καταφέρνει με απλά λόγια και σκέψεις να μας ταρακουνήσει...

«Ξημέρωσε. Νυστάζω. Δεν χόρτασα ύπνο. Ακούω τη φωνή της μαμάς. Τι θα κάνω τώρα;

Θέλει να με βάλει να ξαναγράψω αυτή τη ρημάδα την ορθογραφία.

Αφού όσες φορές και να τη γράψω, πάλι λάθη θα κάνω. Είμαι ένας μπουμπούνας. Το 'πε κι ο μπαμπάς. Τίποτα δεν θα καταφέρω. Πάλι μαλώσανε χθες.

Η μαμά τού είπε να είναι πιο προσεκτικός κι εκείνος είπε πως αυτή φταίει για όλα. Ολο μαλώνουν τελευταία. Δεν θέλω να μαλώνουν και για μένα.

Αμάν κι αυτή η μαμά! Πού τη βρίσκει τέτοια όρεξη πρωί πρωί; Κάθε μέρα με βασανίζει.

Χθες της είπα ότι δεν την αγαπάω. Δεν είναι αλήθεια. Την αγαπάω, αλλά ήθελα να την πονέσω. Ξέρω ότι αυτό τη θυμώνει.

Και όταν το ακούει βάζει τα κλάματα και αρχίζει να λέει πως για το καλό μου τα κάνει, όλο τρέχει για μένα και τίποτα δεν κάνει για τον εαυτό της και πάλι μαλώνουν με τον μπαμπά γιατί της λέει ότι κάνει τόση πολλή προσπάθεια και μια τρύπα στο νερό κάνει.

Προχθές με πήγαν σε ένα μέρος που έγραφε: παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Καλά ήταν. Μου έδωσαν και καραμέλες και με έβαλαν να γράψω κάτι πράγματα. Μετά η μαμά και ο μπαμπάς μίλησαν με μια κυρία. Οταν φύγαμε, ο μπαμπάς ξεφύσαγε και δεν μιλούσε. Πρέπει να έχω κάτι πολύ σοβαρό.

Ομως εγώ νιώθω καλά. Ούτε πυρετό έχω, ούτε η κοιλιά μου πονάει. Μόνο που κάνω πολλά λάθη στην ορθογραφία. Και τα γράμματά μου είναι... στραβούτσικα. Βαρέθηκα να μου γράφει η κυρία «καλύτερα γράμματα».

Και δεν μου αρέσει καθόλου να με λένε μπουμπούνα και άχρηστο. Μήπως έχουν δίκιο; Αλλά πάλι, μπορεί ένας άχρηστος να ζωγραφίζει ωραία όπως εγώ; Μου φαίνεται, οι μεγάλοι είναι πιο άχρηστοι.

Β.Κ. - Μαθητής ΣΤ' Δημοτικού»

Το γράμμα δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία

Πηγή: http://vatolakkiotis.blogspot.com/2014/10/blog-post_170.html

Παντρεμένος ή όχι, αυτό πρέπει να το διαβάσετε...

 

Όταν μπήκε στο σπίτι εκείνο το βράδυ, η γυναίκα του, του χάρισε ένα μεγάλο χαμόγελο την ώρα που σέρβιρε το δείπνο. Κάθισε απέναντι της στο τραπέζι, της έπιασε το χέρι και της είπε: «Έχω κάτι να σου πω»...
Σήκωσε το βλέμμα και παρατήρησε τον πόνο στα μάτια της.

 Ξαφνικά σταμάτησε. Οι λέξεις δεν έβγαιναν πια με ευκολία από το στόμα του. Ήξερε όμως ότι έπρεπε να προσπαθήσει περισσότερο. Ήξερε ότι αυτό το βράδυ η γυναίκα του έπρεπε να μάθει οπωσδήποτε την αλήθεια. Ότι θέλει να χωρίσουν.

 Έθεσε το θέμα ήρεμα. Εκείνη δεν φάνηκε να ενοχλείται από τα λόγια του, τον κοίταξε και τον ρώτησε με χαμηλή φωνή: «Γιατί;»

 Απέφυγε την ερώτησή της, κίνηση που την εκνεύρισε περισσότερο. Πέταξε με δύναμη το πιρούνι που κρατούσε προς το μέρος του την ώρα που του φώναξε: «Δεν είσαι άντρας» Εκείνο το βράδυ δεν ξαναμίλησαν. Εκείνη δεν σταμάτησε να κλαίει ούτε λεπτό.

ΡΙΞΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ

 

Υπάρχει το θάρρος της γνώμης και το θράσος της ηλιθιότητας. Αυτά τα δύο δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Όπως και οι δηλώσεις του Σαμαρά, του Γεωργιάδη, της Βούλτεψη ή του Βενιζέλου δεν έχουν κάποια σχέση με το θάρρος της γνώμης. Η εκ του ασφαλούς και νομοθετημένη ατιμωρησία ουδέποτε είχε σχέση με θάρρος.
Θα επανέλθω σε αυτούς. Άλλο θέμα. Ο Σταμάτης Κραουνάκης σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για την τηλεόραση και το διαδίκτυο τα οποία «αν δεν υπήρχαν θα είχαμε βγει στο δρόμο με τα… ξύλα», για τη «θλίψη που επιφέρει η… απάθεια των ανθρώπων που υποφέρουν», για τα «βαμμένα νυχάκια, like, καλοκαιράκι κ.λ.π.», των νέων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης….
Σε πρώτη ανάγνωση, λες «δίκιο έχει». Όμως, στην περίοδο της Χούντας υπήρχε άλλη τηλεόραση πλην της ΥΕΝΕΔ; Υπήρχε διαδίκτυο; Υπήρχαν μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Κι όμως, επί 7 χρόνια ελάχιστοι είχαν βγει στους δρόμους με τις πέτρες. Οι πολλοί έπιναν βερμούτ σε πάρτυ, κεντούσαν με το βελονάκι και πήγαιναν στις γυμναστικές επιδείξεις με σήμα το πουλί.
Βέβαια εκείνη την εποχή όλοι οι «καλοί και φιλήσυχοι πολίτες» είχαν ένα ή και περισσότερα κομμάτια ψωμί. Όλο το φιλοχουντικό σκυλολόι σε αυτό το επιχείρημα καταλήγει όταν υπερασπίζεται τη Χούντα. Στο ότι «είδαμε λεφτά στα χέρια μας». Α ναι, και στο «ότι κοιμόμασταν με ξεκλείδωτες πόρτες». Εκείνα τα 7 χρόνια στάθηκαν ικανά να αποδείξουν ότι χωρίς «τηλεόραση και μέσα κοινωνικής δικτύωσης», η πλειοψηφία κοιτούσε την πάρτη της και είχε χεσμένα όλα τα υπόλοιπα.
Έμεινε κι ένα ακόμη συμπέρασμα από τότε. Ότι μία δεκάδα αμόρφωτων και ηλίθιων στρατόκαυλων που μιλούσαν σπαστά την καθαρεύουσα επιβλήθηκαν σε ένα ολόκληρο λαό. Επανέρχομαι στην παρουσία του Σαμαρά, του Γεωργιάδη, της Βούλτεψη και του Βενιζέλου. Διαθέτουν λόγο γεμάτο εξωπραγματικές μπαρούφες, φτηνές σοφιστείες και άθλιας ποιότητας ψέματα με το κιλό.
Το ότι «δεν βγαίνουμε στο δρόμο με τα ξύλα» δεν οφείλεται ούτε στην τηλεόραση, ούτε στα social media. Οφείλεται στο ότι ακόμη παρτάκηδες είμαστε. Ούτε συλλογική συνείδηση αλληλεγγύης υπάρχει, ούτε ειλικρινές ενδιαφέρον για τα πέραν του κώλου μας. Εντάξει, στεναχωριόμαστε όταν απολυθεί ο συνάδελφος, ο φίλος, ο γείτονας, αλλά το λυτρωτικό «ουφ» που δεν έτυχε σε εμάς το κακό, υπερισχύει. Ακόμη και η απίστευτα μικρή συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις, ουσιαστικά οφείλεται στο να μη χαθεί το μεροκάματο.
Τα social media, που λέτε, όχι μόνο δεν έκαναν κακό, αλλά βοήθησαν στο να συνειδητοποιήσουμε κάτι ακόμη. Ότι μας αρέσει να είναι ηλίθιοι οι εξουσιαστές ώστε μπροστά τους να μπορούμε να φαινόμαστε έξυπνοι! Ατακαδόροι! Γνώστες! Μάγκες! Αλλά στην ουσία είμαστε τσου ρε Λάκη. Ανθρώπους που έχουν κυριευτεί από το θράσος της ηλιθιότητας και έτυχε να κατέχουν βουλευτικό ή άλλο αξίωμα, τρέχουμε στα social media να τους «την πούμε», να τους «κράξουμε», να τους «ξεφτιλίσουμε», να τους «κοντράρουμε».
Όμως στην πραγματικότητα μάγκες τους κάνουμε. Ναι, έχει μία διεστραμμένη γοητεία το να μπαίνει σε συζήτηση μαζί σου ο υπουργός ή το κάθε κυβερνολαμόγιο. Σε κάνεις να νομίζεις ότι η ατάκα σου είχε αυτό το «κάτι» που τον έκανε να σου απαντήσει ή να σε σχολιάσει. Και αυτό ακριβώς θέλει εκείνος, βέβαια. Να σε κρατήσει καθηλωμένο σε αυτή την εξ αποστάσεως επαφή. Και το πετυχαίνει μια χαρά με αντάλλαγμα μία ανούσια απάντηση σε κάποιο σχόλιό σου.
Τέλος, η τηλεόραση και τα ραδιόφωνα έκαναν επίσης καλό. Απέδειξαν τη νοσηρότητά μας. Όποιος πολιτικός ξεστομίσει την προκλητικότερη δήλωση που γέννησε το θράσος της ηλιθιότητάς του, την επόμενη ημέρα δεν προλαβαίνει να δέχεται προσκλήσεις για τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις. Είναι το κοινό που τους ζητάει. Για να τους βρίζει. Και αυτό ακριβώς θέλει εκείνος, βέβαια. Να σε κρατήσει καθηλωμένο σε αυτό το εξ αποστάσεως βρίσιμο. Και το πετυχαίνει μια χαρά. Παρτάκηδες, ιδανικά αφελείς και φυγόπονοι. Είμαστε. Γι’ αυτό και υπάρχουν ακόμη ο Σαμαράς, ο Γεωργιάδης, η Βούλτεψη και ο Βενιζέλος. Δίχως αυτούς ίσως να ανακαλύπταμε πως δεν είμαστε τόσο έξυπνοι όσο μας αρέσει να νομίζουμε. Και κάτι τέτοιο θα έβλαπτε τον εγωισμό μας.
πηγή http://kartesios.com

Οι αριθμοί των απολύσεων: Ποιοι θα συμπληρώσουν τη «δεξαμενή» των 5.500

 
Στην τελική ευθεία μπαίνει η ικανοποίηση της κυβερνητικής δέσμευσης απέναντι στην τρόικα για την απόλυση 15.000 δημοσίων υπαλλήλων, η οποία πρέπει να επιτευχθεί έως το τέλος του 2014. Ένας αριθμός 9.500 απομακρύνσεων έχει συμπληρωθεί έως σήμερα. Εντός των επόμενων μηνών, την πόρτα της εξόδου από το δημόσιο τομέα, καλούνται να διαβούν περίπου 5.500 δημόσιοι υπάλληλοι.
H κατανομή των προς απόλυση υπαλλήλων, βάσει του μέχρι σήμερα σχεδιασμού του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, είναι η εξής:
• 2.000 υπάλληλοι οι οποίοι βρίσκονται σε καθεστώς διαθεσιμότητας.
• 1.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο, οι οποίοι υπολογίζεται ότι θα απομακρυνθούν λόγω ανικανότητας, ύστερα από εισήγηση των αρμόδιων Υγειονομικών Επιτροπών.
• 1.500 επίορκοι, οι οποίοι εκτιμάται ότι θα απομακρυνθούν με τελεσίδικες αποφάσεις, με βάση τις υποθέσεις που εξετάζουν τα Πειθαρχικά Συμβούλια μετά την επιτάχυνση των διαδικασιών που επιβλήθηκε από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλ. Διακυβέρνησης, με την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, αλλά και τον «επανέλεγχο – επανακαθορισμό» που αφορά τις μετατροπές συμβάσεων σε αορίστου χρόνου.
• 1.000 υπάλληλοι από τη συρρίκνωση νομικών προσώπων που εποπτεύονται από τα  υπουργεία Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων και Πολιτισμού. Από αυτήν την κατηγορία υπαλλήλων, το μεγαλύτερο μέρος των απολύσεων -πάνω από τις μισές- φέρεται να προέρχεται από το υπουργείο Υποδομών.
Οι συμβασιούχοι
Στις συναντήσεις με την τρόικα, το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης επαναφέρει το αίτημά του να προσμετρηθούν στις απολύσεις οι περιπτώσεις των περίπου 1.800 συμβασιούχων, που παρέμεναν στο Δημόσιο με προσωρινές αποφάσεις και έχουν απομακρυνθεί, με τελεσίδικες αποφάσεις.  Ωστόσο παρότι στις διαπραγματεύσεις στο Παρίσι φάνηκε προς στιγμήν θετική, η τρόικα ανθίσταται.
Παρ” όλα αυτά, υπάρχουν σενάρια που αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη απαίτηση του ΥΔΜΗΔ, είναι πιθανό να ικανοποιηθεί. Αν κάτι τέτοιο τελικά ισχύσει, καθίσταται προφανές ότι θα «λυθούν» τα χέρια της ελληνικής πλευράς και θα μειωθούν «δεξαμενές» από τις παραπάνω κατηγορίες.
Πηγή http://www.aftodioikisi.gr