“Η μεγαλύτερη επιβράβευση των κόπων σου είναι (και τότε σε απογειώνει η μεγαλύτερη χαρά), όταν μετά από όλη την επίπονη προσπάθεια και τον αγώνα, οι εργαζόμενοι κερδίζουν και πάλι την δουλειά τους. Τότε ξεχνάς όλες τις αγωνίες , όλο τον θυμό και την αγανάκτηση, όλη την κούραση, ψυχική και σωματική. Ο στόχος που είχες θέσει από την αρχή, που φαινομενικά μπορεί να έδειχνε άπιαστος, ένα «όνειρο θερινής νυκτός» ή ουτοπία όταν τον εξέταζες ρεαλιστικά, μέσα στο πλαίσιο των περικοπών – απαγορεύσεων των «θεσμών», εν τέλει επιτεύχθηκε.
Μπορεί επίσης, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να μας κατέτασσαν στην κατηγορία των αθεράπευτα ρομαντικών μιας άλλης εποχής. Η αλήθεια είναι ότι δεν το βάλαμε ποτέ κάτω. Το άδικο της πρώτης απόλυσης της συναδέλφισσας Στέλλας, μας έκανε να επαναστατήσουμε, πυροδότησε τον αγώνα μας, μας πείσμωσε και έτσι «υποχρεώσαμε» το «σύστημα» να δώσει επιτέλους λύση, όταν κλείσαμε τον περασμένο Σεπτέμβρη τον Δήμο με οχταήμερη κατάληψη.
Ήταν μια φυσική εξέλιξη των περιστάσεων, αλλά και ένας αγώνας που από την πρώτη στιγμή τον πιστέψαμε κόντρα σε κάθε λογική συμβιβασμού.
Υπήρξαν φωνές δυσαρέσκειας και γκρίνιας, ενώ γίναμε αποδέκτες επικριτικών, αρνητικών όπως και ειρωνικών σχολίων από κάποιους που δεν ήταν και λίγοι!
Αρχικά, αντιμετωπίσαμε όλα αυτά τα «κακώς κείμενα από τους «υπέρμαχους» της νομιμότητας-νομιμοφάνειας. Σε αυτούς προστέθηκαν και οι «βασιλικότεροι του βασιλέως», που προσπάθησαν με κενά επιχειρήματα να υποστηρίξουν ότι ο «προσωρινός» εργαζόμενος ήταν ο μοναδικός παράνομος- φταίχτης-υπαίτιος για αυτήν την κατάσταση της ομηρείας του πάνω από εφτά χρόνια και όχι ο εργοδότης του – όχι το κράτος που με τη μορφή της εκάστοτε κυβέρνησης εκμεταλλεύτηκε την προσφορά του εργαζόμενου όλα αυτά τα χρόνια καθώς βολεύτηκε από το έργο που ο ίδιος παρήγαγε. Και τώρα;; ΤΙ;; Ο «προσωρινός» απαίτησε μονιμοποίηση; Ρουσφέτι; «Καμαρώσαμε» όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου μέχρι τέλους και στη βουλή, μέχρι και την ώρα που ψηφιζόταν το νομοσχέδιο, στις 26 του Ιούλη!
Δεν λυγίσαμε ούτε όταν η απογοήτευση έφτανε στο αποκορύφωμά της, λόγω της συνεχούς αναβλητικότητας της ψήφισης της τροπολογίας εδώ και πάνω από χρόνο, ενώ δεν εγκαταλείψαμε τον αγώνα όταν, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αναγκαζόμασταν να επαναλάβουμε τις επίπονες κινητοποιήσεις – παραστάσεις διαμαρτυρίας προς τον εκάστοτε υπουργό.
Είναι μία προσπάθεια που ξεκινήσαμε τον περασμένο Μάιο, η οποία όμως τελικά πήρε μεγάλη διάσταση μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν, με αφορμή την απόλυση της πρώτης συναδέλφισσας, πραγματοποιήσαμε την οκταήμερη κατάληψη (ένα καίριο πλήγμα σε ένα φιλοκυβερνητικό δήμο).
Είναι η προσπάθεια που συνεχίστηκε μετά την κατάληψη, γιατί δεν είναι εύκολο να μαζέψεις το κουράγιο σου και να ανασυνταχθείς για να συνεχίσεις τον αγώνα, να βρεις την δύναμη και το σθένος να μην εγκαταλείψεις, να μην «σπάσεις», και σε αυτό βοήθησαν πολύ τα σωματεία και οι συνάδελφοι από την Κρήτη, μαζί με τους οποίους αντιμετωπίσαμε όλη αυτή την επώδυνη κατάσταση, για όλο αυτό το εξαντλητικό διάστημα.
Εμείς δεν κάναμε τίποτε περισσότερο από αυτό που οφείλαμε και οφείλουμε να κάνουμε ως εκλεγμένοι στο σωματείο, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα των εργαζομένων στην εργασία. Απευθύνουμε κάλεσμα στους συνάδελφους «των προσωρινών Πινάκων του ΑΣΕΠ». Σας καλούμε να βρίσκεστε σε εγρήγορση, διότι το ΦΕΚ δημοσιεύθηκε 31 Ιουλίου ,δηλαδή σε περίοδο υπολειτουργίας των υπηρεσιών λόγω αδειών, και η διαδικασία θα πρέπει να είναι ταχύτατη ώστε να ολοκληρωθεί ομαλά. Καλούμε την ομοσπονδία μας να είναι συμπαραστάτης και βοηθός σε αυτό, σε όλη την επικράτεια, ώστε να αποφύγουμε δυσάρεστες εκπλήξεις. Καλούμε τους Δημάρχους, Προέδρους και τις Διοικήσεις, να εφαρμόσουν τις διατάξεις του άρθρου 82 του νόμου 4483 και να αποκαταστήσουν την χρόνια αυτήν παθογένεια. Ήρθε η ώρα για την οριστική επίλυση του ζητήματος.
Συνάδελφοι, συναγωνιστές, τα οράματα γίνονται πραγματικότητα όταν πιστέψεις σε αυτά. Όταν «το δίκιο του εργάτη » γίνεται νόμος, τότε ο αγώνας δικαιώνεται”.
πηγή http://www.aftodioikisi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου