Σ’αρέσουν οι μεταρρυθμίσεις, ηλίθιε;

Όταν άρχισαν τις περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις σου έλεγα στην ουσία δείχνουν το δρόμο για μειώσεις και στον ιδιωτικό τομέα. Σου έλεγα οτι προσπαθούν να μειώσουν το εργατικό κόστος. Δεν το πίστευες. Μισούσες τους δημόσιους υπαλλήλους και μου έλεγες “καλά να πάθουν. Εγώ γιατί ζω με 700 ευρώ;”

Με πόσα ζεις τώρα, ηλίθιε;
Όταν άρχισαν να μιλάνε για απολύσεις “επίορκων”, σου έλεγα πως αυτό θα οδηγήσει σε μαζικές απολύσεις στο δημόσιο ΚΑΙ στον ιδιωτικό τομέα αλλά δεν άκουγες. Σου έλεγα πως αποκλείεται να απολυθούν μόνο οι επίορκοι. Αλλά δεν σε ένοιαζε. Θεωρούσες οτι αυτοί φταίνε για την κατάστασή σου.
Δουλεύεις ακόμα εκεί που δούλευες, ηλίθιε;
Όταν άρχισαν να ξεπουλάνε τα δημόσια κτίρια και τα μέσα παραγωγής, σου έλεγα πως σιγά σιγά θα ξεπουλήσουν και το νερό, και την ενέργεια και τον αέρα που αναπνέεις. Σου έλεγα πως οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι τράπεζες πρέπει να είναι στα χέρια του κράτους. Να ανήκουν σε όλους μας. Εσύ όμως τα είχες βάλει με τον υπάλληλο της πολεοδομίας που δεν σε εξυπηρέτησε, και γεμάτος μίσος για κάθε τι δημόσιο περίμενες πως και πως να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα.
Τώρα πληρώνεις λιγότερο ρεύμα; Λιγότερο πετρέλαιο; Μήπως η τράπεζα σου διέγραψε το στεγαστικό; Σταμάτησε να σου ζητάει τόκους; Έχεις δωρεάν υγεία; Δωρεάν παιδεία ίσως; Το εισιτήριο των ΜΜΜ μειώθηκε, ηλίθιε;

Όταν άρχισαν να νομιμοποιούν την ημιαπασχόληση και τις ευέλικτες μορφές εργασίας, σου έλεγα οτι θέλουν να καταργήσουν το 8ωρο, και οτι θέλουν να δουλεύουμε όποτε γουστάρει ο εργοδότης μας, με μισθό που δεν φτάνει ούτε για τα βασικά. Εσύ όλη μέρα έβλεπες τηλεόραση και μου έλεγες: “μα γιατί μια επιχείρηση να έχει μόνιμο υπάλληλο αν τον χρειάζεται μόνο για δύο μέρες την εβδομάδα; Δεν βοηθάει την επιχειρηματικότητα και τον ανταγωνισμό”. Έκανες αναμετάδοση των οικονομικών του κώλου που άκουσες την προηγούμενη μέρα στο ΣΚΑΪ.
Πώς σου φαίνεται τώρα η ατομική σύμβαση εργασίας; Σ’ αρέσει που ανανεώνεται καθημερινά; Πώς αισθάνεσαι όταν δεν ξέρεις αν θα έχεις δουλειά στο τέλος της ημέρας, ηλίθιε;
Την πρώτη Κυριακή που άνοιξαν τα μαγαζιά σου έλεγα οτι στην ουσία προσπαθούν να καταργήσουν την κυριακάτικη αργία όλο το χρόνο, σε όλα τα μαγαζιά, και σιγά σιγά να καταργήσουν την κυριακή σε όλους τους κλάδους. Σου έλεγα οτι μας θέλουν να δουλεύουμε και τις κυριακές, και τις αργίες. Αλλά εσύ γκρίνιαζες γιατί ήθελες να πας να ψωνίσεις. Μου έλεγες: “δεν προλαβαίνω τις άλλες μέρες. Τι θα πάθουν αν ανοίξουν μια κυριακή να ψωνίσουμε και εμείς;”
Τώρα που έχεις άπλετο χρόνο γιατί δεν πας για ψώνια; Τρέξε. Τα μαγαζιά είναι ανοιχτά όλες τις κυριακές. Γιατί δεν πας, ηλίθιε;
Σήμερα σου λέω οτι έρχονται και χειρότερα. Ό,τι έχει απομείνει απο τα δικαιώματα που είχες μέχρι σήμερα θα πάψει να ισχύει.  Η σταθερή δουλειά, το 8ωρο, η ασφάλιση, η αποζημίωση, οι τριετίες, ο μισθός, τα δώρα, οι άδειες, τα επιδόματα, οι αργίες, οι κυριακές, ΟΛΗ η ζωή που ζούσες μέχρι τώρα θα είναι μια μακρινή ανάμνηση.
Μην τολμήσεις να με κατηγορήσεις ότι δεν σου τα είπα. Μάλλιασε η γλώσσα μου αλλά εσύ εκεί…Να πιστεύεις τον ΣΚΑΪ. Μην τολμήσεις να πεις οτι δεν ήξερες.
Κάτσε λοιπόν σπίτι και δες τηλεόραση. Αυτό δεν έκανες τόσο καιρό και έλυσες όλα σου τα προβλήματα; Ό,τι έκανες μέχρι σήμερα, όλες οι επιλογές σου και όλες οι απόψεις που υιοθέτησες έκαναν τη ζωή σου καλύτερη, έτσι δεν είναι; Συνέχισε λοιπόν να ακολουθείς την ίδια τακτική.
Ηλίθιε.
ΠΗΓΉhttps://apolasos.wordpress.com

 shinebarber