Η επίθεση με μαχαίρι στον δήμαρχο Ελευσίνας είναι πρωτοφανής και κατηγορηματικά καταδικαστέα. Η ωμή βία όχι απλώς δεν μπορεί να δώσει λύση σε οποιοδήποτε πρόβλημα, αλλά συνήθως οδηγεί σε ακόμη πιο προβληματικές καταστάσεις.
Ωστόσο, το θλιβερό αυτό επεισόδιο δεν μπορεί και να παραβλεφθεί, καθώς αναδεικνύει τους κινδύνους που παραμονεύουν πίσω από ένα εξουθενωμένο κοινωνικό σώμα, που αισθάνεται ότι δεν ανήκει σε μια ευνομούμενη κοινωνία. Στην Ελλάδα, όλο και περισσότερο, ριζώνει η αίσθηση ότι οι νόμοι είναι άδικοι, ανάλγητοι και ισοπεδωτικοί, οπότε κάθε μορφή αντίδρασης είναι θεμιτή. Ο μέσος Έλληνας έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια βίαιη μεταβολή στην καθημερινότητά του, η οποία απειλεί -σε πολλές περιπτώσεις- την ίδια την επιβίωσή του. Μετά τον αρχικό πανικό που αισθάνθηκε, ο πολίτης πέρασε στη φάση του θυμού, της οργής και τέλος της διάθεσης για εκδίκηση. Όσο «τυφλά» κι αν είναι αυτά τα συναισθήματα, όσο κι αν τα καταδικάζουμε, είναι υπαρκτά και τα βλέπουμε παντού γύρω μας. Στους δρόμους που οδηγούμε, στις υπηρεσίες με τις οποίες συναλλασσόμαστε, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που «βγάζουμε τα εσώψυχά μας»…
Το Κράτος, σε οποιαδήποτε μορφή του, έχει πλέον μετατραπεί σε εχθρό στη συνείδηση πολλών Ελλήνων. Δεν τους υπολογίζει, δεν ενδιαφέρεται για την επιβίωσή τους κι αυτοί έχουν «καθήκον» να του αντισταθούν με κάθε μέσο. Από τις λεκτικές επιθέσεις, μέχρι τη χειροδικία.
Όσο περισσότερο θα ζορίζεται το κοινωνικό σύνολο, τόσο θα πληθαίνουν τα φαινόμενα βίας και τόσο περισσότερο αυτά θα γίνονται ανεκτά -αν όχι και αποδεκτά- από σημαντική μερίδα πολιτών. |
Τα κρούσματα επιθέσεων σε ελεγκτές της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων χθες, η επίθεση στον δήμαρχο Ελευσίνας σήμερα και ό,τι ακολουθήσει αύριο, είναι αποτελέσματα αυτής της «συλλογιστικής». Το λάθος είναι να τ’ αντιμετωπίσουμε επιφανειακά, να τα χρεώσουμε στον «τσαμπουκά» κάποιων κατά συρροή παραβατών ή ψυχικά ασθενών και να τα προσπεράσουμε. Αυτός είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος για να τα δούμε άμεσα να πολλαπλασιάζονται και να κατακλύζουν την κοινωνία μας.
Αν θέλουμε πράγματι να βάλουμε κάποιον φραγμό στο φαινόμενο της αυξανόμενης βίας, θα πρέπει να εντοπίσουμε τα αίτιά της και να προσπαθήσουμε να τα εξαλείψουμε. Τα αρνητικά συναισθήματα που περιγράψαμε παραπάνω λειτουργούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν και τα αίτια που τα προκάλεσαν· άδικα, ανάλγητα και ισοπεδωτικά. Η βία γεννά βία, η οποία με τη σειρά της ανακυκλώνει το πρόβλημα. Εάν τώρα δεν σπάσει αυτός ο επικίνδυνος φαύλος κύκλος, ουδείς μπορεί να προφητεύσει πού θα οδηγηθούμε.
Και το πρώτο που οφείλουμε να κάνουμε είναι ν’ αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη μας, ο ένας προς τον άλλον και όλοι μαζί προς το κράτος. Αλλά και το τελευταίο οφείλει ν’ αλλάξει συμπεριφορά απέναντί μας. Εάν σε ό,τι διαβάζουμε, ακούμε, πληροφορούμαστε, αναζητούμε τη «συνωμοσία» που υπάρχει από πίσω, είμαστε καταδικασμένοι να συνεχίσουμε να ζούμε σε κατάσταση τέλειου παραλογισμού. Εάν όσοι μας διοικούν, εξακολουθούν να υπόσχονται τα πάντα, να μας χτυπούν την πλάτη και εν συνεχεία να μας «κόβουν τα πόδια», δεν θα αποκατασταθεί ποτέ το τεράστιο «ρήγμα» που έχει δημιουργηθεί στην εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στην κρατική εξουσία και το αντίστροφο.
Το επεισόδιο της Ελευσίνας είναι πρωτοφανές, αλλά δεν θα είναι μοναδικό. Όσο περισσότερο θα ζορίζεται το κοινωνικό σύνολο, τόσο θα πληθαίνουν τα φαινόμενα βίας και τόσο περισσότερο αυτά θα γίνονται ανεκτά -αν όχι και αποδεκτά- από σημαντική μερίδα πολιτών. Κι όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις, «η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε».
By Θανος Σταθοπουλος
πηγή http://enypografa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου