Οχληρό. Μας μετράνε, μας κρίνουν και μας συγκρίνουν με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Άντε να καταλάβουν πως πάνε η χαρά και λύπη μαζί. Εκρήξεις και ματαιώσεις. Ο θρύλος και η Ιστορία σε σφιχτό εναγκαλισμό . Η μάχη άνιση και κρατά αιώνες.
Πώς να εξηγήσεις το ανεξήγητο; «Πες μου για τους Δροσουλίτες; Είναι αλήθεια;» Πώς να αποδομήσεις την καρτεσιανή λογική;
« Άμα, έρθω στα Σφακιά, θα τους δω;» Άντε να περιγράψεις τα άκακα φαντάσματα που εμφανίζονται νωρίς νωρίς με τη δροσούλα, την ώρα που ο ήλιος χαράζει. Ολόκληρος στρατός από νεκρούς πολεμιστές με αστραφτερές πανοπλίες προελαύνει προς τη θάλασσα πάνω από το Φραγκοκάστελο.
Οι Δροσουλίτες όπως ονομάστηκαν από την πρωινή εμφάνιση τους, θυμίζουν σε ντόπιους και ξένους τη θυσία των αγωνιστών που υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους το Φραγκοκάστελο.
Εκεί, τον Μάη του 1827, γράφτηκε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της κρητικής ιστορίας , πυροδοτώντας τον ανεξήγητο θρύλο που έφτασε στα πέρατα της γης.
Ένα κάστρο, το Φραγκοκάστελο (όπως το αποκαλούσαν οι Ενετοί), σε μια περιοχή απόκοσμης και άγριας ομορφιάς, στην Επαρχία Σφακίων, ένας παλικάρι από την Ήπειρο και μερικές εκατοντάδες λεβέντες κρητικοί αποτολμούν την ηρωική έξοδο. Εξακόσια παλικάρια πολέμησαν ενάντια σε 8000 Τούρκους.
Άντεξαν μια ολόκληρη βδομάδα αλλά στο τέλος χάθηκαν σχεδόν όλοι. Σύμφωνα με τον θρύλο, τα κορμιά των πολεμιστών αλλά και του γνωστού οπλαρχηγού Νταλιάνη έμειναν άταφα.
Ξαφνικά, ένας δυνατός άνεμος έφερε άμμο την παραλία της «Ορθής Άμμου» και τα σκέπασε.
Πολλά χρόνια αργότερα, κάποιοι κτηνοτρόφοι, είδαν πάνω από την Μονή του Αγίου Χαραλάμπους μια ολόκληρη στρατιά από μαυροφορεμένες σκιές , πεζούς και καβαλάρηδες να βαδίζουν προς την θάλασσα. Τότε θυμήθηκαν την ηρωική θυσία του Χατζή Μιχάλη Νταλιάνη και των πολεμιστών του. Κάπως έτσι γεννήθηκε ο μύθος. Λέγεται ότι κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής , ένα γερμανικό απόσπασμα τρόμαξε τόσο πολύ από τα φαντάσματα των Δροσουλιτών που τράπηκε σε φυγή, πιστεύοντας ότι έγινε απόβαση.
<<Πώς μοιάζουν οι Δροσουλίτες;>>
Θέλω να κάνω πλάκα στη Γερμανίδα αλλά δεν μπορώ. Άντε να εξηγήσεις τα ανεξήγητα . Να μιλήσεις για το Έπος του Διγενή, τα Ακριτικά τραγούδια , τα μοιρολόγια , το θρύλο που έγινε αφήγηση από στόμα σε στόμα και ανακατεύτηκε με τα ηχοχρώματα του τζουρά, του κεμανέ, της βιόλας και της λύρας.
Ακούγοντας ξανά τους «Δροσουλίτες» το εμβληματικό έργο του Νίκου Γκάτσου με τη μουσική του Χριστόδουλου Χάλαρη, συγκινήθηκα και ταξίδεψα με την αέρινη Γαλάνη και τον πόντιο τραγουδιστή Χρύσανθο . «Χάι χάι ο ήλιος δε ρωτάει. Χούι χούι ουτ’ ο Θεός ακούει…», ή «…Ουρανέ μου στείλε μου νερό να ποτίσω την έρημο να φυτρώσει λουλούδι δροσερό στο κορμί μου τ’αέρινο μάνα μου μάνα τον ήλιο σου φέρε μου πάνω στο σταυρό».
Πάνω από την Μονή του Αγίου Χαραλάμπους, στη θέση Θυμέ Κάμπος , ο αγωνιστής Χατζημιχάλης Νταλιάνης με τους ιππείς και στρατιώτες βαδίζουν μέσα στην πρωινή ομίχλη .
Μπορεί οι επιστήμονες να εξηγούν ότι πρόκειται για φαινόμενο αντικατοπτρισμού από πραγματικά γεγονότα που διαδραματίζονται απέναντι στη Λιβύη, ωστόσο η εξήγηση δεν φαίνεται να ικανοποιεί τις ουρές των τουριστών και ντόπιων που ανανεώνουν το ετήσιο ραντεβού για να δουν τους μοναδικούς Δροσουλίτες.
Στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα κυκλοφόρησαν οι «Δροσουλίτες».
«Οδηγημένος από το ύφος και το ηχόχρωμα της μουσικής του Χάλαρη , ο Γκάτσος δανείστηκε για τους Δροσουλίτες τα γλωσσικά, θεματολογικά και υφολογικά στοιχεία από το Έπος του Διγενή και τα Ακριτικά τραγούδια , από τα μοιρολόγια που ανάγονται στους βυζαντινούς χρόνους και, φυσικά από το δημοτικό τραγούδι και τη λαϊκή μας παράδοση. Έτσι, η ποιητική καθαρότητα των στίχων αυτών, γραμμένων σε μια γλώσσα ξεχασμένη από τους αιώνες, προσέδωσε στους Δροσουλίτες διαστάσεις επιτεύγματος», γράφει στο βιβλιαράκι της έκδοσης του cd, του 2006, η ποιήτρια Αγαθή Δημητρούκα , η οποία έχει και την επιμέλεια της έκδοσης.
Ο μύθος και η Ιστορία στήσανε χορό σε ένα από τα πιο αιματοβαμμένα σημεία της Μεσογείου. Κάθε χρόνο στα τέλη Μαΐου, στην επέτειο της μάχης, με την πρωινή δροσιά, οι Δροσουλίτες ακολουθούν την δεκάλεπτη πορεία τους εξάπτοντας τη φαντασία, υπενθυμίζοντας τους αγώνες αλλά και την ανάγκη μας να πιστέψουμε στο άπιαστο ..στο όνειρο.
Σήμερα στο κύμα πέτρα θα πετάξω
Σήμερα χρυσό φλουρί στην αμμουδιά
Σήμερα σκαρί στο πέλαγο θα τάξω
Σήμερα να μου τη φέρει μια βραδιά
(Είπα τραγούδι να σου γράψω-1974 Στίχοι: Νίκος Γκάτσος, Μουσική :Χριστόδουλος Χάλαρης, ερμηνεία: Χρύσανθος)
ΚΩΣΤΟΥΛΑ
ΤΩΜΑΔΑΚΗ
πηγή http://www.matrix24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου