Μεγάλωσα με όνειρα. Πολλά όνειρα.
Στον ύπνο και τον ξύπνιο μου!
Ως μικρό παιδί ονειρευόμουν να γίνω ιεραπόστολος και να πάω στην Αφρική να βοηθήσω τα φτωχά παιδάκια.
Ως έφηβος ονειρευόμουν να γίνω συγγραφέας. Αυτοπεποίθηση στο μηδέν, ένιωθα ότι με αυτόν τον τρόπο δε θα χρειάζεται να εμφανίζομαι πουθενά και ο κόσμος θα διαβάζει μόνο τις λέξεις μου όσο εγώ θα έμεινα κρυμμένος.
Ως μεγάλος ονειρεύομαι να είμαι γερός και να ζω σε έναν ασφαλή κόσμο περικυκλωμένος από παιδιά που θα παίζουμε, θα διαβάζουμε και θα γελάμε όλη μέρα
…
Σε λίγες ημέρες φτάνω τα 45, κι ενώ το κορμί μεγαλώνει, η ψυχή συνεχίζει να αισθάνεται παιδί, συνεχίζει να αναζητά τη ζωή που δεν έζησε…
Μεγάλωσα με όνειρα, πολλά όνειρα.
Στον ύπνο και τον ξύπνιο μου.
Ακόμα και τώρα, για να κοιμηθώ, ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά.
Ονειρεύομαι και αισθάνομαι ευτυχισμένος. Δε με πειράζει αν το όνειρο θα μείνει μόνο όνειρο. Σημασία έχει ότι με παίρνει γλυκά ο ύπνος.
Μα τότε έρχονται τα όνειρα τα δύσκολα, τα «όνειρα» τα γεμάτα άγχος και ανασφάλεια, απειλή και φόβο.
Τα όνειρα γεμάτα πυροβολισμούς, καπνούς και χαλάσματα…
Έχω πολύ καιρό να δω όμορφο όνειρο στον ύπνο μου.
Γι’ αυτό και προτιμώ να ονειρεύομαι στον ξύπνιο!
Κι αυτή η επιγραφή που συνάντησα εχθές με μαχαίρωσε κατευθείαν στην καρδιά.
«Ονειρεύεσαι ή τσάμπα κοιμάσαι;» με ρώτησε ετούτο το πεζούλι.
Μα δεν ήξερα και φοβήθηκα να απαντήσω.
Κάθισα μόνο σαστισμένος να το κοιτώ και σκέφτηκα τα χρόνια που ο ύπνος ήταν γεμάτος από όνειρα, ζαβολιές και αραλίκι. Σκέφτηκα το πολύτιμο δώρο του να είσαι σε ένα ζεστό κρεβάτι και να έχεις την πολυτέλεια να ονειρεύεσαι.
Πόσοι συνάνθρωποί μας σήμερα έχουν στερηθεί αυτό το όνειρο και αυτό το ζεστό κρεβάτι;
«Ονειρεύεσαι ή τσάμπα κοιμάσαι» με ρώτησε ξανά το πεζούλι και του υποσχέθηκα ότι απόψε θα το προσπαθήσω.
Δε θέλω να κοιμάμαι με το φόβο και τη θλίψη στο μαξιλάρι μου.
Απόψε ας ονειρευτούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου