Οι άνθρωποι αυτοί που τους κοιτάς, μα δεν τους «βλέπεις», τους προσπερνάς και συνεχίζεις, διασκεδάζεις, μα όλα τα θες σε τάξη, καθαρά και τακτοποιημένα. Οι άνθρωποι της καθαριότητας των Δήμων. Όλων των Δήμων.
Εκείνοι που με όποιες συνθήκες, εργάζονται για το κοινό καλό και φροντίζουν για την εικόνα της πόλης. Του καθενός μας την πόλη αυτοί τη συμμαζεύουν ακριβώς την ίδια τη στιγμή που όλοι «αφήνουμε» καθετί περιττό μικρό η μεγάλο σκουπίδι στον κοινόχρηστο αέρα μας.
Και μη σπεύσετε, ότι ήταν ωραία ιδέα και μπράβο μου, δεν είναι καθόλου έτσι. Πριν καλά – καλά κοπάσει ο θόρυβος απ’ το Κισαμίτικο Καρναβάλι, επιστρέφω στο γραφείο και ακούω μια γυναικεία φωνή πίσω: «Εμάς μια φωτογραφία, δε μας τράβηξες…»
Ντράπηκα λες και με χτύπησε ρεύμα όταν αντιλήφθηκα το παράπονο μέσα στην προτροπή, ανταποκρίθηκα αμέσως αλλά ένιωσα και σαν να είχα ολιγωρήσει καθοριστικά.
Χάρηκα όμως που χάρηκαν τη στιγμή τους…
Ήταν η στιγμή η δική τους που μεσ’ την παγωνιά, μέσα στο θόρυβο και δίπλα στους ζαλισμένους από χαρά και αλκοόλ, εκείνοι «είχαν ήδη βάλει μπροστά τις μηχανές» με σκούπα και καρότσι. «Να τη βάλεις να τη δούμε στο biskotto», με προτρέπει δεσμευτικά, μα και πολύ ευγενικά η ίδια κυρία.
Ασφαλώς και θα τη βάλω, σας το οφείλουμε όλοι μας, σας ευχαριστούμε που παραμένετε στο καθήκον και απολογούμαστε για τις φορές που σας προσπερνάμε λες και η δίκη σας ανάγκη για ξεφάντωμα και λίγη χαλάρωση είναι μικρότερη από τη δική μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου