Δεν με κοίταζες. Μου είπες: "Δεν σε κοιτάζω γιατί ντρέπομαι"

 

Ήσουν εκεί

Σε συνάντησα χθες στην Ερμού. Εκεί, ανάμεσα στον κόσμο, Παρασκευή απόγευμα. Εκεί ανάμεσα στους περαστικούς με τις σακούλες στα χέρια, εκεί στις βιτρίνες με την ανοιξιάτικη μόδα που σε καλεί να τη φορέσεις οπωσδήποτε για να είσαι in!


Στεκόσουν εκεί και ζητούσες κάτι..Ζητούσες μια βοήθεια, "Μια βοήθεια, σας παρακαλώ", έλεγες.

Ήσουν γύρω στα 60, καθαρός, περιποιημένος.Το κεφάλι σου σκυφτό. Όρθιος, με το χέρι σου απλωμένο δειλά στους περαστικούς.

Σε πλησίασα και σε προσπέρασα βιαστικά. Είχα κατέβει στο κέντρο για μια βόλτα, διάολε, σαν άνθρωπος κι εγώ.

Όμως, εκεί, λίγα βήματα πιο πέρα από σένα, σταμάτησα.... Η φωνή σου με σταμάτησε. Γύρισα να σε δω. Μα πώς; Δεν ήσουν βρώμικος, ρακένδυτος, και όμως ζητούσες βοήθεια; Σάστισα. Δεν ήξερα προς τα πού να πάω. Πήγα μπροστά σε μια βιτρίνα, δήθεν για να χαζέψω.

Η φωνή σου καθαρή στ' αυτιά μου με παρακαλούσε, μας παρακαλούσε.

Έψαξα την τσάντα μου γρήγορα. Μάζεψα ό,τι βρήκα.

Σε πλησίασα. Πριν προλάβω να σου δώσω τη γαμημένη βοήθειά μου, μου είπες "Σ' ευχαριστώ κοπέλα μου". Τα μάτια σου όμως εκεί, καρφωμένα στο δρόμο. Δεν με κοίταζες. Μου είπες: "Δεν σε κοιτάζω γιατί ντρέπομαι".

Με πάγωσες. Σου είπα κι εγώ κάποια λόγια και μου είπες: "Το ξέρω κοπέλα μου, να 'σαι καλά".

Έφυγα γρήγορα, σχεδόν τρέχοντας. Εσύ εκεί όμως... Σε άκουγα. Το μόνο που ένιωθα ήταν ένας κόμπος στο λαιμό και μια συναισθηματική έκρηξη, βουβή μεν, που δεν πίστευα ότι θα τη νιώσω για έναν ξένο. Τα γυαλιά ηλίου την έκρυψαν καλά από τα αδιάκριτα μάτια των περαστικών.

Εσύ εκεί, ανάμεσα στους πολλούς... η φωνή σου ίσα ίσα που έφτανε στα αυτιά μου, Ήμαστε πλέον μακριά.

Δεν γύρισα, γαμώτο μου, να σε κοιτάξω καθώς απομακρυνόμουν. Απλά έφυγα - να γλιτώσω από το συναίσθημά μου;

Οι βιτρίνες με καλούσαν να μπω. Μπήκα στην πρώτη που βρήκα. Σιχάθηκα. Βγήκα γρήγορα.

Άναψα τσιγάρο σ' ένα πεζούλι της Ερμού, εκεί ανάμεσα στους τουρίστες, στους περαστικούς, εκεί ανάμεσα σε σένα, ακόμα κι αν ήσουν πλέον μακριά.

Εκεί ανάμεσα στα γέλια και στις φωτογραφίες ήμουν κι εγώ, σκιά του εαυτού μου πλέον για την επόμενη ώρα. Ένα βιβλίο για τα μικρά μου με έκανε να χαμογελάσω λίγο.

Δεν σε βρήκα εκεί όταν έφευγα.

Δεν σε είδα.

Δεν πρόλαβα να ρωτήσω το όνομά σου τουλάχιστον. Δεν ρώτησα για σένα. Μόνο βοήθεια σου 'δωσα, εκεί στην Ερμού, στην καρδιά της Αθήνας.
Αγγελική

imerologioanergou.gr