Στήριγμα για εργαζόμενους-Σύλλογος Εργ. Δήμου Χαλανδρίου

 

 Λίγο πριν στηθεί η κάλπη για την ανάδειξη του νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Χαλανδρίου, η απερχόμενη πρόεδρος Σοφία Κορωναίου προβαίνει σε έναν σύντομο απολογισμό της διετίας που πέρασε (Τετάρτη 18 Μαρτίου οι εκλογές για νέο Δ.Σ. στον Σύλλογο Εργαζομένων), δίνοντας έμφαση στη διπλή αποστολή που ανέλαβε το εν λόγω Σωματείο, τόσο σε ό,τι αφορά τη στήριξη των εργαζομένων όσο και στην εκδήλωση αρωγής προς την τοπική κοινωνία.

Συμπληρώθηκε η δίχρονη θητεία του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων του Δήμου Χαλανδρίου και προχωράμε στην εκλογή νέου. Δυο χρόνια έντονης δράσης, αγώνων, δημιουργικότητας, πρωτοβουλιών που παρήγαγαν πολύτιμη παρακαταθήκη και υψηλό κύρος για τον Σύλλογο. Σημαντικότερος στόχος μας από την αρχή η ενότητα και αλληλεγγύη όλων των συναδέλφων, με γνώμονα ότι οι εργαζόμενοι είναι σταθερή και αναντικατάστατη αξία για ένα Δημόσιο προς όφελος της κοινωνίας.

Πορευτήκαμε με αίσθηση της ευθύνης που μας αναλογεί στον καιρό που ζούμε. Ότι πάνω και πρώτα από όλα είναι το δημόσιο συμφέρον και οι δικές μας οι προοπτικές είναι ενταγμένες σε αυτό.

Ως Σύλλογος δεν υπερασπιστήκαμε τα στενά εργασιακά μας θέματα. Υπερασπιστήκαμε με συνέπεια και αγωνιστικότητα όλες τις δημόσιες δομές. Τις δομές αυτές που ανήκουν στους δημότες και πρέπει να αποδίδουν έργο σε αυτούς.

Σε αυτά τα δυο χρόνια εφαρμογής των πιο σκληρών μνημονιακών μέτρων στους δήμους και τους εργαζομένους τους, με τις διαθεσιμότητες, τις απολύσεις και τις «αξιολογήσεις», δώσαμε από την αρχή το μεγάλο αγώνα για την υπεράσπιση του Δήμου. Γιατί Δήμος χωρίς προσωπικό δεν υπάρχει.

Όλοι οι υπέρμαχοι των μνημονιακών μέτρων αποδιάρθρωσης του κοινωνικού κράτους έβαζαν πάντα ως πρώτο στόχο τους εργαζόμενους, με όπλο τη συκοφαντία. Αντιμετώπισαν τους εργαζόμενους σαν αναλώσιμο εξάρτημα δείχνοντας την απέχθειά τους στη μισθωτή εργασία. Αντιμετώπισαν τους εργαζόμενους σαν κόστος. Σαν να έχουν μόνο υποχρεώσεις, χωρίς δικαιώματα. Σαν να αποτελούν φέουδό τους.

Οι μνημονιακές λογικές στηρίχθηκαν στην απαξίωση της μισθωτής εργασίας, στην ισοπεδωτική απόδοση ευθυνών στους δημόσιους υπαλλήλους, στη δημιουργία του «εύκολου στόχου» που φταίει για τα πάντα. Και βασισμένοι σε αυτό προσπάθησαν να επελάσουν σε κάθε εργασιακό δικαίωμα, σε κάθε συνδικαλιστική ελευθερία.

Η δική μας η ευθύνη, η ωριμότητα, η πρόνοια και ο στόχος μας, ήταν και παραμένει να μην κλειστούμε στα «δικά μας», στον εργασιακό μας χώρο. Να μην «προφυλάξουμε» τα «δικά μας», μένοντας αδιάφοροι με όσα συνέβαιναν στην υπόλοιπη κοινωνία.

Αγωνιστήκαμε σταθερά για να μην απολυθεί κανείς συνάδελφος με τις διαδικασίες των διαθεσιμοτήτων, για να μην αποψιλωθεί καμία υπηρεσία και κανένα τμήμα. Προχωρήσαμε σε κινητοποιήσεις ανοιχτές, στο κέντρο του Χαλανδρίου, σε μαζικές Γ.Σ., σε συμβολικές καταλήψεις που δεν υποτιμούσαν ή αγνοούσαν τις ανάγκες των συμπολιτών μας. Συντονιστήκαμε με την Ομοσπονδία μας, συμμετέχοντας σε όλες τις κεντρικές κινητοποιήσεις. Υπερασπιστήκαμε με την παρουσία μας σε όλα τα δικαστήρια που χρειάσθηκε τους συναδέλφους Σχολικούς Φύλακες που είχαν εκδιωχθεί, αλλά και κάθε συνάδελφο που διεκδικούσε το δικαίωμα στην εργασία. Δεν θεωρήσαμε ότι κάθε αίτημα συναδέλφου είναι πάντα δίκαιο, αλλά στηρίξαμε ως το τέλος κάθε δίκαιο αίτημα έστω και ενός συναδέλφου ή συναδέλφισσας. Αντιπαλέψαμε σθεναρά και συγκροτημένα τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, άμεσες ή έμμεσες, φανερές ή συγκαλυμμένες.

Οι πολύ πλατιές συνεργασίες που αναπτύξαμε με άλλους Συλλόγους εργαζομένων, με τους τοπικούς φορείς και την κοινωνία της πόλης μας, αποτυπωνόταν στην εκτεταμένη έως καθολική υποστήριξη των αιτημάτων και πρωτοβουλιών μας. Αλλά και το ότι το Δημοτικό Συμβούλιο συμπαραστεκόταν ομόφωνα στις πρωτοβουλίες και τα αιτήματά μας είναι άλλη μια απόδειξη της αποδοχής, της αποτελεσματικής δράσης και κύρους του Συλλόγου μας.

Κανείς δεν μπορεί, και δεν δικαιούται, να πει ότι οι εργαζόμενοι του Δήμου Χαλανδρίου, εκφραζόμενοι συλλογικά μέσα από το Σωματείο τους, υποτίμησαν, προσπέρασαν ή αδιαφόρησαν για το τι συμβαίνει γύρω μας. Ότι ασχολήθηκαν με τα «συντεχνιακά» τους θέματα. Ότι στάθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων.

• Προωθήσαμε και δημιουργήσαμε εξελίξεις, αφού αναδείξαμε θέματα με τρόπο που να συσπειρώνουν και να ευαισθητοποιούν την τοπική κοινωνία. Αναζητήσαμε τρόπους που να συνδέουν τον Σύλλογό μας με τις ανάγκες των συμπολιτών μας.

• Πήραμε την πρωτοβουλία μαζί με άλλους συλλόγους και συγκαλέσαμε πλατιά συνάντηση με τους γιατρούς και τους ασφαλισμένους για να μην κλείσει το υποκατάστημα του ΕΟΠΥΥ στο Χαλάνδρι, μαζί με τους συλλόγους των εργαζομένων στα νοσοκομεία της περιοχής μας για να μην υποβαθμιστούν περαιτέρω, βρεθήκαμε μαζί με τους γονείς στον αγώνα για να μην κλείσει το 2ο Λύκειο στο Χαλάνδρι.

• Ανοίξαμε θέματα για τις κακοποιημένες γυναίκες, τις εξαρτήσεις, πραγματοποιώντας εκδηλώσεις με ειδικευμένους επιστήμονες. Αναδείξαμε την αναγκαιότητα της κοινωνικής αλληλεγγύης στηρίζοντας παιδικά ιδρύματα, με δράσεις, προσφορές αλλά και με την ίδια μας τη συμμετοχή. Πραγματοποιήσαμε δωρεάν μαθήματα εικαστικών για παιδιά. Στηρίξαμε έμπρακτα συναδέλφους αλλά και συμπολίτες μας σε δύσκολες περιόδους.

• Μεγάλη παρακαταθήκη για την Υγεία είναι η ίδρυση Τράπεζας Αίματος, που καλύπτει όχι μόνο τους εργαζόμενους αλλά και έκτακτες ανάγκες δημοτών, θέλοντας να δείξουμε ότι το ενδιαφέρον για την υγεία και τον άνθρωπο δεν περιορίζεται στα όρια ενός σωματείου, αλλά αποτελεί ένδειξη αλληλεγγύης και ανθρωπισμού.

• Καθιερώθηκε για πρώτη φορά δωρεάν νομική υποστήριξη για όλους τους υπαλλήλους του Δήμου, που καλύπτει θέματα όχι μόνο εργασιακά, αλλά και υποθέσεις που αφορούν στις οικονομικές και δανειακές υποχρεώσεις, την προστασία από τις τράπεζες κ.λπ.

Μέσα από τις κοινωνικές δράσεις και πρωτοβουλίες χτίσθηκε και μια άλλη σχέση με την τοπική κοινωνία. Κανείς δεν μπορεί και δεν δικαιούται να απαξιώνει πια ισοπεδωτικά τους δημοτικούς υπαλλήλους, να επιβεβαιώνει, ή ακόμη και να δικαιώνει, όλη τη συκοφαντία που καλλιεργήθηκε για την εφαρμογή των μέτρων που καταστρέφουν την Αυτοδιοίκηση. Κανείς δεν δικαιούται να μεταφέρει όλες τις ελλείψεις και τις συνέπειες της έως τώρα εφαρμογής των μνημονίων, ή τις δικές του ανεπάρκειες, στους εργαζόμενους. Να τους μετατρέπει σε εξιλαστήριο θύμα.

Η δική μας η ευθύνη, η πρόνοια και ο στόχος μας, ήταν και παραμένει να μην κλειστούμε στα «δικά μας», στον εργασιακό μας χώρο. Να μην «φυλάξουμε» τα δικά μας, μένοντας αδιάφοροι με όσα συνέβαιναν στην υπόλοιπη κοινωνία.

Όλα αυτά δεν λειτούργησαν μόνο ως μορφές αγώνα ή αντιμετώπισης μέτρων, αλλά και ως τρόποι διαμόρφωσης κοινωνικής συνείδησης. Ένταξης όλων μας στις συλλογικές διαδικασίες, στην περαιτέρω ευαισθητοποίηση και συμμετοχή στις κοινωνικές διεργασίες. Όλοι μας γίναμε πιο ώριμοι από τους αγώνες και το συστηματικό άνοιγμα του Συλλόγου στην τοπική κοινωνία στις συλλογικές διαδικασίες. Εμπεδώσαμε την ανάγκη της ενότητας των εργαζομένων και προσπαθήσαμε να συμβάλλουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στην κοινωνική συνοχή, στην κοινωνική αλληλεγγύη.

Τώρα, στις νέες ελπιδοφόρες πολιτικές συνθήκες που έχουν ανοιχθεί στη χώρα με τη νέα κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι μόνο καλά μπορούν να περιμένουν. Το νέο Δ.Σ. που θα εκλεγεί, αξιοποιώντας τις υποδομές και τις παρακαταθήκες της προηγούμενης περιόδου, μπορεί από καλύτερες συνθήκες να συνεχίσει αυτή την πορεία, να προωθήσει τα θέματα που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και ο Δήμος για να λειτουργήσει καλύτερα. Σημαντική προϋπόθεση να βρίσκεται στο επίκεντρο η ενότητα και η δραστηριοποίηση όλων των εργαζομένων και σταθερή προτεραιότητα το δημόσιο συμφέρον και τα δικαιώματα των συναδέλφων. Γιατί η σχέση, η στάση και ο σεβασμός προς τους εργαζόμενους αποτελεί και κριτήριο για τη σχέση με την κοινωνία.

πηγή http://enypografa.gr