Ώρες αγωνίας
Ο συνάδελφος οδηγός απορριμματοφόρου ξεκίνησε τη Δευτέρα για δουλειά και δεν έχει γυρίσει ακόμα σπίτι του. Οι σκέψεις μας είναι μαζί του, στο πλευρό της οικογένειας του, οι ευχές μας να γίνει καλά, να είναι ξανά κοντά μας.
Μια ακόμα Μαύρη Δευτέρα ξημέρωσε για τους εργαζόμενους στους δήμους. 1 νεκρός και 4 ακόμα σοβαρά τραυματίες. Τα
τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα από το καλοκαίρι η κατάσταση με τους
νεκρούς και τσακισμένους εργάτες στην καθαριότητα των δήμων είναι
τραγική. Έχουμε χάσει το μέτρημα. Σε λίγο στα αμαξοστάσια θα κάνουμε προσκλητήριο νεκρών …
Όταν το φαινόμενο των εργατικών “ατυχημάτων” παίρνει τέτοιες διαστάσεις σε ένα κλάδο, αιτία δεν είναι «η κακιά η ώρα». Αιτία είναι
η εντατικοποίηση της εργασίας λόγω της έλλειψης προσωπικού, οι
ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα κακοσυντηρημένα παλιά μηχανήματα, τα
λειψά έως ανύπαρκτα μέσα προστασίας, η εγκληματική αδιαφορία των
υπευθύνων. Υπεύθυνες είναι οι πολιτικές όλων των κυβερνήσεων, της
πλειοψηφίας των δημάρχων και το σύστημα που βλέπει ως κόστος την
υγιεινή και ασφάλεια μας, ως κόστος την ανανέωση μηχανημάτων και
υποδομών και θυσιάζει τις ζωές μας. Τα εργατικά “ατυχήματα” είναι εργοδοτικά εγκλήματα.
Παρόμοια είναι η κατάσταση και στο αμαξοστάσιο του δήμου μας.
Παμπάλαια μηχανήματα με ελλείψεις και βλάβες, ελλιπής προσανατολισμός
στη προστασία της υγιεινής και της ασφάλειάς μας, πίεση να βγει η
δουλειά, να βγει ο τομέας, άστατα ωράρια που πατάνε στην 24ωρη
λειτουργία, υποδομές που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και σε
μας πλήθαιναν τα εργατικά ατυχήματα και όλοι συζητάγαμε ότι είναι θέμα
χρόνου να έχουμε αυτήν την εξέλιξη. Αδιαφορία για τους εργαζόμενους,
αποποίηση ευθυνών, κατάτμηση των εργαζομένων ανάλογα με τη σχέση
εργασίας, ακόμα και στα μέσα ατομικής προστασίας και την ιατρική
παρακολούθηση, συνειδητή προσπάθεια απαξίωσης με κάθε ευκαιρία του
σωματείου μας που δεν είναι του χεριού τους. Είναι σοβαρές οι ευθύνες
της Δημοτικής Αρχής για όλα αυτά.
Τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα, αν δεν αγωνιστούμε όλοι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Αν δεν απαιτήσουμε με συλλογικό τρόπο, τώρα και όχι αύριο, νέα
μηχανήματα, νέες υποδομές, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, πλήρη
συστήματα ασφαλείας, ανθρώπινα κανονικά ωράρια. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποδεχθούμε ως κανονικότητα να τσακίζεται κάθε λίγο ένας από εμάς.
Το σωματείο πήρε πρωτοβουλία και
απαιτεί από την Κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς την πλήρη διερεύνηση
των συνθηκών του εργατικού “ατυχήματος” (αν ήταν υπερφορτωμένο, αν είχε
γίνει η προβλεπόμενη συντήρηση, κατάσταση ελαστικών κ.α.). Θα
επανέλθουμε… Για να είναι αυτό το «ατύχημα» το τελευταίο…
Από το ΔΣ του Σωματείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου