Κι ενώ έπινα τον καφέ μου σε μια παραλία που ήδη είχε αδειάσει, ακούω φωνή να μου λέει σε σπαστά ελληνικά
"κυρία μπορώ να έχω την φωτιά σας;"
Σηκώνω τα μάτια και βλέπω έναν λεβέντη παλληκαρο ξανθό γαλανοματη με διαυγες βλέμμα και καθάριο παρουσιαστικό.
Ο Αλέξανδρος από το Βελιγράδι!
Ενας φοιτητής του εκεί Πολυτεχνείου του τμήματος πολιτικών μηχανικών.
Αφού ανταλλάξαμε τις κορωνοεμπειριες μας και μου είπε τα της σχολής του, μου ανέπτυξε μετά το εκπαιδευτικό σύστημα της Σερβίας.
Στάθηκα με ανοιχτό στόμα μαθαίνοντας ότι στην δική τους Α' γυμνασίου που αντιστοιχεί στην δική μας Γ', καθώς έχουν οκταταξιο διευρυμένο Δημοτικό σχολείο, διδάσκονται Ιλιάδα και Οδύσσεια από το πρωτότυπο, καθώς και Λατινικά.
"Εγώ κυρία αγαπώ πολύ τα αρχαία Ελληνικά, μου έδωσε η φιλόλογος μου βιβλία με αρχαιοελληνικα κείμενα και δίπλα μετάφραση στα Σερβικα κι έτσι μπορώ να τα διαβάσω σωστά, να τα καταλάβω απόλυτα αλλά δεν μπορώ να τα μιλήσω επειδή με μπερδεύουν τα Νέα Ελληνικά"
Προσπαθώντας δε να μου περιγράψει το ταξίδι του από Σερβία μέχρι Ελλάδα και την εμπειρία του από την διάσχιση των Σκοπίων, με κοίταξε με ένα κουταβισιο βλέμμα μην ξέροντας πως να αναφερθεί στην χώρα στα βόρεια σύνορα μας.
" Εεεεεε...... Βόρεια Μακεδονία;"
Κι όταν του απάντησα χαμογελώντας με την αμηχανία του "όχι, Αλέξανδρε, Σκόπια", με ένα πλατύ χαμόγελο μου είπε τελικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου