"Πήγα σ' ένα γιατρό που μου ανακοίνωσε πως κάτι σοβαρό συμβαίνει. Του είπα να μη μιλάμε με μισόλογα και να μου πει ό,τι είναι, για να ξέρω κι εγώ τι να κάνω και να πάρω τις αποφάσεις μου.
Πήρα τη γυναίκα μου και πήγαμε σε ένα μπαράκι, χτύπησα τέσσερα ουίσκι απανωτά, κάπνισα κι ένα πακέτο τσιγάρα
και είπα από μέσα μου μερικά πράματα, δεν τα εξομολογήθηκα σε κανέναν.
52 μέρες στο νοσοκομείο, τα είδα όλα.
Ήμουν με τα σωληνάκια από τους ορούς κι ερχόταν ο άλλος και μου έλεγε: ''Μπορούμε να βγούμε μαζί μια φωτογραφία;''
Εκείνο που με έκανε πολλές φορές να δακρύσω ήταν οι συνάδελφοι που ήταν δίπλα μου. Ο Σπύρος Παπαδόπουλος
ήταν συνέχεια εκεί, καθόταν σε μια καρέκλα ο άνθρωπος και ξενυχτούσε, που μέχρι τότε είχαμε πει μόνο ένα γεια. Ήταν συγκινητικό.
Δύναμη μου δίνει το πολύτιμο δώρο, η ζωή. Είναι όμορφη η ζωή.
Αργά το κατάλαβα."
Τάκης Σπυριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου