Μυρίζοντας μόνο Γιασεμί (1994)

Ημίωρη ταινία-ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία του Γιάννη Οικονομίδη με θέμα
τα κρατητήρια της γερμανικής Κομαντατούρ (Διοικητήριο) την περίοδο της
Κατοχής στο κέντρο της Αθήνας, με έμφαση στο ανθρώπινο δράμα της
κράτησης και της εξαθλίωσης. Στον άγνωστο χώρο σε πολλούς του κτηρίου
της Εθνικής Ασφαλιστικής που επιτάχθηκε από τους Γερμανούς το 1941, έξι
μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, η ιστορία παραμένει «ζωντανή».
Με βασικό αφηγηματικό άξονα τα προσωπικά χαράγματα των κρατουμένων
στους τοίχους, ο φακός περιδιαβαίνει τα υπόγεια του μεγάρου της οδού
Κοραή ανασύροντας μνήμες από τα βάσανα των θυμάτων της ναζιστικής
κατοχής. Στους τοίχους των θαλάμων παρακολουθεί κανείς τις πρόχειρα
χαραγμένες επιγραφές των κρατουμένων: ονόματα, ημερομηνίες, μηνύματα,
σκίτσα με πορτραίτα, νότες, καράβια κ.ά.Ταυτόχρονα, η ταινία αναζητεί
τον ελάχιστο απόηχο της θυσίας τους στη σύγχρονη Αθήνα, αποτυπώνοντας
πλάνα της πόλης της δεκαετίας του ’90, καθώς και το ίδιο πολυσύχναστο
πέρασμα, την Πλατεία Κοραή, που καθημερινά διασχίζουν οι πολίτες με
βιαστικό βηματισμό σαν να μη γνωρίζουν το κομμάτι ιστορίας που έχει εκεί
διατηρηθεί. Το κείμενο έγραψε ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς. Προβάλλονται
κινηματογραφικά πλάνα αρχείου και φωτογραφικό υλικό από την περίοδο της
γερμανικής Κατοχής στην Αθήνα, καθώς και αποσπάσματα από τις ταινίες
«Ψηλά τα χέρια Χίτλερ», «Ο Θρίαμβος της Θέλησης», «Ο Καιρός του Γκέτο».


Το ντοκιμαντέρ που τον τίτλο του δανείστηκε από τη φράση «Μόνο
μυρίζοντας γιασεμί», χαραγμένη σε κάποιο τοίχο της φυλακής, διακρίθηκε
το 1994 στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας.


Έτος παραγωγής: 1994


Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr