Εντάξει, ο Τζαμτζής δήλωσε ότι προτιμάει το σκατό του να το βουτάει στον καφέ γιατί δεν έχει παξιμάδι, και έπεσαν πάνω του να τον φάνε γιατί αυτές οι γεύσεις είναι πολύ γκουρμέ για την Ελλάδα. Η δήλωση του Γιώργου Καλαντζή την Τρίτη όμως πως “υπάρχουν βουλευτές που δεν έχουν για να ζήσουν” μας αναγκάζει να δούμε κατάματα το δράμα του Έλληνα βουλευτή.
Ο Έλληνας βουλευτής είναι υποχρεωμένος να τρέχει σε γάμους, βαφτίσια και κηδείες. Σε γλέντια και πανηγύρια, επετείους και γιορτές. Σε γενέθλια, συνεστιάσεις, μέχρι και σε παιδικά πάρτι. Αυτός είναι ο σταυρός του βουλευτή, αν θέλει να εκλεγεί. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί πολύ απλά αν δεν το έκανε αυτό δεν θα έβλεπε την βουλευτική έδρα ούτε με το κιάλι.
Όλα τα παραπάνω χρειάζονται χρήματα, και μέσα σε όλα αυτά δεν έχουμε υπολογίσει ούτε τα δωράκια, ούτε τις βόλτες τους, ούτε τα ταβερνάκια και τις λοιπές ιστορίες. Ούτε βέβαια και τις εμφανίσεις τους στις τηλεοπτικές οθόνες που κοστίζουν αρκετά. Για όλα αυτά δεν φτάνουν ούτε τα 8 χιλιάρικα που παίρνουν μέσο όρο συν τα όσα καθαρίζουνε από τη συμμετοχή στις επιτροπές.
Ο βουλευτής στην αστική αντιπροσωπευτική Δημοκρατία που υποτίθεται πως έχουμε επιλέξει ως σύστημα, είναι αυτός που αντιπροσωπεύει τον λαό. Και αντιπροσωπεύει τον λαό επειδή ο λαός αναγνωρίζει πως είναι άξιος να το κάνει.
Μέσα στους χώρους δουλειάς, τα κοινωνικά δίκτυα και τις γειτονιές, υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι που είναι έτοιμοι και θέλουν να προσφέρουν στην κοινωνία. Για να μπορέσουμε να αναδείξουμε αυτούς, θα πρέπει επιτέλους να στείλουμε στο σπίτι τους τους άλλους.
Γι’ αυτό και τα εχέγγυα που θα πρέπει να επιχαίρουν οι βουλευτές θα πρέπει απλώς να τους κάνει τις πρακτικές ανάγκες πιο εύκολες. Όλα τα άλλα που αφορούν την κοινωνική τους παρουσία, αλλά κυρίως την επανεκλογή τους, θα πρέπει, και είναι, δικό τους πρόβλημα.
Αυτοί που βλέπουμε σήμερα στο κοινοβούλιο είναι αυτοί που έχουν καταφέρει με κάθε μέσο να είναι οι πιο δημοφιλείς. Αυτοί που καταφέρνουν να ακούγεται το όνομά τους σε τηλεοράσεις και να γράφεται σε εφημερίδες, είναι και αυτοί που καταφέρνουν να εξασφαλίσουν τελικά μία έδρα.
Γι’ αυτό και σήμερα έχουμε υπουργό Υγείας έναν τηλεβιβλιοπώλη, κυβερνητικό εκπρόσωπο ένα πανελίστα του Μπράβο Ρούλα, και υπουργό Πολιτισμού αυτόν που τάιζε πίτσες τον Βασίλη Λεβέντη. Γι’ αυτό και έχουμε σήμερα πρόεδρο της βουλής κάποιον σαν αυτόν τον Καλαντζή.
πηγή http://rebeliskos.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου