Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Γιάννης Ράμος: Όταν ο Ρωμαίος πουλάει την Ιουλιέτα για μια δόση..

 
Στο θέατρο «Βυρσοδεψείο» ανεβαίνει «Η μαύρη ζάχαρη» που σκηνοθετεί ο Γιάννης Ράμος, ένας, όπως λέμε, Έλληνας του εξωτερικού, που άφησε τη Σουηδία όπου έμενε, για να έρθει να κάνει θέατρο στην πατρίδα του. Τους λόγους εξηγεί ο ίδιος…

Γιατί ένας Έλληνας γεννημένος, μεγαλωμένος και σπουδασμένος στη Σουηδία να αφήσει την ασφάλεια μιας οργανωμένης και οικονομικά ακμαίας κοινωνίας και να έρθει στην Ελλάδα; «Δεν φαντάζεστε πόσες φορές μου έχουν κάνει την ίδια ερώτηση» μου λέει γελώντας ο Γιάννης Ράμος. Παραδέχεται, ωστόσο, ότι υπάρχει δίχτυ ασφαλείας. «Η Σουηδία για μένα είναι ένα εισιτήριο μακριά. Ανά πάσα στιγμή επιστρέφω και δεν έχω κανένα εμπόδιο να υπερκεράσω, καμία διαδικαστική δυσκολία, από αυτές που αντιμετωπίζουν όσοι μεταναστεύουν».


Οι αρχικές σπουδές του αφορούν τις πολιτικές επιστήμες και τη διοίκηση επιχειρήσεων, αλλά τελικά τον κέρδισε η υποκριτική. Σπούδασε στη Σχολή Θεοδοσιάδη κι έπειτα συνεργάστηκε με τον Γιάννη Κακλέα και την Ελένη Σκότη ως ηθοποιός. Επέστρεψε στη Σουηδία για να σπουδάσει σκηνοθεσία και στην κρατική σκηνή του Γκέτεμποργκ πρωτοσκηνοθέτησε το έργο «Ψύχωση 4.48» της Σάρα Κέιν. Η σκηνοθεσία της «Μαύρης ζάχαρης», που ανεβαίνει στο «Βυρσοδεψείο» ανήμερα την Πρωτομαγιά, ήρθε μάλλον τυχαία. Συνεργάστηκε τον χειμώνα με τη Φρόσω Ράλλη για τον «Ντετέκτιβ Πουαρό» που ανέβασε στο Μουσείο Αυτοκινήτου κι εκεί γνωρίστηκε με τον ηθοποιό Πάνο Νάτση, ο οποίος με μια ομάδα νέων ηθοποιών ετοίμαζε τη «Μαύρη ζάχαρη». Το «πέρνα μια βόλτα να πεις τη γνώμη σου» μετατράπηκε γρήγορα σε σκηνοθετική γραμμή.

«Με ρωτήσατε πριν γιατί ήρθα στην Ελλάδα. Για να κάνω θέατρο στην ελληνική γλώσσα, να δουλεύω με τον ελληνικό λόγο. Έπειτα η χαοτική Ελλάδα αφήνει ένα περιθώριο δημιουργίας που η οργανωμένη κοινωνία δεν επιτρέπει, όσο κι αν σε βοηθά με άλλους τρόπους. Εδώ κάνεις πράγματα από το τίποτα. Η “Μαύρη ζάχαρη” ανεβαίνει low budget – πιο low δεν έχει, ειλικρινά. Αυτό όμως ανοίγει πόρτες σε ιδέες, ευρηματικότητα, συνεργασία. Υπάρχει ακόμη μια εντελώς διαφορετική ανθρώπινη κυψέλη στην Ελλάδα, δεν έχει χαθεί». Πέρα από τον ελληνικό λόγο, υπάρχει και το συναίσθημα, αυτό που συναντάς στα λόγια κάθε Έλληνα που ζει μακριά από την Ελλάδα. «Μου έλειψε, ναι. Αλλά ένιωθα κι ενοχικά που όλοι οι φίλοι εδώ βίωναν την κρίση και εγώ ζούσα προστατευμένος στο λευκό κουβούκλιο της Σουηδίας».

Θέατρο εκτός… θεάτρου

Η παράσταση που ανεβαίνει στο «Βυρσοδεψείο» είναι για τον Γιάννη Ράμο «θέατρο που ανεβαίνει σε μη θεατρικό χώρο. Οι δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν – δεν έχεις, π.χ., από πού να κρεμάσεις τα φώτα – είναι που κεντρίζουν τη δημιουργικότητα. Η παράσταση κινείται σε όλο τον τεράστιο, αχανή χώρου του “Βυρσοδεψείου”. Για την ακρίβεια, οι τρεις θεματικές του έργου, ο παράδεισος, η κόλαση και η γη, ζωντανεύουν σε τρεις διαφορετικούς χώρους. Όλη η παράσταση έχει κίνηση». Το έργο – ίσως να έχετε δει την ταινία «Candy» με τον Χιθ Λέτζερ, από το ομώνυμο βιβλίο – πραγματεύεται τον μεγάλο έρωτα ενός νεαρού ζευγαριού και το βύθισμά του στην ηρωίνη. «Για μένα έχει υπότιτλο το έργο. “Παραμύθια για μεγάλους”. Είναι ένα “παιχνίδι” μεταξύ παραμυθιού και παραμύθας, μια πορεία από το απόλυτο ροζ του έρωτα στο σκότος της εξάρτησης. Έτσι το δούλεψα σκηνοθετικά. Αποδομείται το παραμύθι, όπως και οι ήρωες, σιγά - σιγά». Η θεατρική μεταφορά του Χρήστου Καρασαββίδη είναι κινηματογραφική, με πολλές, γρήγορες αλλαγές χρόνου. Στην παράσταση, παρά το σκληρό θέμα της ή ίσως εξαιτίας αυτού, προσπαθεί να αποφύγει τις σκληρές στιγμές. «Δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν σύριγγες, υπάρχει η σκληρότητα του αποτελέσματος». Στις πρόβες βοήθησαν πολύ δύο φίλοι ηθοποιοί, πρώην χρήστες (που δεν συμμετέχουν στην παράσταση) σε ό,τι αφορά την κινησιολογία, τον τρόπο ζωής και σκέψης, το στερητικό σύνδρομο, το μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο εξαρτημένος. «Πουλάς το κορμί σου, πουλάς τον απόλυτο έρωτα. Είναι σαν να πουλά ο Ρωμαίος την Ιουλιέτα για μια δόση» λέει ο Γιάννης Ράμος «κι αυτό δεν είναι θεατρική σύμβαση, αλλά η απόλυτη σκληρή πραγματικότητα». Η παράσταση όμως δεν μιλά μόνο για την ηρωίνη, «αλλά για την ανάγκη των νέων ανθρώπων να βρουν διέξοδο στην ψευδαίσθηση. Η χρήση χαπιών και ψυχοτρόπων είναι ασύστολη στην Ελλάδα, είναι το νομότυπο ναρκωτικό μας».

INFO «Βυρσοδεψείο», Ορφέως 174, Βοτανικός Κρατήσεις: 6972146337 & 210 3453203. Παραστάσεις: 1 έως 30 Μαΐου, Πέμπτη στις 21.30 & Παρασκευή στις 21:00. Είσοδος: 12 ευρώ κανονικό, 8 μειωμένο και 5 ατέλειες / Διάρκεια: 80 λεπτά. Παίζουν: Κρίστελ Καπερώνη, Πάνος Νάτσης, Ηλίας Γκογιάννος.

* Η παράσταση ανεβαίνει με την υποστήριξη του ΚΕΘΕΑ, στο οποίο προσφέρεται μέρος των εσόδων
http://www.topontiki.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου