Η επανάσταση μπορεί να περιμένει

της Κατερίνας Γκαράνη

Είναι κουραστικό να τους παρακολουθείς, είναι άνευ λόγου να σχολιάζεις τις δηλώσεις τους, είναι άνευ αξίας να κάνεις προτάσεις για την οποιαδήποτε αλλαγή στην χώρα. Η ελληνική υπαλληλική κυβέρνηση των Βρυξελλών αλλά και τα αντιπολιτευτικά κόμματα ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα που βιώνει ο Έλληνας. 

Αλλά ούτε ο Έλληνας έχει καμία σχέση με τον διπλανό του Έλληνα.  Επικρατεί ένα επιμελημένο χάος με τους μισούς πολίτες να αγωνιούν για αυτά που θα χάσουν και τους υπόλοιπους να έχουν χάσει τα πάντα. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ καμία κοινή πορεία αντίστασης για όλα τα μέτρα που περνούν από πόρτες, παράθυρα και χαραμάδες στο παράρτημα των Βρυξελλών με το όνομα Ελληνικό Κοινοβούλιο. Δεν γίνεται ο ένας να κλαίει για την μηνιαία του μείωση στο μισθό ή στην σύνταξη και ο άλλος να ξέρει ότι από την 1η Ιανουαρίου του 2017 θα μείνει χωρίς σπίτι λόγω του νόμου κατάσχεσης πρώτης κατοικίας. Ο ένας κλαίει για το χαράτσι στο τρίτο εξοχικό του και ο άλλος δεν έχει πλέον μπαλκόνι να φουντάρει. Ο ένας γκρινιάζει που το πετρέλαιο κίνησης αυξήθηκε και θα κοστίζουν τα πήγαινε-έλα με το 3,500 κυβικά αυτοκίνητο για τα καλοκαιρινά μπάνια και ο άλλος  χωρίζει το γάλα εβαπορέ σε 7 μερίδες από 2 για να πιει το παιδί του όλη την εβδομάδα. 

Δεν έχουμε κοινά προβλήματα για να έχουμε  κοινές δράσεις και κοινές απαιτήσεις. Και το σημαντικότερο είναι ότι όλοι έχουμε στραμμένο το βλέμμα στο δικό μας πρόβλημα στρουθοκαμηλίζοντας για αυτό που συμβαίνει ιδιοκτησιακά σε όλη την χώρα. Κοιτάμε τι θα γίνει η ιδιοκτησία μας αλλά δεν έχουμε ακόμη καταλάβει ότι η ιδιοκτησία μας έχει θεμέλια σε ένα κράτος που πλέον είναι ιδιωτικό και όχι ελεύθερο. Δεν παίζει κανέναν ρόλο για τον οποιονδήποτε αν το οικόπεδό του ή ο δρόμος που περνά έξω από το σπίτι του δεν έχει ελληνικούς τίτλους ιδιοκτησίας. Δεν ενδιαφέρει κανέναν αν το βουνό ή η πεδιάδα που έχει το πατρικό του δεν είναι ελληνικό έδαφος. Δυστυχώς κατάπιαμε αμάσητο ότι το Κράτος και οι ιδιώτες ιδιοκτήτες είναι ένα και τω αυτώ και όλες οι κυβερνήσεις κατάφεραν να βρίζουμε το Δημόσιο και  να λέμε καλύτερα να γίνουν όλα ιδιωτικά. 

Δημόσιο δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπάλληλοι του κράτους και κατά συνέπεια υπάλληλοι αυτών που έχουν στην ιδιοκτησία τους το Κράτος. 

Λοιπόν, για ποιο λόγο να κατέβεις στο δρόμο, να φωνάξεις "Αρκετά" ή να διαδηλώσεις με  οποιοδήποτε κομματικό μπλοκ που το μόνο του μέλημα είναι ή πως θα ανεβάσει τα εκλογικά ποσοστά του για να συμμετέχει στο ίδιο ιδιωτικό πολιτικό σύστημα ή για να μπει επιτέλους στην ιδιωτική βουλή; Το πώς θα κάνουμε αντιπολίτευση μάς μάρανε; 

Έχει βγει ένας πολιτικός χώρος που να πει σταματήστε να πληρώνετε φόρους, βαρέστε όποιον κρατικό υπάλληλο σας απειλήσει με κατάσχεση, με διακοπή ρεύματος, νερού ή ετοιμαστείτε να κατέβετε με κουτάλες και πιρούνια για να καταλάβουμε την ιδιωτική βουλή, να καταλάβουμε τις ιδιωτικές Σκουριές, τα ιδιωτικά αεροδρόμια, τις ιδιωτικές εθνικές οδούς, τις τράπεζες που πούλησαν την χώρα σου, τα ιδιωτικά φράγματα, το ιδιωτικό νερό κ.ο.κ; Και βέβαια κανείς δεν θα το πει διότι είναι όλοι της φιλοσοφίας "η επανάσταση να γίνει από μέσα". Μόνο η προδοσία και το "κάρφωμα" γίνεται από μέσα, η επανάσταση γίνεται απ' έξω. Δεν ξέραμε ότι ο Λένιν τα έπινε με τον τσάρο Νικόλαο κάθε απόγευμα και ότι ο Κάστρο παρέα με τον Γκεβάρα άλλαζαν γκόμενες με τον Μπατίστα!

Αλλά και πάλι και να ερχόταν αυτή η ώρα που ένα κίνημα θα στεκόταν στο πλάι των εξεγερμένων ποιος Έλληνας από τους μισούς που ακόμα δεν έπαθαν τίποτε (αλλά θα πάθουν) είναι αυτός που θα δουλεύει για έναν χρόνο ή δύο χρόνια αμισθί  για να ξεκινήσει πάλι η εθνική οικονομία να τσουλάει; Ποιος θα βάλει την προσωπική του βόλεψη και ασφάλεια πάνω από την ελευθερία; Ποιος θα κάνει χωράφι στον κάμπο της Θεσσαλίας για να βγει ελληνικό στάρι ή ποιος θα εγχειρίζει ασθενείς χωρίς μισθό; 

Ουτοπικά όλα αυτά, ε; Δεν γίνονται αυτά, ε; Θα βγάλουν τα τανκς, ε; Θα φάμε ξύλο, ε; Θα πάμε φυλακή, ε; Θα πάμε εξορία, ε; 

Ε, πώς νομίζατε ότι κατακτιέται η ελευθερία; Με μνημόνια συνεργασίας μεταξύ πολιτών και κομμάτων;

Γι' αυτό είναι πάρα πολύ νωρίς να γίνει οποιαδήποτε ανατροπή στο φεουδαρχικό κράτος που στήνεται. Πρέπει να ισχυροποιηθεί τόσο ο φεουδάρχης που να ζητάει την γυναίκα σου να την "περάσει" αυτός πρώτα από κρεββάτι, να έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω σου και να ορίζει αυτός τι είδος δουλικά θα γίνουν τα παιδιά σου. Μέχρι όλοι να φτάσουμε στον πάτο οι μισοί μπορείτε ακόμη να συνεχίζετε να μιξοκλαίτε για τις καλοκαιρινές σας διακοπές που θα είναι 20ημερες και όχι 3μηνιαίες και οι υπόλοιποι ας συνεχίσουμε να ευχαριστούμε την τύχη μας που μάς χάρισε ακόμη ένα 24ωρη ζωής. 

πηγή http://www.stontoixo.com/2016/05/blog-post_50.html