Όταν ξεκίνησε αυτός ο ¨διάβολος¨, και μπουντρούμιασαν τον κόσμο μέσα, έλεγαν μετά τηλεοπτικών δακρύων και αναφιλητών οι ευαίσθητοι δεξιοί και αριστεροί ψάλτες της Σωτήριας κυβέρνησης, «πως έστω και μία ψυχή να σωθεί των παππούδων κ γιαγιάδων μας, αξίζει την ταλαιπωρία που θα υποστούμε ..διότι μπλα μπλα μπλα και μπλά». …
Και βεβαίως μας βρήκε όλους σύμφωνους διότι με τις ζωές δεν παίζεις.
Και πέρασαν οι μέρες και πέρασαν οι μήνες και κλείσαμε και χρόνο, και … και … και.
Γονείς έκαναν μήνες να δουν τα παιδιά τους και παππούδες έκαναν μήνες –άλλοι ίσως και χρόνο- να δουν τα εγγόνια τους και άλλοι ¨ταξίδεψαν¨ και δεν είδαν ούτε παιδιά ούτε γονείς ούτε εγγόνια.
Και οδύρονταν οι ει-δικοί τους, και άστραφταν και βρόνταγαν τα κανάλια και άρχισαν τα ¨βαφτίσια¨ -με βασικό νονό τον ίδιο τον πρωθυπουργό-.
Και τα ονόματα έπεφταν στο τραπέζι σωρηδόν. Ψεκασμένοι (με υποκοριστικό το Ψέκες ή Ψεκ), Ασυνείδητοι, Αδιόρθωτοι, Αρνητές, Συνωμοσιολόγοι , ... Και μετά τα «βαπτίσια» ακολουθούσαν και τα γλέντια ως είθισται. Τι τραγούδι και συναυλίες πάνω σε φορτηγά, τι φιέστες σε πλατείες, … και παλαμάκια χαρούμενα ο κόσμος στα μπαλκόνια του. Και μετά σειρά είχε η ξεγνοιασιά.
Τι ποδηλατάδα στα βουνά, τι ταξίδια στα νησιά, … και η χαρά κρατούσε.
Και οι κουμπάροι φρόντιζαν να παραμένουμε υγιείς ασφαλείς και χαρούμενοι.
Και γι'αυτό κόπιαζαν να μεγαλώσουν τις μονάδες παραγωγής μασκών. Και τα κατάφεραν.
Και νάσου οι μάσκες οι μονές και οι διπλές, και νάσου τα πλαστικά γάντια και νάσου τα αντισηπτικά. Και ήρθαν και άλλοι επισκέπτες απ΄όλης της γης τα μέρη
.
Και συμμετείχαν και αυτοί στην μεγάλη την χαρά. Ήταν τόση δε η χαρά τους, που είπαν «εδώ και πουθενά αλλού». Και ο «σπιτονοικοκύρης» πάντα φιλόξενος και ανοικτοχέρης, τους είπε. ΝΑΙ εδώ μαζί μας. Και πάρτε και σπίτια και φτιάξτε και πόλεις, και πάρτε και χρήματα, και πάρτε …ότι θέλετε.
Όλα δικά σας. Εμείς δεν είμαστε …Νατιβιστές. Εμείς είμαστε ανοικτοχέρηδες. Και νασου ακολούθησαν και εκδηλώσεις με μεγάλα θεατρικά ονόματα και ηθοποιούς. Και τα παιδάκια …¨χαιρόντουσαν¨. Και από την χαρά τους έκλαιγαν και φώναζαν και …πλάνταζαν.
Και μέσα σε όλη αυτή την χαρά, ήρθε και το Σωτήρ-ιο μπόλι. Και η χαρά μεγάλωσε. Και εδώ ο πονόψυχος είπε. Πρώτα οι μεγάλοι/ες, και μετά οι άλλοι. Και τσαλαπατήθηκαν για το ποιος θα πρωτοκάνει το θαυματουργό. Ούτε ο Καματερός δεν είχε τέτοια επιτυχία. Και κάποιοι «στατιστικά» άτυχοι, «ταξίδεψαν» για το αιώνιο «ευτυχές ταξίδι». Και αποφάνθηκαν οι ει-δικοί τους, χωρίς δάκρυα και συγκίνηση τούτη την φορά. Οχιιιι. Δεν φταίει το θαυματουργό. Οι ταξιδιάρηδες έφταιξαν, διότι «χάρηκαν» υπερβολικά και δεν άντεξαν. Έτσι ή αλλιώς δεν θα άντεχαν … αποφάνθηκαν. Και η χαρά συνεχίζεται. Και οι κουμπάροι –εκεί κάπου στον θεσσαλικό κάμπο- ακούραστα δουλεύουν οι άνθρωποι για να παράγουν μάσκες ώστε να παραμένουμε υγιείς ασφαλείς και χαρούμενοι.
Και η χαρά θα συνεχιστεί διότι λεφτά «υπάρχουν»
. Και υπάρχουν διότι και αρχαία έχουμε που τα πουλήσαμε, και ολόκληρες περιοχές -με τα βουνά και τους αέρηδες- έχουμε και τα πουλήσαμε. Και λιμάνια και δρόμους και σιδηρόδρομους έχουμε που τα πουλήσαμε. Και θάλασσες και ενέργεια έχουμε που τα πουλήσαμε. Και ιστορία έχουμε που την πουλήσαμε. Και νησιά έχουμε που θα τα πουλήσουμε. Και ότι θέλεις έχουμε που τα ή θα τα πουλήσαμε. ΌΛΑ. Τίποτα να μη μείνει. Διότι η ¨ζωή¨, θέλει ασφάλεια, θέλει παλαμάκια, θέλει σιγουριά, θέλει ...ζωή εν τάφω.
Και μη μου σκάτε διότι λεφτά υπάρχουν, …
Και η Ελλάδα κύριε? Τι θα απογίνει?
…Ποιος νοιάζεται παιδί μου πια?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου