Χρόνια ολόκληρα στην καταστροφικότητα και καταστροφολογία και τι καταφέραμε; Ένα τσούρμο εμμονές στο μυαλό και ένα κάρο ενοχές στο χαρτί, αποτυπωμένες απλά, χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες, έτσι για το ξέσπασμα της στιγμής. Για τη λύτρωση της απώλειας. Για τον πόλεμο του πένθους. Αυτού που ποτέ δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε, όσο κι αν προσπαθήσαμε.
Δε μιλάω για το θάνατο. Δε μιλάω ΜΟΝΟ για αυτόν. Μιλάω για όλα αυτά τα μικρά πένθη, τους από- χωρισμούς και την πικρία που σου αφήνουνε στο στόμα, μιλάω για κάτι υγρά μαξιλάρια μπερδεμένα με αρώματα τα βράδια και δάκρυα αναστεναγμών. Πολύ δεν τράβηξε το αστείο; Πολύ δε σε έριξες; Έχεις την εντύπωση πως πάει και άλλο πιο κάτω και αν ναι, θέλεις να το επιχειρήσεις; Γιατί άνθρωπέ μου…
Ξεκούμπωσε λίγο τη γραβάτα που σε πνίγει, βάλε κάτι πιο ελαφρύ, πιάσε τα μαλλιά σου πίσω, ρίξε λίγο νερό στο πρόσωπό σου και έλα στη βεράντα που σε περιμένω να τα πούμε. Ο καιρός ευνοεί απαλά αεράκια και ευωδία βροχής. Εκτίμησέ το. Κάθισε σου λέω. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι, τα μυαλά σου έγιναν μπλέντερ, η αυτοεκτίμησή σου έπιασε πάτο και με τη δική σου συναίνεση μάλιστα, η καρδιά σου γέμισε μαύρα σύννεφα, το κορμί σου ξέσπασε σε κρίσεις, το άγχος σε περικύκλωσε και όλα αυτά γιατί;
Γιατί ποτέ δεν κατάλαβες πόσο μικρή αυτή η ζωή είναι, πως τα χρόνια περνούν κι εσύ αβίαστα προσπερνάς ευτυχισμένες και υγιείς στιγμές και ανθρώπους, την αγάπη, την ειρήνη μέσα σου, τη ψυχική σου ηρεμία, τις επιθυμίες και τα όνειρά σου. Αρκετά. Αρκετά όλα όσα σε πήγαν πίσω. Αρκετά με όλους όσους προσπάθησαν να σε κάνουν να πιστέψεις πως είσαι μικρός. Αρκετά με την παλιά σου ζωή. Εδώ, η υπόθεση μυρίζει… «Τέλος Εποχής».
Μάρη Γαργαλιάνου
πηγή http://enallaktikidrasi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου