Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020

“Με το σώβρακο”

 

“Με το σώβρακο”
 
“Με το σώβρακο μείναμε! Με το σώβρακο!” φώναξε, με όση δύναμη του είχε απομείνει, ανάμεσα σε συγκρατημένους και διακεκομμένους λυγμούς ένας άνθρωπος - θύμα του καταστροφικού τυφώνα. 
 
Γυμνός από τη μέση κι απάνω, και έτσι όπως περιέγραψε από τη μέση και κάτω, έσκυψε στα λασπωμένα νερά και σβούριζε, έτσι όπως το χταπόδι, το κοντομάνικο μακό του. Το πηγαινόφερνε «Να το πλύνω, δεν έχω τίποτ΄άλλο να φορέσω» έλεγε ζαλισμένος, δακρυσμένος, θολωμένος, απεγνωσμένος
.
Πιο θανατηφόρα κι από τον ίδιο τον θάνατο η απόγνωση. Ένα μεγάλο ΤΕΛΟΣ που δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας, που κρύβει με τον τεράστιο όγκο της και την παραμικρή φωτεινή ακτίνα. Ένα μεγάλο ΠΟΥΘΕΝΑ. Ένα «πουθενά» που αρχίζει και ραγίζει όταν τους απλώσουμε το χέρι, όταν τους δοθούμε Εμείς. Με τον όποιο τρόπο μας. Όταν μας νοιώσουν δίπλα τους, έτοιμους για βοήθεια και συμπαράσταση.
Οι περιβόητες και ευκολοπρόφερτες «κρατικές μηχανές» έχουν καθήκον να δουλεύουν πριν τη ζημιά, λαμβανομένου υπόψη ότι η πρόνοια και η φαντασία τους δεν θα φτάσει ποτέ την παντοδυναμία της Φύσης. Μετά τη ζημιά Εμείς. Ο πόνος και η απόγνωση δεν απαλύνονται με άψυχα «Συλλυπητήρια!» με καταμέτρηση τετραγωνικών και χρηματικές αποζημιώσεις. Με τον Διπλανό κατευνάζονται, με το νοιάξιμο του, με το δάκρυ του πάνω στο δάκρυ του συνανθρώπου του. 
 
Εμείς, οι από μακριά, θα στείλουμε χρήμα, φτηνά εμφιαλωμένα, γάλα κοντά στη λήξη του, και κάνα υπόδημα που έχουμε να το βάλουμε πέντε χρόνια τώρα. Ίσως κι ένα τριμμένο νυχτικό της συχωρεμένης. Θα βγάλουμε την υποχρέωση και με το πέρασμα του χρόνου θα φορέσουμε και την πλήρη αδιαφορία. 
 
Εσείς, εσείς που είσαστε γεωγραφικά πιο κοντά τους, πλησιάστε τους μόλις μπορέσετε. Κοιτάξτε τους στα μάτια, αγγίξτε τους, αγκαλιάστε τους, φιλοξενήστε τους. Κάντε κάτι σας παρακαλώ! 
 
Είναι όλοι τους μαζί στην ίδια «νεκρική» κατάσταση και νοιώθει ο καθένας μόνος. Από σας τους ζώντες θα πάρουν τις πρώτες τους ελπίδες, εσείς θα ζεστάνετε την καρδιά τους που, άκου, δεν ακούγεται συρρικνωμένη καθώς είναι μέσα στα παγωμένα τους κορμιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου