Δεν θα περιγράψω τη δική μου ιστορία, είναι γραμμένη σχεδόν μέσα σε κάθε ιστορία απ' αυτές που έχω διαβάσει εδώ μέσα, σε τέτοιο βαθμό που αισθάνομαι αδελφό και περισσότερο κοντά μου κάποιον άγνωστο-άγνωστη που κατέθεσε εδώ την ψυχή του, από αρκετούς φαρισαίους που έχω δίπλα μου.
Κι εγώ έχω κάνει τις ίδιες κινήσεις (βιογραφικά, τηλεφωνήματα, email) και έχω νιώσει την πίκρα τού "θα σε ενημερώσουμε". Πραγματικά, αν δεν βρεθείς σ' αυτή τη θέση δεν μπορείς να καταλάβεις τι πραγματικά συμβαίνει στην ψυχή ενός ανέργου. Κι εγώ την εποχή που δούλευα απλώς υποψιαζόμουν τον ψυχισμό του ανέργου, δεν μπορούσα σε καμία περίπτωση να καταλάβω αυτά τα μικρά καθημερινά που βλέπω ότι όλοι εδώ νιώθουν.
Να σας πω όμως κάτι, αισθάνομαι τυχερός, τυχερός που μέσα στην ατυχία μου κοίταξα και κοιτάζω προσεκτικότερα τον συνάνθρωπό μου, τον διπλανό μου, εμένα τον ίδιο. Κι έχω βγει κερδισμένος, βλέπω ότι ένα βλέμμα συμπαράστασης εκεί στην ουρά του ΟΑΕΔ, μια κουβέντα στο περίπτερο αγοράζοντας εφημερίδα με κάποιον που ήδη διαβάζει κι αυτός εκεί μπροστά τις μικρές αγγελίες ψάχνοντας για δουλειά, με κάνει δυνατότερο, πλουσιότερο, ευτυχέστερο.
Ίσως τελικά κι αυτό που ζούμε τώρα να είναι μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τις αντοχές μας, την πίστη μας σε μας, στην ίδια μας την ψυχή.
Κι ας μην προτρέξει κανείς να πει ότι ωραία μας τα λες, αλλά άμα χρωστάς και έχεις υποχρεώσεις και οικογένεια τα βλέπεις διαφορετικά. Κι εγώ έχω και υποχρεώσεις και παιδιά, και γι' αυτό το λόγο δεν θα πουλήσω σε κανένα κερατά την ψυχή μου, τη ζωή μου.
Δύναμη, λοιπόν, δύναμη σε όλους και σε όλες. Κι όταν νιώθετε ότι δεν μπορείτε να το παλέψετε άλλο μόνοι σας, κοιτάξτε γύρω σας προσεκτικότερα. Κάπου εκεί γύρω θα είμαι κι εγώ και -πού ξέρετε- μπορεί κι εγώ να ψάχνω να σας βρω.
dimitris , 39 χρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου