27
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
2014
Μάθαμε…
Μάθαμε την καινούρια μας ταυτότητα: "Άνεργοι", "αναξιοπαθούντες", "οικονομικά ασθενέστεροι", "αδύναμοι". Και όσο αυτές οι λέξεις είναι παρούσες τόσο πιο πολύ ντρεπόμαστε, σκύβουμε το κεφάλι, γλιστρά η αξιοπρέπειά μας.
Μάθαμε την ηλικία μας: "Μόλις ξεπεράσαμε την ηλικία του νεανικού κοινού", κι εκεί που τα χρόνια της ζωής μας ήταν εμπειρίες, ωριμότητα, σοφία, έγιναν βάρος και σέρνονται δεμένα στο πόδι μας.
Μάθαμε ότι δεν είμαστε παρά αριθμοί στους δείκτες ανεργίας και η ζωή μας βρίσκεται πάνω σε ένα διάγραμμα - κι αυτό το διάγραμμα βρίσκεται σε σύγχυση.
Μάθαμε τι είναι κατάθλιψη: Τα αίτιά της, τα συμπτώματά της, τη θεραπεία
της. Αφήσαμε τους εαυτούς μας, τους εγκαταλείψαμε. Νικηθήκαμε και
θυμώσαμε και σηκωθήκαμε.
Μάθαμε να συνειδητοποιούμε την πραγματικότητα στις αληθινές της διαστάσεις και χαρήκαμε γιατί σταματήσαμε πια να νιώθουμε ένοχοι.
Μάθαμε τι είναι φιλία, όπως τότε στα σχολικά λευκώματα: Είναι οι
άνθρωποι που ήταν και είναι δίπλα μας, αλλά περισσότερο είναι αυτοί που
δεν μας γνώριζαν και επέλεξαν να μας γνωρίσουν, να είναι συνοδοιπόροι
στην καθημερινότητά μας. Επέλεξαν τώρα να είναι φίλοι μας και
δικαιούνται το πιο μεγάλο ευχαριστώ!
Μάθαμε ότι μια πόρτα για ν' ανοίξει χρειάζεται κλειδί ή ένα γερό
χτύπημα ή έστω μια κραυγή, κι αν πάλι δεν ανοίγει απλά αλλάζεις δρόμο
και επιλέγεις άλλη…
Η σύμβαση εργασίας λήγει τον Δεκέμβριο. Έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε...
Γκλόρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου