Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.:ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΟΙ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ Ε.Δ.Σ.Ν.Α. ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΟΥΡΟΥ

Για δεύτερη φορά, οι μεθοδεύσεις και οι προσπάθειες της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. να επεκτείνει τη δυναμικότητα του Ε.Μ.Α.Κ. κατά 200.000 τόνους απορριμμάτων, έπεσαν στο κενό. Η άμεση αντίδραση της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. ήταν καθοριστική στο να αποτραπούν τα σχέδια που θέλησε να προωθήσει εν μέσω θέρους και ένα περίπου μήνα πριν παραδώσει τα καθήκοντα της η Διοίκηση του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. κάνοντας προφανώς ένα δώρο στους μεγαλοεργολάβους και επιβαρύνοντας οικονομικά τους εξαθλιωμένους από τα μνημόνια δημότες.
Η Εκτελεστική Επιτροπή του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. είχε ορίσει για σήμερα, στις 11:00 το πρωί, αιφνιδιαστικά, συνεδρίαση με αντικείμενο την επέκταση της δυναμικότητας του Ε.Μ.Α.Κ. κατά 200.000 τόνους απορριμμάτων. Η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. πληροφορήθηκε την μεθόδευση της Διοίκησης του Ε.Δ.Σ.Ν.Α., κατήγγειλε με Ανακοίνωσή της την επιχείρηση εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων σε βάρος του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και αποφάσισε Παράσταση Διαμαρτυρίας των συνδικαλιστικών στελεχών στην Αττική στο χώρο συνεδρίασης της Διοίκησης του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. Κάτι που έκανε, αναγκάζοντας σε ματαίωση των σχεδίων του Ε.Δ.Σ.Ν.Α., όπως είχε γίνει και παραμονές του Πάσχα που και τότε η Διοίκηση είχε προσπαθήσει να επεκτείνει τη δυναμικότητα του Ε.Μ.Α.Κ.
Υπενθυμίζεται ότι το Ε.Μ.Α.Κ. είναι Εργοστάσιο Επεξεργασίας Σύμμεικτων Αποβλήτων και Βιοαποβλήτων, με σκοπό την Ανακύκλωση, την παραγωγή εδαφοβελτιωτικού και δευτερογενών καυσίμων (RDF/SRF), ώστε να μειωθεί ο όγκος των απορριμμάτων που οδηγούνται για ταφή. Η κατασκευή του κόστισε περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ και από το 2010 η διαχείρισή του γίνεται από κοινοπραξία εργολάβων, με προεξάρχουσα την εταιρεία ΗΛΕΚΤΩΡ Α.Ε. του Ομίλου Μπόμπολα. Οι πολίτες της Αττικής, μέσω των Δήμων και του Ε.Δ.Σ.Ν.Α., επιβαρύνονται με πολλά εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο (πάνω από 12 εκατ. ευρώ το 2018) με μηδαμινά αποτελέσματα. Πρόκειται επί της ουσίας για ένα σκάνδαλο περιβαλλοντικό και οικονομικό, για το οποίο κανονικά θα έπρεπε να έχουν ήδη επέμβει οι Οικονομικοί Εισαγγελείς.
Και αντί η Διοίκηση του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. και η νυν Περιφερειάρχης κα Ρένα Δούρου να βάλουν τέλος σε αυτήν την αθλιότητα, υλοποιώντας έστω τις δεσμεύσεις τους για τις χωροθετήσεις που ο υφιστάμενος ΠΕ.Σ.Δ.Α. προβλέπει, επιχειρούν να την επεκτείνουν καταφανώς σε όφελος των εργολάβων και με ζημία των πολιτών της Αττικής. Ιδιαίτερα σε βάρος της υγείας των πολιτών της Δυτικής Αττικής από την λειτουργία του Ε.Μ.Α.Κ. αλλά και τη λειτουργία του Χ.Υ.Τ.Α Φυλής.
Η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. δηλώνει κάθετα αντίθετη στην επέκταση του Ε.Μ.Α.Κ. και του Χ.Υ.Τ.Α. Φυλής, ζητάει το κλείσιμο του Χ.Υ.Τ.Α. προκειμένου να αποκατασταθούν ο χώρος και η ευρύτερη περιοχή, να φύγει ο αποτεφρωτήρας και να μετεγκατασταθεί σε ασφαλή θέση, να απαγορευτεί κάθε νέα δραστηριότητα διαχείρισης αποβλήτων στην ευρύτερη περιοχή και να μπει οριστικό τέλος στην ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας του συνόλου σχεδόν των εγκαταστάσεων του Ε.Δ.Σ.Ν.Α με την παράλληλη κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητα στον τομέα των απορριμμάτων.
Η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. είναι αντίθεση στην καύση των απορριμμάτων με την πολυδάπανη μετατροπή τους σε καύσιμη ύλη, όπως επίσης και στην μετατόπιση των οικονομικών βαρών στις πλάτες των δημοτών και ζητάει να διασφαλιστούν απόλυτα όλοι οι εργαζόμενοι, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, να τηρούνται και να ενισχυθούν τα μέτρα ασφάλειας προς αποφυγήν άλλων εργατικών ατυχημάτων.
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.

Π.Ο.Ε. Ο.Τ.Α.:Καμιά επέκταση του Ε.Μ.Α.Κ. και του Χ.Υ.Τ.Α. Φυλής

Εν μέσω θέρους αποφάσισε η Εκτελεστική Επιτροπή του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. να μεθοδεύσει την επέκταση της δυναμικότητας του Ε.Μ.Α.Κ. κατά 200.000 τόνους απορριμμάτων. Όρισε συνεδρίαση για την Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019, στις 11:00 το πρωί, ελπίζοντας πώς δεν θα υπάρξει αντίδραση από τους εργαζόμενους.
Το ίδιο έργο είχε επιχειρήσει να προωθήσει και παραμονές του Πάσχα η Ε.Ε. του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. αλλά λόγω της αντίδρασης των εργαζομένων δεν κατέστη δυνατό. Τώρα το προσπαθεί εκ νέου, ένα περίπου μήνα πριν παραδώσει τα καθήκοντα της δημιουργώντας εύλογα ερωτήματα, όπως και υπόνοιες για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. 
Το Ε.Μ.Α.Κ. είναι Εργοστάσιο Επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων και βιοαποβλήτων, με σκοπό την ανακύκλωση, την παραγωγή εδαφοβελτιωτικού και δευτερογενών καυσίμων (RDF/SRF), ώστε να μειωθεί ο όγκος των απορριμμάτων που οδηγούνται για ταφή. Η κατασκευή του κόστισε περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ και από το 2010 η διαχείρισή του γίνεται από κοινοπραξία εργολάβων, με προεξάρχουσα την εταιρεία ΗΛΕΚΤΩΡ Α.Ε. του Ομίλου Μπόμπολα. Οι πολίτες της Αττικής, μέσω των Δήμων και του Ε.Δ.Σ.Ν.Α., επιβαρύνονται με πολλά εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο (πάνω από 12 εκατ. ευρώ το 2018) με μηδαμινά αποτελέσματα.
Ενδεικτικά, το 2018 με στοιχεία του ίδιου του Ε.Δ.Σ.Ν.Α., στο Ε.Μ.Α.Κ. εισήλθαν 312.000 τόνοι (248.600 τόνοι σύμμεικτα, 57.400 τόνοι πράσινα και 6.200 τόνοι προδιαλεγμένα οργανικά και ανακυκλώσιμα απορρίμματα). Σύμφωνα με υπολογισμούς, η ανάκτηση που υπήρξε δεν ξεπερνά το 16%, με το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσοστού να αφορά το δευτερογενές καύσιμο SRF, που οδηγήθηκε για καύση στην τσιμεντοβιομηχανία. Το μεγαλύτερο μέρος των υπόλοιπων «προϊόντων» του Ε.Μ.Α.Κ. οδηγήθηκε για ταφή στο Χ.Υ.Τ.Α. Φυλής.
Τα παραπάνω στοιχεία περιγράφουν, ένα μεγάλο περιβαλλοντικό και οικονομικό σκάνδαλο και είναι απορίας άξιο για ποιο λόγο δεν έχουν επέμβει ακόμη οι Οικονομικοί Εισαγγελείς.
Συνεπώς, αντί  η Διοίκηση του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. και η νυν Περιφερειάρχης κα Δούρου να βάλουν τέλος σε αυτήν την αθλιότητα, υλοποιώντας έστω τις δεσμεύσεις τους για τις χωροθετήσεις που ο υφιστάμενος ΠΕΣΔΑ προβλέπει, την επεκτείνει  καταφανώς σε όφελος των εργολάβων και με ζημία των πολιτών της Αττικής. Ιδιαίτερα σε βάρος της υγείας αυτών των πολιτών της Δυτικής Αττικής που επιπρόσθετα της λειτουργίας του Ε.Μ.Α.Κ. δημιουργεί και επιτείνει η επί δεκαετίες συνεχιζόμενη λειτουργία του Χ.Υ.Τ.Α Φυλής.
Τα προβλήματα αυτά οξύνονται χρόνο με το χρόνο, καθώς μεγαλώνει ο όγκος των σκουπιδιών που συσσωρεύονται. Μαζί με αυτά πληθαίνουν και οι τοξικοί ρύποι που εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα, καθώς και τα επικίνδυνα στραγγίσματα που ρυπαίνουν υπόγεια και επιφανειακά νερά, μαζί και το έδαφος.
Σε αυτά προστίθενται και οι επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας του συνόλου των εγκαταστάσεων στους χώρους της Φυλής για την Διαχείριση Αποβλήτων (Ο.Ε.Δ.Α.). Δηλαδή της χωματερής, του Εργοστασίου Ανακύκλωσης, του Αποτεφρωτήρα των Νοσοκομειακών και άλλων Επικίνδυνων Αποβλήτων. Απαιτούμε:
- Καμιά επέκταση του Ε.Μ.Α.Κ. και του Χ.Υ.Τ.Α. Φυλής.
- Να κλείσει άμεσα ο Χ.Υ.Τ.Α. Φυλής. Να αποκατασταθούν ο χώρος και η ευρύτερη περιοχή, να φύγει ο αποτεφρωτήρας και να μετεγκατασταθεί σε ασφαλή θέση, να απαγορευτεί κάθε νέα δραστηριότητα διαχείρισης αποβλήτων στην ευρύτερη περιοχή ή η επέκταση της υφιστάμενης, να προχωρήσει η ολοκληρωμένη επιδημιολογική μελέτη χωρίς άλλες καθυστερήσεις.
- Να μπει τέρμα στην ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας του συνόλου σχεδόν των εγκαταστάσεων του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα των απορριμμάτων.
- Όχι στην καύση των απορριμμάτων με την πολυδάπανη μετατροπή τους σε καύσιμη ύλη.
- Όχι στη μετατόπιση των βαρών στις πλάτες των Δημοτών.
- Να διασφαλιστούν απόλυτα όλοι οι εργαζόμενοι, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Να τηρούνται και να ενισχυθούν τα μέτρα ασφάλειας. Όχι άλλα εργατικά εγκλήματα σε βάρος των εργαζομένων.
- Να δημοσιοποιηθούν από την Περιφερειάρχη Αττικής κα Ρένα Δούρου και το Δήμαρχο Φυλής κ. Χρήστο Παππού τα ευρήματα των μελετών για την ρυπαντική επιβάρυνση της περιοχής και τις επιπτώσεις σε κατοίκους και εργαζόμενους που εργάζονται ή επισκέπτονται την χωματερή Φυλής.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α. αντιδρώντας για μια ακόμη φορά στην προσπάθεια επέκτασης της δυναμικότητας του Ε.Μ.Α.Κ. ΦΥΛΗΣ αλλά και της διαιώνισης της υφιστάμενης κατάστασης που μόνο τους μεγαλοεργολάβους ωφελεί, καλεί όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη της Π.Ο.Ε-Ο.Τ.Α. στην Αττική σε ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ  την ΤΕΤΑΡΤΗ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019 και ώρα 11.00 το πρωί έξω από τα γραφεία του Ε.Δ.Σ.Ν.Α. (Άντερσεν 6 και Μωραΐτη 90 – Ψυχικό).

                            Για την Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α.
                Ο Πρόεδρος                                        Ο Γεν. Γραμματέας
               Νίκος Τράκας                                    Βασίλης Πετρόπουλος

ΥΠΕΣ: Πληρώνονται οι υπάλληλοι των Δήμων για τις εκλογές (απόφαση)

 
Με Απόφαση του Υπ. Εσωτερικών, κ. Τ. Θεοδωρικάκου, εγκρίνεται, με χρέωση του λογαριασμού του Υπουργείου Εσωτερικών, που τηρείται στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, υπό τον τίτλο, «Κάλυψη των πάσης φύσεως αναγκών των ΟΤΑ κ.λπ.», η επιχορήγηση των Δήμων της Χώρας με ποσό ύψους 5.851.450,00€, για την καταβολή εκλογικής αποζημίωσης των υπαλλήλων των Δήμων της Χώρας που συμμετείχαν στην προπαρασκευή και διεξαγωγή των Δημοτικών και Περιφερειακών Εκλογών και των Εκλογών για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 26ης Μαΐου 2019, και των επαναληπτικών εκλογών της 2ας Ιουνίου 2019.
πηγή https://www.aftodioikisi.gr

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΗΣ-ΠΑΙΔΕΙΑ

Εργαζόμενοι Δ. Βύρωνα: Ετοιμάζουν έφεση για 13ο-14ο μισθό

«Η απόφαση του ΣτΕ δείχνει ότι η δικαιοσύνη  ΔΕΝ  είναι ουδέτερη. ΕΙΝΑΙ ταξική», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Σωματείο Εργαζομένων Δ. Βύρωνα, σχετικά με την απόφαση του ΣτΕ που κρίνει συνταγματική την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού των Δημοσίων Υπαλλήλων.

Αναλυτικά, το Σωματείο, αναφέρει:

Σε αντίθεση με το περί δικαίου αίσθημα έρχονται οι  αποφάσεις της ολομέλειας του Σ.τ. Επικρατείας που δημοσιεύτηκαν την Τρίτη 16 Ιουλίου 2019, με τις οποίες κρίνεται συνταγματική η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού των Δημοσίων Υπαλλήλων, που έγινε με τον Ν. 4093/12. Η απόφαση ελήφθη με πλειοψηφία 25-6! Τον Δεκέμβρη του 2018 το ΣΤ’ τμήμα ΣτΕ, με πλειοψηφία 6-1, είχε αποφασίσει εντελώς αντίθετα και είχε κρίνει αντισυνταγματικές τις σχετικές διατάξεις του Ν. 4093/12.
Στην απόφαση τους οι δικαστές του Σ.τ.Ε αναφέρουν  ότι «o μισθός των δημοσίων υπαλλήλων ακόμη και μετά την κατάργηση των δώρων είναι στα όρια της αξιοπρεπούς διαβίωσης , συγκρινόμενος με το όριο φτώχειας και με τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα»!!!.                                                         Οι μισθοί βέβαια των δικαστών φτάνουν και 4000 ευρώ το μήνα, των δημοσίων υπάλληλων που ο βασικός μισθός κυμαίνεται από  780 έως 1092 ευρώ είναι ικανός να εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση.                                                                                                                    Ποιον κοροϊδεύουν!! Οι χορτάτοι κουνάνε το χέρι σε μια χώρα  χωρισμένη σε πληβείους και πατρικίους.
Οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί όταν πρόκειται να κρίνουν τους μνημονιακούς νόμους που μειώνουν τους δικούς τους μισθούς, τότε βλογάνε τα γένια τους,  θυμούνται τη σοφή λαϊκή παροιμία: «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει». Είναι γνωστή η απόφαση του ειδικού δικαστηρίου ( Μισθοδικείο) που έκρινε με ψήφους 7-2, ότι οι περικοπές στις συντάξεις των δικαστών και των εισαγγελέων είναι αντισυνταγματικές και πρέπει να αναπροσαρμοστούν στα επίπεδα του 2012. Αυτές οι δικαστικές αποφάσεις προκαλούν την ελληνική κοινωνία. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις –δικαστικές αποφάσεις- που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.                                                                                                                                 Η δικαιοσύνη  ΔΕΝ  είναι ουδέτερη. ΕΙΝΑΙ ταξική για αυτό τα ανώτατα δικαστήρια έκριναν συνταγματικά τα μνημόνια, τις περικοπές μισθών και συντάξεων,  νόμιμα τα χαράτσια στο όνομα του εθνικού συμφέροντος.
Έχουν άδικο όσοι ισχυρίζονται ότι η δικαιοσύνη είναι ταξική, ότι μεροληπτεί υπέρ των κυβερνήσεων και αποτελεί βασικό πυλώνα στήριξης των αντιλαϊκών, αντεργατικών πολιτικών; Πόσες απεργίες έχουν βγει παράνομες και καταχρηστικές; Με πόσες αποφάσεις δικαστηρίων απολύονται εργαζόμενοι;                                                                                                                                                       Αυτό είναι όμως το καπιταλιστικό κράτος δικαίου»!!
Οι εργαζόμενοι με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου ή ορισμένου χρόνου υπάγονται στη αρμοδιότητα του Αρείου Πάγου. Για αυτό θα προχωρήσουμε τις επόμενες ημέρες στην ΕΦΕΣΗ χωρίς αυταπάτες, επιμένοντας ότι το αίτημα μας είναι δίκαιο. 
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες                                                     
Οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες γίνονται η ατμομηχανή για την εξέλιξη της κοινωνίας.
Το εργατικό δίκαιο αναπτύσσεται και βελτιώνεται στους δρόμους του αγώνα, όταν αυτοί εμφανίζουν στασιμότητα, το εργατικό δίκαιο υποχωρεί, βασιλεύει ο μεσαίωνας, το δίκαιο του ισχυρού. Τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων επιβλήθηκαν  πολιτικές που καταργούν δικαιώματα και κατακτήσεις ενός αιώνα, ιδιαίτερα μετά το 2014 που υποχώρησαν οι αγώνες, διαψεύστηκαν και χάθηκαν οι ελπίδες, κυριάρχησε η απογοήτευση και η αναμονή.  Ο 13ος και 14^ος μισθός- Δώρα, επίδομα αδείας- κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα. ΔΕΝ  χαρίστηκαν από το κράτος και τους εργοδότες. Μοναδική μας ελπίδα ο αγώνας. Να ξαναβγούμε δυναμικά στους δρόμους με ταξική εργατική ενότητα και ενιαία δράση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Συνταξιούχοι άνεργοι, νέοι, έλληνες και ξένοι χωρίς διακρίσεις, να  απαιτήσουμε αγωνιστικά  την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού με κάθε συνδικαλιστικό τρόπο, ανεξάρτητα από την εξέλιξη της δικαστικής διεκδίκησης. Να απαιτήσουμε αύξηση στον μισθό και τη σύνταξη ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Καμία άλλη ανοχή στην αντεργατική πολιτική που συνεχίζεται ΔΕΝ υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή βρίσκεται στην ανάπτυξη των εργατικών και κοινωνικών αγώνων.
πηγή https://www.aftodioikisi.gr

Και κάθε φορά που φυσάει εγκλωβίζομαι σε μια 23η Ιουλίου

Η Ερμιόνη Σαρρή, η Γωγώ Δελογιάννη και η Μαίρη Συνατσάκη γράφουν για την 23η Ιουλίου του 2018.

23 ΙουλίΑυτό δεν είναι άλλο ένα κείμενο για την 23η Ιουλίου. Είναι 12 ολόκληροι μήνες χωρίς αναμνήσεις, χωρίς ανθρώπους και αντικείμενα που μεγάλωσες μαζί τους. Άνθρωποι που τους αγκάλιαζες μέχρι εκείνο το πρωί. Και έτσι χάθηκαν και μερικοί από αυτούς. Αγκαλιασμένοι σε εκείνο το… οικόπεδο του θανάτου. Σε εκείνο το οικόπεδο που ακόμα ακούγονται οι φωνές τους.
Όλα έσβησαν, όλα χάθηκαν, όλα έλιωσαν.
Αλλά η αγκαλιά αυτών των ανθρώπων έμεινε για πάντα.
Τίποτα δεν είναι ίδιο. Και ποτέ δε θα είναι! Ακόμα μυρίζει καμένο και ας μη μυρίζει. Όσο και αν έβρεξε, όσο και αν φύσηξε, όσο και αν άνθισαν μερικά λουλούδια την άνοιξη, σε κάθε μεγάλη ανάσα μυρίζει 23η Ιουλίου. Και κάθε φορά που θα φυσάει εμείς θα εγκλωβιζόμαστε σε εκείνη την προτελευταία Δευτέρα του Ιουλίου.

Τα βράδια κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι την πρώτη εικόνα που είδα μόλις έφτασα στη διασταύρωση της Ραφήνας και τα λόγια του αστυνομικού που έκλεινε το δρόμο προς τον Νέο Βουτζά. "Τι λες κοπέλα μου, όλος ο Βουτζάς καίγεται. Να περάσεις να πας πού; Οι καπνοί είναι πυκνοί, δεν μπορείς να πας πουθενά ". Εκεί έσβησαν όλα μέσα μου.
Ήταν γύρω στις 18.10 όταν το βλέμμα μου χάθηκε ανάμεσα στους μαύρους καπνούς, εκεί που υπολόγιζα πως ήταν το σπίτι μου. Τα μάτια μου δε βούρκωσαν απλά. Έκλεισαν από τα κλάματα και στάθηκα ακίνητη για μερικά λεπτά προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς συνέβαινε. Είχαμε καεί και άλλες φορές, γνωστό το φαινόμενο. Αυτή όμως δεν ήταν άλλη μια φωτιά στο Νέο Βουτζά. Ήταν το τέλος μας.

Οι επόμενες ώρες διαπερνούν ακόμη το μυαλό μου, δώδεκα μήνες μετά. Κάθε οργισμένη φωνή που άκουσα στο τηλέφωνο. Κάθε απεγνωσμένο βλέμμα που κοίταξα. Η αλμύρα των δακρύων στα χείλη μου είναι μια γεύση τόσο βαθιά καρφωμένη στην ψυχή μου. Μερικές φορές αισθάνομαι τη λάβα εκείνης της ημέρας να διαπερνά το κορμί μου, βλέπω τις σπίθες από τις φωτιές και ακόμα αρνούμαι να συνειδητοποιήσω πως υπήρξα εκεί.
Η αίσθηση του εγκλωβισμού συχνά πυκνά ξαναγεννιέται μέσα μου. Να μην μπορείς να προχωρήσεις ούτε μπροστά, ούτε πίσω και οι φλόγες να βρίσκονται λίγα μέτρα μακριά μας. Πανικός. Φωνές. «Θα καούμε». «Γιατί δεν προχωράμε». «Να αφήσουμε το αυτοκίνητο εδώ και να φύγουμε πεζοί». Τα τηλέφωνα να χτυπούν ασταμάτητα και τα νέα να είναι μόνο κακά. «Έπιασε φωτιά η σκεπή μας», «Καίγεται το σπίτι μας», «Δε βρίσκω τον μπαμπά μου μέσα στους καπνούς». Και ταυτόχρονα τα χέρια μου να τρέμουν και να ιδρώνουν. Το παν ήταν να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Έπρέπε να «απεγκλωβιστώ».
365 ημέρες μετά και μερικές εικόνες μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό όλων. Η λεωφόρος Φλέμινγκ, ο πιο κεντρικός δρόμος της Ραφήνας, είναι ακινητοποιημένη από αυτοκίνητα. Έχουν σχηματιστεί περίπου 5 λωρίδες και ο κόσμος προσπαθεί να σωθεί, να φτάσει στα σπίτια του, δίπλα στα αγαπημένα του πρόσωπα. Ξαφνικά δύο οδηγοί διαπληκτίζονται. Όλοι σε μια απελπισία. Με έναν από τους δύο συναντήθηκα ξανά (εντελώς τυχαία) πέντε ώρες αργότερα. Στο λιμάνι της Ραφήνας. Εκείνος είχε μαυρισμένο μάτι μετά τον καβγά του και κοιτούσε μία μία τις βάρκες που πλησίαζαν. Έψαχνε τους δικούς του. Έψαχνε την οικογένειά του.
Δε θα σου κρυφτώ. 365 ημέρες αργότερα και η καρδιά μου χτυπά δυνατά κάθε φορά που ακούω τις σειρήνες της πυροσβεστικής. Κοιτώ τριγύρω μου και προσπαθώ να καταστρώσω τρόπο διαφυγής. Για κάποιους, αυτό λέγεται μετατραυματικό στρες. Για εμένα, υπόλειμμα μίας 23ης Ιουλίου. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα θέλω πάντα να γνωρίζω πώς μπορώ να φύγω από το μέρος που είμαι. Κάνω τις δικές μου «πρόβες σεισμού», έτσι τις λέγαμε στο σχολείο. Κάνω τις δικές μου πρόβες «ΦΥΓΗΣ». 

23 Ιουλίου 2019. Και εσύ ίσως αναρωτιέσαι πώς είναι τα πράγματα εκεί. Τόσο ίδια μα τόσο διαφορετικά, θέλω να σου απαντήσω.
Μας ξέχασαν. Οι άλλοι, όχι οι φίλοι μας. Οι φίλοι μας βρίσκονται εκεί, δώδεκα μήνες τώρα. Το τοπίο δε μοιάζει νεκρό. Είναι. Ελάχιστα από τα καμένα σπίτια έχουν «συμμαζευτεί» ώστε τίποτα να μη θυμίζει αυτό που συνέβη. Αυτό δε γίνεται όμως. Βάψαμε τα σπίτια, όχι και τις ψυχές μας. Πίσω από τον σοβά παραμένει το μαύρο. Όπως ακριβώς και στις καρδιές μας. Τα σημάδια θα υπάρχουν πάντα.
Δε θα σου πω πως οι πρώτοι μήνες ήταν δύσκολοι, γιατί ακόμα είναι.
Να ξεκινήσω πρώτα με τις πιο «ψυχρές» και απρόσωπες αποκαλύψεις; Τα λεφτά που μαζεύτηκαν από δωρεές ήταν πολλά και παραμένουν (θεωρώ). Λίγα από αυτά όμως έχουν φτάσει στους τραπεζικούς λογαριασμούς των πυρόπληκτων. Τον πρώτο μήνα υπήρξε ενδιαφέρον και τηλεφωνήματα. Οι ελπίδες ήταν πολλές. Ακόμα περισσότερες οι υπογραφές που έπρεπε να βάλεις σε χαρτιά και επίσημα έγγραφα για να αποζημιωθείς. Μέχρι να μπει το φθινόπωρο όλοι ελπίζαμε και νομίζαμε πως αργά ή γρήγορα οι βλέψεις μας θα γίνουν πραγματικότητα. Οι περισσότεροι ακόμα και σήμερα δεν έχουμε αποζημιωθεί στο εκατό τοις εκατό. Οι περισσότεροι δεν έχουν επιστρέψει ακόμα στα σπίτια τους. Δεν έχουν αποζημιωθεί για την ολοκληρωτική καταστροφή της περιουσίας τους και ακόμα φιλοξενούνται σε κατασκηνώσεις και σπίτια φίλων και συγγενών. Άραγε, θα γίνει; Είναι αμέτρητα τα «θα» σε κάθε συνάντηση με τους υπευθύνους και όλα... ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ. 

«Θα φτιάξουν όλα». Δε θυμάμαι πόσες φορές το άκουσα τους πρώτους μήνες. Άλλες τόσες το είπα εγώ η ίδια. Υπήρχαν αυτά τα αγγίγματα στον ώμο, οι αγκαλιές που σε έκαναν να ελπίζεις ξανά. Οι εθελοντές έδωσαν μαθήματα ζωής. Όλοι εκεί με ένα χαμόγελο στα χείλη, κουρασμένοι στην όψη, ξεκούραστοι στην ψυχή. Δεν ήταν εκεί γιατί έπρεπε. Ούτε που μας ήξεραν. Δεν ήμασταν φίλοι αλλά γίναμε. Έχοντας κάνει βουτιά στο κενό, δίχως καν αναπνοή, ήταν εκείνοι που μας τραβούσαν δυνατά το σχοινί πάνω και προσπαθούσαν να μας φέρουν ξανά στην επιφάνεια. Εμείς όλο και βυθιζόμασταν στην απελπισία μας αλλά αυτοί όλο και τραβούσαν πιο δυνατά το σχοινί.Θεωρούσαμε πως είχαμε ήδη «πνιγεί». Αυτοί, από την άλλη, άκουγαν ακόμα και τις πιο κρυφές μας ανάσες και μας έδιναν «οξυγόνο». Το φιλί της ζωής. Αμέτρητες φορές.
Τρώγαμε από το συσσίτιο, οι εθελοντές περνούσαν διαρκώς και μας άφηναν παγωμένα μπουκάλια με νερό. Τα βράδια ανάβαμε φακούς (Το ρεύμα άργησε αρκετά, βλέπεις, να επιστρέψει στην περιοχή.) και κάναμε βάρδιες μέσα στους καμένους μας κήπους.  Ήταν και εκείνοι που προσπαθούσαν να μας δώσουν την τελειωτική κλοτσιά και να κλέψουν από τα σπίτια ό,τι είχε απομείνει. Ο θάνατός μας, η ζωή τους. Οι τελευταίες μας αναμνήσεις, ο πλούτος τους. Κανονικό πλιάτσικο. Σαν αυτό που βλέπεις στις ταινίες.

Και κάπου εδώ θέλω να σου πω κάτι τόσο κλισέ για εσένα, τόσο αληθινό για εμένα. Να μη θεωρείς τίποτα δεδομένο στη ζωή σου. Όχι μόνο τους ανθρώπους αλλά και τα αντικείμενα και τις στιγμές. Να ζεις την κάθε στιγμή για το τώρα, γιατί το θες και όχι επειδή στο επέβαλε κάποιος. Να μην έρθει ποτέ στην ζωή σου μια 23η Ιουλίου να σου θυμίσει πως άφησες πολλά «αν» ζωντανά.
Κάθε πρωί φεύγοντας από το σπίτι μου ή τα βράδια επιστρέφοντας, η υπαίθρια πυριτιδαποθήκη της Μαραθώνος είναι η πρώτη εικόνα που συναντώ. «Ένα σπίρτο είμαστε και αυτή τη φορά δεν ξέρω πόσο χειρότερα θα είναι». Το σκέφτομαι ξανά και ξανά όσο αντικρίζω τα καμένα. Έχω σταθεί πολλές φορές απέναντι σε αυτό το  «χωράφι των καμένων αναμνήσεων». Εκεί έχουν πεταχτεί όλα μας τα χρόνια και κανείς δεν έχει βρεθεί να μας λυτρώσει από αυτό.
Δε θέλω άλλο να τα βλέπω. Δε θέλω να φοβάμαι πως θα υπάρξει ξανά μια 23η Ιουλίου. Μία Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη που θα ζήσουμε ξανά τα ίδια. Ένα απόγευμα που κάποιος θα με εμποδίσει να φτάσω στο σπίτι μου. Κάποιο επόμενο πρωινό που θα μετράμε νεκρούς, τραυματισμένους και χαμένες περιουσίες. 

Η Γωγώ Δελογιάννη μετρά 365 από το μεγαλύτερο μάθημα της ζωής της 

«Από ένα μάθημα που πήρα μόνη μου, εντελώς οικειοθελώς και με τα αυτιά μου ορθάνοιχτα», ήταν η λεζάντα που συνόδευε το παρακάτω κείμενο που μου έστειλε με αφορμή τη μαύρη αυτή επέτειο.

Μαγείρεψα στο Μάτι, σε ένα ξέφωτο στο Νέο Βουτζά για την ακρίβεια, 19 μέρες. Κι έκανα διαλογή προϊόντων και μεταφορές και παράδοση ειδών πρώτης ανάγκης σε ανθρώπους που τα χρειάζονταν, άλλες 4.
Είδα πολλά άσχημα εκείνες τις μέρες. Είδα να κυριαρχεί το χάος και η αλαζονεία. Είδα να βασιλεύει η βλακεία και η ανευθυνότητα. Έχανα την πίστη μου στον άνθρωπο κάθε μέρα. Και κάθε βράδυ, όταν πλέναμε τα καζάνια μας και χαιρετιόμασταν για να τα ξαναπούμε το πρωί, όλοι κατάκοποι και χαρούμενοι που είχαμε βρει ένα τρόπο να βοηθήσουμε, την ξανακέρδιζα.
Κάθε φορά που έβλεπα ένα πιτσιρίκι 12 -15 χρονών, που ήρθε από το κέντρο της Αθήνας με το λεωφορείο για να βοηθήσει, «γιατί εκεί μένουν οι φίλοι του», κάθε φορά που έπεφτα πάνω στην ομάδα προσφύγων που είχε έρθει από τη Μυτιλήνη και αποκαθιστούσε ολόκληρα σπίτια, όταν αυτό ήταν δυνατό, «γιατί οι Έλληνες τους τάισαν και τους πότισαν όταν χρειάστηκε και τώρα θα τους το ξεπληρώσουν»**, κάθε φορά που κάποιος από αυτούς που έχασαν τα σπίτια τους ερχόταν να βοηθήσει «γιατί κάποιοι άλλοι τη χρειάζονται περισσότερο αυτή τη βοήθεια», την ξανακέρδιζα.
Θυμάμαι 3 πράγματα και θα τα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή.
Μέρα 1η. Ένας κύριος με το μαγιό του που από όλα τα αγαθά που μπορούσε να πάρει από εκείνα που συγκεντρώνονταν, φαγητά, ρούχα παπούτσια, θέλει μόνο ένα φτυάρι για να θάψει το σκύλο του.
Μέρα 4η . Δυο κυρίες, μάνα και κόρη, πήραν όσα τρόφιμα και καθαριστικά χρειάζονταν και έκρυβαν και λίγα σε μια δεύτερη σακούλα την οποία νόμιζαν ότι δε βλέπω. Κάποια στιγμή τους είπα να τα βάλουμε όλα μαζί σε μεγάλες κούτες και τραβώντας την ξεχωριστή σακούλα μου είπαν «Αυτά είναι για τον Ιμπραήμ. Κάηκε κι αυτουνού το σπίτι, αλλά δεν έχει χαρτιά και φοβάται να έρθει εδώ. Είναι γείτονάς μας κι είναι πολύ καλός άνθρωπος. Αν δε μπορούμε να τα πάρουμε, δεν πειράζει, πήραμε εμείς πολλά, θα του δώσουμε από τα δικά μας.»
Μέρα 15η . Μια γιαγιά σε ένα στενό στο Νέο Βουτζά, ώρα 8.30 το απόγευμα, περιμένει να της πάμε το βραδυνό φαγητό της γιατί δεν είχε τρόπο να έρθει να το πάρει. Φτάνουμε και μας περιμένει στην αυλή. Μέχρι να της δώσω τη σακούλα, είναι ήδη στο δρόμο, πιάνει τα χέρια μου μαζί με τη σακούλα μαζί τα φιλάει και μου δίνει όσες ευχές της έρχονται πρώτες. Δε βρίσκω να πω τίποτα. Μπαίνω στο αμάξι κλαίγοντας.
Εκείνες τις μέρες φορούσα ένα ζευγάρι καινούργια άσπρα παπούτσια. Από τα καζάνια και τη μουτζούρα κάηκαν, ξεκόλλησαν. Δεν τα ξαναφόρεσα κι ένα χρόνο τώρα τα φυλάω έτσι. Στο σαλόνι μου. Να μου θυμίζουν ότι η συλλογική ανοχή μας οδήγησε στην καταστροφή κι αυτό είναι κάτι που ο καθένας μας το αλλάζει μόνος του και λίγο λίγο.
Cheers to the broken και καλό καλοκαίρι.
**ηταν η ομάδα Refugee 4 Refugees και φτάνοντας στη Βάση της Νέας Μάκρης, μίλησαν με μένα πρώτα μήπως ήξερα να τους κατευθύνω. Όταν ρώτησα τον επικεφαλής της ομάδας τι κάνουν εδώ μου απάντησε «We came to pay the debt». 

Μαίρη Συνατσάκη: «Ο εγκέφαλος μου δυσκολευόταν πολύ να συνειδητοποιήσει ότι όπου έβλεπαν τα μάτια μου, όλα ήταν μαύρα, χωρίς χρώμα. Ήταν παράλογο για να το χωνέψω. 

Η Μαίρη Συνατσάκη μας έγραψε τη δική της εμπειρία από τις ημέρες αυτές που «έζησε» ως εθελόντρια στο Μάτι και το Νέο Βουτζά. 

«Η πρώτη μου επαφή με τον εθελοντισμό πέρυσι το καλοκαίρι έγινε αρχικά στις εγκαταστάσεις του tae kwo do, τρεις ημέρες μετά την φωτιά. Εκείνη την ημέρα παρατήσαμε όλα τα κορίτσια το γραφείο και την δουλειά και πήγαμε να βοηθήσουμε στη διαλογή των προϊόντων που γινόταν εκεί. Δεν μπορούσα να πιστέψω τον αριθμό των ανθρώπων και την ποσότητα των αγαθών που είχαν ήδη συγκεντρωθεί. Και την διάθεση για αυτοδιοργάνωση και την προσπάθεια όλων και την οικειότητα ανάμεσα σε αγνώστους εξαιτίας του κοινού σκοπού.
Ήταν σχεδόν εθιστικό το συναίσθημα του να βοηθάς κάπου και από την επόμενη ημέρα ξεκίνησα να πηγαίνω στο Μάτι αφού ήδη η Γωγώ Δελογιάννη είχε στήσει το hotspot του Βουτζά και μαγείρευε καθημερινά. Με παρότρυνε παρά πολύ η παρουσία της Γωγούς εκεί. Γι’ αυτό ξεκίνησα να μιλάω αποκλειστικά για τον εθελοντισμό και τις ανάγκες του Ματιού από το Instagram μου. Γιατί σκεφτόμουν ότι αν εμένα με επηρέασε πολύ θετικά η παρουσία ενός ανθρώπου που γνωρίζω εκεί, κάπως αντίστοιχα μπορεί να σκεφτεί και ο οποιοδήποτε που με ακολουθεί και να έρθει επίσης.
Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που βρέθηκα στην περιοχή. Εκεί όπου όλα στην διαδρομή με το αυτοκίνητο ήταν φυσιολογικά και όπως τα ήξερα, την στιγμή όμως που έστριβες από την λεωφόρο Μαραθώνος προς το Μάτι ήταν σαν να έμπαινες σε κάποιο σκηνικό καταστροφής. Η μυρωδιά από τα καμένα παρέμενε πολύ έντονη κι ας είχαν περάσει έξι μέρες από την φωτιά και θυμάμαι πως ο εγκέφαλος μου δυσκολευόταν πολύ να συνειδητοποιήσει ότι όπου έβλεπαν τα μάτια μου, όλα ήταν μαύρα, χωρίς χρώμα. Ήταν παράλογο για να το χωνέψω.
Τον μήνα που ακολούθησε πήγαινα σχεδόν κάθε μέρα εκεί και επειδή εκτός των άλλων κάναμε και τις κατ’ οίκον παραδόσεις του φαγητού σε όσους παρέμεναν στην περιοχή, είχαμε επικοινωνία με πολλούς. Θυμάμαι πολύ έντονα την επιθυμία των ανθρώπων να μοιραστούν την εμπειρία τους. Όσα είχαν ζήσει και δει. Μου έκανε στην αρχή εντύπωση που ανακαλούσαν τόσο συχνά όλο αυτό το τραγικό που τους είχε συμβεί αλλά σκέφτηκα αργότερα πως θα έκανα μάλλον το ίδιο. Θα έλεγα ξανά και ξανά την ιστορία μου μήπως και την χωνέψω/συνειδητοποιήσω/την βάλω σε μια κανονικότητα για να μπορέσω να συνεχίσω.
Είναι πολλές οι ιστορίες που άκουσα και δεν θα ξεχάσω ποτέ, αλλά πολύ προσωπικές των ανθρώπων για να τις μοιραστώ εγώ εκ μέρους τους.

23 Ιουλίου 2019. Ένας χρόνος μετά

Η λίστα με τα 102 ονόματα δε θα ξεχαστεί ποτέ. Θα είναι όλοι τους πάντα στο μυαλό μας. Και θα τους αγκαλιάζουμε στα όνειρά μας. Όπως και εκείνοι αγκαλιάστηκαν λίγο πριν πεθάνουν. Σε κάθε ανατολή του ηλίου και σε κάθε ηλιοβασίλεμα θα είστε όλοι κοντά μας. 

ο

πηγή https://www.queen.gr

Πρωτοδικείο Αθηνών: Αορίστου χρόνου 13 συμβασιούχοι Κοινωφελούς Εργασίας-Όλη η απόφαση (έγγραφο)

Tην την υπ’ αριθμόν 1005/2019 ΑΠΟΦΑΣΗ του (διαδικασία Εργατικών Διαφορών) του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία δικαιώνονται 13 συμβασιούχοι του δήμου Χαϊδαρίου, που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους από το 2017 έως το 2019, δημοσιεύει η aftodioikisi.gr.
Πρόκειται για συμβασιούχους που είχαν προσληφθεί μέσω του «Προγράμματος Κοινωφελούς Χαρακτήρα σε Δήμους και σε Υπηρεσίες Α’ Υποδοχής, Ασύλου και Διαχείρισης Προσφυγικών Ροών – Β΄ κύκλος, για 1.639 θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης», για τους οποίους το δικαστήριο δέχθηκε ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, μετατρέποντας τις συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το σκεπτικό της ΑΠΟΦΑΣΗΣ, στην υπόθεση που χειρίστηκε οι εργατολόγος Δημήτρης Περπατάρης:


ΑΠΟΦΑΣΗ
πηγή https://www.aftodioikisi.gr

Επιστολή – Δημοσίευση αποφάσεων του ΣτΕ για τον 13ο και 14ο μισθό

ΠΡΟΣ:
1. Ομοσπονδίες-μέλη της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
2. Νομαρχιακά Τμήματα της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
3. Γενικούς Συμβούλους της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Θέμα: Δημοσίευση αποφάσεων του ΣτΕ για τον 13ο και 14ο μισθό

Δημοσιεύθηκαν χθες, Τρίτη 16 Ιουλίου 2019, οι από 1307-1316/19 αποφάσεις της ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ του ΣτΕ με τις οποίες κρίνεται συνταγματική η πλήρης κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού των Δημοσίων Υπαλλήλων, που έγινε με τον Ν. 4093/12.

Η απόφαση ελήφθη με πλειοψηφία 25-6!

Υπενθυμίζουμε ότι μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη του 2018 το ΣΤ’ τμήμα, με συντριπτική πλειοψηφία 6-1, είχε αποφασίσει εντελώς αντίθετα και είχε κρίνει αντισυνταγματικές τις σχετικές διατάξεις του Ν. 4093/12.

Σας αποστέλλουμε μία πρώτη ενημέρωση, για το θέμα, της νομικής μας συμβούλου και πληρέστερη θα σας αποσταλεί μόλις καθαρογραφθούν οι σχετικές αποφάσεις.

Σας ενημερώνουμε, επίσης, ότι το θέμα θα συζητηθεί στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. της 23ης Ιουλίου 2019.

Σε κάθε περίπτωση η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. θα συνεχίσει να διεκδικεί την επαναχορήγηση του 13ου και 14ου μισθού με κάθε συνδικαλιστικό τρόπο, ανεξάρτητα από την εξέλιξη της δικαστικής διεκδίκησης.

Για την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                      Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΙΔΑΣ                      ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΤΣΙΟΥΜΠΕΛΗΣ

“Δεν κάπνισα ποτέ, φεύγω από καρκίνο στους πνεύμονες και πριν φύγω, θέλω κάτι να σας πω»

Οι ασθενείς με καρκίνο στους πνεύμονες βιώνουν ένα πολύ ισχυρό σοκ όταν ο γιατρός τους ανακοινώνει ότι πάσχουν από την ασθένεια.

Σίγουρα κανείς, ακόμη κι αν είναι φανατικός καπνιστής, δεν περιμένει ότι ο καρκίνος θα χτυπήσει τη δική του πόρτα.
Η περίπτωση λοιπόν του ασθενή που ακολουθεί είναι εξ ορισμού ιδιαίτερη. Έμαθε ότι έχει καρκίνο στους πνεύμονες χωρίς να έχει καπνίσει ποτέ ούτε ένα τσιγάρο στη ζωή του. Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν βρήκε το θάρρος να μοιραστεί μαζί μας την ιστορία του και να μας περιγράψει τον δικό του Γολγοθά. Τα λόγια του πραγματικά είναι γροθιά στο στομάχι.

Ακολουθεί η συγκλονιστική εξομολόγηση ενός άντρα με καρκίνο στους πνεύμονες.

Η ζωή μου ήταν στρωμένη, ήταν όμορφα φτιαγμένη. Με τη δουλειά μου ως καθηγητής, με τη γυναίκα μου και την κόρη μας. Παντρεμένοι για περισσότερα από 23 χρόνια, δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα ο πόθος, το έντονο καρδιοχτύπι του έρωτα από όταν γνωριστήκαμε. Η κόρη μας όμως μας θυμίζει ότι καλό φέραμε σε αυτόν τον κόσμο. Κοιμόμαστε μαζί, ο καθένας πηγαίνει στη δουλεία του και η ζωή συνεχίζεται. Έχουμε όλο το μέλλον μπροστά μας. Τώρα που βάλαμε τη ζωή μας σε μια τάξη.
Η τάξη για μένα είναι κάτι πολύ σημαντικό. Ως καθηγητής, αγαπώ τη τάξη. Όπως αγαπώ κάθε χρόνο και τους μαθητές της τάξης μου. Διαφορετικά πρόσωπα, διαφορετικά μυαλά, διαφορετική προσέγγιση προς τον κάθε μαθητή. Αγαπώ τη δουλεία μου, θεωρώ μάλιστα ότι είμαι και πολύ καλός σε αυτό που κάνω. Όχι απλά διεκπεραιωτικός ή να ακολουθήσω το καθήκον. Μπαίνω στη φύση του μαθήματος και στα βαθύτερα ένστικτα των μαθητών μου.
Κάπου εκεί ήρθε η αταξία στη ζωή μου. Μια επίσκεψη στο γιατρό μου που μου ανέτρεψε τα πάντα. Καρκίνος στους πνεύμονες, 4ο στάδιο. Δηλαδή ο καρκίνος είναι σε προχωρημένο στάδιο, έχει εξαπλωθεί σε άλλα όργανα και σημεία του σώματος μου. Δεν υπάρχει επιστροφή. Αν ακολουθήσω κάποια θεραπεία θα ζήσω περίπου ένα χρόνο. Αν όχι μου απομένουν 6 μήνες ζωής.

Το δίλημμα της θεραπείας όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο στους πνεύμονες .

Όταν ζεις την καθημερινότητα σου πιστεύοντας πως έχει άπλετο χρόνο μπροστά σου, δεν σκέφτεσαι την ανατροπή. Δεν σκέφτεσαι το θάνατο. Λες συνέχεια: έχω χρόνο να κάνω και αυτό και εκείνο. Να πάω σε εκείνο το μέρος για διακοπές, να επισκεφτώ ξανά εκείνο τον αγαπημένο προορισμό. Να δω ξανά αγαπημένα πρόσωπα και φίλους. Έχω χρόνο.
Και ξαφνικά, δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεση σου. Αναρωτιέσαι πως έγινε αυτό. Γιατί συνέβη σε μένα. Βρίζεις, φωνάζεις, αντιδράς. Δεν είσαι ο εαυτός σου, γίνεσαι ένας άλλος. Αυτός που έχασε χρόνο, νομίζοντας πως έχει χρόνο. Τραγική ειρωνεία, ο κύκλος της ζωής μας, που δεν τον ορίζουμε εμείς. Όμως ζούμε καθημερινά σα να έχουμε τον έλεγχο.
Όταν δεν έχεις χρόνο, σκέφτεσαι τι είναι καλύτερο να κάνεις. Και εγώ επέλεξα να μην κάνω καμία θεραπεία. Όχι γιατί ξέρω κάποιο κρυμμένο μυστικό για τις θεραπείες και τις απέφυγα. Όμως δεν ήθελα να χάσω χρόνο, προσπαθώντας να κερδίσω μια άνιση μάχη με το χρόνο! Όπως σας είπα, επιστροφή δεν υπάρχει. Γιατί λοιπόν να σπαταλήσω ώρες ατέλειωτες με χημειοθεραπείες; Γιατί να μην αξιοποιήσω τον χρόνο που μου απομένει, για να κάνω ότι θέλω εγώ; Για πρώτη φορά να κάνω πραγματικά ότι θέλω με τη ζωή μου. Με ότι έστω απομένει από αυτή.

Δεν κάπνισα ποτέ! Κι όμως φεύγω από καρκίνο στου πνεύμονες

Είναι σημαντικό να αναφέρω ότι δεν είμαι καπνιστής, δεν ήμουν ποτέ καπνιστής. Ούτε η σύζυγος μου ή κάποιος άλλος στο σπίτι καπνίζει. Στο κολέγιο και γενικά στο εργασιακό μου περιβάλλον ελάχιστες φορές έχω υπάρξει παθητικός καπνιστής. Όμως έχω καρκίνο στους πνεύμονες και το κατάλαβα όταν ένιωσα πόνους στην πλάτη και στο στήθος.

Όπως έμαθα αργότερα, για τον καρκίνο στους πνεύμονες: Μπορεί να προκληθεί από επικίνδυνες ουσίες όπως ο αμίαντος, το αρσενικό, τα φυτοφάρμακα, τη σκόνη και τις αναθυμιάσεις. Από την ατμοσφαιρική ρύπανση, την έκθεση σε ραδόνιο και σαφώς από το παθητικό κάπνισμα. Λιγότερες οι πιθανότητες για έναν μη καπνιστή, όμως ο κίνδυνος παραμονεύει! Η έκθεση στην ακτινοβολία, οι πνευμονοπάθειες και οι λοιμώξεις μπορούν επίσης να τον πυροδοτήσουν.
Το ότι δεν κάπνισα ποτέ, ήταν και ένας από τους λόγους που δεν δέχτηκα να κάνω κάποια θεραπεία. Αν ως μη καπνιστής δεν κατάφερα να τη γλιτώσω από τον καρκίνο στους πνεύμονες, τι να το κάνω να κερδίσω λίγους μήνες ακόμα; Προτιμώ να έρθει το τέλος φυσικά…και με πολύ πόνο.

Μου ήταν δύσκολο να μιλήσω στους άλλους.

Πώς να πεις σε όλους ότι πεθαίνεις; Πώς να αποκαλύψεις ότι έχεις μόνο 6 μήνες ζωής; Πώς να ανατρέψω τη ζωή της γυναίκας μου και της κόρης μου; Που να βρω το θάρρος, που είχα παγώσει από την ημέρα της διάγνωσης; Μετά από λίγες μέρες, το αποκάλυψα μόνο στον κολλητό μου. Έκλαψε περισσότερο από ότι εγώ. Τελικά αυτοί που αφήνουμε πίσω μας, πονάνε περισσότερο.
Αποφάσισα να τελειώσω με τη δουλειά μου και τη τάξη μου κανονικά. Άλλωστε μόνο δυο μήνες έμειναν. Και να φροντίσω η τελευταία μου τάξη να προχωρήσει μπροστά, να φτιάξει ένα καλύτερο αύριο για όλους όσους αφήνω πίσω μου. Τους πίεσα από πλευράς μαθήματος, τους έβγαλα τον καλύτερο τους εαυτό και μετά τους άφησα να πετάξουν ελεύθεροι, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για την κατάσταση μου.
Κάπνισα το πρώτο και τελευταίο τσιγάρο μου, με έναν μαθητή μου. Το πέταξα αμέσως μετά την πρώτη τζούρα. Θα πεθάνω και δεν θα καταλάβω, τι είδους απόλαυση βρίσκει κάποιος στο τσιγάρο. Κέρδισα όμως μια πολύ προσωπική στιγμή με τον μαθητή μου, που άδραξε την ευκαιρία να μου μιλήσει για ένα πολύ προσωπικό του θέμα. Κάτι καλό βγήκε από αυτή τη μια και μοναδική εισπνοή καπνού.

Το τέλος.

Ξέρω ότι είναι κοντά. Το νιώθω όταν ξυπνάω και νιώθω το στήθος μου βαρύ. Όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ από το άγχος και τη δυσκολία να αναπνεύσω. Όταν κάνω μπάνιο και το ζεστό νερό και οι ατμοί με πνίγουν. Όταν για να οδηγήσω χρειάζομαι υπεράνθρωπες προσπάθειες για να φτάσω στον προορισμό μου. Για αυτό και όταν το ανακοίνωσα στην οικογένεια μου, σταμάτησα να οδηγώ. Δεν μου φταίει κανείς άλλος, σε περίπτωση τρακαρίσματος, να φύγει νωρίτερα και από εμένα.
Έκλεισα τις υποθέσεις μου, ζήτησα άδεια, θέλω να περάσω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ με τους δικούς μου ανθρώπους. Χωρίς όμως να τους πιέσω, χωρίς να είναι η κάθε μέρα ένα μνημόσυνο. Όχι, θέλω να χαμογελάω και να κρατήσω αναμνήσεις, αν φυσικά υπάρχει μνήμη για το μετά. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει, όμως ποτέ δεν ξέρεις.
Στη σύζυγο μου της είπα να ψάξει να βρει την ευτυχία, να συνεχίσει τη ζωή της. Να κάνει αυτό που θέλει, να προστατέψει την κόρη μας όσο μπορεί και να χαμογελά. Στην κόρη μου της είπα πόσο περήφανος είμαι για αυτήν και όσα έχει καταφέρει. Πως ένα μου κομμάτι, θα ζει πάντα μέσα από αυτήν. Πως είναι τόσο δυνατή που η ζωή που είναι μπροστά της, περιμένει να την αρπάξει και την ρουφήξει. Πως την αγαπώ.
Σε εσάς θα πω να μην έχετε τίποτα ως δεδομένο. Ούτε τους ανθρώπους γύρω σας, ούτε τη ζωή. Μην περιμένετε την ανατροπή για να ζήσετε. Να κάνετε αυτό που σας γεμίζει, να είστε με θετικούς ανθρώπους γύρω σας που μόνο καλό έχουν να σας προσφέρουν. Να κυνηγάτε τα όνειρα σας, μικρά και μεγάλα. Να αφήσετε κάτι όμορφο πίσω σας. Να σέβεστε τους άλλους και ας μην σας αρέσει. Είναι η δική τους ζωή, όχι η δική σας. Εσείς αφοσιωθείτε στη δική σας, γιατί κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσει το δικό του νήμα. Μέχρι τότε όμως, κάντε το να αξίζει!
Βογιατζής Ηλίας
πηγή https://www.enimerotiko.gr

Newsit / Ελλαδα / Καταργούνται τα δώρα στο Δημόσιο με… τη βούλα του ΣτΕ

 

Συνταγματική κρίθηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας η κατάργηση όσον αφορά στα δώρα στο Δημόσιο. Πρόκειται για τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και θερινής άδειας (13ος και 14ος μισθός) των δημοσίων υπαλλήλων. Αναλυτικά το σκεπτικό της απόφασης που πήρε η Ολομέλεια του ΣτΕ.

Δημοσιεύτηκαν σήμερα, Τρίτη 16.07.2019, οι αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας με τις οποίες είχαν κριθεί συνταγματικές οι περικοπές για τα δώρα στο Δημόσιο και πιο συγκεκριμένα για τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και θερινής άδειας των δημοσίων υπαλλήλων (13ος και 14ος μισθός).
Η Ολομέλεια του ΣτΕ (πρόεδρος η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου και εισηγητές οι σύμβουλοι Επικρατείας, Ελένη Παπαδημητρίου και Ιωάννης Σπερελάκης (αρχικά εισηγήτρια ήταν η Κωνσταντίνα Φιλοπούλου) με σειρά αποφάσεων της(1307-1316/2019) , έκρινε, κατά πλειοψηφία και παρά την αντίθετη κρίση του ΣΤ΄τμήματος, ότι η κατάργηση των τριών επιδομάτων, «τεκμηριώνεται επαρκώς» και δεν παρίσταται απρόσφορο μέτρο, και μάλιστα προδήλως, για «την επίτευξη των επιδιωκόμενων σκοπών, ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν ήταν αναγκαίο, δεδομένου ότι με αυτό το μέτρο, το οποίο εφαρμόζεται γενικά σε όλους τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα, γίνεται προσπάθεια εξοικονόμησης και περιορισμού των διογκωμένων δαπανών της Γενικής Κυβέρνησης, η οποία υπαγορεύεται από επιταγές της Ε.Ε. για μείωση του υπερβολικού δημοσίου ελλείμματος».

Η… αιτιολόγηση για το «μαχαίρι» στα δώρα στο Δημόσιο

Χαρακτηριστικά η Ολομέλεια του ΣτΕ αναφέρει πως ο νομοθέτης είχε πλήρη επίγνωση όχι μόνο του εν γένει επιπέδου διαβίωσης του πληθυσμού της Χώρας, αλλά και ειδικά του επιπέδου διαβίωσης των δημοσίων υπαλλήλων, όπως προκύπτει:
α) από τα δημοσιευμένα και διαθέσιμα στις υπηρεσίες του Ελληνικού Δημοσίου στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για το όριο κινδύνου φτώχειας ανά άτομο μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις (6.591 ευρώ) και το μέσο ετήσιο ισοδύναμο ατομικό εισόδημα (12.637,08 ευρώ) κατά το έτος 2011,
β) από το νέο ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων που θεσπίστηκε με τον ν. 4014/2011, με το οποίο ο βασικός μισθός των δημοσίων υπαλλήλων κυμαίνεται μεταξύ 780 (ΥΕ με βαθμό ΣΤ) και 1092 ευρώ (ΠΕ με βαθμό ΣΤ) και
γ) από τη θέσπιση νέου κατώτατου βασικού μισθού και ημερομισθίου με τον ίδιο ν. 4093/2012 (586,08 ευρώ και 26,18 ευρώ, αντίστοιχα)».
Επιπλέον, σημειώνουν οι δικαστές του ΣτΕ, «η τυχόν ύπαρξη εναλλακτικών λύσεων δεν καθιστά, ενόψει των ευρέων περιθωρίων εκτίμησης που απολαμβάνει ο νομοθέτης στη χάραξη της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής και του οριακού ελέγχου, στον οποίο υπόκειται κατά το αυτό, από μόνη της μη αιτιολογημένη την επίδικη ρύθμιση, ούτε, άλλωστε, υπόκειται σε δικαστικό έλεγχο η συγκεκριμένη επιλογή, αν, δηλαδή, ο νομοθέτης επέλεξε τον καλύτερο τρόπο χειρισμού του προβλήματος ή αν έπρεπε να είχε ασκήσει διαφορετικά την εξουσία του».
Σε άλλο σημείο οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν ότι «το ίδιο μέτρο δεν αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 5 και 25 παρ. 4 του Συντάγματος, δεδομένου ότι αφορά όλους τους υπαλλήλους του Δημοσίου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ενώ διαφορετικόείναι το ζήτημα της χορήγησης των επιδομάτων εορτών και αδείας στους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι αποτελούν διαφορετική κατηγορία, σε βάρος της οποίας έχουν επιβληθεί άλλα οικονομικής φύσεως μέτρα».

Τα δώρα στο Δημόσιο και η μειοψηφία

Αντίθετα, η μειοψηφία επισημαίνει στο σκεπτικό της ότι με τον ίδιο ν. 4093/2012 και με τα ίδια ακριβώς κριτήρια, με προηγούμενες αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκαν καθ’ εαυτά απρόσφορα, ανεπαρκή και, συνεπώς, ακατάλληλα να στηρίξουνπερικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Σε αυτό το σημείο βέβαια η πλειοψηφία αντέκρουσε πως το γεγονός ότι το ΣτΕ «μεταστρέφει τη νομολογία του ως προς τον ν. 4093/2012, τον οποίο συστηματικά κρίνει αντίθετο στις προεκτεθείσες συνταγματικές διατάξεις, με το επιχείρημα ότι, εκ μόνουτου λόγου ότι άλλες ρυθμίσεις του νόμου αυτού, οι οποίες αφορούν διαφορετικά θέματα (μισθούς και συντάξεις), κρίθηκαν αντισυνταγματικές με αποφάσεις του Δικαστηρίου, δεν προκύπτει αναγκαίως αντισυνταγματικότητα και της επίδικης ρύθμισης».
Παράλληλα, η μειοψηφία επισημαίνει πως «οι εν λόγω υπάλληλοι έχουν ήδη υποστεί αλλεπάλληλες μειώσεις τόσο των αποδοχών τους, όσο και του εν γένει εισοδήματός τους βάσει των διαφόρων νομοθετημάτων της περιόδου της κρίσης. Εξάλλου, οι επίμαχες καταργήσεις δεν μπορούν να δικαιολογηθούνειδικότερα ούτε εκ του λόγου ότι αποτελούν τμήμα ενός ευρύτερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής που περιέχει δέσμη μέτρων για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, διότι η προϋπόθεση αυτήαποτελεί αναγκαίο όχι όμως και επαρκή όρο για τη συνταγματικότητα των εν λόγων περικοπών».
πηγή https://www.newsit.gr

Μονιμοποίηση 192 συμβασιούχων: Νέα ήττα Μπουτάρη -Απερρίφθη η προσφυγή του (έγγραφο)

 
Ακόμη μία ήττα στο θέμα των 192 συμβασιούχων καθαριότητας του δήμου, υπέστη ο απερχόμενος δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης.
Συγκεκριμένα, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας Θράκης, απέρριψε την προσφυγή του με την οποία ζητούσε να ακυρωθεί η απόφαση του ΔΣ για παραίτηση του δήμου από τα ένδικα μέσα ,  με αποτέλεσμα οι συμβασιούχοι να κινδυνεύουν με απόλυση.
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΠΗΓΉ https://www.aftodioikisi.gr

Σε απολογία 37 δημοτικοί σύμβουλοι για παράβαση καθήκοντος

Δεν κήρυξαν έκπτωτο τον εργολάβο και τώρα διεκδικεί 233.000 ευρώ από τον Δήμο - Εξηγήσεις ζητάει η Αποκεντρωμένη

Σε απολογία εντός 10 ημερών έχει καλέσει η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης 37 δημοτικούς συμβούλους του απερχόμενου Δημοτικού Συμβουλίου Ηρακλείου (όλους, πλην της παράταξης Κουράκη), με ένα βαρύ κατηγορητήριο για παράβαση καθήκοντος, που σε περίπτωσης καταδίκης περιλαμβάνει πειθαρχικές ποινές από 6μηνη αργία έως έκπτωση από το αξίωμα του συμβούλου, στην υπόθεση της όλης διαχείρισης της εργολαβίας για τη διαμόρφωση του δημοτικού κτηρίου στην Αρχιεπισκόπου Μακαρίου σε Πολυδύναμο Κέντρο Δημιουργικής Έκφρασης, το περίφημο ΚΔΠΑ ΑμεΑ.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της κλήσης σε απολογία από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, μετά από εισήγηση της δημοτικής Αρχής, η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου Ηρακλείου, παρά την αντίθετη εισήγηση της Τεχνικής Υπηρεσίας να κηρυχθεί «έκπτωτος ο εργολάβος» του έργου, έκανε δεκτή την ένστασή του και μάλιστα, όπως αναφέρεται στο ίδιο σκεπτικό, μετά τη διαβεβαίωσή του ότι θα υποβάλει αίτημα ματαίωσης της διάλυσης της σύμβασης και αντί αυτού, αφού δεν τον κήρυξαν έκπτωτο, και τη σύμβαση διέλυσε και στο Εφετείο προσέφυγε, διεκδικώντας 233.000 ευρώ από τον Δήμο, για θετικές ζημιές που προέκυψαν, όπως υποστήριξε ο ανάδοχος, στην εταιρεία του από τη μη έναρξη των εργασιών (!). Κοινώς, αντί να τον κηρύξουν έκπτωτο, όπως τους έλεγε η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, βρέθηκαν και υπόλογοι για καταβολή στον ανάδοχο χιλιάδων ευρώ για ανεκτέλεστο έργο (!).
Το αποκαλυπτικό έγγραφο
Όπως μάλιστα αναφέρει χαρακτηριστικά το έγγραφο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης, «το Δημοτικό Συμβούλιο έλαβε μη νόμιμα την ως άνω απόφαση, διότι δε συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του άρθρου 62 του Ν. 3669/2008 για αποδοχή του αιτήματος διάλυσης της σύμβασης, καθώς στερούταν νομιμότητας ή αίτηση διάλυσης που υποβλήθηκε από την ανάδοχο, η οποία ανέγειρε απαιτήσεις εγκρίσεων πρόσθετων εργασιών και τροποποιήσεων της μελέτης του έργου αμέσως (15 ημέρες) μετά την υπογραφή της σύμβασης και πριν καν εγκατασταθεί στο έργο.

Ειδικότερα, δεν υφίστατο υπαιτιότητα του φορέα κατασκευής και κυρίως του έργου για την καθυστέρηση έναρξης των εργασιών περισσότερο από τρεις μήνες από την υπογραφή της σύμβασης, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 62 του Ν. 3669/2008. Αντίθετα, την ευθύνη για την καθυστέρηση έφερε η ανάδοχος, η οποία δε συμμορφώθηκε στις τέσσερις (4) εντολές έναρξης εργασιών/ειδικές προσκλήσεις της Διευθύνουσας Υπηρεσίας... Επίσης, η ανάδοχος κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού δεν υπέβαλε καμία αντίρρηση ούτε παρατήρηση κατά της μελέτης, την απεδέχθη πλήρως με την υπογραφή της σύμβασης και όφειλε να την υλοποιήσει στο πλαίσιο των συμβατικών της υποχρεώσεων, σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν. 3669/08».
Ζημιώθηκε ο Δήμος
Στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται επίσης: «Συνέπεια της ανωτέρω απόφασης υπήρξε η μη κατάπτωση κατά νόμου των εγγυητικών επιστολών καλής εκτέλεσης του αναδόχου, ποσού 59.350,00 ευρώ και 260.528,08 ευρώ (πρόσθετη), το οποίο απώλεσε ο Δήμος. Ακόμα, με την ανωτέρω απόφαση, αντί της εκπτώσεως του αναδόχου, αποφασίστηκε κατά παράβαση των τότε ισχυουσών διατάξεων η διάλυση της εργολαβίας, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση των οικονομικών αξιώσεων του αναδόχου».
Οι αξιώσεις αυτές του εργολάβου με δικαστική προσφυγή ανέρχονται σε 233.000 ευρώ!

Το «βαρύ» ιστορικό του ΚΔΑΠ ΑμεΑ
Όπως είχε αποκαλύψει η εφημερίδα «Νέα Κρήτη» στις αρχές Μαΐου, για το ίδιο θέμα εξηγήσεις ζητούσαν από τους ίδιους δημοτικούς συμβούλους και οι ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης. Το έργο είχε μελετηθεί και είχε ενταχθεί στο ΕΣΠΑ, με προϋπολογισμό 1,6 εκατ. ευρώ, επί δημοτικής Αρχής Κουράκη, είχε δημοπρατηθεί και ανακηρυχθεί ανάδοχος. Στη συνέχεια και με την ανάληψη της δημοτικής Αρχής από την πλειοψηφία του Βασίλη Λαμπρινού, το έργο οδηγήθηκε στην απένταξη, με αποτέλεσμα να χαθούν και τα κονδύλια της προηγούμενης προγραμματικής περιόδου και τελικά, μετά την κατακραυγή γι’ αυτή την απώλεια σε έτοιμο προς εκτέλεση έργο, η παρούσα δημοτική Αρχή το ενέταξε στη νέα προγραμματική περίοδο.
Πλην όμως, εκείνη ακριβώς την περίοδο συνέβη και το γεγονός με τις απρόβλεπτες συνέπειες μέχρι και σήμερα, με επιβάρυνση δικαστικών διενέξεων για τον Δήμο, ως συνέπεια αποφάσεων της πλειοψηφίας, να αγνοήσει εισηγήσεις και ενέργειες τότε της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων, Υπηρεσίας του Δήμου δηλαδή, και αντί να τον κηρύξει έκπτωτο που καθυστερούσε επί μήνες την έναρξη των διαδικασιών, να τον δικαιώσει στην ένστασή του, μόνο και μόνο γιατί υποσχέθηκε να ξεκινήσει τις εργασίες και να μη διαλύσει την εργολαβία. Όταν πέτυχε όμως αυτή την απόφαση, αμέσως άρχισε να εγείρει αξιώσεις από τον Δήμο για αποζημίωση.
Το έγγραφο των επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης αποκάλυπτε ότι ουσιαστικά, ενώ η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων κήρυξε έκπτωτο τον ανάδοχο, τελικά η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου, με εισήγηση της δημοτικής Αρχής τότε, ανέτρεψε την «έκπτωση» και ήρθε σε συμβιβασμό με τον ανάδοχο. Κατά πληροφορίες, η συμφωνία προέβλεπε τότε και ένα αντίτιμο 15 χιλιάδων ευρώ, προκειμένου να απεμπλακεί χωρίς άλλες συνέπειες, με σχετικό πρακτικό αποδεκτό και από την πλευρά του.
Στη σχετική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η απόφαση είναι η 487/2015, που ελήφθη κατά πλειοψηφία στις 16 Ιουλίου του 2015, με μόνο την παράταξη τότε Γιάννη Κουράκη να ψηφίζει «λευκό».
Αλλά το πιο εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση είναι ότι η συγκεκριμένη απόφαση που πήρε η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου, μετά από εισήγηση της δημοτικής Αρχής, τον Ιούλιο του 2015 και κόντρα στην εισήγηση της Διευθύνουσας Υπηρεσίας του Δήμου, που κήρυξε έκπτωτο τότε τον ανάδοχο του έργου, κατά πληροφορίες είναι ένα από τα νομικά επιχειρήματα του αναδόχου, ακόμη και σήμερα στην προσφυγή του στο Διοικητικό Εφετείο Χανίων, όπου αξιώνει αποζημίωση 233.000 ευρώ από τον Δήμο Ηρακλείου για ένα έργο (κτήριο ΚΔΑΠ ΑμεΑ) του οποίου χάθηκε η χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, στην πρώτη περίοδο κιόλας διακυβέρνησης του Δήμου από τη νυν δημοτική Αρχή και δεν εκτελέστηκε καν!
Ερωτήματα
Πέραν όμως των παραπάνω, εξακολουθούν να ισχύουν και τα ερωτήματα για την απένταξη του έργου από την προηγούμενη προγραμματική περίοδο, που χάθηκε και που υποχρεώθηκε η δημοτική Αρχή για να κάλυψε αυτή της την αβελτηρία να το βάλει από την αρχή στη νέα προγραμματική περίοδο:
1) Αφού το έργο απεντάχθηκε από τη Διαχειριστική Αρχή της Περιφέρειας Κρήτης, γιατί δεν αναζητήθηκε από την Περιφέρεια η λεγόμενη «Δημοσιονομική διόρθωση» εξαιτίας της απένταξης, δηλαδή ο καταλογισμός σε βάρος του Δήμου Ηρακλείου του ποσού 689.375.65 ευρώ της σύμβασης που δεν υλοποιήθηκε;
2) Αφού το έργο είχε ήδη απενταχθεί με ευθύνη του τελικού δικαιούχου, δηλαδή του Δήμου Ηρακλείου, πώς έγινε δυνατόν να επανενταχθεί το ίδιο έργο σε άλλο Κοινοτικό Πρόγραμμα με τον ίδιο τελικό δικαιούχο; Κάθε εξήγηση αποδεκτή...
3) Αν οι ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης ή το δικαστήριο, που φυσικά θα ακολουθήσει, δικαιώσουν τον εργολάβο, τα 233.000 ευρώ που ζητά αποζημίωση, τα οποία φυσικά θα προσαυξηθούν και με τους ανάλογους τόκους υπερημερίας, θα τα καταλογίσει η τότε δημοτική Αρχή στους υπευθύνους, αιρετούς και υπηρεσιακούς παράγοντες, οι οποίοι ευθύνονται για τους λάθος χειρισμούς και για τις άστοχες ενέργειές τους, ή θα τα πληρώσουν τα συνήθη υποζύγια, δηλαδή οι δημότες;

Απολογία εντός 10 ημερών και ενδεχόμενες πειθαρχικές ποινές

Με βάση αυτά τα δεδομένα, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης καλεί σε απολογία εντός 10 ημερών τους 37 δημοτικούς συμβούλους του απερχόμενου Δημοτικού Συμβουλίου, που ανήκουν σε όλες τις παρατάξεις, παρότι η σχετική εισήγηση που ψήφισαν υπέρ του αναδόχου ήταν από τη δημοτική Αρχή, με μοναδική εξαίρεση της παράταξη του Γιάννη Κουράκη, που φαίνεται να έλαβε σοβαρά υπόψη της τη γνώμη της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, ότι ο ανάδοχος θα έπρεπε να κηρυχθεί έκπτωτος, και ψήφισε «λευκό».
Μάλιστα, στο έγγραφο της Αποκεντρωμένης σημειώνεται πως, αν εντός των 10 ημερών δεν απολογηθούν, θα κριθούν ως αναπολόγητοι και η διαδικασία θα ολοκληρωθεί χωρίς αντίλογο. Στο ενδεχόμενο που τους αποδοθεί η κατηγορία της παράβασης καθήκοντος, για την οποία στο έγγραφο αναφέρεται ότι «δημιουργούνται υπόνοιες», τότε, όπως επίσης αναφέρεται, αυτή «τιμωρείται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 233 και 234 του Ν. 3852/2010», που προβλέπει από 6μηνη αργία μέχρι έκπτωση από το αξίωμα του δημοτικού συμβούλου.
πηγή https://www.neakriti.gr

Εργαζόμενοι Δήμου Αθηναίων: «Απαράδεκτες συνθήκες εργασίας»

 
Για «συνέχιση» της διάλυσης των υπηρεσιών του Δήμου, κάνει λόγο, σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εργαζομένων Δήμου Αθηναίων, με αφορμή τη μη λειτουργία του συστήματος κλιματισμού, στο κεντρικό κτίριο του Δήμου Αθηναίων, και μάλιστα σε μία χρονική περίοδο, που η πρωτεύουσα και ολόκληρη η Χώρα δοκιμάζονται από υψηλές θερμοκρασίες.
«Το επί δεκαετία και πλέον ασυντήρητο σύστημα κλιματισμού του κεντρικού κτηρίου του Δήμου, στη Λιοσίων 22, από την Παρασκευή 5/7, παρέδωσε το πνεύμα του. Δεν λειτουργεί εν μέσω καύσωνα και οι εργαζόμενοι αποχωρούν στις 11:30 λόγω των απαράδεκτων εργασιακών συνθηκών, το κτήριο βράζει και η Διοίκηση περί άλλων τυρβάζει.
Η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε άλλα κτήρια, όπου η κατάσταση είναι επίσης απελπιστική. Επί μια δεκαετία περίπου οι υπάλληλοι αναγκάζονται να εργάζονται σε συνθήκες ψύχους το χειμώνα και καύσωνα το καλοκαίρι, μιας και τα συστήματα κλιματισμού στην πλειοψηφία τους είναι παμπάλαια, ασυντήρητα και η Διοίκηση αδιάφορη, ενώ η μη λειτουργία τους είναι μόνιμο φαινόμενο.
Η Διοίκηση του Δήμου εν έτη 2019, διώχνει τους υπαλλήλους ως σύγχρονο μέσο αντιμετώπισης του καύσωνα. Η αδιαφορία τους και η αποτυχία τους διαχρονικά ποτέ δεν είχε όρια αλλά και ποτέ δεν έβγαινε προς τα έξω. Να μην λησμονούμε πως το ίδιο ακριβώς συνέβαινε για χρόνια ολόκληρα, πέρα όλων των άλλων, όσον αφορά την λειτουργία και συντήρηση των ανελκυστήρων, οι οποίοι σχεδόν ποτέ δεν λειτούργησαν στο σύνολο τους. Την ίδια ώρα ελπίζουμε να μην έχουμε ξανά διήμερη διακοπή νερού όπως συνέβη πριν από ελάχιστες ημέρες.
Εν όψει καύσωνα μέχρι την Τετάρτη και πιθανόν μέχρι την Πέμπτη ή Παρασκευή δεν θα υπάρχει κλιματισμός. Ευελπιστούμε να επαναλειτουργήσει πριν την εγκατάσταση της νέας Δημοτικής Αρχής ή το Φθινόπωρο. Εάν κάποιοι σκεφτόντουσαν να παραιτηθούν διότι είναι ωσεί παρόντες (λαμβάνοντας βεβαίως τον παχυλό τους μισθό) δεν θα στενοχωρούνταν κανένας και δεν θα λείπανε από κανέναν», τονίζει ο Σ.Ε.Δ.Α.
πηγή https://www.epoli.gr

Καύσωνας: Τι ισχύει για τους εργαζομένους στους ΟΤΑ σύμφωνα με τη νομοθεσία

 
Οδηγίες για την αντιμετώπιση της θερμικής καταπόνησης των εργαζομένων, λόγω υψηλών θερμοκρασιώ,  παρέχει μέσω ανακοίνωσής του το Δίκτυο Εργαζομένων ΟΤΑ.
Αναλυτικά:
«Διανύουμε τους μήνες του καλοκαιριού και ήδη οι θερμοκρασίες είναι υψηλές. Αυτό σε συνδυασμό με την υγρασία και με την ατμοσφαιρική ρύπανση καθιστά δύσκολες τις συνθήκες εργασίας. Ιδιαίτερα για όσους  εργαζόμαστε σε εξωτερικούς χώρους, οι συνθήκες εργασίας γίνονται  ανυπόφορες και εξοντωτικές.
Η ζέστη και η υγρασία έχουν  άμεσα αρνητικά αποτελέσματα (καταπόνηση, αφυδάτωση, αύξηση του κινδύνου εργατικών ατυχημάτων), αλλά και μακροπρόθεσμη επίδραση σε χρόνιες παθήσεις (καρδιοπάθειες, πνευμονοπάθειες κλπ.).
Σας ενημερώνουμε ότι, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, λόγω των υψηλών θερμοκρασιών του καλοκαιριού, για λόγους προστασίας της υγείας μας  στη διάρκεια της εργασίας θα πρέπει να απαιτούμε να  εφαρμόζονται  τα παρακάτω:
Όταν η θερμοκρασία αγγίζει τους 36 βαθμούς  ΔΕΝ εργαζόμαστε σε εξωτερικούς χώρους. Η εργασία μας σταματά στις 11 π. μ.
Όταν η θερμοκρασία αγγίζει  τους 38 βαθμούς, ιδιαίτερα μεταξύ 11-4 μ . μ ,  η εργασία πρέπει να σταματά  και σε κλειστούς χώρους. Αποκομιδή απορριμμάτων ΔΕΝ γίνεται την ώρα αυτή.
Ιδιαίτερη μέριμνα χρειάζονται οι συνάδελφοι οι οποίοι εντάσσονται σε ομάδες υψηλού κινδύνου, λόγω των προβλημάτων υγείας, όπως: καρδιοπάθεια, πνευμονοπάθεια, νεφρική ανεπάρκεια,  ζαχαρώδη διαβήτη, άλλα νοσήματα, γυναίκες σε περίοδο  εγκυμοσύνης.                                                                                                                                                
Εργασίες που δεν είναι εύκολο να ανασταλούν όπως καθαρισμός λαϊκών αγορών, ταφές- εκταφές, η υπηρεσία θα πρέπει να μεριμνήσει ώστε να διατίθεται δροσερό νερό στους εργαζόμενους.
Οι Δήμοι, ως εργοδότες  είναι υποχρεωμένοι να μεριμνούν  ώστε να  κλιματίζονται όλοι οι στεγαζόμενοι  χώροι . Έχουν την ευθύνη σε συνεργασία με το γιατρό εργασίας και τον τεχνικό ασφαλείας να παίρνουν όλα τα αναγκαία τεχνικά και οργανωτικά μέτρα, με βάση και τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρου, για την ουσιαστική διασφάλιση της υγείας και προστασίας των εργαζομένων κατά τις μέρες υψηλού κινδύνου.
Παρά το γεγονός ότι ΔΕΝ έχουν δοθεί σε αρκετούς Δήμους τα μέσα ατομικής προστασίας και οι δημοτικές  αρχές  έχουν  τεράστια ευθύνη για αυτό,  θα πρέπει να φοράμε καπέλο, γυαλιά,  ελαφρά ρούχα.
Τα παραπάνω  μέτρα αποτελούν μια ελάχιστη προστασία των εργαζομένων απέναντι στις συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών. Δεν χωράει κανένας εφησυχασμός, με πρόφαση το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας μας τις σωματικές του αντοχές.
Οι συνάδελφοι που διαπιστώνουμε   ότι δεν εφαρμόζονται τα παραπάνω, τα απαιτούμε, δεν σωπαίνουμε, απευθυνόμαστε   στο σωματείο, την ομοσπονδία.
Όλοι μαζί να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας.                                                                                          
 Να απαιτήσουμε  ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.»
πηγή https://www.aftodioikisi.gr

Αφαίρεσαν 40 τόνους πλαστικό από τον ωκεανό

Συρρικνώθηκε η μεγαλύτερη στον κόσμο συγκέντρωση πλαστικών απορριμμάτων σε ωκεανούς του πλανήτη μετά την επιτυχή έκβαση της πρώτης προσπάθειας καθαρισμού

από το Ocean Voyages Institute. Μέσα σε 25 ημέρες, ο μη κερδοσκοπικός περιβαλλοντικός οργανισμός αφαίρεσε 40 τόνους πλαστικού από το διαβόητο Great Pacific Garbage Patch και προγραμματίζει να αφαιρέσει και άλλους.

Το με βάση την Καλιφόρνια φορτηγό πλοίο Kwai απέπλευσε στις 23 Μαΐου αναζητώντας δίχτυα που χάθηκαν στη θάλασσα ή αφέθηκαν στα νερά από ψαράδες καθώς και άλλα πλαστικά, χρησιμοποιώντας GPS. Επί έναν χρόνο πριν την αποστολή, το OV Institute διένειμε αυτά τα GPS σε ναυτικούς, ζητώντας τους να τα αφήσουν όπου εντόπιζαν παρατημένα δίχτυα. Με την ενεργοποίησή τους, οι συσκευές έστελναν, σε πραγματικό χρόνο, σήμα για την ακριβή τοποθεσία των διχτυών. Έτσι, το Ινστιτούτο ήταν σε θέση να περισυλλέξει τα πλαστικά σκουπίδια.

Στις 18 Ιουνίου, το Kwai έπιασε στο λιμάνι της Χονολουλού, στη Χαβάι, ρυμουλκώντας 40 τόνους πλαστικά σκουπίδια. Τώρα, προγραμματίζεται μια ακόμη μεγαλύτερη αποστολή καθαρισμού του ωκεανού το 2020, στην οποία θα χρησιμοποιηθούν 150 συσκευές ιχνηλάτησης. Κάθε μία κοστίζει περίπου 1.600 δολάρια, αλλά είναι χρήσιμες για την κατανόηση του πώς ταξιδεύουν και συγκεντρώνονται τα σκουπίδια. «Από την εμπειρία μας, όπου βρούμε ένα παρατημένο δίχτυ θα βρούμε κι άλλα» δήλωσε, στο Hawaii News Now, η ιδρυτής του OV Institute, Μαίρη Κρόουλι. «Το πρόβλημα με το πλαστικό είναι, απλά, ότι διαρκεί για πάντα. Άρα, αυτά τα δίχτυα εξακολουθούν να σκοτώνουν τη θαλάσσια ζωή έως ότου τα βγάλουμε από τους ωκεανούς» πρόσθεσε.

Το μεγαλύτερο μέρος των πλαστικών απορριμμάτων που περισυνελέγησαν θα μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια στο πλαίσιο του προγράμματος της Χονολουλού για ανάκτηση ενέργειας από απορρίμματα, η οποία θα πωληθεί στην Hawaiian Electric για να διανεμηθεί στους καταναλωτές.

«Στόχος μας είναι να παραδώσουμε περίπου 150 τόνους, φέτος» τόνισε η Κρόουλι.

«Σχεδιάζουμε να επαναλάβουμε του χρόνου αυτή την πολύ επιτυχημένη αποστολή, για περίοδο τριών μηνών».

^{Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ}

13ο και 14ο μισθό καταβάλλει Δήμος

 
Με σχετική απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΥΑΠ (Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Πάτρας) καταβάλλεται από χθες στους εργαζόμενους της Επιχείρησης, ο 13ος και 14ος μισθός (δώρο Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα αδείας).
Στην απόφαση, μεταξύ άλλων αναφέρεται:
«Τα τελευταία χρόνια, έχει υπάρξει δραματική επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων και  των όρων δουλειάς τους. Την ίδια δραματική επιδείνωση της θέσης και των αποδοχών τους έχουν υποστεί και οι εργαζόμενοι στη ΔΕΥΑΠ όπου σήμερα 183 εργαζόμενοι καλύπτουν όλες τις υπηρεσίες της επιχείρησης όταν το 2011 αριθμούσαν 211 εργαζόμενοι, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται και οι υπηρεσίες στους Καλλικρατικούς Δήμους.
Περαιτέρω, οι απώλειες στην αγοραστική δύναμη των μισθωτών γίνονται ακόμα μεγαλύτερες  αν ληφθεί υπόψη  η μεγάλη φορολογική αφαίμαξη των τελευταίων χρόνων, οι οποίες  φτάνουν το 50% περίπου.
Στις αντεργατικές πολιτικές όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων συμπεριλαμβάνονται και η κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων-Πάσχα και του επιδόματος αδείας (γνωστά ως 13ος και 14ος μισθός) που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα από τους εργαζόμενους στα μέσα της δεκαετίας του 1920.
Επίσης οι εργαζόμενοι απώλεσαν και τις ασφαλιστικές εισφορές τους, που για χρόνια πλήρωναν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Θυμίζουμε ότι ο 13ος και 14ος μισθός, από τον Μάη του 2010 έγιναν επίδομα των 500 και 250 ευρώ (δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα αντίστοιχα) για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, ευρύτερο δημόσιο τομέα, ΟΤΑ, τους συνταξιούχους και το Νοέμβρη του 2012 καταργήθηκαν ολοσχερώς με το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής που ψήφισε η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Οι απώλειες αυτές διατηρήθηκαν και από την σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Κατηγορίες εργαζόμενων στο Δήμο, στον Κοινωνικό Οργανισμό, στον Καρναβαλικό Οργανισμό, στο ΔΗΠΕΘΕ, προσέφυγαν στα δικαστήρια διεκδικώντας την καταβολή του 13ου & 14ου μισθού, δικαιώθηκαν πρωτόδικα και τους καταβλήθηκαν τα επιδικασθέντα ποσά, με σχετικές αποφάσεις της Οικονομικής Επιτροπής καθώς και των νομικών προσώπων».
πηγή https://www.epoli.gr

Άρειος Πάγος: Δικαίωση της καθαρίστριας από τον Βόλο “Δεν έβλαψε το Δημόσιο”

 
O Άρειος Πάγος δικαιώνει την καθαρίστρια Δήμητρα Τσιαντάκη από τον Βόλο για την υπόθεση που αφορούσε την πλαστογράφηση του απολυτηρίου δημοτικού, τονίζοντας ότι δεν έβλαψε το δημόσιο.
Η Πλήρης Ποινική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, με την 3/2019 απόφασή της, προχώρησε στην αναίρεση της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου της Λάρισας, που είχε καταδικάσει σε κάθειρξη δέκα ετών την καθαρίστρια του Βόλου.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου αποδέχτηκε την επιχειρηματολογία της υπεράσπισης (Θ. Θεοδωρόπουλος) στα δυο βασικά ζητήματα που αυτή ήγειρε:
– Πρώτον, ότι δεν υπάρχει απάτη κατ’ εξακολούθηση. Η απάτη διαπράχτηκε άπαξ, όταν η καθαρίστρια κατέθεσε το παραποιημένο απολυτήριο (διόρθωση το Ε’ Δημοτικού σε ΣΤ’ Δημοτικού). Δε διέπραττε απάτη η καθαρίστρια κάθε φορά που πήγαινε και εισέπραττε το μισθό της, απεφάνθη ο ΑΠ, κρίνοντας ότι το Πενταμελές της Λάρισας έκανε «εασφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών διατάξεων».
– Δεύτερο, ότι δεν υπάρχει ζημιά του Δημοσίου, διότι οι μισθοί που εισέπραξε η καθαρίστρια ισοσταθμίζονται από την παροχή της εργασίας της. Η Ολομέλεια του ΑΠ έκρινε ότι το Πενταμελές της Λάρισας «παραβίασε εκ πλαγίου την εφαρμοσθείσα ουσιαστική ποινική διάταξη».
Στο πρώτο σκέλος η απόφαση της Ολομέλειας ήταν ομόφωνη, ενώ στη δεύτερη υπήρξε μειοψηφία 12 αρεοπαγιτών (σε σύνολο 39 μελών της Ολομέλειας).
Και τα δύο σκέλη της αρεοπαγιτικής απόφασης έχουν γενικότερη σημασία, όμως το δεύτερο σκέλος έρχεται να βάλει τέρμα στις αντικρουόμενες αποφάσεις των ποινικών τμημάτων του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου, κάνοντας τη διάκριση ανάμεσα σε θέσεις για τις οποίες απαιτείται ιδιαίτερη γνώση ή δεξιότητα και σε θέσεις για τις οποίες δεν απαιτείται κάτι τέτοιο. Η βλάβη του Δημοσίου δεν αντισταθμίζεται από την παρασχεθείσα εργασία μόνο στην πρώτη περίπτωση, δηλαδή όταν για τη συγκεκριμένη θέση απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις και δεξιότητες, ξεκαθαρίζει η Ολομέλεια του ΑΠ. Για να το πούμε απλά, είναι άλλο πράγμα να πλαστογραφεί κάποιος ένα πτυχίο Ιατρικής και να διορίζεται γιατρός και άλλο μια καθαρίστρια, δουλειά για την οποία δεν απαιτείται ιδιαίτερη γνώση ή δεξιότητα, να παραποιεί ένα απολυτήριο Δημοτικού.
Πρόκειται για ένα ζήτημα στο οποίο είχε επιμείνει ιδιαίτερα ο συνήγορος Θ. Θεοδωρόπουλος όταν πρωτοδικάστηκε η συγκεκριμένη υπόθεση στον Άρειο Πάγο. Η εξέλιξη τον δικαιώνει, λύνοντας ένα σοβαρό ζήτημα. Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, αλλά καθεμιά πρέπει να εξετάζεται συγκεκριμένα. Είτε της Ε’ είτε της ΣΤ’ Δημοτικού, την ίδια δουλειά θα κάνει μια καθαρίστρια. Επομένως, το γεγονός ότι εργαζόταν ως καθαρίστρια, ισοστάθμισε πλήρως το μισθό που έπαιρνε και δεν προκάλεσε την παραμικρή ζημιά στο Δημόσιο.
Από την Ολομέλεια η υπόθεση επιστρέφει στο Ζ’ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, προκειμένου αυτό να αποφανθεί για μια σειρά άλλους λόγους αναίρεσης που έχουν προβληθεί (δευτερεύουσας σημασίας).
πηγή https://e-thessalia.gr

Πρωτοδικείο Αθηνών: Άκυρη η απόλυση συμβασιούχου -Του επιδικάστηκαν & 7.500 ευρώ

 
Μεγάλη νίκη πέτυχε «παρατασιούχος» του δήμου Χαλανδρίου του οποίου, παρά την σχετική τροπολογία του ΥΠΕΣ τον Ιούλιο του 2017, δεν είχε παραταθεί  η σύμβαση από τον νυν δήμαρχο Σίμο Ρούσσο. Συγκεκριμένα, με απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας (δικηγόρος ο εργατολόγος Κώστας Τσουκαλάς) ακύρωσε την απόλυση και διατάσσει το δήμο να καταβάλει τους μισθούς στον εργαζόμενο, ύψους 7.500 ευρώ. Να σημειωθεί ότι, όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωσή της η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ  «στο Δήμο Χαλανδρίου (ΣΥΡΙΖΑ) όπου από 107 συμβάσεις παρατάθηκαν μόνο 100 ενώ οι υπόλοιποι 7 απολύθηκαν!!!». Από αυτούς με την προτροπή του -ιδρυτικού-μέλους της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ Γιώργου Τσιλεδακη, οι 3+1 προσέφυγαν δικαστικά, με την πρώτη απόφαση να είναι θετική και υπάρχει αισιοδοξία και για την δεύτερη, που αφορά τους υπόλοιπους τρεις.
Πρόκειται για εργαζόμενους των οποίων οι συμβάσεις έληγαν τον Δεκέμβριο του 2017 και με τη νέα παράταση που δόθηκε, στις 31 Μαρτίου 2018 (σ.σ. ημέρα ανακοίνωσης των προσωρινών πινάκων της 3Κ), διάστημα για το οποίο το Δικαστήριο ακύρωσε (σ.σ. για τον πρώτον) την απόλυση διατάσσοντας την καταβολή των δεδουλευμένων.

Αναλυτικά:
Μεγάλη δικαστική νίκη μελών της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ!!!
Τον Ιούλιο του 2017 δόθηκε παράταση, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σε ΟΛΟΥΣ τους παρατασιούχους σε ανταποδοτικές υπηρεσίες των Δημων.Παρ όλα αυτά κάποιοι Δήμαρχοι αυθαιρετώντας έκαναν «επιλεκτικές» ανανεώσεις και απέκλειαν κάποιους…
Αυτό συνέβη και στο Δήμο Χαλανδρίου (ΣΥΡΙΖΑ) όπου από 107 συμβάσεις ανανεώθηκαν μόνο 100
ενώ οι υπόλοιποι 7 απολύθηκαν!!!
Δυστυχώς όμως για το Δήμαρχο ο ένας ήταν -ιδρυτικό-μέλος της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ (Γιώργος Τσιλεδακης) και «οδήγησε» , μαζί με άλλους 3 συναδέλφους, τους εργαζόμενους (4 συνολικά) στα δικαστήρια , για να βγάλουν
ΑΚΥΡΕΣ τις απολύσεις.
Η πρώτη απόφαση βγήκε σήμερα και δικαίωσε τον έναν εργαζόμενο, ενώ περιμένουμε από μέρα σε μέρα τις υπόλοιπες, βγάζοντας ΑΚΥΡΗ την απόλυση του, επιδικάζοντας μάλιστα 7.500€ υπέρ του  Συναδέλφου ως αποζημίωση!!!
ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ.
Από το Γραφείο Τύπου της
ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ
πηγή https://www.aftodioikisi.gr

Ποιες είναι οι 13 «µπαρουταποθήκες»-χωµατερές του Λεκανοπεδίου;

 

Όπως διαπιστώθηκε από αυτοψίες πυροσβεστών, σε πολλούς χώρους στο λεκανοπέδιο επικρατούν συνθήκες που δημιουργούν μεγάλο κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς.

Σπαρµένη µε µικρές και µεγάλες «µπαρουταποθήκες» είναι η Αττική. Μέσα ή δίπλα σε παλιές χωµατερές, οι δήµοι των περιοχών ή «άγνωστοι» συνεχίζουν να αφήνουν κλαδιά ή κοινά σκουπίδια χωρίς να υπάρχουν περίφραξη, αντιπυρική ζώνη ή δεξαµενές νερού ικανές να σβήσουν µια πυρκαγιά που θα προκληθεί πριν επεκταθεί µε καταστροφικές συνέπειες.

Τα παραπάνω προκύπτουν από αυτοψίες που πραγµατοποίησε η Πυροσβεστική Υπηρεσία σε 17 παλιές χωµατερές, όπου διαπιστώθηκε ότι στις 13 επικρατούν συνθήκες που δηµιουργούν κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς. Οι αυτοψίες πραγµατοποιήθηκαν από την Πυροσβεστική Διοίκηση Αττικής έπειτα από εντολή της Αποκεντρωµένης Διοίκησης Αττικής στις 18 Μαρτίου 2019. Τα αποτελέσµατα των ελέγχων περιλαµβάνονται στην απάντηση που έλαβε η Αποκεντρωµένη Διοίκηση στις 5 Ιουνίου και έκανε πολλά καµπανάκια να ηχήσουν.
Αναλυτικά:

• Μαραθώνας: Στην περιοχή του δήµου που χτυπήθηκε αλύπητα στην καταστροφική πυρκαγιά του περασµένου Ιουλίου εντοπίστηκαν τρεις «µπαρουταποθήκες»: Ενας χώρος έξι στρεµµάτων µέσα σε δασική έκταση στον Αγιο Πέτρο όπου βρέθηκαν «σωροί φυτικών υπολειµµάτων και προϊόντων κλάδευσης», πέντε στρέµµατα γεµάτα αστικά απορρίµµατα που πέταξαν «άγνωστοι» στα πρώην Λατοµεία Περάκη στην Αγία Μαρίνα Γραµµατικού, και άλλα δύο στρέµµατα πίσω από το Ελαιοτριβείο Σαφρά στο Ανω Σούλι.
• Ραφήνα: Σε ελάχιστη απόσταση από το Κόκκινο Λιµανάκι και το Μάτι, το κλιµάκιο των ελεγκτών κατέγραψε έκταση 10 στρεµµάτων µέσα στην οποία γίνεται «απόθεση ξυλωδών υπολειµµάτων υλοτόµησης καµένων εκτάσεων των ∆ήµων Μαραθώνα και Ραφήνας και ο θρυµµατισµός αυτών». Επισηµαίνεται ότι η περίφραξη είναι ελλιπής και δεν υπάρχει αντιπυρική ζώνη γύρω από την περίφραξη ή προειδοποιητικές πινακίδες.
• Παλαιά Φώκαια: Σε έκταση 60 στρεµµάτων στο Παλαιό Λατοµείο, στο ύψωµα Γερακίνα, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν σωροί από ξερά κλαδιά και χόρτα τα οποία «πρέπει να αποµακρυνθούν άµεσα καθώς εγκυµονείται σοβαρός κίνδυνος έναρξης, εκδήλωσης και εξάπλωσης πυρκαγιάς». Υπάρχει µια δεξαµενή 16 κ.µ., η οποία ωστόσο δεν είναι προσβάσιµη.
• Καλύβια: Στην περιοχή Κρούδι, υπάρχει έκταση τριών στρεµµάτων όπου γίνεται εναπόθεση «κυρίως φυτικών υπολειµµάτων και προϊόντων κλάδευσης µαζί µε µικρό όγκο αστικών απορριµµάτων». Τα εύφλεκτα υλικά αφήνονται σε χώρο χωρίς καν περίφραξη και µέσα πυρόσβεσης, «πλησίον χώρου αποκατάστασης πρώην χωµατερής»!
• Λαύριο: Περιτριγυρισµένη από δάσος χαλεπίου πεύκης, µε ελλιπή περίφραξη χωρίς αντιπυρική ζώνη και φύλαξη είναι η παλιά χωµατερή, έκτασης 25 στρεµµάτων στη θέση Καµινέζα. Τα απορρίµµατα έχουν επιχωµατωθεί αλλά είναι δυνατή η πρόσβαση µε όχηµα, άρα µπορεί ανά πάσα στιγµή να προκύψουν νέα. Επίσης, «υπάρχουν τρεις δεξαµενές νερού, αλλά είναι άδειες…».
• Μαρκόπουλο: Σε δύο σηµεία της περιοχής Ντάγλα Μερέντα εντοπίστηκαν προβλήµατα από τις αυτοψίες που έγιναν τον Απρίλιο. Πρόκειται για χώρο πέντε στρεµµάτων που, όπως αναφέρεται, έχει καταληφθεί «από µεγάλο όγκο απορριµµάτων» και περιοχή µεταφόρτωσης απορριµµάτων σε έκταση 2 στρεµµάτων µε «µεγάλη συγκέντρωση αστικών απορριµµάτων».
• Αίγινα: Στην περιοχή Σκοτεινή ή Παγώνι, «στον σταθµό µεταφόρτωσης υπάρχουν τεράστιοι όγκοι απορριµµάτων (σκουπίδια, πλαστικά, ξύλινες παλέτες, λάστιχα, στρώµατα, ξερά χόρτα) και ελλοχεύει ο κίνδυνος εκδήλωσης και εξάπλωσης πυρκαγιάς στον παρακείµενο ελαιώνα καθώς και στις κατοικίες που βρίσκονται πλησίον».
• Αγκίστρι: Μεγάλος όγκος απορριµµάτων υπάρχει στην περιοχή Σπουρτιά ή Σπορτέζα, πεταµένα περιµετρικά της χωµατερής έκτασης 7,5 στρεµµάτων και κοντά σε δάσος µε πεύκα, πουρνάρια και αγριελιές. Η αυτοψία εντόπισε σκουπίδια και µέσα στην παλιά χωµατερή που δεν διαθέτει καν επαρκή περίφραξη.
• Σαλαµίνα: Στη θέση Κατσέλι-Μπιζάνι και µέσα σε µικρό χώρο εναπόθεσης απορριµµάτων του δήµου βρέθηκαν δύο σωροί υπολειµµάτων καλλιέργειας και µεταλλικοί κάδοι µε υπολείµµατα. Η επιτροπή αυτοψίας ζήτησε την αποµάκρυνση των υλικών καθώς διαπιστώθηκε ότι η περίφραξη του χώρου είναι ελλιπής.
• Σπέτσες: Δίπλα στο εργοτάξιο του βιολογικού καθαρισµού και στην παλιά χωµατερή, στη θέση Αγριόπετρες, καταγράφεται ανεξέλεγκτη εναπόθεση σκουπιδιών από αγνώστους. Η Περιφέρεια Αττικής ζητά από τους δήµους να πράξουν τα δέοντα, ενώ ο αντιπεριφερειάρχης Περιβάλλοντος Νάσος Αναγνωστόπουλος τονίζει ότι η συλλογή κλαδεµάτων «είναι αποκλειστική ευθύνη των δήµων», οι οποίοι όταν επιδεικνύουν αδιαφορία προκαλούν κίνδυνο, «όπως φάνηκε και στην πρόσφατη πυρκαγιά στο Λαύριο».

πηγή
https://www.pentapostagma.gr/