Μπογιόπουλος ξεφτιλίζει τους Οικονόμου για τις διακοπές ρεύματος

Αττική: Αυξήσεις-«φωτιά» στα τέλη που πληρώνουν οι δημότες για τα απορρίμματα

 

Αττική: Μεγάλες αυξήσεις θα κληθούν να «σηκώσουν» οι Δήμοι της Αττικής και κατ’ επέκταση οι δημότες τους με τα τέλη που πληρώνουν, για την διαχείριση των απορριμμάτων για το έτος 2022, καθώς από φέτος αρχίζει να «μετρά» και το νέο τέλος ταφής που έχει προβλεφθεί από το νόμο 4819/2021 (άρθρο 38).

Οι αυξήσεις αποτυπώνονται στον νέο κανονισμό τιμολόγησης που προτείνει για το τρέχων έτος ο Ειδικός Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ) στους Δήμους – μέλη του, ο οποίος έχει λάβει το «πράσινο φως» από την 7 μελή Εκτελεστική Επιτροπή και προωθείται προς έγκριση στο Διοικητικό Συμβούλιο όπου συμμετέχουν έχοντας την πλειοψηφία οι Δήμοι.

Σύμφωνα με την προτεινόμενη τιμολογιακή πολιτική (το εγκεκριμένο κείμενο βρίσκεται ΕΔΩ – ΑΔΑ: Ψ6ΦΦΟΡ05-810), ορίζεται Ενιαία Τιμή Αναφοράς για κάθε τόνο απορριμμάτων στα 53,16 ευρώ. Όμως σε αυτήν την τιμή προστίθενται και επιπλέον 19,8 ευρώ όπως προβλέπεται από το τέλος ταφής του 4819/2021, κάτι που σημαίνει ότι από το συγκεκριμένο τέλος, το κόστος κάθε τόνου που οδηγείται προς ταφή αυξάνεται κατά περίπου 37% για το 2022 και θα ανέλθει στα 72,96 ευρώ ανά τόνο.

Πηγή: «Διαύγεια» – ΑΔΑ: Ψ6ΦΦΟΡ05-810

Πρόκειται για την αρχή μιας σταδιακής αύξησης στην διαχείριση απορριμμάτων, καθώς ο ίδιος νόμος προβλέπει ότι το τέλος ταφής θα ξεκινήσει να επιβάλλεται αρχής γενομένης από 1/1/2022 με το ποσό των 20 ευρώ/τόνο, αλλά στην πορεία θα ανέβει στα:

• 25 ευρώ/τόνο από 1/1/2023
• 30 ευρώ/ τόνο από 1/1/2024
• 35 ευρώ/τόνο από 1/1/2025
• 45 ευρώ/τόνο από 1/1/2026
• 55 ευρώ/τόνο από 1/1/2027, οπότε και θα μείνει σταθερό για τα επόμενα έτη.

Η ΚΕΔΕ έχει ζητήσει αναβολή της επιβολής του τέλους ταφής μέχρι τα τέλη του 2023, υπό το δεδομένο ότι ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί «με κύρια ευθύνη της κεντρικής διοίκησης» τα έργα που θα ενισχύσουν την ανακύκλωση και θα εκτρέψουν απορρίμματα από τις χωματερές. Ουδέποτε εισακούσθηκε καθώς ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, έκλεισε κάθε συζήτηση αναβολής σε συνάντηση που είχε με το συλλογικό όργανο των δημάρχων.

Το κόστος στην Αττική

Με την τιμολογιακή πολιτική που προτείνει ο ΕΔΣΝΑ, οι Δήμοι της Αττικής θα κληθούν να πληρώσουν συνολικά για το 2022 ένα ποσό 127.727.698 ευρώ. Από αυτά τα χρήματα, τα 34.668.791 ευρώ αποτελούν κόστος λόγω του τέλους ταφής (το οποίο σύμφωνα με το νόμο θα πρέπει να αποδοθεί στον Εθνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης για να χρηματοδοτήσει αυτός στη συνέχεια δράσεις ανακύκλωσης των Δήμων και των Συνδέσμων τους) και σε 93.058.907 ευρώ αθροίζονται οι εισφορές που θα πρέπει να πληρώσουν οι Δήμοι στον ΕΔΣΝΑ για την διαχείριση των απορριμμάτων τους και τα αντισταθμιστικά που καταβάλλονται στους Δήμους (κυρίως τον Δήμο Φυλής) που επιβαρύνονται περιβαλλοντικά από τις εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων στη Φυλή.

Με άλλα, λόγο, το τέλος ταφής του νόμου 4819/2021 έρχεται να αυξήσει το συνολικό κόστος διαχείρισης απορριμμάτων της Αττικής κατά 1/3, επιβάρυνση που προφανώς θα μεταφερθεί στα… γνωστά υποζύγια, δηλαδή τους δημότες.

Ο νέος κανονισμός τιμολόγησης του ΕΔΣΝΑ προγραμματίζεται να τεθεί προς έγκριση στη συνεδρίαση του διοικητικού του συμβουλίου που είναι προγραμματισμένο για την Πέμπτη (28 Απριλίου). Σύμφωνα με πληροφορίες της aftodioikisi.gr, έχει υποβληθεί στον ΕΔΣΝΑ αίτημα αναβολής της συνεδρίασης του διοικητικού συμβουλίου για την ερχόμενη εβδομάδα από την Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής (ΠΕΔΑ) προκειμένου το συγκεκριμένο συλλογικό αυτοδιοικητικό όργανο να καταθέσει εγκαίρως απόψεις. Οι θέσεις της ΠΕΔΑ επί του προτεινόμενου κανονισμού τιμολόγησης αναμένεται να διαμορφωθούν στη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου που είναι προγραμματισμένο για την Παρασκευή, 29 Απριλίου.

Δείτε παρακάτω τον κανονισμό που θα προτείνει ο ΕΔΣΝΑ, όπως εγκρίθηκε από την Εκτελεστική του Επιτροπή:

View Fullscreen

πηγή https://www.aftodioikisi.gr

Αυτή είναι η Νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπέγραψε η ΠΟΕ-ΟΤΑ

 

Στη δημοσιότητα έδωσε η ΠΟΕ-ΟΤΑ, τη Νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) για το προσωπικό Ιδιωτικού Δικαίου και την Ειδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Ε.Σ.Σ.Ε.) για το προσωπικό Δημοσίου Δικαίου που υπέγραψε την Παρασκευή 15 Απριλίου 2022, με το Ελληνικό Δημόσιο.

Με τη νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) και την Ειδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Ε.Σ.Σ.Ε.) ρυθμίζονται οι όροι και οι συνθήκες απασχόλησης των εργαζομένων με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου και Ορισμένου χρόνου, καθώς και του Δημοσίου Δικαίου.

Η εν λόγω Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) και Ειδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (Ε.Σ.Σ.Ε.) εφαρμόζονται αποκλειστικά στα Μέλη των Συλλόγων-Μελών που ανήκουν μόνο στη δύναμη της Ομοσπονδίας, όπως προκύπτει από το Μητρώο των Συλλόγων-Μελών της  Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.

Στις διατάξεις της νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Σ.Σ.Ε.) και Ειδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (Ε.Σ.Σ.Ε.) της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α., υπάγεται το προσωπικό με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου όλων των κατηγοριών και ειδικοτήτων που απασχολείται στους Δήμους, στους Συνδέσμους, στα Ιδρύματα και στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου των Δήμων και Οργανισμούς που εξαρτώνται ή επιχορηγούνται από τους Δήμους με συμβάσεις Αορίστου και Ορισμένου Χρόνου, καθώς και το προσωπικό με σχέση εργασίας Δημοσίου Δικαίου.

 

Η ΣΣΕ | Προβολή/κατέβασμα

 

ΠΗΓΗ https://www.epoli.gr

Συνδικάτο ΟΤΑ: Θάνατος εργαζομένου του δήμου Πεντέλης -«Βολές» κατά της δημοτικής αρχής

 

Άλλο ένα θύμα θρηνεί ο κλάδος μας σήμερα. Εργαζόμενος του Δήμου Πεντέλης άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή, αφού έδωσε γενναία μάχη για 20 ημέρες. Ο 55χρονος
συνάδελφος υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο ελάχιστη ώρα πριν πιάσει δουλειά σαν συνοδός απορριμματοφόρου. Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους.

Τα παραπάνω σημειώνει σε ανακοίνωση του, το Συνδικάτο ΟΤΑ και ασκώντας έντονη κριτική στη δημοτική αρχή σημειώνει:

Και αυτό το θανατηφόρο ατύχημα θα μπορούσε να αποφευχθεί αν γίνονταν οι προβλεπόμενες υγειονομικές εξετάσεις, αν ο γιατρός εργασίας δεν ήταν «επισκέπτης», αλλά μόνιμος ώστε να ελέγχει τακτικά την κατάσταση των συναδέλφων. Οι ευθύνες της Διοίκησης του Δήμου είναι τεράστιες. Θα πρέπει να απαντήσει, γιατί δεν δήλωσε το εργατικό ατύχημα εδώ και 20 μέρες ως όφειλε; Τι φοβήθηκε;

Είναι απαράδεκτοι. Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Ας μην τολμήσουν να ρίξουν κροκοδείλια δάκρυα. Και για αυτό το έγκλημα δεν φταίει ούτε η κακιά η ώρα, ούτε η κακιά
στιγμή. Ας μας απαντήσουν οι κύριοι της κυβέρνησης ποιος άνθρωπος 55 και 58 χρονών αντέχει να είναι κρεμασμένος στο σκαλί του απορριμματοφόρου.

 

Είναι ξεκάθαρο ότι κυβέρνηση και δήμαρχοι μας θεωρούν αναλώσιμους, δεν υπολογίζουν ότι τις ζωές τις δικές μας αλλά ούτε και των οικογενειών μας. Αυτό που τους νοιάζει είναι το πως θα διασφαλίσουν την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για αυτό και δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την υγεία και την ασφάλεια μας.

Αυτή την πολιτική υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι και σήμερα αλλά και όλοι οι δήμαρχοι που πίνουν νερό στο όνομα της ευρωπαϊκής ένωσης.

Προκαλεί εντύπωση η διοίκηση του σωματείου που μέχρι τώρα δεν έχει βγάλει μια ανακοίνωση.

 

Συνάδελφοι, η λίστα των νεκρών της τάξης μας αυξάνεται καθημερινά. Χρέος μας είναι να αντισταθούμε. Να αναδείξουμε κάθε εγκληματική αμέλεια των δημάρχων και της κυβέρνησης. Να απαιτήσουμε μέτρα υγιεινής και ασφάλειας σε κάθε χώρο εργασίας. Να στήσουμε επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας σε κάθε Δήμο. Μόνο έτσι οι εργαζόμενοι,
μπορούμε να προστατεύσουμε τις ζωές μας.

Δεν κάνουμε καμία έκπτωση στα δικαιώματα μας. Οργανώνουμε την πάλη μας. Δίνουμε βροντερό παρών στις απεργιακή κινητοποίηση την 1η Μάη στις 10:30 στο Σύνταγμα.

 πηγή https://www.aftodioikisi.gr

Συγκλονίζει γιατρός του ΕΚΑΒ για το θανατηφόρο τροχαίο με θύμα 21χρονη

 

Γροθιά στο στομάχι η ανάρτηση της γιατρού του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης, Στέλλας Χαριτίδου, για το θανατηφόρο τροχαίο στο Ωραιόκαστρο, στο οποίο έχασε τη ζωή της μία 21χρονη και τραυματίστηκαν σοβαρά άλλοι τρεις νέοι όταν το ΙΧ τους ξέφυγε από την πορεία του και προσέκρουσε σε κολόνα φωτισμού.

“Χθες ήταν μια πολύ δύσκολη νύχτα. Μαζί με την συνάδελφο που συνεφημέρευε & μικρή ομάδα Διασωστών, ανταποκριθήκαμε σε πολύ σοβαρό τροχαίο ατύχημα σε προάστιο της Θεσσαλονίκης. Το σημείο του συμβάντος θύμιζε εμπόλεμη ζώνη. Το ίδιο και οι τέσσερις πολυτραυματίες. Όλα νέα παιδιά, 19-22 χρονών.
Μπροστά σε αυτό η Ιατρική δεν φτάνει. Κάπου τελειώνει. Και μένουν μόνο τα ψυχικά σου αποθέματα να κάνεις πράγματα πέρα από τα ανθρωπίνως εφικτά. Χωρίς να το έχεις καταλάβει, ο ασθενής έχει γίνει το παιδί σου & παλεύεις να ζήσει. Με ότι έχεις και με ότι εφεύρεις εκείνη την ώρα.
Ο χρόνος έχει σταματήσει, αλλά ταυτόχρονα τρέχει απίστευτα γρήγορα και δεν είναι υπέρ σου.
Και νιώθεις πόνο στο στήθος και μια γεύση μεταλλική στο στόμα. Σαν να έχεις μασήσει ατσάλι. Δεν έχεις σάλιο, ακούς την ανάσα σου και το κεφάλι σου βουίζει. Όμως παλεύεις. Και φέρνεις πίσω το παιδί που έχεις στα χέρια σου και φωτίζεται η νύχτα σου. Και ξαναφευγει και ξαναπαλευεις. Ξανά και ξανά και ξανά. Μέχρι το ασθενοφόρο να σταματήσει & να ανοίξουν οι πόρτες & να καταλάβεις ότι έφτασες στο Νοσοκομείο. Δεν θυμάσαι πρόσωπα, μόνο φωνές. Λόγια σκόρπια, όλοι προσπαθούν να βοηθήσουν…
Και σε λίγα λεπτά, άλλοι συνάδελφοι παλεύουν.
Έχουν σηκώσει από τους ώμους σου το τεράστιο αυτό βάρος & έχουν αναλάβει. Και ξαφνικά νιώθεις άδειος και μικρός. Περνάνε τα γεγονότα από μπροστά σου και τα παρακολουθείς σαν ταινία.
Κρατάς την ανάσα σου και είσαι μουδιασμένος.
Για κάποια δευτερόλεπτα. Και μετά ξυπνάς. Και μπαίνεις ξανά στην μάχη, καθώς κανένα χέρι δεν περισσεύει και το παιδί αυτό είναι “δικό σου”…
Δεν σκέφτεσαι, κάνεις αυτά που ξέρεις. Παλεύεις.
Η χθεσινή νύχτα ήταν πολύ δύσκολη. Όποιος με γνωρίζει τόσα χρόνια, ως γιατρό του ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης, ξέρει ότι σήμερα το σώμα μου είναι στο σπίτι & το μυαλό μου στην δουλειά.
Σκέφτομαι συνέχεια. “Τρέχω” τα βήματα & ψάχνω. Θέλω σε όλες τις ερωτήσεις που γεννάει το μυαλό μου, η απάντηση να είναι μόνο μια : “έκανες όλα, όσα άνθρωπος μπορεί να κάνει”.
Είμαι αυστηρή. Και μετά από τέτοια περιστατικά γίνομαι ακόμα περισσότερο. Ανεβάζω τα πρέπει μου ακόμα πιο ψηλά και λέω συνέχεια στον εαυτό μου ότι δεν υπάρχει ταβάνι. Όταν η Ιατρική “τελειώσει”, υπάρχουν τα θαύματα…
Είμαι βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος και στην δουλειά μου, βάζω το είναι μου. Η μάνα που θρηνεί με συνταράσσει. Νιώθω ότι της χρωστάω. Το ξέρω ότι πολλά πράγματα από αυτά που συναντάμε στην δουλειά μας δεν είναι στο χέρι μας, αλλά δεν με ανακουφίζει αυτή η σκέψη.
Θα ήθελα να ήταν αλλιώς.
Έχω ακόμα στο στόμα μου, αυτήν την γεύση από ατσάλι, δεν φεύγει ούτε με τα φιλιά από το παιδί μου…
Το τηλεφώνημα & τα λόγια ενός πολύ αξιόλογου συναδελφου είναι η παρηγοριά της ημέρας. Ήταν οι κουβέντες του ένα καταφύγιο, χώθηκε εκεί η ψυχή μου και κλαίει από ανακούφιση.
Αύριο είναι μια νέα μέρα, μια νέα πρόκληση, ίσως μια νέα μάχη.
Θα μπούμε έτοιμοι; θα τα καταφέρουμε; δεν ξέρω!
Ξέρω όμως, πώς αν ξύσεις λίγο την ψυχή μου θα αφήσει στα δάχτυλα σου σκουριά. Την νόμιζα άφθαρτη! Αλλά κάθε μέρα που περνάει, την ακούω να τρίζει….”

πηγή https://www.notia.gr

5η ΔΙΑΣΤΑΣΗ 16 04 22 I PET G.O.A.T II Η ΑΝΑΛΥΣΗ ME ΤΗΝ Ν. ΚΡΗΤΙΚΟΥ & Χ. ΚΑΣΤΑΜΟΝΙΤΗ

Τι λένε για την Ελλάδα τα σχολικά βιβλία της Αλβανίας;

ΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΟΠΑΙΑ ΑΤΡΑΠΟ 2022 ΕΠ. 29 Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ...

Η ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΗ ΤΡΑΠΟΥΛΑ ΜΙΑΣ ΑΚΟΡΕΣΤΗΣ ΔΥΣΤΟΠΙΑΣ - Angelo Karageorgos

 

Εν μέσω της παρουσίασης του πολέμου τους που πλέον μπορεί να αρχίσει να θεωρείται μια νέα κανονικότητα μαζί φυσικά και με τις αυξανόμενες αρνητικές συνέπειες σε κάθε επίπεδο ζωής του μέσου ανθρώπου, κάτι περίεργο συμβαίνει στην Κίνα. Ξαφνικά, όπως και 2 χρόνια πριν, στη Σαγκάη αυτή τη φορά μαθαίνουμε πως υπάρχει πολύ αυστηρό λοκντάουν. Όμως αναβαθμισμένο καθώς φαίνεται πως μπορούν να φτάσουν σε σημείο να απομονώσουν ακόμα και τα παιδιά από τους γονείς ενώ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στις διανομές τροφίμων σε σημείο που πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση δημιουργώντας σκηνές τρομακτικού πανικού.

Την ίδια ώρα η Ελλάδα παραμένει ένα κλωτσοσκούφι έχοντας από τη μια να εμφανίζεται έστω και σε βίντεο στο υποτιθέμενο κοινοβούλιο ένας αρχάνθρωπος παρουσιαζόμενος για Έλληνας, από την άλλη να παρουσιάζεται από τον Κούλη για ελληνάρας κιόλας ο Άλμπερτ Μπουρλά που έκανε την παρουσίαση του βιβλίου του και μετέδωσε το μήνυμα πως πλέον το κουτί της Πανδώρας δηλαδή η γονιδιακή επεξεργασία των ανθρώπων έχει ανοίξει για τα καλά καθώς έχουν σκοπό να δημιουργήσουν μπόλια αυτής της τεχνολογικής κατηγορίας για διάφορες ασθένειες, μεταξύ άλλων και για τον καρκίνο. Βέβαια ωστόσο δεν θα ξεμείνουμε από πανδημίες καθώς ο πρώην διευθυντής του CDC μας ενημέρωσε πως ο κοροϊδοϊός ήταν κάτι σαν ζέσταμα, επειδή η μεγάλη πανδημία δεν έχει έρθει ακόμα και αυτή θα είναι η γρίπη των πτηνών από την οποία στις ΗΠΑ έχουν πεθάνει ήδη γύρω στα 20 εκατομμύρια πτηνά.

Κι όσο περνά ο καιρός δυστυχώς όλο και περισσότερους ξαφνικούς θανάτους και παρενέργειες σχετικά νέων ανθρώπων ακούμε κάτι που ισχύει και με ό,τι δείχνουν όσα επίσημα στοιχεία μας επέτρεψαν να έχουμε. Προσπαθώντας να αυξήσουν λοιπόν τη σκόνη της σύγχυσης μιλούν ακόμα περισσότερο για τον long covid που όλως τυχαίως έχει όλα τα πιο βασικά χαρακτηριστικά των παρενεργειών με αποτέλεσμα ο κάθε άνθρωπος να προσπαθεί να βρεί τι του συμβαίνει και με τίποτα να μην μπορεί να βγάλει άκρη. Την ίδια στιγμή που έχουν γεμίσει τόσο τους ουρανούς με γραμμές όσο και την ατμόσφαιρα με θολότητα προσπαθώντας με χημικούς αεροψεκασμούς να επηρεάσουν τη ζωή μας αλλά και να αποτρέψουν τις ευεργετικές ακτίνες του ήλιου να φτάσουν στους ανθρώπους.

Όλα αυτά με σκοπό αφενός μεν να γκρεμιστούν τα πάντα για να φτιαχτούν στη θέση τους αυτά της νέας πραγματικότητας αφετέρου δε να φέρουν τους ανθρώπους σε επαρκή απόγνωση ούτως ώστε να δεχθούν την ιδανική υποδούλωση που ονειρεύονται με τον έλεγχο του σώματος του, του μυαλού του και του ίδιου του γονιδιώματος του. Παρά το μέγεθος της ματαιοδοξίας του εχθρού όμως, ως πνευματικά όντα στην πραγματικότητα είμαστε πραγματικά ισχυροί καθώς την ελευθερία της ψυχής δεν μπορεί να μας την πάρει κανείς άλλος παρα μόνο είτε ο Πατέρας που μας την έδωσε εξ’αρχής είτε ο ίδιος μας ο εαυτός.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ: https://angelokarageorgos.gr/i-anakatemeni-trapoula-mias-akorestis-dystopias

Επικοινωνία: contact@angelokarageorgos.gr

Iστολόγιο: https://angelokarageorgos.gr

Γκρουπ στο Telegram: https://t.me/joinchat/TfYwsWAbj53KKzel
Γκρουπ στο Viber: https://invite.viber.com/?g=ti5xMtOGxU1U2nHFLjg6MkCDGmuUSOA6
Φίλοι εκπομπών Άγγελου Καραγεώργου Facebook Group https://www.facebook.com/groups/478441460227303/
Κανάλι Telegram: https://t.me/angelokar
Προφιλ Facebook: https://www.facebook.com/angelo.karageorgos/
Κανάλι στο Odysee. com: https://odysee.com/@AngeloKar:6
Κανάλι Brighteon: https://www.brighteon.com/channels/angelosbg
Κανάλι στο Rumble: https://rumble.com/user/AngeloKar
Λογαριασμός Mewe: https://mewe.com/i/angelokarageorgos
Spotify: https://open.spotify.com/show/5IXXuUoEPlbCAysu0QXc5O?si=3YkOmFA8S1SCIPKJ2Bm_nQ

Σε τροχιά ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ τα στελέχη της διοίκησης του Δήμου Ηλιούπολης

 

Ένα απίστευτο περιστατικό έλαβε χώρα στην υπηρεσία του ΤΑΠ στο Δήμου από την μεριά του αντιδημάρχου Τοπικής Ανάπτυξης και Επιχειρηματικότητας Σταύρου Γεωργάκη. 

 

Ο αντιδήμαρχος απαίτησε από την προϊσταμένη του τμήματος να παρακαμφθούν οι νόμιμες διαδικασίες έκδοσης του ΤΑΠ που έχει υποβάλει συγκεκριμένος δημότης. Σε απάντηση της προϊσταμένης ότι θα πρέπει να προσκομισθούν όλα τα νόμιμα δικαιολογητικά για να ολοκληρωθεί το αίτημα του πολίτη, ο αντιδήμαρχος όρμησε σαν μαινόμενος ταύρος χτυπώντας με μπουνιές το γραφείο της, ενώ τον κρατούσαν δυο συνάδελφοι για να μην της επιτεθεί, κραύγαζε: «….Όταν θα μπαίνω στο γραφείο σας θα σηκώνεστε όρθια και θα βαράτε προσοχή, εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες «κότες» (εννοώντας ποιούς άραγε;; τους άλλους αντιδημάρχους..!!) που σας μιλάνε ευγενικά. Θα κάνετε ότι λέω εγώ και ας μην είναι νόμιμο προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο δημότης»!!!!

 

Παρεμπιπτόντως στο φάκελο του δημότη τα σχέδια του μηχανικού είναι υπογεγραμμένα από τον «ανιψιό του»….. Κάθε συνειρμός θεωρούμε ότι είναι δόκιμος ….. Η ανάρμοστη συμπεριφορά του αντιδημάρχου συνεχίστηκε εξαπολύοντας μάλιστα απειλές και εκφοβισμούς προς την συναδέλφισσα αναδεικνύοντας έτσι, αυτό που επιμελώς προσπαθεί ο ίδιος και η διοίκηση να κρύψει, το αντεργατικό τους πρόσωπο που θέλει τους εργαζόμενους υποτακτικούς της εκάστοτε διοίκησης χωρίς θεμελιωμένα δικαιώματα, ευθύνη και φυσικά αξιοπρέπεια. 

 

Καταγγέλλουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απαράδεκτη απαξιωτική και επικίνδυνη συμπεριφορά του αντιδημάρχου εναντίον εργαζόμενης και κύρια το μήνυμα που στέλνει με τις ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ πρακτικές του, στο όνομα τάχα της ταχύτερης εξυπηρέτησης δημοτών. 

 

Aς γνωρίζει λοιπόν ο αντιδήμαρχος και η δημοτική αρχή την οποία εκπροσωπεί, ότι τέτοιες αυθαίρετες και αυταρχικές πρακτικές εναντίον των υπαλλήλων, ούτε μας πτοούν, ούτε μας φοβίζουν. Γνωρίζουμε ως εργαζόμενοι και τα δικαιώματα και τις ευθύνες μας απέναντι κύρια στους δημότες και το λαό μας, που χρυσοπληρώνει σε αναμονή και χρήμα όσον αφορά τις δικές τους ανάγκες, από ένα κραταιό σύστημα που χρόνια τώρα κρατάει τις υπηρεσίες χωρίς προσωπικό.

 

Καλούμε τον Δήμαρχο να συμμαζέψει αν βέβαια μπορεί, τους εκπροσώπους της δημοτικής του αρχής από τέτοιες συμπεριφορές και να τους θυμίσει ότι οι δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι βιλαέτι κανενός…… ΕΠΙΠΛΕΟΝ καλούμε τον δήμαρχο να συναντήσει επιτέλους το νέο Δ.Σ. του ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ το οποίο δεν έχει δεχτεί μέχρι σήμερα (εδώ και 5 μήνες) για να συζητήσουμε τα σοβαρά προβλήματα στους χώρους δουλειάς.

 

Καλούμε τους συνάδελφους να μην υποκύπτουν σε αντίστοιχες συμπεριφορές και να περιφρουρήσουν τα δικαιώματά και την αξιοπρέπεια τους μέσα από το ΣΩΜΑΤΕΙΟ με οδηγό πάντα το δίκαιο του λαού και των εργαζομένων του τόπου μας. 

 

Καλούμε ΟΛΟΥΣ τους εργαζόμενους να απαντήσουν σε αυτές τις ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ πρακτικές συμμετέχοντας στην 3ωρη ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15 Απριλίου 2022 από τις 9.00π.μ. – 12.00μ.μ. με συγκέντρωση έξω από το δημαρχείο.

 

Το Δ.Σ.

 

Γρήγορη η έκδοση των συντάξεων. Τι αλλάζει | Τι χρειάζεται η αγορά εργασίας

🔴ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΟΚΑ-19 - ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Επιλεκτική ευαισθησία, άκρατη υποκρισία!

 

Μεγαλειώδης η χθεσινή συναυλία που διοργανώθηκε  από την πρωτοβουλία «Αλληλεγγύη για όλους», «που στοχεύει να διευκολύνει, να ενισχύσει, να διαδώσει και να προωθήσει την υπόθεση της αλληλεγγύης “από κάτω”». Ο πόλεμος είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους, ακόμα και αν εκτυλίσσεται χιλιόμετρα μακριά.

Με χαρά είδα ότι ανταποκρίθηκαν πάρα πολλοί καλλιτέχνες. Με ικανοποίηση είδα νεολαία να συμμετέχει σε αυτήν την αντιπολεμική γιορτή. Τα δε πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ειδικά των αντιπολιτευτικών, πανηγυρικά!

Όμως, μέσα σε όλη αυτήν την μελωδική διαμαρτυρία υπάρχει μία παραφωνία. Η επιλεκτική αλληλεγγύη (σχήμα οξύμωρο, σαν το «ιερό έγκλημα» που είχε διαπράξει η Αντιγόνη του Σοφοκλή)! Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή….

«Συναυλία ειρήνης / Λαοθάλασσα στα Προπύλαια ενάντια στον πόλεμο», γράφει σε σημερινό της  άρθρο η αντιπολιτευόμενη εφημερίδα ΑΥΓΗ (Συναυλία ειρήνης / Λαοθάλασσα στα Προπύλαια ενάντια στον πόλεμο | Αυγή (avgi.gr)).

«Συλλαλητήριο αντιεμβολιαστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη / Επεισόδια και μολότοφ – Υβριστικά συνθήματα κατά της κυβέρνησης», διαβάζαμε στις 29.8.21 σε άρθρο της ίδιας εφημερίδας (Συλλαλητήριο αντιεμβολιαστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη / Επεισόδια και μολότοφ – Υβριστικά συνθήματα κατά της κυβέρνησης | Αυγή (avgi.gr))

Στο πρώτο  άρθρο η εφημερίδα έβλεπε μόνο τη λαοθάλασσα. Δεν παρατήρησε καθόλου τους στοιβαγμένους συμμετέχοντες, από τους οποίους πολλοί δεν φορούσαν  μάσκα. Φαίνεται ότι στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια ο ιός υποχωρεί και παραφυλάει να εμφανιστεί σε άλλους τύπους εκδηλώσεων. Στο δεύτερο δημοσίευμα ο ρεπόρτερ είδε μόνο τις ελληνικές σημαίες και τους σταυρούς (απεχθή σύμβολα για την αντιπολίτευση, μέσα καπήλευσης για τις συντηρητικές παρατάξεις) και πρόσεξε ιδιαίτερα ότι δεν τηρούνταν τα μέτρα ασφαλείας. Δεν είδε τους χιλιάδες απλούς πολίτες  με τα παιδιά τους , τους γιατρούς με τις άσπρες μπλούζες, τους εκαβίτες με τις στολές τους. Επιλεκτική όραση!

 Και μάλιστα φρόντισε να τονίσει ότι ακούγονταν υβριστικά συνθήματα εναντίον της κυβέρνησης. Και ως γνωστόν η αντιπολίτευση δεν θέλει να ακούγονται υβριστικά συνθήματα εναντίον της κυβέρνησης, γιατί πληγώνεται. Και αυτή και η ….Δημοκρατία. Γι’ αυτό άλλωστε η αξιωματική αντιπολίτευση διέγραψε και τον κ. Κουρουμπλή (Διαγραφή Κουρουμπλή από Αλέξη Τσίπρα μετά τις ακρότητες στη Βουλή | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (kathimerini.gr)). Επιλεκτική ακοή!

«Το παρόν έδωσε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Αλέξης Τσίπρας», γράφει όλο καμάρι ή  ΑΥΓΗ.  Περίεργο! Δεν έχω δει τον κο Τσίπρα σε καμία πορεία των 6500 χιλιάδων υγειονομικών. Δεν έχει περάσει από το Υπουργείο Υγείας να τους σφίξει το χέρι. Δεν έχει στείλει τα Χριστούγεννα δώρα στα παιδιά τους που έχασαν -κατά παρέκκλιση, πάντα!_ τον κόσμο τους όλο (ΟΤΑΝ Η ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ… ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ – ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΧΩΡΗΤΟΥ (choratouaxoritou.gr)). Δεν έχει στείλει τους βουλευτές του σε διαμαρτυρία (πλην μίας φοράς στις αρχές, για να μην είμαστε άδικοι). Επιλεκτική ευαισθησία!

Πού είναι ο κ. Πολάκης να δει τους συναδέλφους του; Καλές είναι  και οι ταβέρνες, γιατί σώζει και υπαλλήλους από άδικα πρόστιμα, αλλά από 1^η Σεπτέμβρη οι άλλοτε ήρωες ζουν από την αλληλεγγύη, την πραγματική, όχι αυτή που υποκινείται από συμφέροντα.  Γιατί είναι εύκολο να κουνάς το δάχτυλο όταν είσαι στα έδρανα της Βουλής και να παίζεις…τη Δημοκρατία. Ο δρόμος, όμως, είναι δύσκολο πράγμα. Ειδικά όταν κοιμάσαι σε αυτόν, όπως οι υγειονομικοί!

Και βέβαια κανένας βουλευτής (πλην αυτών της Ελληνικής Λύσης, γιατί η αλήθεια να λέγεται) δεν πλησιάζει στην οδό Αριστοτέλους, γιατί γνωρίζει ότι την επόμενη μέρα θα φιγουράρει στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ως υποκινητής των  αντιεμβολιαστών (θου, κύριε, φυλακήν τω στόματί μου). Και είναι καλύτερο να περιφέρεσαι διακηρύσσοντας την ανάγκη μαζικών (τάχα μου όχι υποχρεωτικών εμβολιασμών;) των Ελλήνων πολιτών (κάτι σαν τα αρνιά και τα κατσίκια ; ) παρά να σε ταυτίσουν με κάποιους «φαιδρούς» που υποστηρίζουν ότι  ο κώδικας της Νυρεμβέργης -γέννημα των φρικαλεοτήτων του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου-  απαγορεύει τις υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις . Γιατί κάτι τέτοια έκανε ο  Μέγκελε και έμεινε στην ιστορία. Και ο Μέγκελε επιστήμονας ήταν. Να μην το ξεχνάμε αυτό, ειδικά τώρα που όλοι υποκλινόμαστε στην επιστήμη που αναπτύσσει φάρμακα σε χρόνο μηδέν…

Αλλά ας αφήσουμε τους πολιτικούς. Χαμένη υπόθεση! Ας πάμε στους συμμετέχοντες ένθεν και ένθεν. Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που ήταν πρόθυμοι να συμμετέχουν – και καλά έκαναν, θα το ξαναπούμε- γιατί δεν προτείνουν να διοργανωθεί μία συναυλία για τους άπορους πλέον υγειονομικούς που κοιμούνται στα πεζοδρόμια; Μήπως φοβούνται κι αυτοί ότι θα χαρακτηριστούν αντιεμβολιαστές (trendyόρος, ομολογουμένως). Και αυτοί οι τόσο «ευαίσθητοι άνθρωποι», γιατί δέχτηκαν να τραγουδάνε και να παίζουν σε χώρους αποκλειστικά και μόνο για εμβολιασμένους, αφού η Τέχνη που υπηρετούν είναι πανανθρώπινη; Ούτε μία ανακοίνωση; Δεν τους είπαμε να μην εργαστούν! Πρέπει να επιβιώσουν. Αλλά όταν δέχεσαι να εργαλειοποηθεί η Τέχνη σου  και να χρησιμοποιηθεί ως μέσον διαχωρισμού του κόσμου ,τότε μάλλον κάτι δεν έχεις καταλάβει ή δεν είσαι στον σωστό κλάδο. Ή μήπως πίσω από τη συμμόρφωσή σου προς τις υποδείξεις του καθεστώτος κρύβεται κάτι άλλο; Επιλεκτική και η Τέχνη , λοιπόν!

Με μια απλή παρατήρηση είναι εμφανές ότι η βασική ομάδα συμμετεχόντων στη χθεσινή συναυλία ήταν νέοι. Πολύ ενθαρρυντικό! Αυτοί οι νέοι όμως πού κρύβονται, όταν διαδηλώνουν οι υγειονομικοί; Πού είναι οι φοιτητικοί σύλλογοι να μιλήσουν για τα καταπατημένα ατομικά δικαιώματα που έχουν επισφραγιστεί με την Χάρτα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (να τον πάλι ο πόλεμος, πατήρ πάντων); Μήπως -λέω εγώ τώρα- είναι οι ίδιοι νέοι που συμμετείχαν με καμάρι στην πορεία για την προάσπιση των δικαιωμάτων του απεργού πείνας Κουφοντίνα, που ως γνωστόν στο διάβα του σκορπούσε το θάνατο αδιακρίτως(Μαζική πορεία αλληλεγγύης στην Αθήνα για τον Δ. Κουφοντίνα | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)); Ούπς,  και άλλη αλληλεγγύη εδώ, μαζική μάλιστα! Κι άλλος απεργός πείνας! Αυτός, όμως, φαίνεται να είναι καθαγιασμένος. Λέτε να είναι εμβολιασμένος κιόλας; Ακόμα καλύτερα! Μήπως πάλι είναι εκείνη η συντριπτική πλειοψηφία των νέων που περιμένουν υπομονετικά να τους σκανάρει ο μαγαζάτορας – υγειονομικός φρουρός  σαν να είναι «πατατάκια», για να εξασφαλίσουν μία θέση στο πολυπόθητο τσιπουράδικο ; Αγώνας είναι κι αυτός! Επιλεκτικός αγώνας, επιλεκτικά δικαιώματα!

Αλήθεια, τώρα που μιλήσαμε για αγώνα…Πού είναι οι άνθρωποι της ΕΡΤ που είχαν μείνει δύο χρόνια εκτός δουλειές και ζητούσαν τη συμπαράσταση του κόσμου; Πού είναι η δημοτική αστυνομία που είχε διαλυθεί εξ ων συνετέθη; Πού είναι οι σχολικοί φύλακες που επέστρεψαν στις εργασίες τους μετά από πολύ αγώνα (και με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το αναγνωρίζουμε); Πού είναι εκείνοι οι καθηγητές της επαγγελματικής εκπαίδευσης που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα; Δεν τους έχω δει στην οδό Αριστοτέλους. Εκτός αν περιμένουν κι αυτοί στην ουρά για σκανάρισμα.

 Τέλος, πού βρίσκονται εκείνες οι καθαρίστριες που έμειναν δύο χρόνια στην πείνα ; Πού είναι εκείνη η αοιδός που φόρεσε τα γάντια στην πλατεία Συντάγματος και τραγούδησε μαζί τους ; Έχω να της δώσω μία ιατρική μπλούζα. Μην φοβάται! Είναι καθαγιασμένη. Γιατί αυτή η ιατρική μπλούζα έσωσε και εξακολουθεί ακόμα και εκτός νοσοκομείου να σώζει ζωές.  Να τις σώζει σεβόμενη τον άνθρωπο, η αξία του οποίου αναγνωρίζεται ως η κορωνίδα των σύγχρονων Δημοκρατιών. Αυτή η αξία που τα διαχρονικά και απαρασάλευτα κείμενα, γραμμένα κυριολεκτικά με το αίμα των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, αναγνωρίζουν και προστατεύουν , ώστε να μην επαναληφθούν αντίστοιχες φρικαλεότητες και στο μέλλον.

Αγαπητοί συμπατριώτες, ζούμε στην εποχή της επιλεκτικής όρασης, ακοής, αλληλεγγύης, ευαισθησίας… Στην πραγματικότητα ζούμε στην εποχή της άκρατης Υποκρισίας. Έχουμε τους κυβερνήτες που μας αξίζουν. Και εκείνοι έχουν τους υπηκόους που τους βολεύουν. Γιατί οι πολίτες έχουν απεμπολήσει προ πολλού το δικαίωμά τους να είναι πολίτες. Από τη στιγμή που δέχθηκαν να κυκλοφορούν με πιστοποιητικά «καθαρότητας», από την στιγμή που αντιμετώπισαν τον συνάνθρωπό τους ως «μίασμα». Δεν ξέρω αν υπάρχει γυρισμός. Ελπίζω αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρη!

 

Αγγελική Παπαζάνη

Απόφοιτη του τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος «Δημιουργική Γραφή»του ομώνυμου διεπιστημονικού προγράμματος ΕΑΠ & Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας . Από το 2002 εργάζεται στο χώρο της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει συμμετάσχει στον συλλογικό τόμο «Διδακτική της Νεοελληνικής Γλώσσας» των Εκδόσεων Γρηγόρη, ενώ τους τελευταίους  μήνες αρθρογραφεί συστηματικά για θέματα της επικαιρότητας. Είναι μητέρα τριών παιδιών .

https://news12.gr

🔴 LIVEGRTV - ΑΝΑΛΥΣΗ LIVE - 8/4/2022 - ΦΩΤ. ΓΙΟΒΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι επίσημο:Μετατίθεται η αργία της Πρωτομαγιάς

 

Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Κωστή Χατζηδάκη, η υποχρεωτική αργία της 1ης Μαΐου 2022, λόγω του ότι συμπίπτει με Κυριακή, μετατίθεται για την Δευτέρα 2 Μαΐου 2022.

Η απόφαση Χατζηδάκη ήρθε νωρίτερα από το αναμενόμενο καθώς υπήρχαν πληροφορίες ότι θα ανακοινωθεί εντός της Μεγάλης Εβδομάδας. Πάντως σε κάθε περίπτωση η ανακοίνωση πρακτικά σημαίνει ότι η Δευτέρα 2 Μάη παραμένει υποχρεωτική αργία τόσο για τον Ιδιωτικό όσο και για το Δημόσιο Τομέα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για εργαζόμενους και εργοδότες.

Άλλωστε, το άρθρο 14 του Ν. 4468/2017 προβλέπει τη μετάθεσή της σε άλλη εργάσιμη ημέρα, σε περίπτωση που συμπίπτει με Κυριακή ή με μία ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας ή με τη Δευτέρα του Πάσχα.

Πότε καθιερώθηκε επίσημη αργία

Υπενθυμίζεται ότι η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως επίσημη αργία το 2017 καθώς πριν οριζόταν ως αργία με απόφαση του εκάστοτε υπουργού Εργασίας. Συγκεκριμένα το 2017 η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως «παγκόσμια ημέρα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης του εργατικού κινήματος» με ορόσημο την απεργία του Σικάγο το 1886 για την καθιέρωση της 8ωρης εργασίας.

Πώς θα πληρωθεί

Ο καθορισμός της Πρωτομαγιάς ως υποχρεωτικής αργίας – βάσει του Ν. 4468/2017 – υπαγορεύει πως την 1η Μαΐου απαγορεύεται η απασχόληση των εργαζομένων και η λειτουργία των επιχειρήσεων, εξαιρουμένων των επιχειρήσεων που επιτρέπεται να λειτουργούν κατά τις Κυριακές και αργίες.

Σύμφωνα με το ΚΕΠΕΑ της ΓΣΕΕ για την πληρωμή των εργαζομένων στις αργίες, προβλέπονται τα ακόλουθα:

Για τους εργαζόμενους που αμείβονται με ημερομίσθιο και δεν θα απασχοληθούν κατά την 1η Μαΐου δικαιούνται να λάβουν το καταβαλλόμενο ημερομίσθιό τους χωρίς καμία προσαύξηση.

Για τους εργαζόμενους που αμείβονται με ημερομίσθιο και θα απασχοληθούν κατά την 1η Μαΐου θα λάβουν το συνήθως καταβαλλόμενο ημερομίσθιο και προσαύξηση 75% που θα υπολογιστεί στο νόμιμο ωρομίσθιό τους για όσες ώρες απασχοληθούν.

Σε περίπτωση που αμείβονται με μηνιαίο μισθό, εάν η επιχείρηση λειτουργεί κατά τις Κυριακές και αργίες θα λάβουν μόνο προσαύξηση 75% που υπολογίζεται στο νόμιμο ωρομίσθιότους για όσες ώρες απασχοληθούν, ενώ αν πρόκειται για επιχείρηση που αργεί και εκτάκτως λειτουργήσει την 1η Μαΐου θα λάβουν επιπλέον της προσαύξησης 75% (επί του νομίμου ωρομισθίου τους) και τόσα ωρομίσθια του καταβαλλόμενου μισθού για όσες ώρες απασχολήθηκαν.

πηγή https://www.aftodioikisi.gr

Α.Δ.Ε.Δ.Υ. : ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 6 ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΗ

 

 

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο Τομέα να πάρουν στα χέρια τους την επιτυχία της 24ωρης Πανεργατικής – Πανελλαδικής Απεργίας της 6^ης του Απρίλη, για να υπερασπιστούμε το εισόδημά μας ενάντια στην ακρίβεια και τη φοροληστεία.

Η απεργία μας αυτή γίνεται κάτω από τη σκιά του πολέμου στην Ουκρανία, ενός πολέμου που ξεκίνησε με τη Ρωσική εισβολή, καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, ενός άδικου πολέμου που σκοτώνει άμαχο πληθυσμό, δημιουργεί νέα κύματα προσφύγων και φτώχεια. Ταυτόχρονα, εξαθλιώνει περαιτέρω τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο, αφού οι τιμές των αγαθών αυξάνονται ραγδαία και το λαϊκό εισόδημα έχει εξανεμιστεί. Γι’ αυτό και κυρίαρχο αίτημα στην απεργία μας είναι το αίτημα να σταματήσει άμεσα ο πόλεμος.

 

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, 12 χρόνια τώρα, όχι μόνο δεν είχαμε καμιά αύξηση στον μισθό μας, παρά μόνο περικοπές που έφτασαν στο 40%, ιδιαίτερα για τους νεοεισερχόμενους συναδέλφους.

Κι ενώ η χώρα, υποτίθεται ότι βγήκε από τα μνημόνια, εδώ και τέσσερα χρόνια, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο δεν σκέφτεται να αυξήσει τους μισθούς των Δημοσίων Υπαλλήλων, αλλά αντίθετα τους στοχοποιεί, στο πλαίσιο του κοινωνικού αυτοματισμού.

Το μισθολόγιο που καθιέρωσε η προηγούμενη Κυβέρνηση το 2015 (Ν.4354/15) αντί να άρει τις περικοπές των προηγούμενων μνημονίων, των Κυβερνήσεων 2010 – 2015, καθήλωσε τους μισθούς μας, αφού προβλέπει πως καμιά αύξηση δεν θα δοθεί μέχρι 31/12/2022. Ταυτόχρονα πάγωσε τη διετία 2016/2017, για τη μισθολογική μας εξέλιξη, ένα πάγωμα που ισχύει μέχρι σήμερα.

Ο πρωθυπουργός και ο Υπουργός Οικονομικών ούτε καν στο αίτημά μας για κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης και στο Δημόσιο (όπως συμβαίνει στον ιδιωτικό τομέα) δεν έδωσαν θετική απάντηση, αλλά δήλωσαν ότι το θεωρούν και άδικο!!! Θεωρούν, δηλαδή, άδικο να πληρώνει εισφορά αλληλεγγύης ένας εργαζόμενος στο Δημόσιο με 13.000 ευρώ ακαθάριστο ετήσιο εισόδημα και να μην πληρώνει ένας επιχειρηματίας, στον ιδιωτικό τομέα, με εισόδημα 150.000 ευρώ τον χρόνο.

 

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Ο κόμπος έφτασε πλέον στο χτένι. Δεν θα δεχτούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε εμείς τις δυσθεώρητες αυξήσεις στο ρεύμα, στο πετρέλαιο, στο φυσικό αέριο, στο ψωμί και σε όλα τα είδη λαϊκής ανάγκης για να μη θιχτεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Παράλληλα, η Κυβέρνηση εργαλειοποιεί τον πόλεμο στην Ουκρανία, αφενός για να μεταθέσει τις δικές της ευθύνες στην ακρίβεια και στην απομείωση των μισθών των εργαζομένων, και αφετέρου για να συνεχίσει την αντεργατική και νεοφιλελεύθερη πολιτική της. 

Η απεργία μας αυτή, που γίνεται μαζί με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, έχει ως στόχο να θέσει τέρμα σε αυτή την πολιτική. Σήμερα με πληθωρισμό πάνω από 7% -ρεκόρ 25ετίας- είναι η ώρα να διεκδικήσουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας. Είναι η ώρα να πούμε όλοι μαζί ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Την κρίση δεν θα πληρώνουν πάντα οι εργαζόμενοι. Είναι η ώρα να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες.

 

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Η δύναμή μας βρίσκεται στην οργάνωση και στον αγώνα μας ενάντια στις πολιτικές της λιτότητας, ενάντια στις πολιτικές που εξαθλιώνουν καθημερινά τους εργαζόμενους και τους οδηγούν στη φτώχεια.

Σε αυτή συγκυρία ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

1. Οικονομικά:

• Αυξήσεις στους μισθούς μας, άμεσα, τουλάχιστον ίσες με την     αύξηση του ΑΕΠ και του πληθωρισμού
• Κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης
• Ξεπάγωμα της διετίας 2016 – 17
• Αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ
• Επαναφορά 13^ου– 14^ου μισθού
• Αύξηση και επέκταση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Καμία περικοπή του.

2. Στήριξη του ΕΣΥ με γενναία χρηματοδότηση. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας και στα σχολεία. Μείωση του αριθμού των μαθητών στο 1:15. Όχι στις απολύσεις και στις αναστολές εργασίας του προσωπικού.
3. Κατάργηση του Νόμου Χατζηδάκη (Ν4808/21) για τα εργασιακά, καθώς και κατάργηση όλων των νόμων που ιδιωτικοποιούν την κοινωνική ασφάλιση.
4. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για να καλυφθούν τα χιλιάδες οργανικά κενά που υπάρχουν στο Δημόσιο, ιδιαίτερα στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης κ.ά.
5. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις Δημόσιων οργανισμών και φορέων.

 

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΜΑΣ!!!

Χρύσα Στάμου: Γεννήθηκε χωρίς ακοή, αποφάσισε να ακολουθήσει το όνειρό της και σήμερα διαπρέπει στην Ιατρική

 

Συγκινεί η ιστορία της Χρύσας Στάμου της γιατρού που παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε χωρίς ακοή κατάφερε να διαπρέψει και να τα καταφέρει.

Η Χρύσα γεννήθηκε χωρίς ακοή, αλλά από μικρή συνειδητοποίησε ότι αυτό που μετράει δεν είναι αυτό που ακούς, αλλά αυτό που αντιλαμβάνεσαι.

Η ικανότητα και η προσπάθεια να κάνεις ό,τι ακριβώς ονειρεύεσαι και να μην αφήνεις κανέναν να σου πει ότι δεν είσαι ικανός. Η ίδια ακολούθησε το όνειρό της, έγινε μια εξαιρετική γιατρός που μόλις τελείωσε την ειδικότητά της και μέσα από μια συγκλονιστική συζήτηση μας αφηγείται τη ζωή της. Πώς από ένα μικρό κορίτσι που έπαιζε μόνη της στην αυλή του σχολείου έγινε μια ικανότατη γιατρός, γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες.

Λέγομαι Χρύσα Στάμου και είμαι ιατρός παθολογοανατόμος. Μόλις πρόσφατα απέκτησα την άδεια άσκησης του τίτλου της ειδικότητας και ξεκίνησα να εργάζομαι στο παθολογοανατομικό εργαστήριο ιδιωτικού νοσοκομείου της Αθήνας.

Γεννήθηκα χωρίς ακοή

Γεννήθηκα χωρίς ακοή, στα τέλη της δεκαετίας του 80, αλλά ήμουν τόσο ζωηρό και παρατηρητικό μωρό που μόνο όταν έγινα 13 μηνών έγινε αντιληπτό από τους γονείς μου ότι δεν ανταποκρινόμουν στους ήχους. Έπειτα από έλεγχο σε νοσοκομείο της Αθήνας, διαγνώστηκα με βαριά αμφοτερόπλευρη απώλεια ακοής, νευροαισθητηριακού τύπου, λέγοντας στους γονείς μου ότι ήταν αβέβαια και δύσκολα τα πράγματα. Μας πρότειναν ακουστικά βαρηκοΐας και αναμονή για το αν θα ανταποκρινόμουν στους ήχους ή όχι.

Οι γονείς μου, θέλοντας να το διασταυρώσουν, με πήγανε σε έναν διακεκριμένο ιατρό παιδιατρικής ΩΡΛ στο Λονδίνο. Εκεί τους είπαν ότι δεν επρόκειτο να ακούσω με ακουστικά βαρηκοΐας και έγινε σύσταση για κοχλιακό εμφύτευμα -που τότε, αρχές δεκαετίας 90, το μηχάνημα ήταν ογκώδες και δύσχρηστο, οπότε δεν προτιμήθηκε. Παράλληλα, τους πρότειναν την ένταξή μου σε σχολείο κωφών και εκμάθηση της νοηματικής γλώσσας.

Η απόφαση που έπρεπε να πάρουν ήταν δύσκολη, αλλά τελικά με αρκετή έρευνα για τις διαθέσιμες μεθόδους εκπαίδευσης και καθοδήγηση από ειδικούς, υπερίσχυσε ο δρόμος του προφορικού λόγου με ισχυρά ακουστικά βαρηκοΐας, αντί της νοηματικής γλώσσας.

Τελικά, η ανταπόκρισή μου στους ήχους ήταν θετική, δίνοντας θάρρος και ελπίδα στους γονείς μου. Η νηπιακή και σχολική μου ηλικία περιελάμβανε σχεδόν καθημερινά ασκήσεις ακουστικής εκπαίδευσης και μαθήματα λογοθεραπείας, τόσο στο σπίτι από τη μητέρα μου όσο και στα γραφεία των λογοθεραπευτών, καθώς η ανάπτυξη της ομιλίας μου είχε καθυστερήσει σημαντικά και δεν ήταν καθαρή η εκφορά του λόγου μου.

Ήταν απαιτητικό για ένα μικρό παιδί

Ήταν αρκετά απαιτητικό όλο αυτό για ένα μικρό παιδί, αλλά ήταν ζωτικής και καθοριστικής σημασίας, αφού χάρη στην εμπειρία και τις γνώσεις των λογοθεραπευτών και στην επιμονή της μητέρας μου για ασκήσεις και στο σπίτι, σήμερα η ομιλία μου είναι φυσιολογική. Η μητέρα μου επίσης, είχε κι η ίδια καθοδήγηση από ειδικό παιδαγωγό και ψυχολόγο για να το διαχειριστεί όσο το δυνατόν καλύτερα. Επίσης, λόγω της εκπαίδευσής μου είχα ήδη μάθει να διαβάζω πριν πάω δημοτικό.

Στην ηλικία των 4 ετών πήγαμε Αμερική, όπου τους επιβεβαίωσαν την καλή ακουστική μου ανταπόκριση μέσω των ακουστικών βαρηκοΐας κι ανέφεραν πως αν έμενα Αμερική, θα μπορούσα να γίνω ό,τι ήθελα, εκτός από πιλότος!

Κάπου στα 12 έμαθα ότι η πάθηση μου είναι κληρονομική και οφείλεται σε γονιδιακή μετάλλαξη, η οποία με πολύ αδρά λόγια δεν επιτρέπει το σήμα του ήχου να διαβιβαστεί στο ακουστικό νεύρο, επειδή λείπει μια σημαντική πρωτεΐνη, η οποία συμμετέχει στη διακυττάρια επικοινωνία των τριχωτών κυττάρων του κοχλία.

Όσον αφορά την ακοή μου σήμερα, ακούω πολύ καλά την πλειοψηφία των συχνοτήτων, απλά υπολείπομαι στις πιο υψηλές συχνότητες, όπως είναι τα σύμφωνα (και κάποια συγκεκριμένα είδη συναγερμού), κάτι που με δυσκολεύει στη διάκριση της ομιλίας. Ευτυχώς, το κακό πλέον είναι μικρό. Ακόμη και στο τηλέφωνο μπορώ να ακούσω και να αντιληφθώ ότι μου μιλάει κάποιος, απλά δεν διακρίνω πάντα τι μου λέει, ίσως χρειαστούν κάποιες επαναλήψεις (δηλαδή υπομονή και γερά νεύρα από το συνομιλητή μου!).

Δεχόμουν χλεύη για την ομιλία μου

Ήταν αρκετες οι φορες που δεχόμουν χλεύη για την ομιλία μου, κάτι που κράτησε μέχρι και το γυμνάσιο και με ενοχλούσε αρκετά

Συνειδητοποίησα ότι είμαι διαφορετική από τα άλλα παιδιά στον παιδικό σταθμό, όταν αυτά δεν με πλησίαζαν για να παίξουμε και όταν δεν μπορούσα να ακολουθήσω τον ρυθμό και να καταλάβω τα λόγια στα ομαδικά τραγούδια Γενικά, εκείνη την περίοδο θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι αρκετά μοναχικό παιδί, δηλαδή στον κόσμο μου: ζωγράφιζα, έφτιαχνα παζλ και κατασκευές και έπαιζα σε παιχνίδια αυλής, συνήθως μόνη μου.

Ευτυχώς, είχαμε πολύ καλούς οικογενειακούς φίλους καθώς και γείτονες με παιδιά στην ηλικία μου και χάρη σε αυτούς ήταν που απέκτησα την πρέπουσα για την ηλικία μου κοινωνική αλληλεπίδραση. Ό,τι έχανα στο σχολείο, το έπαιρνα από τις συναναστροφές εκτός σχολικού περιβάλλοντος.

Μεγαλώνοντας και πηγαίνοντας στο δημοτικό, εξακολουθούσαν να υπάρχουν κάποιες κοινωνικές δυσκολίες τουλάχιστον μέχρι τη δευτέρα. Να σημειώσω ότι πήγα σε σχολείο ακουόντων, όχι κωφών.

Σε βαθμό που κάποιες φορές απέφευγα να μιλήσω. Έχω ακόμη μνήμες από τα διαλείμματα που, είτε πήγαινα μόνη μου στη βιβλιοθήκη του σχολείου είτε πήγαινα και έβρισκα τη δασκάλα μου, που έκανε περιπολίες στους διαδρόμους.

Θυμάμαι όμως και καλές στιγμές, όπως τις δύο συμμαθήτριές μου, οι οποίες δεν έδειχναν να είχαν θέμα μαζί μου και με καλούσαν συχνά για παιχνίδι.

Στη συνέχεια, επειδή ήμασταν τα ίδια παιδιά σε κάθε βαθμίδα του δημοτικού και με είχαν συνηθίσει πλέον, έγινε σιγά σιγά και η αποδοχή, τόσο από εκείνους όσο κι από εμένα. Είχαμε πλέον αλληλεπίδραση. Μέχρι να φτάσω στην έκτη, είχα αποκτήσει πολύ καλές φιλίες, που κρατάνε ακόμη και σήμερα -ειδικά με τις δυο συμμαθήτριες που σου ανέφερα πιο πριν.

Είχα προβλήματα αποδοχής από τους συμμαθητές μου

Στα διαλείμματα είχα ενεργό ρόλο στα παιχνίδια, συμμετείχα σε εργασίες ζωγραφικής και στα ομαδικά αθλήματα, ήμουν μέλος στην ομάδα κολύμβησης του σχολείου, τραγουδούσα με τη φάλτσα φωνή μου στις σχολικές γιορτές και γενικά είχα αποκτήσει πλέον αυτοπεποίθηση και θέση στην κοινωνική ζωή του σχολείου. Πιστεύω ότι τελικά η διαφορετικότητά μου αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση των συμμαθητών μου.

Δυστυχώς στο γυμνάσιο έπρεπε να αλλάξω σχολείο. Τότε εμφανίστηκαν ξανά τα προβλήματα αποδοχής, τουλάχιστον τον πρώτο 1μιση χρόνο. Υπάρχει και αυτό το θέμα: εμείς τα άτομα με προβλήματα ακοής από γεννησιμιού ή από πολύ μικρή ηλικία δεν μαθαίνουμε με τον ίδιο ρυθμό τις εκφάνσεις των κοινωνικών συναναστροφών, ακριβώς επειδή χάνουμε πολλές ακουστικές/λεκτικές πληροφορίες, με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε πώς να συμπεριφερθούμε ή πώς να αρχίσουμε μια κουβέντα.

Έτσι, άθελα μας απομονωνόμαστε, κάτι που καθρεφτίζεται και στους άλλους και δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος. Ευτυχώς, αυτό άλλαξε από την τρίτη γυμνασίου και τελικά έφτασα στην τρίτη λυκείου να είμαι πρόεδρος τμήματος και να έχω κάνει φιλίες που κρατάνε μέχρι και σήμερα.

Δεν μπορούσα να ακούω τη ροή του μαθήματος

Όσον αφορά τα μαθήματα, το βασικότερο εμπόδιο ήταν που δεν μπορούσα να ακολουθήσω τη ροή του μαθήματος, αλλά ευτυχώς διαβάζοντας ό,τι γραφόταν στον πίνακα και στα βιβλία, όλα πήγαιναν ομαλά. Καθόμουν πάντα στη μπροστινή σειρά των θρανίων και οι δάσκαλοι προσπαθούσαν να μη μιλάνε με την πλάτη στραμμένη προς εμάς, αφού για να ακούσω πρέπει να διαβάζω τα χείλη.

Ειδικά στο μάθημα της ορθογραφίας, οι δάσκαλοι περίμεναν εμένα να ολοκληρώσω και να τους κοιτάξω ώστε να συνεχίσουν στην επόμενη πρόταση. Θυμάμαι, όταν κάναμε ανάγνωση το κείμενο του μαθήματος και προσπαθούσα να ακολουθήσω τη ροή εκφοράς λόγου των συμμαθητών μου, ώστε να καταλάβω σε ποια πρόταση βρισκόμαστε, πολλές φορές μου έδειχναν οι διπλανοί μου που ήμασταν.

Παρακολουθούσα κανονικά μαζί με τους υπόλοιπους συμμαθητές μου όλο το σχολικό πρόγραμμα, ακόμη και τις ξένες γλώσσες, παρόλο που στην αρχή τα αγγλικά δεν μου φαίνονταν και το πιο εύκολο πράγμα!

Στο γυμνάσιο και στο λύκειο ήμουν πιο ώριμη από ακουστικής άποψης, οπότε μπορούσα να ακολουθήσω πολύ πιο άνετα τη ροή του μαθήματος. Το μόνο «αγκάθι» τότε, ήταν που δεν μπορούσα να συμμετάσχω στα αστεία ή σε ό,τι συνέβαινε στην τάξη από τους συμμαθητές μου, κάτι που με έκανε να αισθάνομαι ότι δεν ανήκω στον κόσμο τους.

Δεν έμαθα τη νοηματική για να μην περιθωριοποιηθώ

Δεν έμαθα νοηματική γλώσσα γιατί οι δικοί μου φοβόντουσαν την περιθωριοποίηση που αυτή επιφέρει και επιπλέον δεν θεωρήθηκε αναγκαία εφόσον τα πήγαινα καλά μέσω του προφορικού λόγου. Στα 15 μου γνώρισα νοηματίζοντες κωφούς/βαρήκοους και έμαθα μέσω αυτών λίγα πράγματα στη νοηματική, τα πολύ βασικά.

Όσον αφορά τη χειλεανάγνωση, δεν εκπαιδεύτηκα ώστε να την μάθω, απλά βγήκε στην πορεία από μόνη της, σαν φυσική εξέλιξη και προσαρμογή. Όποιον κωφό/βαρήκοο και να ρωτήσεις, θα σου πει ότι ξέρει να διαβάζει τα χείλη. Νομίζω το ίδιο γίνεται και όταν κάποιος χάνει την ακοή του σε μεγαλύτερη ηλικία.

Οι γονείς μου ήταν πολύ υποστηρικτικοί, πάντα με ενθάρρυναν να κάνω αυτό που θέλω και ποτέ δεν μου έθεταν περιορισμούς του στιλ «δεν ακούς, οπότε δεν μπορείς να κάνεις αυτό ή εκείνο», φυσικά πάντα εντός φυσιολογικών ορίων. Είμαι πολύ τυχερή που είχα την καλύτερη δυνατή υποστήριξη από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Φυσικά, στα πρώτα χρόνια της ζωής μου είχαν ταλαιπωρηθεί αρκετά προκειμένου να με πηγαίνουν στα μαθήματα λογοθεραπείας.

Η μητέρα μου άφησε τη σχολή της ώστε να ασχοληθεί αποκλειστικά με μένα, καθώς ο πατέρας μου εργαζόταν πολλές ώρες. Επίσης, σημαντική υποστήριξη είχα και από τις γιαγιάδες και τους παππούδες μου και φυσικά και από τις αδερφές μου.

Η καθημερινή ενασχόληση των γονιών καλύπτει την αντίληψη του κοινού

Το κενό στην αντίληψη του κόσμου -που προκαλεί αναπόφευκτα η έλλειψη ακοής– πρέπει να καλυφθεί από την καθημερινή ενασχόληση των γονιών.

Στους νέους γονείς συμβουλεύω να μην θέτουν όρια στα παιδιά τους όσον αφορά το θέμα της ακοής και να μην απογοητεύονται. Δυσκολίες θα συναντήσουν στην καθημερινότητά τους, καθώς ένα παιδί με θέμα ακοής χρειάζεται περισσότερη καθοδήγηση. Και αυτό γιατί, το κενό στην αντίληψη του κόσμου -που προκαλεί αναπόφευκτα η έλλειψη ακοής- πρέπει να καλυφθεί από την καθημερινή ενασχόληση των γονιών, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Τέλος, να θυμούνται ότι ο εγκέφαλος διατηρεί την πλαστικότητα του ακόμη και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Για παράδειγμα, πρώτη φορά κατάφερα να ξεχωρίσω τα λόγια από τη μελωδία στα τραγούδια σε αρκετά μεγάλη ηλικία, στην 6η δημοτικού, ενώ μέχρι τότε ήταν συγκεχυμένα.

Τώρα φυσικά είναι ακόμη πιο εύκολο και πλέον ακούω και ξένη μουσική. Δεν την απολαμβάνω στον ίδιο βαθμό όπως οι ακούοντες (πόσες φορές μου έχουν πει φίλοι μου να πάμε σε συναυλία και εγώ να το αποφεύγω!), αν και πιστεύω ότι αυτό είναι πιο πολύ θέμα ιδιοσυγκρασίας μου.

Πήγα σε σχολεία ακουόντων, από το παιδικό σταθμό μέχρι και το λύκειο. Στο δημοτικό, πέρα από την σχολική καθημερινότητά μου, είχα και αρκετές εξωσχολικές δραστηριότητες. Από μικρή με είχαν γράψει σε σχολή μπαλέτου, ώστε να μάθω να συνδυάζω τον ρυθμό με την κίνηση και να αποκτήσω μια κάποια αρμονικότητα, μαθήματα πιάνου ώστε να αναγνωρίζω τους διαφορετικούς τόνους της μελωδίας, καράτε ώστε να αποκτήσω αυτοάμυνα και φυσικά κολύμβηση, που κατέληξε να γίνει το αγαπημένο μου άθλημα.

Κι ο λόγος που με πιέσαν για μαθήματα κολύμβησης ήταν επειδή οι γονείς μου φοβόντουσαν να με αφήνουν μόνη μου στην θάλασσα, καθώς στο νερό δεν έπρεπε να φοράω τα ακουστικά της βαρηκοΐας και έτσι ήταν διπλά επικίνδυνο.

Γιατί αποφάσισα να γίνω γιατρός;

Όταν ήμουν μικρή μου είχαν δώσει ένα παιχνίδι που περιελάμβανε ιατρικά εργαλεία και θυμάμαι ότι είχα πιάσει το στηθοσκόπιο και το έβαζα στην καρδιά του παππού μου (φυσικά τζίφος, που να ακούσω τον χτύπο της καρδιάς, ειδικά με το ψεύτικο στηθοσκόπιο!), οπότε φλέρταρα από τότε με την ιδέα της ιατρικής.

Στην πορεία, όπως και τα περισσότερα παιδιά, σκεφτόμουν κι άλλα επαγγέλματα, μεταξύ των οποίων και πολυτεχνικές σχολές. Έτσι, όταν έδωσα πανελλήνιες και συγκέντρωσα αρκετά μόρια, τελικά διάλεξα το επάγγελμα που πίστευα ότι θα μου έδινε επιστημονική τερπνότητα, δυνατότητα επιλογής ειδικότητας σύμφωνα με τις προτιμήσεις μου και επαγγελματική αποκατάσταση.

Έτσι, όταν έδωσα πανελλήνιες και συγκέντρωσα αρκετά μόρια, τελικά διάλεξα το επάγγελμα που πίστευα ότι θα μου έδινε επιστημονική τερπνότητα, δυνατότητα επιλογής ειδικότητας σύμφωνα με τις προτιμήσεις μου και επαγγελματική αποκατάσταση.

Δεν ήταν εύκολα στην Ιατρική

Στην Ιατρική σχολή Αθηνών, όπως και γενικά σε κάθε ελληνική σχολή, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα, καθώς οι διαφορές από το σχολείο ήταν αρκετές, όπως οι πολύ μεγαλύτερες αίθουσες / αμφιθέατρα και ο μεγαλύτερος αριθμός ατόμων. Δεν παρέχονται οι παροχές που έχουν στο εξωτερικό, όπως προσωπικό στενογράφο για τις διαλέξεις (note-taker).

Επομένως, συνήθως πήγαινα στους καθηγητές πριν την έναρξη των διαλέξεων, τους ενημέρωνα για το θέμα της ακοής και ότι κάνω χειλεανάγνωση, και καθόμουν στις μπροστινές σειρές. Φυσικά, δεν υπήρχε πάντα η ανάλογη ανταπόκριση, κάτι που με απογοήτευε συχνά. Υπήρχαν βέβαια και οι σπάνιες εξαιρέσεις. Μια από αυτές ήταν ένας καθηγητής χειρουργικής είχε προσαρμόσει την θέση του και τις κινήσεις του αυστηρά στο δικό μου οπτικό πεδίο, ώστε να μην χάσω ούτε λέξη!

Επίσης, συχνά μου έδιναν σε ηλεκτρονική μορφή τις παρουσιάσεις των διαλέξεων και ευτυχώς υπήρχαν και εξαιρετικοί συμφοιτητές, οι οποίοι μου έδιναν τις σημειώσεις του μαθήματος. Έτσι, με αυτά και με το προσωπικό διάβασμα, βρήκα τον ρυθμό μου και ολοκλήρωσα επιτυχώς τις σπουδές μου.

Θα μπορούσε να καθιερωθεί το σύστημα της στενογραφίας στα ελληνικά πανεπιστήμια, όπου αυτό χρειάζεται, τόσο για τις δια ζώσης διαλέξεις όσο και για τις διαδικτυακές (όπως πλέον μας επιβάλλεται λόγω της πανδημίας), ώστε να γίνεται η προβολή υποτίτλων στις οθόνες μας. Επίσης, να λαμβάνονται υπ’ όψιν από τις γραμματείες των τμημάτων και σχολών οι ιδιαίτερες ανάγκες επικοινωνίας μας, δηλαδή μέσω γραπτών μηνυμάτων ή email, και όχι μόνο μέσω τηλεφώνου.

Τέλος, η τεχνολογία έχει προχωρήσει σημαντικά στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης και του speech-to-text. Υπάρχει εφαρμογή (app) πλέον και στα ελληνικά για τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, όπου μεταφέρεται εκείνη τη στιγμή ο προφορικός λόγος σε γραπτό στην οθόνη του κινητού μας με ακρίβεια, αρκεί να υπάρχει η μέριμνα από πλευράς πανεπιστημίου να διαθέτει την εφαρμογή εκείνη.

Η ειδικότητα μετά την ιατρική

Τελειώνοντας την ιατρική σχολή, επέλεξα την ειδικότητα της Παθολογικής Ανατομικής κυρίως λόγω του τρομερά επιστημονικού ενδιαφέροντος που περιέχει και λόγω του ότι ταίριαζε καλύτερα σ’ εμένα, και ως προς το θέμα της ακοής και ως προς την προσωπικότητά μου. Πρόκειται για εργαστηριακή ειδικότητα, η οποία ασχολείται με τις διαγνώσεις -νεοπλασματικών και μη- αλλοιώσεων σε βιοψίες και χειρουργικά παρασκευάσματα και καθοδηγεί τον κλινικό ιατρό στη λήψη κρίσιμων θεραπευτικών αποφάσεων.

Η σημαντικότερη δυσκολία που αντιμετώπιζα στη διάρκεια της ειδικότητας ήταν οι τηλεφωνικές επικοινωνίες, όποτε αυτό ήταν επιβεβλημένο. Πολλές φορές τις αναλάμβαναν οι συνάδελφοί μας, ωστόσο συχνά ένιωθα άσχημα που δεν μπορούσα να είμαι ανεξάρτητη σε αυτό το κομμάτι. Όσον αφορά στην επικοινωνία μου με τους συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων, πήγαινα η ίδια στις κλινικές προκειμένου να λάβω κάποιες περαιτέρω πληροφορίες για κάποιον ασθενή, οπότε εκεί δεν είχα ποτέ θέμα.

Επίσης, υπήρξαν δυσκολίες όταν παρακολουθούσα διαλέξεις, καθώς πολλές φορές έπρεπε να κλείνουν τα φώτα ώστε να φαίνεται καλά η εικόνα του μικροσκοπίου στην οθόνη. Όμως, ήμουν εξαιρετικά τυχερή που είχα υπέροχους συνειδικευόμενους συναδέλφους, οι οποίοι μάλιστα ανέλαβαν και υποτίτλισαν εθελοντικά 3 ελληνικές εκπαιδευτικές διαλέξεις (από 2 ώρες η κάθε μια!) και μου έδιναν τις σημειώσεις τους από τις παρουσιάσεις.

Σε γενικές γραμμές υπάρχει σεβασμός

Θεωρώ πως σε γενικές γραμμές υπάρχει σεβασμός από τους ειδικούς και τους υπόλοιπους συναδέλφους προς τους μη ακούοντες γιατρούς. Εξάλλου και εμείς οι ίδιοι οι ιατροί με θέματα ακοής (δεν είμαι μόνο εγώ, γνωρίζω ήδη άλλους 3 στην Ελλάδα) δεν γίναμε ιατροί χαριστικά, αλλά έπειτα από επιτυχή ολοκλήρωση των σπουδών μας. Σίγουρα, έχουν υπάρξει και εξαιρέσεις ως προς τον σεβασμό, αλλά ευτυχώς αυτές είναι σπάνιες περιπτώσεις.

Όμως θα τονίσω κάτι που με απογοητεύει σε συναδέλφους, ότι πολλές φορές δεν δίνεται ο ανάλογος σεβασμός προς τους μη ακούοντες ασθενείς. Αντιμετωπίζονται με υποτίμηση της νοημοσύνης τους και μη διάθεση για συνεργασία, κάτι που σίγουρα δεν βοηθάει στην θεραπευτική προσέγγιση.

Ναι, σίγουρα υπάρχουν κάποιοι που ίσως να μας θεωρούν λιγότερο καλούς σε σχέση με τους ακούοντες, αλλά εδώ να θυμίσω ότι υπάρχουν και ακούοντες ιατροί που ίσως δεν θεωρούνται καλοί. Επομένως, σαφώς δεν θα πρέπει να θεωρείται η απώλεια ακοής κριτήριο για την επιστημονική κατάρτιση κάποιου ιατρού, αλλά απλά ως μια παραπάνω δυσκολία. Επίσης, είναι ήδη γνωστό από δημοσιεύσεις ότι οι ιατροί με αναπηρία υπερτερούν στην ενσυναίσθηση, κάτι που είναι άκρως απαραίτητο όχι μόνο για τη σχέση ιατρού-ασθενούς αλλά και για τις συναδελφικές σχέσεις. Παράλληλα, είμαστε και αρκετά παρατηρητικοί, κάτι που -σε μένα τουλάχιστον- έχει αποδειχθεί πολύ χρήσιμο στον τομέα μου.

Οι αμφιβολίες ξεπερνιούνται

Δυστυχώς, έχουν παρατηρηθεί και φαινόμενα όπως μη ανάθεση εργασιών (ή καθυστέρηση για ανάθεση) σε μη-ακούοντες ειδικευόμενους, λόγω φόβου ότι δεν θα εκτελεστούν σωστά ή πλήρως. Συνήθως όμως με την πάροδο του χρόνου, οι όποιες αμφιβολίες ξεπερνιούνται. Ήταν αρκετές οι φορές που ένιωθα ότι έπρεπε να κάνω παραπάνω πράγματα προκειμένου να αποδείξω ότι είμαι λειτουργική.

Η καθημερινότητά μου έχει γίνει πιο δύσκολη στο κομμάτι της επικοινωνίας λόγω της πανδημίας, αλλά ευτυχώς υπάρχει καλή διάθεση από τους συναδέλφους μου και ξεπερνιούνται τα όποια εμπόδια επικοινωνίας, είτε μέσω γραπτού λόγου είτε μέσω εφαρμογής στο κινητό η οποία μου μεταφέρει εκείνη τη στιγμή τα λεγόμενα του συναδέλφου μου γραπτά. Ευτυχώς η ειδικότητα μου δεν απαιτεί πολλές διαπροσωπικές επαφές, επομένως ο κύριος όγκος της δουλειάς μου δεν έχει επηρεαστεί από την τρέχουσα κατάσταση.

Αυτό που μπορεί να γίνει και θα βοηθούσε ιδιαίτερα, είναι η θέσπιση ενδονοσοκομειακών συστημάτων (τηλε-) επικοινωνίας που να παρέχουν την επιλογή για μετατροπή προφορικού λόγου σε γραπτό (speech-to-text) ή να γίνει ευρύτερα αποδεκτή η γραπτή επικοινωνία με συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων (μέσω email (ή άλλων ενδονοσοκομειακών πλατφόρμων).

Η αλλαγή στο σύστημα υγείας

Τι θα άλλαζα στο σύστημα Υγείας, ώστε να διευκολυνθούν οι μη-ακούοντες ιατροί στη δουλειά τους; Δεν χρειαζόμαστε παραπάνω βοήθεια για να εκτελέσουμε τα καθήκοντά μας. Τις ικανότητες που απαιτούνται τις έχουμε ήδη, αφού έχουμε ολοκληρώσει απαιτητικές ιατρικές σπουδές. Χρειάζονται κυρίως υποδομές ώστε να είμαστε όσο πιο ανεξάρτητοι γίνεται. Και είμαι σίγουρη ότι κι οι υπόλοιποι συνάδελφοι θα δείξουν καλή διάθεση για συνεργασία.

Επίσης, πολύ σημαντικό στην τρέχουσα περίοδο της πανδημίας είναι να γίνει επιτέλους παραγωγή στην Ελλάδα ή στην ΕΕ χειρουργικών μασκών με διαφάνεια, ώστε να επιτρέπεται η χειλεανάγνωση. Κάτι τέτοιο θα βοηθούσε όχι μόνο εμάς τους ιατρούς με θέματα ακοής, αλλά και πολλούς επαγγελματίες υγείας με κωφούς/βαρήκοους ασθενείς. Τέτοιες μάσκες χρησιμοποιούνται με επιτυχία στην Αμερική, δυστυχώς όμως δεν τους επιτρέπεται να κάνουν εξαγωγές.

Όσον αφορά την κοινωνική μου ζωή, κοινωνικές δυσκολίες υπήρξαν στα πρώτα χρόνια της ζωής μου σε λίγες και συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, και σε αυτό φυσικά ένα μερίδιο ευθύνης φέρω κι εγώ. Έχω βιώσει όλο το φάσμα που διέπει τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις, φιλικές και συντροφικές και δεν θεωρώ ότι διαφέρω σε αυτό το κομμάτι από τους ακούοντες.

Δεν θυμάμαι να είχα αντιμετωπίσει κάποια εχθρική συμπεριφορά. Ίσως το θέμα της ακοής μου να προσέλκυε κυρίως ευαισθητοποιημένους ανθρώπους, βγάζοντάς με από άσκοπους μπελάδες! Σίγουρα στις διαπροσωπικές σχέσεις παίζουν κι άλλοι παράγοντες ρόλο που έχουν να κάνουν με την προσωπικότητα, την κοινωνικότητα κτλ, που θεωρώ σημαντικότερους από το θέμα της ακοής.

Ο κόσμος είναι πλέον ανοιχτόμυαλος

Σίγουρα προκατάληψη γενικότερα προς του μη-ακούοντες δεν υπάρχει σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα, όπως γινόταν παλαιότερα. Πλέον ο περισσότερος κόσμος είναι πιο ανοιχτόμυαλος, εξοικειωμένος ή προσαρμόζεται άμεσα -για παράδειγμα, μπορεί να ζητήσω από τον συνομιλητή μου να μιλήσει λίγο πιο αργά, επειδή κάνω χειλεανάγνωση. Σίγουρα υπάρχουν και οι αδαείς, αλλά αυτοί θα είναι αδαείς ούτως ή άλλως, με όλα και όλους.

Ίσως όμως υπάρχει ακόμη προκατάληψη στο χώρο της εργασίας γενικότερα, με αποτέλεσμα να μην ανατίθενται εργασίες σε μη ακούοντες, όπως έχω ακούσει να συμβαίνει σε κοντινούς μου φίλους ή γνωστούς. Εδώ θα πρέπει να σημειώσω ότι χρειάζεται να υπάρχει καλή διάθεση για εξεύρεση λύσεων, εμπιστοσύνη και φυσικά να δίνονται ευκαιρίες. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι είναι πολύ πρόσφατα που καταργήθηκε ο αναχρονιστικός όρος «κωφάλαλος», οπότε οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι να μην είναι ακόμη τόσο εξοικειωμένοι.

Οι υπότιτλοι στα δελτία ειδήσεων

Έχουν ήδη γίνει προσπάθειες για καθιέρωση υπότιτλων σε συγκεκριμένα δελτία ειδήσεων, σε ελληνικές ταινίες/σειρές καθώς και σε θεατρικές παραστάσεις! Σίγουρα κάποιες υπηρεσίες υποτιτλισμού -κυρίως στα θέατρα- χρειάζονται τεχνικες βελτιώσεις, αλλά είμαστε σε καλό δρόμο. Επίσης, ίσως να μην έχουν αναπτυχθεί πλήρως υπηρεσιες στενογραφιας για online διαλέξεις/ συνέδρια/ σεμινάρια στην ελληνική γλώσσα, και είναι κάτι που πρέπει να γίνει στο άμεσο μέλλον.

Επιβάλλεται να υπάρχει καθολική προσβασιμότητα για τα άτομα με απώλεια ακοής, καθώς δεν είναι μόνο η νοηματική γλώσσα που πρέπει να προβάλλεται αλλά και οι υπότιτλοι -πρωτίστως αυτοί, καθώς είναι πάρα πολλοί αυτοί με απώλεια ακοής που δεν γνωρίζουν νοηματική γλώσσα. Στα παιδιά με δυσκολία στην ακοή θα έλεγα να μην αφήνουν κανέναν να τους λέει ότι δεν μπορούν να γίνουν αυτό που ονειρεύονται. Με επιμονή, διάβασμα και σκληρή δουλειά, όλα γίνονται, αρκεί να αγαπάνε το αντικείμενο. Και ας μην κοροϊδευόμαστε, σίγουρα θα απαιτήσει παραπάνω δουλειά και θυσίες σε σχέση με τους ακούοντες, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, κι όπου μπορεί να φτάσει ο καθένας. Στη ζωή είμαστε απλά λιγότερο οπλισμένοι, γι αυτό φροντίζουμε να ακονίσουμε τις υπόλοιπες δεξιότητές μας.

πηγή https://www.tomati.gr/