Έχουν βγει τα καρακόλια της καθεστωτικής επικοινωνίας και προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Σαμαράς τα «βάζει» με την Τρόικα. Διαδίδουν τα καρακόλια ότι «Η κυβέρνηση απειλεί με εκλογές αν η Τρόικα ζητήσει νέα μέτρα». Κι όταν λένε «κυβέρνηση» εννοούν τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Στουρνάρα. Διαδίδουν ότι και οι τρεις, σε διάφορες συναντήσεις, συζητήσεις, επαφές δήλωσαν ξεκάθαρα πως αν ζητηθούν νέα μέτρα από την Τρόικα η απάντηση θα είναι εκλογές.
Τι σημαίνει όμως «απειλώ» και «εκβιάζω»; Σημαίνει κάτι «χειρότερο». Ουσιαστικά, λοιπόν, λέει η κυβέρνηση στην Τρόικα ότι «αν συνεχίσετε να διαψεύδετε το success story μας και τα ψέματα που μοιράζουμε, θα πάμε σε εκλογές και θα χάσουμε». Με τί, λοιπόν, απειλεί η κυβέρνηση την Τρόικα; Με τον ΣΥΡΙΖΑ! Λέει ο Σαμαράς στην Τρόικα ότι αν ζητήσετε νέα μέτρα, θα σας αφήσουμε να μπλέξετε με τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι τόσο βολικός όσο εμείς. Μεγαλύτερο αβαντάρισμα αντιπολίτευσης από κυβέρνηση δεν έχει ξανασυμβεί.
Ομολογεί η κυβέρνηση ουσιαστικά ότι υπηρετεί καλύτερα από όλους τα συμφέροντα της Τρόικας και ότι αν γίνουν εκλογές, οποιοσδήποτε άλλος τις κερδίσει θα είναι λιγότερο υπάκουος. Και τα λέει αυτά δημόσια η κυβέρνηση που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών. Μα αν έκανε κάτι τέτοιο, τότε θα εκβίαζε τους πολίτες, όχι την Τρόικα. Θα έλεγε στους πολίτες «αν δε δεχτείτε νέα μέτρα θα πάμε σε εκλογές». Τους έχει χεσμένους, όμως, τους πολίτες η κυβέρνηση. Με την Τρόικα διαπραγματεύεται, τα συμφέροντά της εξυπηρετεί, εκείνη υποτίθεται ότι εκβιάζει.
Για να δούμε, λοιπόν, ποιο είναι το plan B της κυβέρνησης. Μα και φυσικά δεν υπάρχει. Ούτε A plan υπήρχε. Υπήρχαν μόνο οι οδηγίες που δόθηκαν από τους δανειστές. Ο γνωστός «μονόδρομος». Μνημόνια, ύφεση, ανεργία, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, διάλυση κοινωνικού κράτους, σκλαβοποίηση των όποιων εργαζομένων. Αυτή ήταν η συνταγή και το σχέδιο. Η κυβέρνηση το υπηρέτησε σωστά. Το βάφτισε επιτυχία. Το βάφτισε σωτηρία. Το βάφτισε μόνη λύση για την πατρίδα. Γιατί, λοιπόν, αρνείται να το συνεχίσει;
Απειλεί η κυβέρνηση ότι θα πάει σε εκλογές. Η ίδια κυβέρνηση που χτες διαβεβαίωνε μέσω του πρωθυπουργού ότι θα εξαντλήσει την τετραετία για να μη διακοπεί η σωτηρία της πατρίδας. Ας υποθέσουμε ότι πηγαίνει σε εκλογές. Με ποια πρόταση άραγε; Θα προτείνει αλλαγή πολιτικής; Γιατί δεν την αλλάζει δίχως εκλογές; Κυβέρνηση είναι, όποια πολιτική θέλει ακολουθεί. Άλλωστε, είχε εκλεγεί με την υπόσχεση της καλύτερης επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του Μνημονίου. Ας το κάνει τώρα, έστω και αργά. Γιατί χρειάζονται πάλι εκλογές για να λάβει την ίδια εντολή;
Μα φυσικά για να μην την εφαρμόσει. Ο Άδωνις Γεωργιάδης ήταν ο μόνος που ξεκαθάρισε το τοπίο. Μιλώντας στον ΣΚΑΪ είπε ότι «εάν η Τρόικα ζητήσει από την κυβέρνηση να εφαρμόσει νέα οριζόντια μέτρα, τότε πρέπει να αποφασίσει ο λαός με εκλογές». Αυτή είναι η σωστή διατύπωση, λοιπόν. Ο λαός θα κληθεί να αποφασίσει τον περαιτέρω ευτελισμό του. Η κυβέρνηση νίπτει τας χείρας της. Αθωώνεται για τη σημερινή καταστροφή μέσω εκλογών.
Βάζει ένα διαχωριστικό σημείο. «Μέχρι εδώ σώζαμε την πατρίδα και το κάναμε καλοπροαίρετα. Δεν έχουμε καμία ποινική ευθύνη για την καταστροφή που φέραμε. Όλα έγιναν δημοκρατικά και με εκλογές». Η κυβέρνηση αυτή δεν επιθυμεί να φύγει με ελικόπτερα και πίσω της να γίνονται δίκες των μελών της, ερήμην τους. Η κυβέρνηση αυτή, θέλει να συνεχίσει ατιμώρητη να υπάρχει και να παίζει ρόλο, όπως κάνουν τα μέλη της κυβέρνησης Σημίτη και ο ίδιος ο Σημίτης, όπως η κυβέρνηση Καραμανλή και ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής, όπως η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου και ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου.
Ξέρει ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Στουρνάρας ότι ακόμη κι αν η Τρόικα «υποχωρήσει» στον εκβιασμό περί εκλογών και δε ζητήσει νέα μέτρα, αυτά τα νέα μέτρα θα ληφθούν οπωσδήποτε. Μπορεί να λέγονται διαγώνια μέτρα ή διορθωτικές μεταρρυθμίσεις. Δεν έχει σημασία το όνομα. Σημασία έχει ότι τον Μάιο τελειώνει η χρηματοδότηση και μένουμε άφραγκοι να χρωστάμε τα δάνεια δισεκατομμυρίων. Τουτέστιν, η χώρα θα μετατραπεί σαν τον απολυμένο άφραγκο πολίτη που έχει απέναντί του την τράπεζα. Και να θέλει να πληρώσει, δε μπορεί.
Τότε οι δανειστές θα απαιτήσουν από την Ελλάδα τις υποθήκες. Τις εγγυήσεις. Είναι πολύ απλό. Τότε, δε θα υπάρχουν περιθώρια για δημοκρατικές απενοχοποιήσεις μέσω εκλογικών διαδικασιών. Για όσες επιτυχίες κι αν μιλήσει τότε η κυβέρνηση, όσα πρωτογενή πλεονάσματα και να εφεύρει, όποια μείωση 0,000001% της ύφεσης και να παρουσιάσει, δε θα μπορεί να σωθεί από την οργή. Ο μόνος τρόπος να μειωθεί η οργή είναι να υπάρξει ένα ανάχωμα που θα τη συγκρατήσει. Και δεν υπάρχει αποτελεσματικότερο ανάχωμα της οργής από τις εκλογές. Αυτό είναι το plan Β και αυτής της κυβέρνησης. Παλιό, καλό και δοκιμασμένο. Τεχνητή γονιμοποίηση ελπίδων διά της κάλπης.
Posted in 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου