Η θλιβερή ιστορία του πύργου του Δροσίνη

Στις Γούβες Ευβοίας, το σπίτι του παππού του ποιητή είχε γίνει προ ετών ένα μικρό μουσείο που τώρα το πνίγει η εγκατάλειψη.

Στη βόρεια Εύβοια, στο χωριό Γούβες, υπάρχει ένα παλιό αρχοντικό που δεσπόζει στο τοπίο, με δύο θολωτούς πυργίσκους να το αγκαλιάζουν. Στην περιοχή είναι γνωστό ως «ο πύργος του Δροσίνη», εννοώντας τον ποιητή, πεζογράφο και δημοσιογράφο που τόσα πρόσφερε στα ελληνικά γράμματα. Το κτίσμα, ο πύργος, ανήκε στον παππού του ποιητή, αλλά οι γνωρίζοντες λένε ότι τον είχε επισκεφθεί και ο Γεώργιος Δροσίνης, ίσως για να περάσει τα καλοκαίρια του ή για να απομονωθεί γράφοντας.
Οι τοπικοί άρχοντες που γνώριζαν τη μικρή ιστορία αυτού του κτιρίου που βρίσκεται στο χωριό τους κάποια στιγμή θέλησαν να διασώσουν την αύρα περισσότερο, κι όχι τόσο τα ντοκουμέντα, μια που δεν ήταν πολλά. Οπως μας πληροφορούν κάτοικοι της περιοχής, κάποια έγγραφα, φωτογραφίες, μικροαντικείμενα. Πάντως ήθελαν να συνδέσουν ένα κομμάτι της ιστορίας της λογοτεχνίας με τον τόπο τους κι έφτιαξαν, όπως μπορούσαν, ένα μικρό μουσείο.
Τα χρόνια πέρασαν και φαίνεται ότι σιγά σιγά η διάθεση ατόνησε. Ισως και να έλειψαν οι οραματιστές. Ετσι, σήμερα, οι επισκέπτες το πρώτο που αντικρίζουν φτάνοντας στο χωριό Γούβες και βλέποντας τον πύργο Δροσίνη, είναι ένα πανό να κρέμεται από τα παράθυρα του πρώτου ορόφου με τη λέξη «ΒΟΗΘΕΙΑ»!
Πρόσφατοι επισκέπτες της περιοχής περιγράφουν μια μικρή εγκατάλειψη του κτιρίου, στο οποίο δεν υπάρχει ούτε καν κλειδαριά, αλλά υπάρχει οπωσδήποτε η δυνατότητα και η ευκαιρία σε όποιον το επιθυμεί να μπει μέσα χωρίς κανέναν έλεγχο. Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι ότι ο ξύλινος εξώστης της πέτρινης σκάλας είναι έτοιμος να καταρρεύσει (όποιος δεν το γνωρίζει ίσως να βρεθεί σε κίνδυνο αν θελήσει να περιηγηθεί στον πύργο). Οσοι επέλεξαν να μπουν είδαν προφανή εγκατάλειψη στο εσωτερικό του κτιρίου.
Ισως ο καλλικρατικός δήμος στον οποίο ανήκει το χωριό Γούβες να έχει άλλες προτεραιότητες και πολλά μέτωπα ανοικτά. Πράγματι είναι δύσκολες εποχές για να ζητάμε από την Τοπική Αυτοδιοίκηση να επενδύσει στον πολιτισμό. Μήπως όμως η διάσωση αυτού του κτιρίου θα μπορούσε να ευαισθητοποιήσει ιδιώτες χορηγούς και ανθρώπους που έχουν ιδέες και διάθεση να αξιοποιηθεί ένα ξεχωριστό κτίριο, που αποτυπώνει το ύφος και το πλαίσιο μιας άλλης εποχής; Ισως θα μπορούσε και ο πύργος Δροσίνη να μιμηθεί άλλους αντίστοιχους χώρους σε διάφορα μέρη της ελληνικής περιφέρειας που αναζωογόνησαν τις περιοχές τους και συνέδεσαν το όνομά τους με σημαντικά γεγονότα του σύγχρονου πολιτισμού.
Ο Γεώργιος Δροσίνης συνέδεσε το όνομά του κυρίως με την Αθήνα (γεννήθηκε στην Πλάκα το 1859), παρότι η καταγωγή του ήταν από το Μεσολόγγι. Υπήρξε διευθυντής του περιοδικού «Εστία» από το 1889 ώς το 1897 και αφιέρωσε πολύ από τον προσωπικό του χρόνο στις σχολικές βιβλιοθήκες (τις ίδρυσε το 1901 και το 1908 ίδρυσε το εκπαιδευτικό μουσείο). Συνέδεσε με πολλούς τρόπους την πορεία του με την εκπαίδευση και συνέβαλε στη σύνταξη του Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας. Το 1926 έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Μήπως το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας θα μπορούσε να δώσει μια ξεχωριστή νότα στο σπίτι που συνδέεται μ’ έναν άνθρωπο που υπηρέτησε με αφοσίωση το πνεύμα και την εκπαίδευση;

Πηγή : kathimerini.gr